Vorig jaar stelde ik in Sint-Petersburg de vraag: Zal het Westen uit zijn culturele oorlog komen als een meer welwillende potentiële partner? Of zal het Westen uiteenvallen en zijn toevlucht nemen tot oorlogszuchtigheid in een poging om alles bij elkaar te houden?
Dat was toen. Nu is de ‘contrarevolutie’ in de vorm van de ‘storm’ rond Trump in volle gang. En het Westen is al uit elkaar gevallen: Project Trump zet Amerika op zijn kop – en in Europa heerst crisis, wanhoop en een razende drang om Trump en ‘al zijn werken’ ten val te brengen, schrijft Alastair Crooke.
Is dit dan ‘het moment’? De verwachte opstand tegen de ‘progressieve’ culturele oplegging?
Nee. Dit is niet het einde van de sluipende, donderende veranderingen die zich in de VS voltrekken. Die brengen veel complexere politieke verschuivingen teweeg. Het zal geen beschaafde strijd tussen rood en blauw worden. Want er staat nog een andere ‘schok’ te wachten – die verder gaat dan de MAGA-revolutie.
De echte actie in de VS vindt niet plaats in seminars bij Brookings of in opiniestukken in de New York Times. Het gebeurt achter de schermen, buiten het zicht, buiten het bereik van de beschaafde samenleving en meestal buiten het script. Amerika ondergaat een transformatie die meer lijkt op wat Rome overkwam in het tijdperk van Augustus.
Dat wil zeggen, de belangrijkste gebeurtenis is de ineenstorting van een verlamde eliteorde en de daaruit voortvloeiende ontvouwing van nieuwe politieke projecten.
De ineenstorting van het intellectuele paradigma van het mondiale liberalisme – zijn waanideeën en de daarmee samenhangende technocratische bestuursstructuur – overstijgt de rode/blauwe scheuring in het Westen. De pure disfunctionaliteit die gepaard gaat met de westerse cultuuroorlogen heeft onderstreept dat de hele benadering van economisch bestuur moet veranderen.
Dertig jaar lang heeft Wall Street een fantasie verkocht – en die illusie is nu aan diggelen geslagen. De handelsoorlog van 2025 heeft de waarheid blootgelegd: de meeste grote Amerikaanse bedrijven werden bij elkaar gehouden door fragiele toeleveringsketens, goedkope energie en buitenlandse arbeidskrachten. En nu? Nu valt alles uit elkaar.
Eerlijk gezegd hebben de liberale elites gewoon laten zien dat ze niet competent of professioneel zijn op het gebied van bestuur. En ze begrijpen niet hoe ernstig de situatie is waarin ze zich bevinden, namelijk dat de financiële architectuur die vroeger gemakkelijke oplossingen en moeiteloze welvaart opleverde, al lang over zijn houdbaarheidsdatum heen is.
De essayist en militair strateeg Aurelien heeft in een artikel getiteld The Strange Defeat (oorspronkelijk in het Frans) geschreven dat ‘nederlaag’ bestaat in het ‘merkwaardige’ onvermogen van Europa om de wereldgebeurtenissen te begrijpen:
“… d.w.z. de bijna pathologische dissociatie van de echte wereld die [Europa] in zijn woorden en daden laat zien. Maar zelfs nu de situatie verslechtert… zijn er geen tekenen dat het Westen zijn begrip meer op de realiteit gaat baseren – en het is zeer waarschijnlijk dat het zal blijven leven in zijn alternatieve constructie van de werkelijkheid – totdat het met geweld wordt verdreven.”
Ja, sommigen begrijpen dat het westerse economische paradigma van door schulden aangedreven, hypergefinancialiseerde consumptie zijn langste tijd heeft gehad en dat verandering onvermijdelijk is, maar ze hebben zo zwaar geïnvesteerd in het Anglo-economische model dat ze verlamd in het spinnenweb blijven zitten. There is no alternative (TINA) is het motto.
Daardoor wordt het Westen voortdurend overtroefd en teleurgesteld wanneer het te maken heeft met staten die op zijn minst een poging doen om op een georganiseerde manier naar de toekomst te kijken.
Het Westen verkeert in een crisis, maar niet op de manier waarop progressieven of bureaucratische technocraten denken. Het probleem is niet populisme of polarisatie of wat dan ook het ‘ actuele thema’ van de week is in de MSM talkshows. Het diepere probleem is structureel: de macht is zo versnipperd en gefragmenteerd dat geen enkele zinvolle hervorming mogelijk is. Elke actor heeft vetorecht en geen enkele actor kan samenhang afdwingen. Politicoloog Francis Fukuyama heeft hiervoor de term ‘vetocratie’ bedacht: een situatie waarin iedereen kan blokkeren, maar niemand kan bouwen.
De Amerikaanse commentator Matt Taibbi merkt op:
“Als we een stap terug doen, zien we dat we in dit land in bredere zin te maken hebben met een competentie-crisis. Dit heeft een enorme impact gehad op de Amerikaanse politiek.”
In zekere zin is het gebrek aan verbinding met de realiteit – met competentie – diep geworteld in het huidige mondiale neoliberalisme. Dit kan deels worden toegeschreven aan de veelgeprezen boodschap van Friedrich von Hayek in Road to Serfdom, dat overheidsbemoeienis en economische planning onvermijdelijk leiden tot slavernij. Zijn boodschap wordt regelmatig herhaald wanneer er behoefte is aan verandering.
Het tweede punt (terwijl Hayek vocht tegen de spoken van wat hij ‘socialisme’ noemde) was dat de Amerikanen een ‘unie’ sloten met de Chicago School of Monetarism, waarvan Milton Friedman de grondlegger was. Hij zou de ‘Amerikaanse editie’ van The Road to Serfdom schrijven, die (ironisch genoeg) Capitalism and Freedom zou gaan heten.
Econoom Philip Pilkington schrijft dat Hayeks waanidee dat markten gelijk staan aan ‘vrijheid’ zo wijdverbreid is geraakt dat alle discours er volledig door is doordrongen. In beschaafd gezelschap en in het openbaar mag je zeker links of rechts zijn, maar je zult altijd, in welke vorm dan ook, neoliberaal zijn – anders word je gewoonweg niet toegelaten tot het discours.
“Elk land heeft misschien zijn eigen bijzonderheden, maar in grote lijnen volgen ze een vergelijkbaar patroon: schuldgedreven neoliberalisme is in de eerste plaats een theorie over hoe de staat moet worden hervormd om het succes van de markt – en dat van zijn belangrijkste deelnemers: moderne bedrijven – te garanderen”.
Het hele (neo-)liberale paradigma rust echter op dit idee van nutsmaximalisatie als centrale pijler (alsof menselijke motivaties op simplistische wijze in puur materiële termen kunnen worden gedefinieerd). Het postuleert dat motivatie utilitair is – en alleen utilitair – als fundamentele waanvoorstelling. Zoals wetenschapsfilosofen als Hans Albert hebben opgemerkt, sluit de theorie van nutsmaximalisatie a priori een afspiegeling van de werkelijkheid uit, waardoor de theorie niet toetsbaar is.
De illusie ervan ligt in het ondergeschikt maken van het welzijn van de mens en de gemeenschap aan de markten en in de veronderstelling dat overmatige ‘consumptie’ voldoende compensatie is voor de inherente onderdanigheid. Dit werd tot het uiterste doorgevoerd door Tony Blair, die zei dat er in zijn tijd geen politiek bestond. Als premier stond hij aan het hoofd van een kabinet van technische experts, oligarchen en bankiers, wier competentie hen in staat stelde de staat nauwkeurig te sturen. Politiek was voorbij; laat dat maar aan de technocraten over.
“De Britse conservatieve regering die in 1979 werd gekozen, besloot dus – in plaats van de succesvolle concurrenten van Groot-Brittannië na te volgen en het tegenovergestelde te doen – in wezen op magie te vertrouwen. “Het enige wat de regering dus hoefde te doen, was de juiste magische omgeving creëren (lage belastingen, weinig regelgeving) en dan zouden de ”animal spirits“ van de ondernemers spontaan de rest doen, door de ”magie“ (interessante woordkeuze) van de ‘markt’. De tovenaar die deze krachten heeft opgeroepen, moet echter wel uit de buurt blijven van zijn werk”, zoals Aurelien heeft geschreven.
De ideeën waren ontleend aan de Amerikaanse linkse beweging, maar het kosmopolitisme verspreidde ze over heel Europa.
“De Angelsaksische (nu meer algemeen westerse) fixatie op archetypische heroïsche ondernemers en universiteitsdrop-outs heeft het historische feit verhuld dat geen enkele belangrijke industrie en geen enkele sleuteltechnologie ooit is ontwikkeld zonder enige vorm van planning en stimulering door de overheid”.
Het is duidelijk dat dergelijke globalistische liberale ideeënsystemen ideologisch (zo niet magisch) zijn, en niet wetenschappelijk. En wanneer een ideologie niet langer effectief is, zal deze in de toekomst worden vervangen door een andere.
De les hier is dat wanneer een staat incompetent wordt, er uiteindelijk iemand opstaat om hem te besturen. Niet door consensus, maar door dwang. Een historische remedie tegen een dergelijke politieke verstarring is niet dialoog of compromis, maar wat de Romeinen proscriptie noemden: een geformaliseerde zuivering. Sulla wist dit. Caesar perfectioneerde het. Augustus institutionaliseerde het. Neem de belangen van de elite weg, ontzeg hen middelen, ontneem hen hun eigendom en dwing hen tot gehoorzaamheid… of anders!
Zoals de Amerikaanse politiek en cultuurcriticus Walter Kirn heeft voorspeld:
“Dus, als we vooruitkijken, wat gaan mensen willen? Wat gaan mensen waarderen? Wat gaan ze koesteren? Gaan hun prioriteiten verschuiven? Ik denk dat ze enorm zullen verschuiven …”.
“[Amerikanen] zullen zich minder bekommeren om filosofische en/of zelfs langetermijnpolitieke kwesties als rechtvaardigheid en dergelijke, voorspel ik, en ze zullen minimale verwachtingen hebben van competentie. Met andere woorden, dit is een tijd waarin de prioriteiten verschuiven en ik denk dat er grote veranderingen op komst zijn: grote, grote veranderingen, omdat het lijkt alsof we ons bezighouden met luxeproblemen, en we hebben ons zeker beziggehouden met de problemen van andere landen, Oekraïne of wie dan ook, met enorme financiële middelen”.
Wat vindt Brussel hiervan? Absoluut niets. De EU-technocratie is nog steeds in de ban van het Amerika van de Obama-jaren – een land van soft power, identiteitspolitiek en kosmopolitisch neoliberaal kapitalisme. Ze hopen (en verwachten) dat de invloed van Trump bij de tussentijdse congresverkiezingen van volgend jaar zal worden uitgewist. De heersende klasse in Brussel verwart de culturele macht van links in Amerika nog steeds met politieke macht.
Het Amerikaanse conservatisme lijkt dus te worden herbouwd als iets ruigers, gemeners en veel minder sentimentele. Het streeft er ook naar om tevoorschijn te komen als iets meer gecentraliseerd, dwingender en radicaal. Nu veel gezinnen in de VS en Europa faillissement en mogelijke onteigening dreigen als gevolg van de ineenstorting van de reële economie, veracht dit deel van de bevolking – dat nu een steeds groter deel van de middenklasse omvat – zowel de oligarchen als het establishment en komt het steeds dichter bij een mogelijk gewelddadige reactie. Dan zal de cultuuroorlog zich verplaatsen van het publieke domein naar het ‘slagveld’ van de straat.
De huidige Amerikaanse regering hecht bovenal aan het oude idee van grootsheid – individuele grootsheid en de bijdrage die grootsheid levert aan de hele beschaving.
Het transgressieve individu speelt bijvoorbeeld een belangrijke rol in de theorieën van Ayn Rand over de industrieel en het genie (in haar romans is er altijd een sterk element van de buitenstaander als een soort criminele transgressor die een nieuwe energie brengt die insiders niet kunnen bieden), schrijft politicoloog Corey Robin.
Kortom, er bestaat een niet zo geheime affiniteit tussen het populistische conservatisme en radicalisme van vandaag. Zoals Emily Wilson in haar boek The Iliad echter uiteenzet, is het verlies van ‘grootsheid’ zelden gemakkelijk te compenseren.
Men kan niet ontsnappen aan de analogie van The Iliad met de huidige situatie, waarin Trump de ‘grootsheid’ van zijn land wil herstellen (en daarbij onsterfelijke persoonlijke kleos (roem) wil verwerven). Tegenwoordig zouden we dat misschien iemands ‘nalatenschap’ noemen. In The Iliad is het een definitie en geeft het sterfelijke leiders het metaforische vermogen om de dood te overwinnen door eer en glorie.
Het loopt echter niet altijd goed af: Hector, de hoofdpersoon, die ook op zoek is naar kleos, wordt in een gevecht gelokt en onder de muren van Troje gedood. Trump zou wel eens acht moeten slaan op de moraal van het verhaal van The Iliad.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Piramide van de macht
De bovenste laag binnen de valse orde – De verborgen heersers
Door de eeuwen heen heeft de wereld altijd een machtshiërarchie gekend. De meeste mensen geloven dat regeringen en democratische processen de macht in handen hebben, maar onder de oppervlakte schuilt een diepere, complexere structuur. Dit is de piramide van macht, zoals velen die zien: een gelaagd systeem waarin de werkelijke controle niet bij de zichtbare leiders ligt, maar bij krachten die zich in de schaduw bevinden.
Bovenaan de piramide bevinden zich de onzichtbare krachten die de absolute controle zouden uitoefenen. Dit zijn geen bekende politieke figuren, maar entiteiten die zelden in het openbaar worden genoemd. Hieronder vallen onder andere de zogenoemde Khazariaanse Maffia (KM), de Zwarte Paus, de Zwarte Adel en mogelijk zelfs buitenaardse machten.
Khazariaanse Maffia (KM): Een vermeende geheime elite-groep met wortels in het oude Khazariaanse Rijk (gebied van het huidige Oekraïne/Rusland). Ze zouden via infiltratie in banken, media, politiek en geheime genootschappen de wereldorde manipuleren. Vaak wordt hen in verband gebracht met de controle over het mondiale financiële systeem en de manipulatie van oorlogen, regeringen en economieën via centrale banken en deep state-agenten.
De Zwarte Paus: Een term die door complottheoretici wordt gebruikt om te verwijzen naar de werkelijke, verborgen machthebber binnen de katholieke hiërarchie. Vaak wordt deze figuur gekoppeld aan de Jezuïetenorde, die als het ware de controle uitoefent in tegenstelling tot de zichtbare paus.
De Zwarte Adel, die zelf niet in de schijnwerpers staat, vormt de duistere kracht achter de bekende koningshuizen, Jezuïeten en allerlei geheime genootschappen. Volgens ingewijden leiden alle wegen van deze kwaadaardige elite uiteindelijk naar Rome. Daar staan een aantal aristocratische families (die behoren tot de zwarte adel) aan het roer, die ook de maffia en het Vaticaan besturen. Ze worden “zwart” genoemd omdat ze zich in het verleden verzetten tegen democratische hervormingen en republikeinse bewegingen, en omdat ze vaak geheime netwerken zouden onderhouden. Er wordt beweerd dat zij via economische, politieke en kerkelijke connecties invloed uitoefenen op wereldgebeurtenissen, inclusief het Vaticaan en zelfs criminele organisaties zoals de maffia. Bekende families die vaak in deze context worden genoemd zijn de Orsini, Colonna, Farnese, Aldobrandini, Borghese en andere oude Italiaanse dynastieën.
Onder de verborgen heersers binnen de valse orde – De zichtbare macht
Deze tweede laag omvat de organisaties, families en instellingen die in de publieke arena functioneren, maar in werkelijkheid vaak een verlengstuk zijn van de verborgen elite. Zij vormen de zichtbare tentakels van de machtspiramide en dragen bij aan het vormgeven van beleid, publieke opinie en geopolitieke agenda’s.
Financiële instellingen en invloedrijke families
Rothschilds, Rockefellers
BlackRock, Vanguard, BMGF
De Koch-familie
BIS (Bank for International Settlements)
Geheime genootschappen en denktanks
Trilateral Commission
Council on Foreign Relations (CFR)
Bohemian Grove
Chatham House Rule Meetings
Le Cercle
Aspen Institute
George Soros (als filantroop en investeerder met invloedrijke netwerken)
Naast deze bekende denktanks zijn er ook minder bekende, maar invloedrijke besloten genootschappen die functioneren als nationale schakels binnen deze piramide.
Besloten genootschappen in Nederland:
De Tafelronde
De Haagsche Schouw
De Pijp
Deze informele netwerken, bestaande uit topfiguren uit de Nederlandse politiek, rechterlijke macht, bedrijfsleven en media, zijn géén formele instituten maar functioneren als achterkamertjes van macht. Ze worden vaak gepresenteerd als eetclubs of borrelgezelschappen, maar insiders bevestigen dat hier strategie, invloed en belangenverstrengeling samenkomen.
Derde laag binnen de gepercipieerde wereldorde of internationale bestuursstructuren – politieke & geopolitieke controle
Deze laag omvat de politieke structuren en inlichtingendiensten die de publieke machtsuitoefening vormgeven. Volgens bepaalde kritische of alternatieve theorieën fungeren deze actoren als marionetten die, onder de invloed van hogere, verborgen machten, de geopolitieke agenda en nationale beleidslijnen bepalen.
Internationale organisaties en mondiale netwerken
In deze laag bevinden zich grote internationale organisaties en netwerken die de basis vormen van mondiale samenwerking en beleid:
Verenigde Naties (VN): Speelt een centrale rol in internationale diplomatie en conflictbeheersing.
NAVO en EU: Regionale samenwerkingsverbanden die samenwerkingskaders en veiligheidsstrategieën ontwikkelen.
Wereld Economisch Forum (WEF): Een platform waar wereldleiders en CEO’s bijeenkomen om mondiale trends en beleidsrichtingen te bespreken.
Wereldgezondheidsorganisatie (WHO): Beïnvloedt de mondiale gezondheidsagenda en reageert op wereldwijde crises.
GAVI (Global Alliance for Vaccines and Immunization): Coördineert internationale vaccinatiecampagnes en gezondheidsinitiatieven.
USAID (United States Agency for International Development): Een invloedrijke organisatie die mondiale ontwikkeling en humanitaire hulp coördineert, vaak in samenwerking met andere internationale entiteiten zoals de VN, WHO en GAVI.
Internationaal Monetair Fonds (IMF): Beheert wereldwijde financiële stabiliteit en verstrekt leningen aan landen in economische problemen.
Wereldbank: Financiering en ontwikkeling van infrastructuur en armoedebestrijdingsprogramma’s in ontwikkelingslanden.
Bank voor Internationale Betalingen (BIS): Coördineert het wereldwijde monetaire beleid tussen centrale banken.
World Trade Organization (WTO): Stelt regels op voor internationale handel en handelsconflicten.
Interpol: Coördineert internationale politie-samenwerking tegen criminaliteit en terrorisme.
Internationaal Atoomenergieagentschap (IAEA): Controleert het gebruik van kernenergie en non-proliferatie van kernwapens.
G7 en G20: Internationale samenwerkingsfora voor grote economische en geopolitieke beslissingen.
UNICEF (Kinderfonds van de VN): Bescherming en hulp aan kinderen wereldwijd.
UNHCR (VN-vluchtelingenorganisatie): Coördineert hulp aan vluchtelingen en ontheemden.
Médecins Sans Frontières (Artsen zonder Grenzen): Onafhankelijke medische hulporganisatie actief in conflictgebieden.
International Telecommunication Union (ITU): Regelt mondiale standaarden voor telecommunicatie en internetbeleid.
Vierde laag binnen de valse orde – massamedia, Tech & sociale controle
Deze laag omvat de mechanismen die volgens complottheorieën worden ingezet om de publieke opinie te beïnvloeden, de massa te controleren en informatie te manipuleren. De nadruk ligt op de media, technologie en onderwijs als middelen voor ideologische en digitale controle.
Bovenstaand benadrukt de zorgen dat een relatief kleine groep (de zogenoemde 1%) via economische, politieke en culturele netwerken een onevenredige invloed heeft op onze samenleving. Zij streeft er niet per se naar om vrede te bevorderen, maar lijkt eerder te profiteren van conflicten en oorlogen. Het idee is dat oorlogen enorme economische winsten en strategische voordelen opleveren, waardoor de machtsstructuren in stand worden gehouden en zelfs versterkt. Dit leidt tot een situatie waarin, in plaats van naar echte duurzame vrede en rechtvaardigheid te streven, de belangen van de economische en politieke elite voorrang krijgen, zelfs als dit betekent dat conflicten en oorlogen in stand worden gehouden.
De onderste laag omvat de gewone burgers (werknemers, belastingbetalers, consumenten en andere burgers die in de samenleving de meerderheid vormen), die – volgens complottheorieën – doelbewust worden afgeleid en gecontroleerd, zodat zij niet de werkelijke machtsstructuren inzien. Binnen deze laag zijn er echter verschillende reacties op de hogere machtslagen. Deze kunnen grofweg worden onderverdeeld in drie categorieën: Bevriezen, Vluchten, en Vechten.
Economische controle door onderdrukking via belastingen, inflatie en economische slavernij: Burgers worden economisch geketend en hun welvaart beperkt, zodat zij afhankelijk blijven van systemen die door de elite worden beheerst.
In een schema ongeveer dit:
https://x.com/jbulldogs4/status/1918596941493203286
De absolute top van de piramide zijn de 13 families met steeds een wisselende Grijze paus., die alles onder de top aansturen. Op dit moment levert de familie Orsini de grijze paus. De absolute macht.
De Liberalen zijn de oorzaak van de ondergang van onze samenleving en de teloorgang van onze cultuur en tradionele levenswijze.
Liberaal, conservatief, links, rechts, kapitalisme, communisme….
Het zal allemaal wel.
Het gaat om varkens die hun pens niet vol genoeg kunnen vreten en het gaat om gewone mensen die naar eer en geweten hun medemensen behandelen.
Die varkens hebben een systeem opgezet om zich te beschermen tegen de gewone mensen.
Je kunt een systeem economisch veranderen, maar de varkens met hun vette pens komen straks wederom boven drijven.
Ook als het slecht gaat komen deze varkens weer boven drijven.
Met hun gaat het dan gewoon minder slecht.
Ik kan me nog goed herinneren dat een VVD’er in het verleden eens voorstelde dat kiesrecht wellicht alleen mocht gelden voor mensen vanaf een bepaald inkomen.
De gewone mensen snappen toch niet waar het allemaal om gaat.
Zo’n bullshit allemaal.
Ok, verander het systeem maar want het neoliberaal globalisme is een waardeloos systeem dat alleen maar kan gedijen met regelmatige rampen.
Het typische is dat daarna van alle kanten gezegd wordt dat het anders moet en dat uiteindelijk toch niks verandert en men afstevent op de volgende ramp/schandaal.
Dat is al decennia zo.
Je zult ook wat aan de varkens moeten doen. En aan de varkenshoeders.
Anders komt er gegarandeerd een deja-vu.
“en we hebben ons zeker beziggehouden met de problemen van andere landen, Oekraïne of wie dan ook, met enorme financiële middelen”.
Deze steller zou moeten schrijven:
WE (Amerikanen) HEBBEN ONS ZEKER BEZIGGEHOUDEN MET HET CREEREN VAN PROBLEMEN IN ANDERE LANDEN………….
Dat minuscule stukje zelfkennis is blijkbaar nog steeds te hoog gegrepen.
ALS DE ECHTE UPPER-CLASS VAN DE AMERIKAANSE DENKERS ZICH ZO UITEN KOMT HET NIET MEER GOED.
ONVOORSTELBAAR ACHTERLIJK.
Hebben nu zo weinig mensen dit door, dat het dikwijls in één kwalijke zin (achterlijke stelling) in een artikel
naar voren komt hoe dom en kortzichtig iemand blijkt te zijn !
oh yeah, its only the “Elites”, the “intellectuals” not the “blue collar workers” and your “everyday jim and john”.
I cant hear this stupid excuse anymore, its everywhere. Its not just your “Elites”, its YOU!!!! you have been an active part of the “liberal agenda” yourself.
Say, how does this sound in your brain? “All men are created equal, women and men are equal, everybody has a right to this and that, think of the kids, we must protect the Environment, we must help those in need, make peace not war etc. etc.”….sounds familiar? of course it does, chances are you were supporting at least one of them at one point or still do. Yet did you ever stopped between the “applause” you got from other puppets to actually think about these things? did you ever ask yourself why in 6000 years of recorded History nobody was stupid enough to give women the right to vote? No, you didnt, you just assumed that it must be “good” because it sounded “good”…that was the extend of your “liberal intelligence”.
You ruined your Society and your “Elites” are just what spawned out of your deranged public that exchanged critical thinking for “social credit”. I hope that pussy you got with your “virtuous behavior” was worth ruining your Civilization and wasting the massive Fortune your better Ancestors left you.
Gewoon bullshit wat je zegt.
Precies dezelfde opmerking gebruikten de overheden om de kosten van de kredietcrisis bij de burgers neer te leggen.
De burgers hebben er ook van geprofiteerd.
Belachelijke onzin.
Net zoals de burgers kiezen voor Fortuyn en opeens gebeurt hem wat.
Of ze kiezen voor Wilders (wat je ook van hem vindt), die vervolgens een cordon sanitair krijgt.
Ik zou je eens willen adviseren een paar netflix documentaires te kijken uit de serie: Untold.
Dan weet je wel hoe de grote jongens aan schadebeperking doen en hoe kleine vissen opgeofferd worden.
De media doet de rest.
De burgers hebben als het er op aan komt niks in te brengen.
Daarom kan Trump roepen wat hij wil en elke dag met zijn gekwaak beurskoersen beinvloedden.
Opeens wordt het woord belangenverstrengeling helemaal vergeten.
Schei uit man, met je de burgers zijn het schuld.
Iedereen met een beetje verstand van de geschiedenis weet dat de mini hoedjes op de achtergrond de baas zijn.
En vergeet hun deugzame christen-zionistische puppets niet…