Elke dag raak ik er meer en meer van overtuigd dat een groot deel van wat er vandaag gebeurt een weerspiegeling is van het vervagende “unipolaire moment” van onbetwiste liberale Amerikaanse hegemonie en de daarmee gepaard gaande “val van de liberale internationale orde“. Deze orde ontstond aan het einde van de Koude Oorlog in 1990, en ging ten onder – zonder dat iemand het merkte – ergens na 2015. De verkiezing van Trump en Brexit waren de eerste serieuze tekenen van verzet onder de bevolking tegen de belangrijkste grondbeginselen van het internationale liberalisme, terwijl de snelle economische ontwikkeling van China de Volksrepubliek na 2010 op ongeveer gelijke voet met de Verenigde Staten bracht en zich voor het eerst van buitenaf tegen de orde verzette. Bijgevolg leven we nu in een multipolaire wereld, maar met een politiek ethos dat nog steeds uitgaat van de Amerikaanse internationale overheersing. Ik vrees dat dit een heel groot probleem is, en dat het alleen maar erger zal worden, schrijft Eugypius.
Het unipolaire moment heeft de westerse politiek fundamenteel veranderd. Omdat we na 1990 geen serieuze mondiale of ideologische concurrenten meer hadden, voelden onze leiders zich vrij om een bizar en onbegrensd soort turboliberalisme te propageren. Derdegolffeminisme, de esoterische doctrines van de regenboog-LGBTQIA+ brigade, immigratie en rassenpolitiek met open grenzen, de steeds verder escalerende klimaatagenda en soortgelijke vreemdheden hebben allemaal hun eigen aetiologieën, maar wat de deur er in de eerste plaats voor opende was de afwezigheid van een duidelijke externe bedreiging. Dit zijn bovenal ideologische luxes die de elites van rijke naties zich denken te kunnen veroorloven, maar ze hebben vandaag allemaal te kampen met steeds zwaardere tegenwind. Om een idee te krijgen van de mate waarin de dingen veranderd zijn, kijk maar eens naar de plotselinge eis van de Duitse kanselier Olaf Scholz om migranten “op grote schaal te deporteren” – politieke retoriek die hem nog maar een paar jaar geleden als een rechts-extremist zou hebben bestempeld. De politiek van onbegrensd, onbetwist liberalisme werkt gewoon niet meer zoals vroeger, en nu bevindt Scholz zich in een onverwachte strijd om politiek te overleven.
De botsing van het internationale liberale programma met een nieuwe multipolaire realiteit heeft ook internationale gevolgen. De oorlog in Oekraïne is daar het duidelijkste voorbeeld van, omdat deze voortkomt uit het door Amerika gestuurde programma van NAVO-uitbreiding sinds de jaren 90. Terwijl Rusland zwak bleef, konden de Verenigde Staten en hun Europese provincies hun achteloze uitbreiding van het liberale Westen zonder veel gevolgen voortzetten. Nadat Rusland zich van zijn dieptepunt in de jaren 1990 had hersteld en het unipolaire moment ten einde liep, brak er echter oorlog uit in Oekraïne, en de NAVO zag zich plotseling betrokken bij een duur proxyconflict dat ze met weinig vooruitzichten kan winnen.
Op het gevaar af dat ik complexe gebeurtenissen terugbreng tot één stelling, zou ik ook willen suggereren dat de Hamas-aanval op Israël iets te danken kan hebben aan deze dynamiek. Sommigen hebben beweerd dat Hamas op zijn minst werd aangemoedigd, of misschien zelfs in staat werd gesteld, door een ander product van de Amerikaanse unipolariteit, namelijk een beleidsverschuiving die onder Barack Obama werd ingezet (en onder Joe Biden werd voortgezet) om de betrekkingen met Iran te normaliseren en een “herschikking” van de Amerikaanse betrekkingen in het Midden-Oosten te bewerkstelligen. De stelling blijft ongefundeerd, maar het valt niet te ontkennen dat Hamas vandaag de dag de Gazastrook regeert als direct gevolg van het beleid uit het tijdperk van het onbetwiste Westerse liberalisme. De Israëli’s onder Ariel Sharon verzetten zich tegen de Palestijnse verkiezingen van 2006, juist omdat ze bang waren voor een overwinning van Hamas. George W. Bush stond er echter op dat ze doorgang zouden vinden; ze bevorderden zijn visie op een democratisch Midden-Oosten, en hij dacht dat “het goed zou zijn voor Hamas om mee te doen … omdat ze dan verantwoording zouden moeten afleggen aan het volk.”
Het enige wat deze grenzeloze liberale visie natuurlijk werkelijk bereikte, was dat Hamas aan de macht kwam: ze behaalden een verrassende overwinning en nadat pogingen om een regering met Fatah te vormen mislukten, namen ze in 2007 via een staatsgreep de controle over Gaza over.
Het Amerikaanse politieke establishment, geselecteerd voor en gevormd in het tijdperk van onbetwiste liberale hegemonie, vindt zichzelf slecht toegerust om de geheel nieuwe wereld waarin ze nu leven te begrijpen en erop te reageren:
Nooit eerder spraken we met zoveel hoge regeringsfunctionarissen die zich privé zoveel zorgen maken over zoveel overzeese conflicten tegelijk.
Ambtenaren vertellen ons dat dit binnen het Witte Huis de zwaarste, meest beangstigende week was sinds president Biden iets meer dan 1000 dagen geleden aantrad.
Voormalig minister van Defensie Bob Gates – die het Pentagon leidde onder presidenten van beide partijen, George W. Bush en Barack Obama – vertelt ons dat Amerika voor de meeste crises staat sinds de Tweede Wereldoorlog 78 jaar geleden eindigde.
Hij legt de systeemoverbelasting van het Witte Huis als volgt uit: “Er is een gigantische trechter die boven de tafel in de Situation Room zit. En alle problemen in de wereld komen uiteindelijk via die trechter bij dezelfde acht of tien mensen terecht. Er is een limiet aan de bandbreedte die die acht of tien mensen kunnen hebben.”
Niet één van de crises kan worden opgelost en afgevinkt. Ze kunnen alle vijf uitgroeien tot iets veel groters …
De lijst van deze “crises” onthult de versnipperde aandacht van Amerikaanse strategen en hun onvermogen om echte problemen van valse te onderscheiden. Naast zeer reële problemen zoals de Gaza-oorlog, Rusland en zijn groeiende alliantie met China, en een vijandig Iran, beweren ze ook doodsbang te zijn voor Noord-Korea en het schrikbeeld van desinformatie via de sociale media en “binnenlandse onrust”. (Ik weet dat sommige van mijn lezers het hier niet mee eens zullen zijn, maar ik denk niet dat volksopstanden een onmiddellijk vooruitzicht hebben om ontwikkelde Westerse naties te destabiliseren, hoewel die dag wel kan komen).
Een bekende dynamiek uit de Koude Oorlog – de competitie van rivaliserende machtscentra om invloed over de ontwikkelingslanden – keert nu terug in de internationale politiek, en Westerse liberale gemeenplaatsen klinken plotseling leeg en weinig overtuigend:
Twintig maanden lang heeft de regering Biden geprobeerd om de morele kroon op haar werk te zetten tegen Rusland, door de wrede oorlog tegen Oekraïne te veroordelen voor het lukraak doden van burgers …..
Maar de tegenaanval van Israël op Gaza, de dreigementen om een grondinvasie uit te voeren en de nauwe omhelzing door Amerika van haar belangrijkste bondgenoot in het Midden-Oosten … hebben geleid tot kreten van hypocrisie.
Dergelijke beschuldigingen zijn niet echt nieuw in het Midden-Oosten conflict. Maar de dynamiek van de twee crises gaat verder dan de wens van Washington om wereldwijde steun te verzamelen om Rusland te isoleren en te straffen voor het binnenvallen van zijn buurland.
Het Midden-Oosten komt steeds meer naar voren als een nieuw front in de strijd om invloed in het Mondiale Zuiden – de verzamelnaam voor de ontwikkelingslanden in Afrika, Azië en Latijns-Amerika – waarbij het Westen het opneemt tegen Rusland en China.
“De oorlog in het Midden-Oosten zal een groeiende wig drijven tussen het Westen en landen als Brazilië of Indonesië, belangrijke swing states van het Zuiden,” zegt Clifford Kupchan, voorzitter van de Eurasia Group, een in New York gevestigde organisatie voor risicobeoordeling. “Dat zal internationale samenwerking met betrekking tot Oekraïne, net als het opleggen van sancties aan Rusland, nog moeilijker maken.”
Over Oekraïne gesproken, de woordvoerder van het Witte Huis, John Kirby, zei in de nasleep van de Hamas-aanval dat de VS “het einde van het touw naderen” wat betreft hun steun aan de regering in Kiev en dat hun betrokkenheid “niet voor onbepaalde tijd” zal zijn. Nogmaals, de Verenigde Staten zijn momenteel ingesteld op een wereld waarin hun dominantie in principe onbetwist is, en zonder een serieuze herverdeling van middelen kunnen ze conflicten op meerdere fronten niet volhouden.
Een merkwaardig en verwant probleem is de lang sluimerende infiltratie van de Verenigde Staten door buitenlandse inlichtingen- en beïnvloedingsoperaties. De veiligheidsdiscipline onder de internationale liberale orde werd extreem laks, waardoor rivalen diep konden doordringen in het weefsel van de politiek en de samenleving in het centrum van het Westerse imperium. Het meest relevant voor het huidige conflict tussen Israël en Gaza is de verrassende infiltratie van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken door agenten van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken die banden hebben met Robert Malley, de speciale gezant van Biden voor Iran. Deze agenten schijnen onder andere gelobbyd te hebben voor gunstige voorwaarden in de onderhandelingen over het Iraanse nucleaire programma.
De veel grotere en langer lopende operaties worden natuurlijk uitgevoerd door de Chinezen. In een recent interview met de Amerikaanse zender CBS beschreef FBI-directeur Christopher Wray de “allesomvattende bedreiging” die China vormt voor de Amerikaanse veiligheid:
We hebben gezien dat de Chinese overheid, direct of indirect, probeert intellectueel eigendom, handelsgeheimen en persoonlijke gegevens te stelen – in het hele land. We hebben het over alles, van Fortune 100-bedrijven tot kleinere startups. We hebben het over landbouw, biotechnologie, gezondheidszorg, robotica, luchtvaart, academisch onderzoek. We hebben waarschijnlijk zo’n 2.000 actieve onderzoeken die alleen maar te maken hebben met de pogingen van de Chinese overheid om informatie te stelen.
Het is veelzeggend dat Wray zijn waarschuwingen over grootschalige spionage liet volgen door de Chinese regering de les te lezen dat ze de op regels gebaseerde internationale orde moeten handhaven, waarbij hij eiste dat “als ze een grote natie willen zijn, het tijd wordt … dat ze zich ook zo gaan gedragen.” Ik begrijp dat dit gewoon een media-interview is, maar de neiging om rivalen en potentiële vijanden de les te lezen over het naleven van wettelijke en morele principes riekt gewoon naar de blinde naïveteit die het westerse liberalisme kenmerkt en die de aanhangers ervan zo slecht uitgerust maakt om met serieuze conflicten en strategische problemen om te gaan.
Kortom, het liberale Westen heeft een hele generatie besteed aan het zich aanpassen aan een wereld waarin het geen duidelijke bedreigingen van buitenaf kende, geen scherpe grenzen aan zijn politieke programma zag en geen bijzondere behoefte voelde om zijn burgers of buitenstaanders te overtuigen van de superioriteit van zijn ideologische visie. De elites verdiepten zich in verschillende projecten om hun sociale en politieke positie te verstevigen, voornamelijk door het smeden van een reeks hoog-laag allianties met nieuwkomers en minderheden ten koste van hun sceptische burgers; en ze begonnen aan een reeks twijfelachtige luxeprojecten, waaronder de experimentele en catastrofale poging om een virus uit te roeien via campagnes van huisarrest en massale vaccinatie. Ze droegen gemakkelijk bij aan de economische ontwikkeling van China, nu hun grootste rivaal, terwijl ze extravagante oorlogen voerden om democratie en mensenrechten te verspreiden. Nu de onbetwiste liberale hegemonie voorbij is, worden we geregeerd door een bende incapabele, onoriginele, seniele politici die aan de macht zijn gekomen toen niemand nog geloofde dat hun middelmatigheid er toe zou doen, omdat men dacht dat alle grote strijd achter de rug was. Het heeft tientallen jaren van verval gekost om ons op dit punt te brengen, en ik betwijfel ten zeerste of al die verrotting binnenkort ongedaan kan worden gemaakt, als dat al ooit gebeurt.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
ISRAËL CONFLICT DOSSIER
Video 18+: Israëlische soldaten slaagden er niet in hun oorlogsmisdaad te verbergen
Volgens mij, is het geo-politiek, definitief fout gegaan, NA 1989 : toen de V.S. als enige wereld-heerser over wilde bijven. In plaats van gelijkwaardig met ander landen en culturen samen te werken.
Daarom zitten we nu in een bedekte versie van WOIII.
“Volksopstand” betekent niet dat de mensen met een barkrukje in de hand op straat komen. Dat is vroeger toen de mensen niks hadden. In België is er een partij die de politieke machthebbers wanhopig maakt: de partij Vlaams Belang zal waarschijnlijk de grootste worden bij de verkiezingen (bij de vorige waren ze 2de). Die partij – staat in hun programma – weigert om mee te werken aan/met een Belgische regering. In deelstaat Vlaanderen wordt 25% verwacht, wat wil zeggen dat een kwart van de mensen lak heeft aan hun regering, die dan nog op de koop toe bestaat voor een groot deel aan uit mensen die niet eens op een kieslijst stonden. Zijn we in België niet verder dan in Nederland waar ze zich telkens met ééndagsvliegen zoals BBB laten lijmen?
In een maatschappij die door criminelen wordt gegijzeld draait alles om regels en wetten. In een wereld obv liefde is er maar 1 wet nodig… liefdeloosheid is een misdrijf. Dat lijkt onrealistisch, maar denk er maar eens diep over na.
In een wereld obv liefde zijn er geen leiders nodig, daar is iedereen zijn eigen leider en daar draait alles om samenwerking en balans. In een wereld obv liefde zijn jou tijd en energie je valuta. In een zo’n wereld zou alles omgekeerd zijn van hoe het nu is.
Een rijk mens zonder liefde is een mens met alleen maar geld. We leven in een Kakistocratie omdat door geld niet de beste, maar de meest gewetenloze mensen aan de macht komen, de criminelen. Wij leven daardoor in een omgekeerde wereld.
Originele visie, geniaal in zijn simpelheid.
Opmerkelijk punt
In het verkiezingsprogramma van lid Omtzigt staat nog een opmerkelijk punt: grote techplatforms worden verplicht om de werkelijke identiteit achter accounts in hun administratie vast te leggen, op straffe van forse boetes.
Nieuw Satanisch Contract leek mij al een naam die weinig goeds voorspelt 😂😂