Fanatieke volgelingen van het Covid regime: Een Jim Jones-stijl sekte?

Als geleerden aan vooraanstaande Britse universiteiten zijn wij de afgelopen decennia getuige geweest van de vervanging van kritisch denken en debatteren door een narratief: feiten zijn discriminatie en wetenschappelijke methode is imperialisme; in plaats daarvan wordt de waarheid afgeleid van “progressieve” waarden, schrijven Professor Roger Watson en Dr. Niall McCrae.

Deze onderwijstrend zou wel eens in belangrijke mate hebben kunnen bijgedragen tot het gemak waarmee de samenleving is geïncorporeerd in het Covid “nieuwe normaal” van het maskeren, testen en herhaalde doses vaccins voor een ziekte met een vergelijkbaar risico als een zware griep.

Men hoeft niet veel kritisch te redeneren om de gebrekkige logica van sommige vaccinatie-enthousiastelingen te observeren, zoals degenen die reageren op het ervaren van bijwerkingen, hoe slopend ook, door te zeggen: “Ik weet tenminste dat het werkt”. Of, nadat ze de ziekte hebben opgelopen ondanks de beloofde bescherming (meer dan 90 procent effectief, volgens de aanvankelijke beweringen van de farmaceutische bedrijven), “ik zou slechter af zijn geweest zonder de prik.”

Misschien zijn deze houdingen enigszins te rechtvaardigen. Maar, vooral in het licht van het feit dat geen van de beweerde Covid-vaccins meer dan ongeveer één procent effectief is in het voorkomen dat iemand Covid oploopt in termen van absolute risicovermindering, zou het logischer zijn om de tegenovergestelde opvatting te huldigen, namelijk dat het vaccin niet zo goed werkt als het zou moeten.

Op 9 november berichtte de Manchester Evening News over het tragische verhaal van Neil Astle, een 59-jarige advocaat, die kort na zijn eerste dosis van het AstraZeneca-vaccin overleed aan een bloedklonter in de hersenen.

De lijkschouwer, die de dood aan de injectie toeschreef, verklaarde dat dit een “uiterst zeldzaam” gevolg was, en prees de familie voor het bevorderen van vaccinatie ondanks hun verlies. De broer van de heer Astle zei: “Ik vind dat iedereen in dit land zich moet laten vaccineren. Ik heb me zelfs na de dood van Neil laten vaccineren.”

De weduwe van de heer Astle, wier eerste teken dat er iets mis was de hevige hoofdpijn van haar man was, merkte op dat “het vaccin zelfs nooit in onze gedachten is opgekomen omdat het negen dagen later was.”

Dit lijkt een geval te zijn van microcoagulatie, waarbij kleine stolsels in perifere bloedvaten geleidelijk als een sneeuwbal groeien en uiteindelijk een kritieke slagader blokkeren.

Reacties van lezers waarin kritiek werd geleverd op het commentaar van de lijkschouwer en de nabestaanden, en op de berichtgeving in de krant, werden snel verwijderd. Dit is niet het enige geval van een familie die er bij anderen op aandringt het vaccin te nemen dat klaarblijkelijk het leven van hun geliefde heeft gekost, of nadat een gevaccineerde geliefde ondanks de veronderstelde bescherming aan Covid is overleden.

Ook zijn er gevallen bekend van ongevaccineerden die aan Covid-19 zijn bezweken. De vijftienjarige Jorja Halliday, een gezonde tiener, overleed op de dag dat ze gevaccineerd zou worden; haar rouwende moeder drong er bij mensen op aan de prik zo snel mogelijk te halen. Op soortgelijke wijze zag de ongevaccineerde Megan Blankenbiller op haar sterfbed de vergissing van haar handelen in, ervan overtuigd dat het vaccin haar zou hebben gered.

Het doet denken aan wat Hamish Fraser, een van de beroemdste katholieke bekeerlingen van het communisme in Groot-Brittannië, meldde in zijn biografie Fatal Star. Fraser diende als politiek officier bij de Internationale Brigades in de Spaanse Burgeroorlog en zag toe op de executie door een vuurpeloton van vermeende verraders die men, om hun loyaliteit aan de zaak te bewijzen, communistische leuzen hoorden roepen toen het bevel om te vuren werd afgeroepen. Toewijding aan de zaak moet worden aangetoond, ongeacht de vreselijke gevolgen.

Zoals wij online en bij hecklers vrijheidsbijeenkomsten hebben kunnen vaststellen, ontaardt de ijver voor Covid-vaccins soms in misantropische missives tegen degenen die hun mouwen nog moeten opstropen (een van ons wordt geprikt, die andere niet). Sommige mensen worden heel snel heel boos bij het horen van enig verzet tegen het universele vaccinatieprogramma. Opleiding en beroepsstatus vormen geen rem op de uitstorting van vitriool.

De Canadese cardioloog Sohrab Lutchmedial overleed in zijn slaap na zijn derde vaccinatie. Deze 52 jaar oude, levenslustige hockeycoach had op Twitter regelmatig ‘anti-vaxxers’ aangevallen en gezegd: “Ik wil deze mensen in het gezicht slaan” en getweet: “Voor degenen die de prik niet willen nemen uit egoïsme – wat dan ook – zal ik niet huilen op hun begrafenis.”

Dergelijke opmerkingen van een vaccin-scepticus zouden zeker in strijd zijn met de “gemeenschapsnormen” van Twitter, terwijl elke arts die de gevaccineerden kwaad toewenst in de problemen zou komen met de beroepsregulator.

Dit sociale schisma is ongekend en is wellicht deels gefabriceerd. Volgens Laura Dodsworth, die in haar boek A State of Fear onderzocht hoe het Britse publiek werd onderworpen aan een vorm van psychologische oorlogsvoering door de regering, werd de Nudge Unit, die werd opgericht onder de regering van David Cameron, een wolf in schaapskleren. Een infectie van de luchtwegen, verheven tot pandemie, werd uitgebuit om iets teweeg te brengen dat leek op massahysterie.

Angst verdringt rationeel denken. Het afvuren van de primitieve middenhersenen blokkeert de perceptie en weloverwogen reactie van de grijze hersenmassa.

De autoriteiten wisten dat een dodelijke dreiging de mensen angst zou aanjagen en hen zou reduceren tot klei in de handen van modelleurs. Ondertussen werd een verdeelstrategie gebruikt om de aanzienlijke minderheid van dissidenten te belasteren als egoïstische en gevaarlijke extremisten. De term “anti-vaxxer”, twee jaar geleden nog zelden gehoord, werd als wapen ingezet om te worden misbruikt.

Miljoenen mensen zijn tot een onvoorwaardelijk geloof in de heroïsche geneeskunde gebracht en prijzen vaccins aan als “wonderen van de wetenschap”, waarbij zij zich slaafs houden aan regels en beperkingen. In hun blinde gehoorzaamheid aan de zaak lijken velen zelfs “de Kool-Aid” te hebben gedronken, een verwijzing naar de Peoples Temple, de beruchte sekte onder leiding van Jim Jones.

Wij willen niet suggereren dat vaccin-enthousiastelingen zich op hetzelfde niveau van waanzin bevinden als die van doomsday-cults, maar er kunnen wel enkele parallellen worden getrokken. Als wij de gemeenschap van Jim Jones in de jungle van Guyanan beschouwen als een Platonisch zuivere vorm van sektegedrag, kunnen wij een dergelijke extreme manifestatie gebruiken voor vergelijkingsdoeleinden.

Jones, een idealistische, charismatische figuur, was een burgerrechtenactivist in de jaren zestig. Hij gaf zijn zoon de middelste naam van Gandhi. Hij veroordeelde sociale onrechtvaardigheid en rekruteerde honderden zwarte Amerikanen en talrijke afgestudeerden die in de radicale ideologie waren onderlegd.

Op 18 november 1978 culmineerde de sekte in de moord-zelfmoord op 918 volgelingen, waarvan de meesten op bevel van Jones Kool-Aid met cyanide hadden gedronken. Hoe was zo’n bloedbad mogelijk?

Theodore Millon, professor in de psychiatrie aan de Universiteit van Harvard, beschreef een persoonlijkheidsstoornis met puriteinse dwang, waarbij de wereld wordt verdeeld in goed en kwaad zonder middenweg.

Met fanatieke ijver kunnen de zelfverklaarde goeden het niet verdragen in het gezelschap van de slechten te verkeren, hetgeen de reden is waarom extreme sekten hun toevlucht zoeken buiten de normale maatschappij. Wat sektes gemeen hebben is het geloof dat de mensheid in groot gevaar verkeert, en we kunnen dit denken zien bij de meer vrome gelovigen in klimaatverandering en Covid-crises.

Uit onderzoek blijkt dat tegenstrijdig bewijs de overtuigingen van sekteleden eerder versterkt dan ondermijnt. Hoe overtuigender de feiten, hoe harder de reactie op de boodschapper.

Sekteleden hebben moeite om zich te ontspannen, wat deels verklaart waarom zij afhankelijk zijn van meditatieve praktijken. De sektecultuur vertoont inderdaad een verschil in opvattingen zoals die tussen progressieven en conservatieven.

Bekeerlingen van links tot de conservatieve zaak, zoals de onderwijskundige Katharine Birbalsingh, waren aanvankelijk verbaasd te ontdekken dat hun vroegere politieke tegenstanders niet de monsters waren zoals ze werden afgeschilderd.

Tammy Bruce, een homoseksuele feministische omroepster in de VS, merkte op: “Iets moest verklaren waarom mijn linkse elite bondgenoten over het algemeen ellendig, boos en paranoïde zijn, terwijl de vijand veilige, comfortabele, over het algemeen gelukkige mensen zijn. Bruce kwam tot het besef van het verschil tussen idealistische engineering en conservatief realisme.

Covid-vaccin absolutisme staat geen uitzonderingen toe. Weigeraars zullen geen sympathie krijgen, en het is verontrustend om te zien hoe weinig lijnen er worden getrokken door strafzuchtige fanatiekelingen. Als de regering pasgeboren baby’s zou laten vaccineren, als ongevaccineerde familieleden en buren in quarantainekampen zouden worden geplaatst, als ziekenhuisbehandeling zou worden geweigerd aan ongevaccineerden, zouden aanhangers van het regime dan oproepen tot voorzichtigheid? Onwaarschijnlijk, want dat is niet hoe sekteleden zich gedragen.

Wij vragen ons af of, als en wanneer de Covid-noodtoestand voorbij is, de trouwste aanhangers van de Covid-orthodoxie zich naar een verschansing zullen begeven, en het wij sceptici zullen zijn die hen zullen proberen terug te lokken.

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Immuun voor Logica: Het eerste doel van deze dodelijke vaccinaties is het beschadigen van de hersenen van de gevaccineerden zodat ze blindelings meer dodelijke vaccinaties blijven nemen

Volg Frontnieuws op Telegram