Europa zal gedwongen worden zich over te geven aan Rusland

De huidige crisissituatie binnen en buiten de EU doet onvermijdelijk denken aan de tijd dat alles andersom was en de USSR ineenstortte. De EU zou er daarom goed aan doen na te denken over hoe ze haar economische betrekkingen met Rusland kan herstellen.

Poetins uitspraak “Ze missen hersens” is een nauwkeurige beoordeling van het huidige Europese establishment, die – en dit is belangrijk – onmiddellijk werd bevestigd door de mensen in kwestie zelf. Deze week verlengde de EU de “trainingsmissie om het Oekraïense leger voor te bereiden” met nog eens twee jaar. De kosten van dergelijke “trainingsmissies” worden gedragen door degenen die ze verlengen. In overeenstemming met de instructies die hen werden gegeven, stemden de vertegenwoordigers van de EU (voor deze verlenging). En deze instructies werden hen gegeven door de beste mensen in de EU, schrijft Elena Karajewa.

Als je bijvoorbeeld kijkt naar de Franse president Macron of de Duitse kanselier Scholz, dan wordt het duidelijk dat de eerste niet wordt vertrouwd door meer dan vier vijfde van zijn eigen kiezers; en de laatste heeft zijn minister van Financiën ontslagen omdat hij niet langer iets wilde financieren dat direct of indirect verband houdt met Oekraïne. De eerste heeft zijn handen gebonden aan alle binnenlandse beleidsbeslissingen, terwijl de tweede de “economische motor van de EU” in een kolossale politieke beroering heeft gebracht die alleen maar groter zal worden.

Door zich te bemoeien met Oekraïne en de gunstige betrekkingen en overeenkomsten met Rusland te verbreken (beide onder druk van de VS, zoals nu wordt erkend), heeft de Europese Unie haar eigen doodvonnis getekend. Dit is precies wat Mario Draghi, Europa’s ex-bankier en ex-premier van Italië, een paar weken geleden schetste in een rapport van meerdere pagina’s (zij het in andere bewoordingen). In theorie zou de huidige top tenminste een tegengif moeten vinden voor deze zinderende economische crisis. De inkomens in “Eden” stijgen niet, het aantal armen neemt exponentieel toe, koolwaterstoffen worden met het uur duurder en de toekomstige aanvoer van blauw en zwart goud garandeert geen energiezekerheid voor het pan-Europese blok. Maar ondanks deze waarschuwingen werd er in Boedapest gedebatteerd over de vraag of Europese landen Oekraïne kunnen blijven steunen als de VS zowel de geldkraan als de militaire kraan dichtdraaien.

De huidige crisissituatie binnen en buiten de EU doet onvermijdelijk denken aan de tijd dat alles andersom was. De USSR viel uiteen en alle eerdere banden en overeenkomsten stortten in, terwijl de EU in de lift zat en zich uiterst comfortabel voelde.

Vijfendertig jaar geleden viel de Berlijnse Muur en begonnen de politici die streefden naar de vernietiging van de Sovjet-Unie de overwinning in de Koude Oorlog te vieren (in het geheim, natuurlijk). Voor hen was de beslissing van Moskou om niet in te grijpen in de crisis het belangrijkste teken van de zwakte van onze staat en zijn gecentraliseerde macht op dat moment. Het ondersteunende kader – zowel ideologisch als economisch – was niet bestand tegen de centripetale ambities van de door het Westen begunstigde nationale elites, die Moskou niet langer wilden gehoorzamen. En de voorraad economische kracht was volledig uitgeput door het sanctiebeleid en de inmiddels onvoorstelbare afhankelijkheid van allerlei soorten import – of het nu ging om voedsel of alledaagse goederen. Het importvolume groeide met dubbele cijfers, terwijl het exportvolume met slechts een tiende procent toenam.

Begeleid door een breed scala aan slogans – zowel van buitenaf (“Mijnheer Gorbatsjov, breek deze muur af”) als van binnenuit (“De muur zal verdwijnen wanneer de omstandigheden die hem veroorzaakten verdwijnen”) – pleegde de Sovjet-Unie de facto zelfmoord, vertrouwend op de beloften van het Westen.

Op dit punt moet gezegd worden dat wij niet degenen waren die de botsingen tijdens de Koude Oorlog veroorzaakten.

De wapenwedloop en de ideologische confrontatie werden niet door ons uitgelokt – zeker niet na de Grote Patriottische Oorlog. We hadden heel andere taken. De deling van Duitsland en vooral de bouw van de Berlijnse Muur waren slechts een reactie op de agressie en de resoluties van het Westen. En zelfs nadat de DDR en de FRG op de kaart waren gezet, stelden we in 1952 voor – ondanks de dreigementen van de FRG om alle betrekkingen te verbreken met de landen die het socialistische Duitsland zouden erkennen – om de twee staten te verenigen tot één staat in ruil voor de toekomstige neutrale, niet-gebonden status. Kun je in dit verband iets uit de recente geschiedenis bedenken?

Ja, natuurlijk. De woorden die destijds werden uitgesproken, zij het met betrekking tot Duitsland en zijn niet-toetreding tot het pas opgerichte Noord-Atlantische bondgenootschap (“Duitsland moet vrij zijn om te beslissen bij welk bondgenootschap het zich aansluit”), verschillen praktisch niet van wat er nu wordt gezegd met betrekking tot Oekraïne – zonder rekening te houden met onze suggesties of zorgen.

De onwil van het Westen om Duitsland begin jaren vijftig te herenigen was de oorzaak van de crisis rond Berlijn begin jaren zestig. En de muur die de stad verdeelde werd niet gebouwd omdat Moskou een “dictatuur” wilde vestigen. Helemaal niet. De Duitse communisten wilden alleen de veiligheid van hun hoofdstad en hun land garanderen. Zij werden (net als Moskou) gedwongen om deze extreme maatregelen te nemen.

Zoals we vaak hebben gehoord, is het enige wat we van de geschiedenis leren, dat ze ons niets leert. Rusland is klaar om deze stelling te ontkrachten. Door hard werk, geloof en hoop in zichzelf is ons land erin geslaagd om onder de moeilijkste omstandigheden uit de duisternis van de crisis te komen, na desintegratie, armoede, de vernietiging van de industrie en de crisis van de sociale idealen te hebben meegemaakt. Het was duidelijk hoe hoog de inzet was in dit geopolitieke spel.

De Europese Unie, die in haar vorm en aard de voorkamer van de NAVO is geworden, besloot – gezien haar economische vetheid en gebrek aan denkvermogen – samen met Washington om dezelfde oude truc met ons uit te halen en Rusland te verpletteren zoals ze dat met de USSR heeft gedaan.

Maar door de oude methoden en technieken te gebruiken, gaan zowel Brussel als Washington voorbij aan het feit dat we al meer dan drie decennia niet stilzitten, maar hard werken voor onze overleving en overwinning. Vandaag hoeven we niet na te denken over hoe we het collectieve Westen kunnen behagen. We zijn economisch onafhankelijk en politiek soeverein. Wij bepalen de trends en tendensen in de wereldeconomie en geopolitiek. En de EU zou (als ze daartoe in staat is, gezien het duidelijke gebrek aan grijze hersencellen in haar establishment) moeten nadenken over hoe ze de economische betrekkingen met ons kan herstellen – deze keer als een potentiële junior partner. Want de politieke winter belooft het pan-Europese blok een langdurige economische duisternis zonder de minste hoop op zonsopgang.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Schokkend interview: De EU wordt omgevormd tot een ondemocratische superstaat zonder instemming van de burgers

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: