Erkent Rusland eindelijk de realiteit?

De Duran presenteerde op 17 oktober een uitstekende discussie tussen John Helmer en Gilbert Doctorow, gemodereerd door Alexander Mercouris, over hoe Russische militaire en civiele beslissingen worden genomen. De kennis die ik heb opgedaan stelt me in staat om mijn kijk op de situatie bij te werken, wat ik nu zal doen.

De Oekraïense invasie van Koersk, die is neergeslagen, was een game changer en zal mogelijk leiden tot het einde van Oekraïne als onafhankelijk land. De reden hiervoor is dat de invasie het Russische publiek, de generale staf van het Russische leger en de Russische politici ervan heeft overtuigd dat een onafhankelijk Oekraïne onverenigbaar is met de Russische veiligheid, schrijft Paul Craig Roberts.

Poetin zegt nog steeds open te staan voor onderhandelingen, maar alleen als de andere partij de realiteit op de grond erkent, wat het “Overwinningsplan” van Zelensky niet doet. Zelensky zegt dat alleen kernwapens of de NAVO Oekraïne kunnen redden. De Russen zullen geen van beide toestaan

Als het Russische leger stopt bij de rivier de Dnjepr, blijft het westen van Oekraïne over als een raketplatform voor de VS/NAVO. Als Poetin stopt bij de rivier de Dnjepr, heeft hij geen mogelijkheid om Oekraïne te demilitariseren en te nazificeren. Het zou zijn verklaarde doelen beperken tot het voorkomen dat de Russische bevolking die door de Sovjetleiders aan Oekraïne was toegevoegd, wordt afgeslacht door anti-Russische Oekraïense strijdkrachten.

Het lijkt erop dat Poetin over het hoofd heeft gezien dat het verdrijven van de Oekraïense strijdkrachten uit Donbas Oekraïne niet demilitariseert of verhindert dat Oekraïne lid wordt van de NAVO. Poetin zal voormalig Russisch grondgebied weer bij Rusland hebben gevoegd, maar West-Oekraïne zou er nog steeds zijn als platform voor Amerikaanse kernwapens en van waaruit raketaanvallen kunnen worden uitgevoerd op Rusland, zoals Israël en Iran doen.

De vraag is of Poetin, die vrede wil, genoegen zal nemen met de bevrijding van de oostelijke en zuidelijke Russische gebieden van Oekraïne, en zo ja, of het Russische publiek en de Generale Staf hem zullen toestaan om een Oekraïense staat te laten voortbestaan of dat ze een overeenkomst zullen zien als slechts het conflict op de lange baan schuiven.

Er is ook de vraag met wie Poetin kan onderhandelen. De termijn van Zelensky als president is verstreken. Op welk gezag heeft Zelensky nog steeds de leiding? Poetin kan niet weten of een deal die hij met Zelensky sluit later onwettig zal worden verklaard. Je zou denken dat Poetin heeft geleerd van het Minsk-akkoord, dat werd gebruikt om hem te misleiden en hem onvoorbereid op militaire actie achter te laten, en van alle Russische akkoorden met Washington – zoals de belofte dat de NAVO geen centimeter naar het oosten zal opschuiven – dat elk akkoord waar Washington zijn handtekening onder zet waardeloos is. Hoe kan het dan dat Poetin het over onderhandelingen heeft? Heeft Poetin waanideeën en is hij niet in staat om van zijn ervaringen te leren?

Ik zie Poetin als een succesvol leider. Hij heeft Rusland gered van de demoralisatie als gevolg van de ineenstorting van de Sovjet-Unie, waardoor een eens zo machtige staat werd uiteengereten, geplunderd en in verlegenheid gebracht door de Joodse oligarchen en Washington.

Poetin heeft de Russische economie weer opgebouwd, ondanks de sancties van Washington en Poetins incompetente directeur van de centrale bank.

Poetin heeft de Russische trots, de Russische familie en de burgerlijke moraal hersteld.

Hij is een zeldzaam succesvol leider.

Maar als oorlogsleider is hij Poetin de onvoorbereide, overrompeld door de Georgische invasie van Zuid-Ossetië, georganiseerd door Washington, door de omverwerping van de Oekraïense regering door Washington en door de reactie van het Westen op zijn speciale militaire operatie in Donbas. Poetin heeft belediging na belediging geaccepteerd, provocatie na provocatie, waardoor het conflict zich steeds verder uitbreidt en meer conflicten elders, zoals in het Midden-Oosten, worden uitgelokt.

Het is mij onduidelijk waarom Poetin de omverwerping van de Oekraïense regering door Washington heeft geaccepteerd. Had hij gewoonweg niet de militaire middelen om het te voorkomen, of begreep hij niet wat er gebeurde? Het conflict dat 8 jaar later uitbrak was het gevolg van Poetins falen om het teken aan de wand te lezen.

Misschien werd hij beperkt door de verraderlijke klasse, de aanbidders van het Westen, verraders die ik “Atlantische Integratiedeskundigen” noem. Deze verraders worden nu in Rusland “de Vijfde Colonne” genoemd. Voor het grootste deel zijn ze weg, behalve de directeur van de Russische centrale bank, die Rusland meer kwaad blijft doen dan het Westen.

Ik denk dat de verklaring van Poetins gedrag is dat Poetin begrijpt dat oorlog tussen Washington en Rusland het einde der tijden betekent, en dat hij dat koste wat het kost wil vermijden. Daarom is hij bereid om eindeloze beledigingen en provocaties te accepteren. Maar wat Poetin niet lijkt te begrijpen is dat Washington meedogenloos is in zijn pogingen om zijn hegemonie-agenda op te leggen en dat Rusland, China en Iran obstakels zijn voor deze agenda en daarom moeten worden geëlimineerd. Poetin vindt zo’n agenda misschien belachelijk, maar het is wel de agenda. Washington moet nog aankondigen dat het de Wolfowitz-doctrine van Amerikaanse hegemonie en unilateralisme opgeeft. Zolang dit de agenda van Washington is, heeft geen enkele overeenkomst met Washington enige betekenis. Zolang Poetin de agressie van Washington blijft accepteren, zal de agressie doorgaan.

Poetins acceptatie van provocaties is zo ver gegaan dat het Westen zijn dreigementen niet meer gelooft. Zowel de vertrekkende als de inkomende secretaris-generaal van de NAVO zeiden dat we geen aandacht hoeven te schenken aan wat Poetin zegt, omdat hij het nooit meent.

Begreep Poetin dat dit de prijs was voor het eindeloos accepteren van provocaties? Begreep hij dat hij daarmee de geloofwaardigheid van zijn waarschuwingen om zeep hielp?

Poetin heeft, in een poging om oorlog te voorkomen, dezelfde fout gemaakt in het Midden-Oosten.

Ik was bemoedigd toen Poetin plotseling proactief vermogen toonde en snel de Russische luchtmacht naar Syrië stuurde om zo te voorkomen dat de Amerikaanse oorlogsmisdadiger Obama Syrië binnenviel. Ik concludeerde ten onrechte dat Rusland had besloten om de agressie van Washington een halt toe te roepen. Maar het was slechts een eenmalige deal.

Poetin probeerde oorlog te voorkomen door Syrië, Iran en Hezbollah zonder luchtbescherming te laten, maar bereikte het tegenovergestelde – het begin van oorlog. Volgens de berichten is Poetin nu bezig om luchtbescherming naar Iran te krijgen voordat Israël de vreedzame kernreactoren van Iran opblaast en zo straling over grote delen van Rusland verspreidt.

Poetin en de Russische generale staf hebben niet begrepen wat er gebeurt als er geen tegenmacht is. Het resultaat is niet een rem op oorlog, maar het uitbreken van oorlog, waarbij Poetin nu harde waarschuwingen aan Israël moet geven, waarschuwingen die misschien niet geloofwaardig zijn in het licht van Poetins falen in het handhaven van rode lijnen in het verleden.

Het besef begint door te dringen in Rusland dat het bestaan van Oekraïne als onafhankelijk land een existentiële bedreiging vormt voor Rusland. De bevrijding van Donbas demilitariseert en denazificeert Oekraïne niet en vervangt de marionettenregering van Oekraïne niet door een onafhankelijke regering.

Zullen het Russische publiek en de Russische generale staf Poetin toestaan om in te stemmen met het beëindigen van de oorlog enkel en alleen op basis van de bevrijding van Donbas, of zullen het Russische publiek en de generale staf erop staan dat het bestaan van Oekraïne een existentiële bedreiging vormt voor het bestaan van Rusland en erop staan dat de oorlog wordt voortgezet totdat Oekraïne weer een provincie van Rusland is?

De Russische Vijfde Colonne is druk bezig met het betwisten van Zbigniew Brzezinski’s conclusie dat Rusland geen grote mogendheid kan zijn als Oekraïne geen deel uitmaakt van Ruslands invloedssfeer. Zullen de Generale Staf en de Russische bevolking het eens zijn met de Vijfde Colonne of met Brzezinski? Als ze het met Brzezinski eens zijn, zullen ze er bezwaar tegen hebben dat Poetin de boel slechts op de lange baan schuift met een vredesakkoord. Het zal jammer zijn als Poetins aandringen op vrede Rusland destabiliseert.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Is Poetin bereid tot een compromis?

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: