Eenhoorns zijn echt, de westerse media hebben het me verteld

Een herfstkou daalt neer over elk Europees land, zij het in elk land op een andere manier. Het van gas afhankelijke Duitsland en Italië zijn wanhopig op zoek naar Russisch gas. Het zijn niet alleen woningen, maar hele fabrieken in energie-intensieve industrieën die op het punt staan gesloten te worden. Het gevolg daarvan zal massale werkloosheid zijn. Met “massale” bedoel ik 20% en meer, schrijft Batiushka.

In Frankrijk is er een publieke verwerping van president Macron, die zijn volk heeft voorgehouden dat zij (d.w.z. niet hij) moeten lijden, zodat de Oekraïne kan “winnen”. September is de eerste maand van het jaarlijkse stakingsseizoen in Frankrijk. Fransen hebben het niet graag koud. Verwacht enkele krantenkoppen.

In Letland vreest de Russische minderheid voor haar toekomst, maar dat doet iedereen. Verwarming zal deze winter geen optie zijn. Met een pensioen van iets meer dan 100 euro per maand zullen veel gepensioneerden simpelweg omkomen van de kou.

Uit Slowakije hebben wij het volgende ontvangen:

“Bedankt voor uw e-mail. Om u een idee te geven van de huidige productiekosten hier in Slowakije en om heel eerlijk te zijn in de hele omgekeerde wereld, wij betaalden vorig jaar 85.000 euro voor elektriciteit, dit jaar wordt dat ongeveer 500.000 euro. Vanaf 1 januari 2023 wordt het hooguit 1,2 miljoen euro.

Dat is dus alleen nog maar de elektriciteit, laat staan het gas, de stijging van de grondstoffen, de lonen en alle andere fabricagekosten. Dit is een harde manier om te zeggen dat het onmogelijk is om te verminderen en elke klant van ons moet dat accepteren of niet. Verrassend genoeg hebben wij het nog nooit zo druk gehad! U marges laag houden is natuurlijk moeilijk, maar u hebt tenminste marges. Wij hebben gewoon niets te verminderen.”

In Moldavië is de crisis diep. Net als in Letland en Litouwen is tot de helft van de bevolking hun land ontvlucht, nadat het door de EU geplunderd was (ook al hoort Moldavië officieel niet eens bij de EU!). Vroeger kwamen de medicijnen uit de Oekraïne. Nu is dat niet meer te krijgen, ze moeten medicijnen uit Duitsland gebruiken. Alleen kost dat tien keer meer. Heel eenvoudig: als u erg ziek bent en u hebt het geld niet, dan zult u dit jaar sterven.

In Roemenië, dat een kwart van zijn bevolking verloren heeft aan emigratie na de grote EU-plundering, en waar een salaris van 600 euro per maand als zeer goed beschouwd wordt, zijn de prijzen van levensmiddelen hetzelfde als in West-Europa, waar de gemiddelde lonen vier tot vijf keer hoger liggen, en diesel kost nog meer dan elders.

In Ierland sluiten restaurants hun deuren omdat ze hun energierekeningen, die met 1.000% (ja, duizend procent) gestegen zijn, niet kunnen betalen.

In Londen, de hoofdstad van het Bruutse (sic) Imperium, heeft de Gauleiter Johnson eindelijk toegegeven dat, “de Britse huishoudens stijgende energierekeningen te verduren zullen krijgen als onderdeel van de inspanningen om Vladimir Poetin te verslaan… economische sancties tegen Rusland hebben bijgedragen tot de stijgende gasprijzen in de wereld, die de rekeningen van de huishoudens hebben opgedreven”. Analisten verwachten dat de Britse energieprijs per huishouden zal stijgen van een nu al extreem hoge £1.971 tot £3.554 per jaar in oktober van dit jaar en tot een volstrekt onbetaalbare £6.089 in april 2023. Een wetsboycot komt in een stroomversnelling. Verwacht oproer en plundering van supermarkten door de hongerigen.

Heeft het Britse volk ervoor gekozen om dit te verdragen? Nee. Hebben de Britten ervoor gepleit om te lijden zodat zij Poetin kunnen verslaan in een lokale ruzie over een land waar de meesten van hen tot afgelopen februari nog nooit van gehoord hadden? Nee. Hebben de Britten geweigerd om voor de overvloedige en goedkope Russische olie en gas in roebels te betalen? Nee. Werden zij geraadpleegd over de keuze van de nieuwe eerste minister? Nee. Tot zover “de moeder der parlementen”….

In het door oligarchen gecontroleerde Verenigd Koninkrijk gaan nu stemmen op om de geprivatiseerde nutsbedrijven van Thatcher, met hun enorme winsten, royale dividenduitkeringen aan de aandeelhouders, hopeloze infrastructuur, gebrek aan investeringen en afwezigheid van overheidsregulering, weer te nationaliseren. Sommigen hebben zelfs opgemerkt dat “de vrije markt” misschien in werkelijkheid de wet van de jungle betekende, en dat “privatisering gewoon betekende dat Thatcher overheidsbezittingen aan haar kapitalistische trawanten en aanhangers verkocht”. Wel, veertig jaar te laat, maar sommige mensen hebben eindelijk de boodschap begrepen.

Genoeg. Maar dat is niet wat ik u wilde vertellen.

In de laatste week van augustus heb ik Frankrijk verlaten en ben ik naar Wiesbaden gegaan. Daar heb ik de prachtige Russische kerk bezocht, gebouwd in de voorlaatste eeuw. Toen ik over het kerkhof ging met de graven van oude aristocraten met hun vrijmetselaarssymbolen op hun grafstenen (nu weet u waarom de Russische Revolutie plaatsvond), zag ik het betrekkelijk nieuwe graf waarnaar ik op zoek was geweest.

Dit was het graf van een lief oud echtpaar, dat ik al lang kende. Ik zal hun namen niet verklappen, alleen om te zeggen dat hun verhaal een film zou maken, alleen zo romantisch dat u het niet zou geloven. Maar als u de veertig gepasseerd bent, moet u nu toch wel begrepen hebben dat het echte leven veel, veel vreemder en veel, veel ongelooflijker is dan welke fictie ook. Ik zal alleen zeggen dat hij in 1916 in Sint-Petersburg geboren is, door zijn vluchtende ouders naar Finland gebracht werd, nadat de rest van de familie doodgeschoten was, dat hij in 1943 monnik en priester geworden was in Nazi-Duitsland, en dat de familie eind 1946 als Russisch-orthodoxe vluchtelingen het verwoeste Berlijn ontvlucht was naar Peronistisch Argentinië. En daar, in 1948, ontmoette hij een wanhopig arm Argentijns straatmeisje dat in Italië geboren was. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik geloof niet dat ik ooit zo’n toegewijd en voorbeeldig echtpaar ontmoet heb of ooit zal ontmoeten. Zij stierven op hoge leeftijd binnen enkele uren na elkaar.

Genoeg. Dat is niet wat ik u wilde vertellen.

Nadat ik van het hoge beboste kerkland afgedaald was naar de stad Wiesbaden, zag ik een vrouw van middelbare leeftijd met een T-shirt aan waarop stond: “Eenhoorns zijn echt”. De woorden waren niet in het Duits, maar in het Engels (hoewel het T-shirt ongetwijfeld in China gemaakt was). Ik begon mij af te vragen.

Was het gewoon infantilisme? Het soort escapisme dat de UFO industrie financierde, of Star Wars, of Harry Potter? De onverantwoordelijke en onvolwassen mensen die weglopen voor de werkelijkheid?

En ik dacht bij mezelf dat ik me niet kon voorstellen dat een Russische, Chinese, Indiase, Iraanse, Afrikaanse, Cubaanse, Colombiaanse of Braziliaanse vrouw van middelbare leeftijd zo’n T-shirt zou dragen (tenzij ze natuurlijk zo futiel waren dat ze met oligarchen getrouwd waren). En toen kwamen bij mij de woorden op van de Britse schrijver G.K. Chesterton in zijn korte verhaal uit 1925, The Oracle of the Dog: “Het eerste effect van niet geloven… is dat je je gezond verstand verliest”.

Met andere woorden, zo’n T-shirt dragen toont gewoon een gebrek aan geloof – in wat dan ook. En ik bedacht hoe veelbetekenend het was dat de woorden in het Engels waren geschreven, de taal van de Hegemon. En ik dacht: ja, dit is echt het einde van de westerse wereld. Want als u reclame wilt maken voor uw geloof dat eenhoorns echt zijn, dan hebt u heel eenvoudig uw verstand verloren en zult u voortaan alles geloven wat de Westerse wereld u vertelt. Het is immers maar één stap van “Eenhoorns zijn echt” naar:

“De grote en edele Zelensky wint de oorlog in de Oekraïne omdat onze Westerse zaak rechtvaardig is”.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Gonzalo Lira over de vreugden van het pragmatisme en de val van het Westen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: