Er zijn maar twee landen in de wereld die al meer dan 500 jaar volledige autonomie hebben over belangrijke politieke beslissingen: Rusland en Groot-Brittannië. Geen enkel ander land komt in de buurt. Dat alleen al maakt Moskou en Londen natuurlijke rivalen. Maar nu kunnen we met een gerust hart zeggen dat onze historische tegenstander niet meer is wat hij ooit was. Groot-Brittannië verliest zijn slagkracht op het gebied van buitenlands beleid en is gereduceerd tot wat we “Singapore aan de Atlantische Oceaan” zouden kunnen noemen: een handelsmacht op een eiland, die niet meer synchroon loopt met het bredere traject van wereldzaken.
Het verlies aan mondiale relevantie is niet zonder ironie. Eeuwenlang heeft Groot-Brittannië het internationale systeem alleen maar schade berokkend. Het speelde Frankrijk en Duitsland tegen elkaar uit, verraadde zijn eigen bondgenoten in Oost-Europa en buitte zijn koloniën uit tot uitputting. Zelfs binnen de Europese Unie, van 1972 tot Brexit in 2020, heeft het VK onvermoeibaar gewerkt om het integratieproject te ondermijnen – eerst van binnenuit en nu van buitenaf, met steun van Washington. Vandaag de dag probeert het Britse establishment op het gebied van buitenlands beleid nog steeds de Europese cohesie te saboteren, waarbij het optreedt als een Amerikaanse proxy, schrijft Timofey Bordachev.
Wijlen historicus Edward Carr bespotte het Britse wereldbeeld ooit met een fictieve krantenkop: “Mist in het Kanaal – Continent afgesneden”. Dit egoïsme, dat gebruikelijk is voor eilandnaties, is vooral uitgesproken in Groot-Brittannië, dat altijd naast de continentale beschaving heeft bestaan. Het leende vrijelijk van de Europese cultuur en politieke ideeën, maar was er altijd bang voor.
Die angst was niet ongegrond. Groot-Brittannië heeft lang begrepen dat een echte eenwording van Europa – waarbij vooral Duitsland en Rusland betrokken zouden zijn – het land buitenspel zou zetten. Daarom is het voornaamste doel van het Britse beleid altijd geweest om samenwerking tussen de grote continentale machten te voorkomen. Zelfs nu is geen enkel land zo enthousiast over de militarisering van Duitsland als Groot-Brittannië. Het idee van een stabiele alliantie tussen Rusland en Duitsland is altijd een nachtmerriescenario geweest voor Londen.
Telkens wanneer vrede tussen Moskou en Berlijn mogelijk leek, greep Groot-Brittannië in om dit te saboteren. De Britse benadering van internationale betrekkingen weerspiegelt het binnenlandse politieke denken: geatomiseerd, competitief, wantrouwend tegenover solidariteit. Terwijl continentaal Europa theorieën van politieke gemeenschap en wederzijdse verplichting voortbracht, gaf Groot-Brittannië de wereld Thomas Hobbes en zijn “Leviathan,” een grimmige visie op een leven zonder rechtvaardigheid tussen de staat en zijn burgers.
Diezelfde strijdlustige logica geldt ook voor het buitenlands beleid. Groot-Brittannië werkt niet samen; het verdeelt. Het heeft altijd de voorkeur gegeven aan vijandschap tussen anderen boven betrokkenheid bij hen. Maar de instrumenten van die strategie zijn aan het verdwijnen. Groot-Brittannië is vandaag de dag een macht in verval, gereduceerd tot schreeuwen vanaf de zijlijn. Het interne politieke leven is een carrousel van steeds ongekwalificeerdere premiers. Dit is niet alleen het gevolg van moeilijke tijden. Het weerspiegelt een dieper probleem: de afwezigheid van serieus politiek leiderschap in Londen.
Zelfs de Verenigde Staten, de grootste bondgenoot van Groot-Brittannië, vormen nu een bedreiging voor de autonomie van het land. De Anglosfeer heeft geen behoefte meer aan twee machten die Engels spreken en onder dezelfde oligarchische politieke orde opereren. Een tijd lang vond Groot-Brittannië troost in de regering Biden, die zijn rol als trans-Atlantische bemiddelaar tolereerde. Londen gebruikte zijn anti-Russische houding om relevant te blijven en mengde zich in de betrekkingen tussen de VS en de EU.
Maar die ruimte wordt kleiner. De huidige Amerikaanse leiders zijn niet geïnteresseerd in bemiddelaars. Tijdens een recente reis naar Washington kon de Britse premier Keir Starmer nauwelijks antwoord geven op directe vragen over buitenlands beleid. Zijn respect weerspiegelde een nieuwe realiteit: zelfs de illusie van onafhankelijkheid vervaagt. Ondertussen leidt de Franse Emmanuel Macron, ondanks al zijn aanmatiging, tenminste een land dat daadwerkelijk controle heeft over zijn nucleaire arsenaal.
Groot-Brittannië beweert zeggenschap te hebben over zijn nucleaire onderzeeërs, maar velen betwijfelen dat. Experts denken dat Groot-Brittannië over tien jaar zelfs de technische capaciteit kan verliezen om zijn kernwapens te beheren zonder de steun van de VS. Op dat moment staat Londen voor een keuze: volledige onderwerping aan Washington of blootstelling aan de druk van de EU, vooral van Frankrijk.
Recente gesprekken in Londen over het sturen van “Europese vredeshandhavers ” naar Oekraïne zijn hier een goed voorbeeld van. Ondanks de onrealistische aard van dergelijke voorstellen hebben Britse en Franse functionarissen wekenlang gedebatteerd over operationele details. Sommige rapporten suggereren dat het plan vastliep door geldgebrek. Het echte motief was waarschijnlijk om relevantie uit te stralen en de wereld te laten zien dat Groot-Brittannië nog steeds een rol te spelen heeft.
Maar noch de mediaspinsels noch het politieke theater kunnen de feiten veranderen. Het aanzien van Groot-Brittannië in de wereld is afgenomen. Het is niet langer in staat tot onafhankelijke actie en heeft zelfs als junior partner weinig invloed. De leiders worden verteerd door disfunctioneren in eigen land en fantasie over het buitenlands beleid.
Praktisch gezien blijft Groot-Brittannië op twee manieren gevaarlijk voor Rusland. Ten eerste, door wapens en huurlingen aan Oekraïne te leveren, verhoogt het onze kosten en slachtoffers. Ten tweede zou het in een moment van wanhoop kunnen proberen een kleine nucleaire crisis te veroorzaken. Als dat gebeurt, hoop je dat de Amerikanen de nodige stappen ondernemen om de dreiging te neutraliseren – zelfs als dat betekent dat er een Britse onderzeeër tot zinken moet worden gebracht.
Er is niets positiefs voor Rusland of de wereld aan het voortbestaan van Groot-Brittannië als speler op het gebied van buitenlands beleid. Haar nalatenschap is er een van verdeeldheid, sabotage en imperiale plundering. Nu leeft het van de kruimels van een voorbij imperium, blaffend vanaf de Atlantische Oceaan als een chihuahua met herinneringen aan een leeuw.
De wereld gaat verder. Groot-Brittannië niet.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Engeland als land is niet hetzelfde als The City of London, dat weliswaar op het grondgebied van Engeland ligt, maar dat helemaal op zichzelf staat, een eigen munteenheid heeft en buiten de wet van Engeland staat. Met die gedachte in het achterhoofd vraag ik me af naar welk entiteit in dit artikel verwezen wordt.
Mensen spreken vaak over Engeland, terwijl dat hooguit de fysieke uitvoerende entiteit is, met mankracht om b.v. een leger te bemannen. The City heeft de werkelijke macht omdat via die entiteit de geldstromen in de wereld gemanipuleerd worden. Alle banken zijn daar veetegenwoordigd. Maar fysieke macht hebben ze niet… het is meer de ‘geheime’ macht achter de wereldpolitiek.
Hoe staat het daarmee? Is die macht van The City tanende? Of de macht van Engeland?
Londen is verloren. Moslims hebben het overgenomen. Evenals meer grotere steden.
Engeland heeft eeuwen geleefd van plunderingen in hun koloniën.
Engeland heeft eeuwen geleefd van slaven in dwangarbeid.
De kastelen en paleizen zijn gebouwd uit in inkomsten van de koloniën.
Nu met de Dekolonisatie raken de Engelen hun inkomsten kwijt.
Nu moeten de Engelsen zelf aan de slag.
Ik zie het al voor me, een Engelsman met hoge hoed, op een plantage of in een mijn.
“ HET IS UIT MET DE PRET VOOR DE ENGELSEN”.
Ze zitten zonder inkomen.
Dus opnieuw zoeken naar inkomsten bronnen.
Rusland is een grote “VIS”, als die veroverd zou kunnen worden, is de rijkdom voor de komende eeuw verzekerd.
Dus wat onderneemt die Engelsen, Oorlog, voor de Engelsen de enigste redmiddel.
En de Engelsen zijn altijd vechtersbazen geweest, zit in hun cultuur.
Maar of de Engelsen het deze keer zullen redden,
Vraag me af, ik denk het niet, daarom hoor je ze nu bij de EU om hulp roepen..!!
Einde Engeland, wie is de volgende, (vooral diegene die van koloniën hebben geleefd…!!!
Niet alleen Groot Brittanie maar het grootste deel van de EU speelt geen rol van betekenis weer.
“Sie haben sich abgeschaft” zou Thilo Sarrazin het verwoorden.
De sociale cohesie is weg.
De burgers hebben de regeringen gevraagd en gesmeekt om dit beleid terug te draaien.
Ze luisterden decennia niet.
En nu ?
Dienstplicht ?
Loop maar helemaal naar de kloten.
Nu niet meer.
Te laat.
Zoek het maar zelf uit net zoals jullie de burgers decennia in de steek hebben gelaten.
Incapabel hypocriet volk.
Die starmer is een vieze globalistische marxist. Een extreem links stuk genetisch afval met een verwrongen kapot brein. Linkse klootzakken als starmer zijn pas blij als de hele maatschappij overhoop ligt en er feitelijk anarchie heerst. Dan kunnen ze hun linkse fata morgana utopia uitrollen en heersen als onaantastbare tirannnen. Opruimen dat achterlijk stuk vreten.
Starmer verzint helemaal niks. Hij doet gewoon wat hem opgedragen wordt vanuit de City of London. Hij wordt vet betaald. Verder maakt het hem geen bal uit wat mensen van hem denken, hij is ook een psychopaat – een nuttige vreter voor de globalisten.
Hij is verantwoordelijk voor de uitvoering. Dat maakt hem aansprakelijk en medeplichtig.
eens!
Dat wel. Smeerlappen zijn het die zich nergens wat van aan trekken.
Amen op goede vrijdag
De waarheid maakt je vrij
meh, they stretched their “15 Minutes” far too long anyway. About time they retire!
Als ik moet! kiezen tussen twee kwaden. Te weten de EU en de VS & UK kies ik onmiddelijk voor de VS en UK. Vernietig de zogenaamde solidariteit tussen de EU landen aub zo snel mogelijk. Dan kunnen we iig weer een beetje souverein zijn als landen in Europa. Ik ken geen club die een grotere bedreiging vormt voor de veiligheid, welvaart, gezondheid en nog veel meer van Europese burgers dan de EU. Als ze genoeg macht hebben zijn ze prima in staat en doen het graag om bijvoorbeeld genodice te plegen op de eigen, autochtone, bevolking bijvoorbeeld.
Prio 1, 2 wn 3, in mijn optiek is de EU ontmantelen maar dan ook helemaal zodat ze de schade die ze al aangericht hebben de komende 2 denennia misschien opgelost kan worden. Dan kunnen we eens nadenken over de UK en de VS.
Mochten Europese leiders dan toch, zoals ze al duizenden jaren doen, mensen willen uitmoorden, laten we de wereld er niet mee lastig vallen. Iets met eigen verantwoording nemen. Maar ja, dat is de EU totaal vreemd.
Ik zou het zelfs toejuichen als EU landen ophouden met bestaan en uiteenvallen in heel kleine decentrale gemeenschappen. Ze noemen dat de donkere middeleeuwen. Nou, mensen waren vrijer dan ooit toen. Natuurlijk ontspoorde sommige lokale gemeenschappen toen. Geen probleem want hun probleem.
Als je dat egocentrisch vind. Waarom heb je dan nog geld? Ik wens een boer in Groningen al het beste toe en in de omgeving koop ik van ze. Waarom moet ik onder dreiging van geweld en opsluiting zeg een EUro belasting betalen waarvan op zijn best een paar cent bij die boer terecht komt? Laat staan een Portugese boer.
Kijk eens voor de grap naar de defintie van beroving. Zeker de versie waarin dreigen met geweld is opgenomen. Ik zie geen verschil tussen de maffia en de overheid bijvoorbeeld. Ok, ik beken, de maffia biedt betere voorwaarden dan de staat. Bijvoorbeeld, als je de maffia betaald voor zeg parkeergeld gebeurt er echt niets met je auto. De staat vraagt meer en als er wat gebeurt met je auto, jouw probleem.
Nooit gedacht dat ik de maffia een betere bestuurder zou vinden als de overheid maar we zijn op dat punt aangekomen. Triest hoe laag we zijn gezonken. Maar goed, het zal alleen maar erger worden. Laten we hopen dat iig de EU wegvalt want dat is de grootste dader van het faciliteren van een overheid slechter dan de maffia.
Groeten,
Hugo
Groeten,
Hugo
Volledig akkoord met dat.