Eco-zeloten krijgen geen kinderen vanwege de koolstof die ze uitstoten; ze drijven zichzelf de uitsterving in

Milieuactivisten geloven dat een kind 9.441 ton uitstoot van wat zij beschouwen als dodelijke koolstof. Sommige groene ideologen hebben betoogd dat daar een cijfer aan moet worden toegevoegd om rekening te houden met kleinkinderen die koolstof uitstoten.

Britse steden met een hoog niveau van groene politiek, zoals Bristol, Brighton en Cambridge, hebben een aanzienlijke daling van de vruchtbaarheidscijfers gezien, met in sommige gebieden een totaal vruchtbaarheidscijfer van minder dan 1. Dit betekent dat ze zichzelf niet vervangen, laat staan hun partner, schrijft Rhoda Wilson.

Eco-strijders drijven zichzelf de uitsterving in.

Door Ross Clark zoals gepubliceerd in The Spectator

Het was nog niet zo lang geleden toen de modieuze ontmoetingsplaats voor jonge koppels een bijeenkomst van de National Childbirth Trust was. Ik herinner me dat ik in de eerste maanden van 1995 in de voorkamer van onze instructeur zat terwijl ze een plastic model van een vrouwelijk bekken rondgaf terwijl ze ons vroeg: ‘Hoe denk je dat de baby eruit komt?

We zijn nu drie decennia verder en er is een nieuwe manier voor moeders in spe uit de middenklasse om hun avonden door te brengen: het bijwonen van sessies van een project getiteld ‘Motherhood in a Climate Crisis’ (Moederschap in een klimaatcrisis), georganiseerd door het Brigstow Instituut van de Universiteit van Bristol. Er is geen betere manier om het te beschrijven dan de samenvatting van de academici te citeren. Het project, schrijven ze, was ontworpen om ’therapeutisch geïnformeerde participatieve theatertechnieken te gebruiken om samen de zorgen rond reproductieve besluitvorming voor vrouwen in een tijdperk van zich ontvouwende klimaatcrisis te onderzoeken’. Er zijn foto’s van vrouwen opgekruld op de grond, of staand met uitgestrekte armen als in religieuze devotie.

Een verslag van het project onthult dat de sessies ertoe hebben geleid dat veel stellen hebben besloten geen kind te nemen omwille van de planeet. Ik heb veel verdriet en woede over het feit dat ik geen tweede kind kan krijgen in deze klimaatcrisis,” verklaarde een 37-jarige deelneemster, Rosanna, die eraan toevoegde dat ze de sessies besteedde aan het schrijven van een brief getiteld ‘Aan het tweede kind dat ik nooit zal baren’. Ruby (31) had een besluit genomen en zei: “Ik wil geen nieuwe kinderen op de wereld zetten zoals het nu is. Ik zou me niet goed voelen als ik die keuze zou maken.”

De sessies, die in 2022 begonnen, zullen het instortende geboortecijfer van Bristol niet geholpen hebben. Tien jaar geleden beleefde de stad een mini-babyboom. Nu heeft het een van de snelst kelkende vruchtbaarheidscijfers van het land. Er is niet veel voor nodig om erachter te komen dat als een bevolking zichzelf op de lange termijn in stand wil houden, vrouwen gemiddeld minstens twee kinderen moeten baren. In een geavanceerde industriële samenleving met een laag kindersterftecijfer gaan demografen ervan uit dat een totaal vruchtbaarheidscijfer van ongeveer 2,1 het vervangingsniveau is.

Begin 2010 lag de TFR van Bristol met 1,89 rond het toenmalige nationale gemiddelde. In 2023 was het gedaald tot 1,14. Maar Bristol is niet helemaal de laagste. In Norwich is het 1,09, Oxford 1,07. In Camden, waar het Royal Free Hospital de sluiting van zijn kraamafdeling aankondigde wegens gebrek aan werk, is het 1,0. In verschillende districten is de TFR onder de één gezakt – met andere woorden, de moeder vervangt niet eens haar plaats in de bevolking, laat staan die van haar partner. In Brighton en Hove is het 0,98. Cambridge – waar mijn kinderen zijn geboren – staat onderaan met 0,91.

Er is één ding dat deze plaatsen met elkaar verbindt: het zijn broeinesten van groene politiek. Bristol, Brighton et al hebben inderdaad hoge huizenprijzen en grote aantallen professionele vrouwen die carrière boven gezin stellen, maar het zijn ook de plaatsen waar eco-zlotisme heerst. Mensen in deze groene getto’s zijn waarschijnlijk gevoelig voor het veel geciteerde cijfer onder milieu-absolutisten (dat kan worden herleid tot een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Global Environmental Change in 2009) dat een vrouw die een kind krijgt verantwoordelijk is voor een opmerkelijk nauwkeurige 9.441 ton koolstofuitstoot. Dat is 5,7 keer de uitstoot die ze rechtstreeks veroorzaakt tijdens haar leven. De schuld gaat dus naar de volgende generaties.

Voor de aanhangers van het groene dogma zijn deze berekeningen existentieel. Sommigen hebben betoogd dat het cijfer moet worden aangepast om rekening te houden met de opeenvolgende generaties van koolstof uitstotende kinderen en kleinkinderen. Een promovendus aan de LSE, Philippe van Basshuysen, heeft een compromis bedacht, in een gloeilampmoment waarvan de betekenis Descartes zeker zal uitdagen: ouders zouden slechts tot hun 18e verantwoordelijk moeten worden gehouden voor de CO2-uitstoot van hun kinderen.

Wat de risico’s van koolstofuitstoot voor de mensheid ook mogen zijn, het is zeker dat weigeren om te reproduceren het menselijk ras niet helpt te overleven. Er zijn mensen aan de extreme rand van de groene beweging – zoals de zelfbenoemde Voluntary Human Extinction Movement – die een volledige geboortestop zouden verwelkomen als een grote winst voor de planeet. Maar zij en de meer gematigde groenen, die vinden dat koppels zich bijvoorbeeld moeten beperken tot één maoïstisch kind, zien iets over het hoofd: misschien zullen hun acties alleen maar het voortplantingstempo van de eco-zeloten verlagen. Dit zou de wraak van de natuur kunnen zijn – Darwinisme in actie, waarbij mensen met idiote ideeën hun genenpoel verkleinen voordat ze te veel schade kunnen aanrichten. Misschien moeten we collectieve schuldsessies voor groene activisten toejuichen en zelfs verplicht stellen. Hoe minder kinderen ze hun manier van denken kunnen bijbrengen, hoe beter voor de rest van ons?

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Waarin een vooraanstaande groene intellectueel grootschalige deïndustrialisatie, permanente rantsoenering, het verbod op alle nieuwbouw en het einde van het banksysteem eist – allemaal om het klimaat te redden

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: