Dood door duizend sneden: Waar blijft de strategie van het Westen voor Oekraïne?

Oorlogen worden niet gewonnen met tactieken en narratieven – daar is een Grote Strategie voor nodig. Rusland heeft een masterplan achter zijn militaire operaties in Oekraïne, maar heeft het westen er ook een? schrijft Pepe Escobar.

Wij kennen allemaal Sun Tzu, de Chinese generaal, militair strateeg en filosoof die de onvergelijkelijke Kunst van het Oorlogvoeren heeft geschreven, maar minder bekend is de Strategikon, het Byzantijnse equivalent over oorlogvoering.

Het Byzantium van de zesde eeuw had echt een handleiding nodig, bedreigd als het was vanuit het oosten, achtereenvolgens door Sassanidisch Perzië, Arabieren en Turken, en vanuit het noorden, door golven van steppe-invallers, Hunnen, Avaren, Bulgaren, halfnomadische Turkische Pechenegs en Magyaren.

Byzantium kon niet zegevieren door gewoon het klassieke patroon van de ruwe macht van het Romeinse Rijk te volgen – zij hadden er gewoon de middelen niet voor.

Dus moest militaire macht ondergeschikt worden gemaakt aan diplomatie, een minder kostbaar middel om conflicten te vermijden of op te lossen. En hier kunnen we een fascinerend verband leggen met het Rusland van vandaag, geleid door president Vladimir Poetin en zijn diplomatieke chef Sergej Lavrov.

Maar wanneer militaire middelen voor Byzantium noodzakelijk werden – zoals bij de Russische operatie Z – gaf men er de voorkeur aan wapens te gebruiken om tegenstanders in te dammen of te straffen, in plaats van met volle kracht aan te vallen.

Strategisch primaat was voor Byzantium, meer dan diplomatiek of militair, een psychologische aangelegenheid. Het woord Strategia zelf is afgeleid van het Griekse strategos – dat niet “Generaal” betekent in militaire termen, zoals het westen meent, maar historisch overeenkomt met een leidinggevende politiek-militaire functie.

Het begint allemaal met si vis pacem para bellum: “Als u vrede wilt, bereidt u dan voor op oorlog”. Confrontatie moet zich gelijktijdig op meerdere niveaus ontwikkelen: grote strategie, militaire strategie, operatief, tactisch.

Maar briljante tactieken, uitstekende operatieve inlichtingen en zelfs massale overwinningen in een groter oorlogstheater kunnen een dodelijke vergissing op het gebied van de grote strategie niet compenseren. Kijk maar naar de nazi’s in WO II.

Zij die een rijk opbouwden, zoals de Romeinen, of er eeuwenlang een in stand hielden, zoals de Byzantijnen, zijn nooit geslaagd zonder deze logica te volgen.

De onnozele Pentagon en CIA “deskundigen”

Wat Operatie Z betreft, zwelgen de Russen in een totale strategische dubbelzinnigheid, die het collectieve westen volkomen in verwarring brengt. Het Pentagon beschikt niet over de nodige intellectuele vuurkracht om de Russische Generale Staf te slim af te zijn. Slechts enkele uitbijters begrijpen dat dit geen oorlog is – aangezien de Oekraïense strijdkrachten onherroepelijk verpletterd zijn – maar eigenlijk wat de Russische militaire en marinedeskundige Andrei Martjanov een “gecombineerde wapenpolitie-operatie” noemt, een werk-in-uitvoering van demilitarisering en denazificatie.

De Amerikaanse Central Intelligence Agency (CIA) is nog erbarmelijker als het erom gaat alles verkeerd te doen, zoals onlangs bleek uit het optreden van haar chef Avril Haines tijdens haar ondervraging op Capitol Hill. De geschiedenis toont aan dat de CIA het helemaal strategisch verknald heeft, van Vietnam tot Afghanistan en Irak. Oekraïne is niet anders.

In Oekraïne ging het nooit om een militaire overwinning. Wat bereikt wordt is de langzame, pijnlijke vernietiging van de economie van de Europese Unie (EU), gekoppeld aan buitengewone wapenwinsten voor het westerse militair-industrieel complex en een sluipende veiligheidsheerschappij van de “politieke elites” van die naties.

Die laatsten zijn op hun beurt totaal verbijsterd door de C4ISR-capaciteiten (Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance and Reconnaissance) van Rusland, gekoppeld aan de verbijsterende inefficiëntie van hun eigen constellatie van Javelins, NLAWs, Stingers en Turkse Bayraktar drones.

Deze onkundigheid reikt veel verder dan de tactiek en het operationele en strategische gebied. Zoals Martjanov verrukkelijk opmerkt, “zouden zij niet weten wat hun overkomt op het moderne slagveld met near-peer, forget about peer.

Het kaliber van de “strategische” adviezen uit het NAVO-rijk was overduidelijk in het Snake Island fiasco – een rechtstreeks bevel van Britse “adviseurs” aan de Oekraïense president Volodymyr Zelensky. De opperbevelhebber van de strijdkrachten van Oekraïne, Valery Zaluzhny, vond de hele zaak suïcidaal. Hij kreeg gelijk.

Het enige wat de Russen hoefden te doen was een paar uitgelezen anti-schip en oppervlakte Onyx raketten te lanceren vanuit bastions die op de Krim gestationeerd waren op vliegvelden ten zuiden van Odessa. In een mum van tijd was Snake Island weer onder Russische controle – zelfs toen hooggeplaatste Britse en Amerikaanse marine-officieren “verdwenen” tijdens de Oekraïense landing op het eiland. Zij waren de “strategische” NAVO-actoren ter plaatse, die de belabberde adviezen uitdeelden.

Extra bewijs dat het Oekraïne-debacle overwegend om geldklopperij gaat – en niet om een competente militaire strategie – is dat Capitol Hill zijn goedkeuring hecht aan een fikse 40 miljard dollar extra aan “hulp” aan Kiev. Het is gewoon de zoveelste bonanza voor het westerse militair-industrieel complex, naar behoren opgemerkt door vice-voorzitter van de Veiligheidsraad van Rusland Dmitri Medvedev.

De Russische strijdkrachten hebben ondertussen de diplomatie naar het slagveld gebracht, door 10 ton humanitaire hulp te overhandigen aan de bevolking van het bevrijde Cherson – waarbij het plaatsvervangend hoofd van het militair-civiele bestuur van de regio, Kirill Stremousov, aankondigde dat Cherson deel wil gaan uitmaken van de Russische Federatie.

Parallel daaraan heeft Georgy Muradov, vice-premier van de regering van de Krim, “er geen twijfels over dat de bevrijde gebieden van het zuiden van het vroegere Oekraïne een andere regio van Rusland zullen worden. Dit is, zoals wij uit onze communicatie met de inwoners van de regio opmaken, de wil van de mensen zelf, van wie de meesten acht jaar lang hebben geleefd onder omstandigheden van onderdrukking en intimidatie door de Oekranazi’s.”

Denis Pushilin, het hoofd van de Volksrepubliek Donetsk, is onvermurwbaar dat de DPR op het punt staat “haar gebieden binnen de grondwettelijke grenzen te bevrijden,” en dat er dan een referendum over aansluiting bij Rusland zal plaatsvinden. Wat de Volksrepubliek Luhansk betreft, kan het integratieproces zelfs nog vroeger komen: het enige gebied dat nog bevrijd moet worden is de stedelijke regio Lysychansk-Severodonetsk.

Het “Stalingrad van de Donbass”

Hoezeer er ook onder de beste Russische analisten een energiek debat gaande is over het tempo van Operatie Z, de Russische militaire planning gaat methodisch te werk, alsof zij alle tijd neemt die nodig is om de feiten ter plaatse te staven.

Het beste voorbeeld is misschien wel het lot van de Azov neonazi’s in Azovstal in Mariupol – absoluut de best uitgeruste eenheid van de Oekraïeners. Uiteindelijk werden zij totaal overklast door een in aantal inferieur Russisch/Tsjetsjeens Spetsnaz-contingent, en dat in recordtijd voor zo’n grote stad.

Een ander voorbeeld is de opmars op Izyum, in de regio Charkov – een belangrijk bruggenhoofd in de frontlinie. Het Russische Ministerie van Defensie volgt het patroon van het vermalen van de vijand terwijl ze langzaam oprukken; als ze op serieuze tegenstand stuiten, stoppen ze en verpletteren de Oekraïense verdedigingslinies met non-stop raket- en artillerie-aanvallen.

Popasnaya in Luhansk, door veel Russische analisten “Mariupol op steroïden” genoemd, of “het Stalingrad van Donbass,” is nu volledig onder controle van de Volksrepubliek Luhansk, nadat zij erin geslaagd zijn een de facto vesting met verbonden ondergrondse loopgraven tussen de meeste burgerhuizen door te breken. Popasnaja is strategisch uiterst belangrijk, omdat de verovering ervan de eerste, krachtigste verdedigingslinie van de Oekraïners in Donbass doorbreekt.

Dat zal waarschijnlijk leiden tot de volgende etappe, met een offensief op Bakhmut langs de H-32 snelweg. De frontlijn zal worden uitgelijnd, van noord naar zuid. Bakhmut zal de sleutel zijn tot de overname van de M-03 snelweg, de belangrijkste route naar Slavjansk vanuit het zuiden.

Dit is slechts een illustratie van de Russische Generale Staf die haar handelsmerk, een methodische, nauwgezette strategie toepast, waarbij de voornaamste noodzaak zou kunnen worden omschreven als een voorwaartse rit met behoud van personeel. Met als bijkomend voordeel dat slechts een fractie van de totale Russische vuurkracht wordt ingezet.

De Russische strategie op het slagveld staat in schril contrast met de halsstarrigheid van de EU, die zich laat reduceren tot de status van een lakei van Amerika, waarbij Brussel hele nationale economieën naar verschillende gradaties van gecertificeerde ineenstorting en chaos leidt.

Opnieuw was het aan de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov – een diplomatiek meester – om dit in te kapselen.

Vraag: “Wat vindt u van het initiatief van Josep Borrell (Lavrov’s tegenhanger van de EU) om Oekraïne bevroren Russische tegoeden te geven als “herstelbetalingen? Kunnen we zeggen dat de maskers zijn afgegaan en dat het westen overgaat tot openlijke roof?”

Lavrov: “Je zou kunnen zeggen dat het diefstal is, die ze niet proberen te verbergen… Dit wordt een gewoonte voor het westen… Misschien zien we binnenkort dat de post van de hoofddiplomaat van de EU wordt afgeschaft, want de EU heeft vrijwel geen eigen buitenlands beleid en handelt geheel solidair met de door de Verenigde Staten opgelegde benaderingen.”

De EU kan niet eens een strategie bedenken om haar eigen economisch slagveld te verdedigen – zij kijkt alleen maar toe hoe haar energievoorziening de facto, stap voor stap, door de VS wordt uitgeschakeld. Hier zijn we op het terrein waar de VS tactisch uitblinkt: economische/financiële chantage. Wij kunnen dit geen “strategische” zetten noemen, omdat zij bijna altijd averechts werken tegen de hegemonische belangen van de VS.

Vergelijk het met Rusland dat zijn grootste overschot in de geschiedenis bereikt, met de stijging en stijging van de grondstofprijzen en de opkomende rol van de steeds sterkere roebel als een op grondstoffen gebaseerde munt die ook door goud wordt ondersteund.

Moskou geeft veel minder uit dan het NAVO-contingent in het Oekraïense theater. De NAVO heeft reeds 50 miljard dollar verspild – en stijgend – terwijl de Russen ongeveer 4 miljard dollar hebben uitgegeven, en al Mariupol, Berdyansk, Kherson en Melitopol hebben veroverd, een corridor over land naar de Krim hebben gecreëerd (en de watervoorziening ervan veiliggesteld), de Zee van Azov en haar belangrijkste havenstad controleren, en het strategisch belangrijke Volnovakha en Popasnaya in de Donbass, en Izyum bij Charkov hebben bevrijd.

En dan heeft Rusland nog niet eens het hele, collectieve westen in een recessie gestort die sinds de jaren zeventig niet meer is voorgekomen.

De Russische strategische overwinning is, zoals het er nu uitziet, militair, economisch, en kan zelfs geopolitiek samenvallen. Eeuwen nadat de Byzantijnse Strategikon werd geschreven, zou het Zuiden van de wereld er veel aan gelegen zijn om kennis te maken met de 21e eeuwse Russische versie van de De Kunst van het Oorlogvoeren

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De “zinloze PR-actie” van Zelensky bij Snake Island leidde tot zware verliezen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: