“De man heeft mijn geest verruimd. Hij is een dichter-strijder in de klassieke zin van het woord. Ik bedoel, soms zal hij, uh, nou ja, je zegt hallo tegen hem, toch? En dan loopt hij gewoon langs je en merkt je niet eens op. En opeens pakt hij je vast, gooit je in een hoek en zegt: “Als” is het middelste woord in het leven?
Als je je hoofd erbij kunt houden terwijl iedereen om je heen de kluts kwijtraakt en jou de schuld geeft, als je jezelf kunt vertrouwen terwijl alle mannen aan je twijfelen – ik bedoel, ik ben nee, ik kan het niet – ik ben een kleine man, ik ben een kleine man, hij is, hij is een geweldige man. Ik had een paar haveloze klauwen moeten zijn die over vloeren van stille zeeën scharrelden…” –Naamloze fotojournalist, Apocalypse Now
Er is mij vaak gevraagd om te proberen wat zinnigs te zeggen over Donald Trump en de eerste drie weken van zijn presidentschap.
En, meer specifiek, om commentaar te geven op het drama dat zich de afgelopen dagen in München heeft afgespeeld.
Terwijl ik me door de mentale gymnastiek heen worstel om het onverklaarbare te verklaren, nemen mijn hersenen me mee naar de klassieke film van Francis Ford Coppola, Apocalypse Now, en het personage van de “naamloze fotojournalist”, op manische wijze gespeeld door Dennis Hopper.
In een wereld bezaaid met vers gedode dorpelingen, met op de achtergrond als soldaten verklede oorlogsmoordenaars, probeert Hopper’s personage een ongelovige kapitein Willard (prachtig gespeeld door Martin Sheen) wijs te maken dat de waanzin die hij om zich heen ziet een portaal naar een hoger denkniveau is.
Let alleen niet op de waarheid die je ogen naar je hersenen sturen.
“De hoofden,” zegt de naamloze fotojournalist tegen Willard. “Je kijkt naar de hoofden. Soms gaat hij te ver. Hij is de eerste die dat toegeeft.”
De naamloze fotojournalist is afgeleid van het personage van de Harlekijn in de klassieke roman Heart of Darkness van Joseph Conrad, waaraan Coppola het verwrongen verhaal van Apocalypse Now ontleende.
De Harlekijn is een Russische zeeman die diende als Kurt’s enige Europese metgezel in de maanden voorafgaand aan de aankomst van Marlow’s stoomschip. Wat Marlow ziet als bewijs van krankzinnigheid, verklaart de Harlekijn als onderdeel van Kurt’s grootse plan, onbegrijpelijk voor iedereen die niet zijn eigen verstand heeft verloren in de afstandelijke realiteit van Kurt’s universum.
Wanneer mij wordt gevraagd om Trump uit te leggen, heb ik het gevoel dat ik in de huid van de Harlekijn ben gekropen, gevraagd om het gebazel van de naamloze fotojournalist te interpreteren voor een wereld van ongelovige en onwetende Marlows en Willards.
Proberen uit te leggen wat er de afgelopen dagen in München is gebeurd, is als een met LSD doordrenkte reis door het konijnenhol met Alice.
Je kunt het niet.
Vooral niet aan diegenen die niet met je mee zijn gegaan op dat magische tapijtritje.
“Trump begrijpen” is een oefening in futiliteit voor degenen die er nog steeds voor kiezen om de wereld te zien door een prisma van wat doorgaat voor normaliteit.
Wie gelooft er nog in normen die bepaald worden door de gevestigde praktijk?
Er is niets normaals aan Trump.
En hij breekt met de gevestigde praktijk in een tempo dat onbegrijpelijk is.
Er is geen ruimte meer voor gevestigde praktijken.
Het is een revolutie, baby.
En als je dat niet begrijpt, dan heeft niets zin.
Ik rijd al een tijdje op het magische tapijt van Trump, in de overtuiging dat het alternatief voor deze reis naar het hart van de duisternis van Amerika niets minder was dan een nucleair Armageddon.
Ik heb het zuur niet laten vallen.
Ik ben het equivalent van Marlow en Willard, behalve dat ik de levensduur heb van een Harlekijn of de naamloze fotojournalist als het gaat om het zien van patronen in de chaos.
Ik neem al sinds 2015 deel aan de Trump-trip.
En hier is mijn mening.
Veiligheidsconferentie München 2025
De Munich Security Conference (MSC) is een jaarlijkse conferentie over internationaal veiligheidsbeleid die sinds 1963 in München wordt gehouden.
Het motto is “Vrede door dialoog.”
Hoewel de MSC een wereldwijd publiek trekt, richt het zich bijna uitsluitend op het trans-Atlantische publiek, de aanhangers van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) en de Europese Unie (EU).
De rol van de Verenigde Staten is die van een overheersende mentor, die goedkeurend knikt vanaf de eerste rijen van het publiek en hoge functionarissen stuurt om hun Europese volgelingen toe te spreken vanaf het podium van de macht.
De MSC is een soort auditie, waarbij de politieke en veiligheidselites van Europa zich haasten om het podium te delen met een lid van het Amerikaanse establishment dat hen een schouderklopje geeft, hen trakteert en hen vertelt wat voor goed werk ze doen.
In het tijdperk na de Koude Oorlog liet Europa zich uniform beïnvloeden door deze meester-dienaar dynamiek.
De MSC werd geboren uit de pragmatische voorzichtigheid van haar oprichter, Ewald-Heinrich von Kleist-Schmenzin, een mede-samenzweerder in het complot van graaf Claus von Stauffenberg om Adolf Hitler in 1944 te vermoorden. Von Kleist zag de MSC als een forum om vrede in Europa te bevorderen, om de dialoog te gebruiken als een mechanisme om een toekomstige Europese oorlog te voorkomen.
Von Kleist’s visie wankelde echter in het licht van Amerika’s ambitie na de Koude Oorlog om haar rol als ’s werelds enig overgebleven supermacht te behouden, gebruikmakend van trans-Atlantische en Europese instellingen zoals de NAVO en de EU als facilitators voor blijvende Amerikaanse hegemonie door middel van de ononderbroken implementatie van de “op regels gebaseerde internationale orde.”
De hypocrisie van het Westen – de NAVO, de EU en hun opperheer, de VS – werd op meesterlijke wijze aan de kaak gesteld door de Russische president Vladimir Poetin in 2007, tijdens zijn briljante presentatie op de MSC.
Maar de elites die bij elkaar komen op de MSC zijn er niet om de les gelezen te worden of om te leren, maar om de strategische doelstellingen van de VS te promoten door ze te vermommen als Europese initiatieven die voortkomen uit Europese waarden.
Maar, zoals iedereen die de dynamiek van de MSC heeft bestudeerd weet, zijn er geen echte Europese waarden meer. Het ooit prijzenswaardige doel om een herhaling van de Tweede Wereldoorlog op Europese bodem te voorkomen is vervangen door een hersenloze, slaafse echokamer van de Amerikaanse imperiale oorlogszucht.
Servië. Libië. Afghanistan.
Oekraïne.
De MSC is niets meer dan een rubberen stempel geworden voor het Amerikaanse buitenlandse en nationale veiligheidsbeleid.
De Europese waarden zijn tegenwoordig niet meer dan een laagje gekunsteldheid, het equivalent van een lepel vol suiker om de Europeanen te helpen de bittere realiteit van hun collectieve dienstbaarheid te slikken.
Elke Amerika-student zou echter een groeiend ongenoegen onder het Amerikaanse volk hebben opgemerkt over de eindeloze oorlogen die door het zogenaamde Militair Industrieel-Congressioneel Complex (MICC) werden gepromoot en verspreid, waarvoor president Dwight D. Eisenhower waarschuwde in zijn afscheidsrede van januari 1961.
Het Amerikaanse establishment liet zich verteren door de roofpraktijken van het MICC.
Het Amerikaanse volk niet.
En vanaf 2016 begon het Amerikaanse volk het establishment te laten weten dat het niet langer akkoord ging met dit roofzuchtige beleid, dat elk aspect van het Amerikaanse leven besmette.
De Trump-revolutie begon in 2015, toen hij de roltrap van zijn Trump Tower kasteel afkwam om zijn kandidatuur voor het presidentschap van de Verenigde Staten aan te kondigen.
En sindsdien is het niet meer gestopt.
Trump vernietigde het corrupte bouwwerk van de klassieke Republikeinse politiek door in 2016 de Republikeinse voorverkiezingen te winnen.
Zijn overwinning in de presidentsverkiezingen van 2016 stuurde een schokgolf door het establishment, dat de volgende vier jaar bezig was om de Trump-revolutie van binnenuit en van buitenaf te ondermijnen.
En de volgende vier jaar gebruikte het establishment, onder leiding van zijn posterkind Joe Biden, alle middelen uit de zak met vuile trucs van het establishment (inclusief politiek gemotiveerde vervolgingen op meerdere fronten en, mogelijk, moordaanslagen) om een wederopstanding van Trump te voorkomen.
Maar de revolutie was echt, iets wat het establishment niet wilde geloven, en Trump won – tegen alle verwachtingen in – een tweede termijn als machtigste man ter wereld.
Alleen had hij deze keer de lessen van het verleden geleerd.
Dat hij alleen die mensen kon vertrouwen die uit zijn persoonlijke kring kwamen, en niet de vroegere dienaren van de deep state.
Dat de machtsinstituten die diep geworteld waren in de enorme ongekozen bureaucratie die Amerika leidde, ongeacht wie er aan het roer van de uitvoerende macht stond, de vijand waren.
En dat hij als president vrijwel onbeperkte macht had om de verandering te bewerkstelligen waar het Amerikaanse volk om vroeg.
De OODA-lus
Trump lijkt aspecten van John Boyd’s OODA-loop te hebben opgenomen in zijn strategisch denken.
Boyd was een gevechtspiloot van de luchtmacht die geloofde dat als je een luchtgevecht – een dogfight – onder controle kreeg door de tegenstander op jou te laten reageren, je elke keer zou winnen.
Boyd noemde dit “in de besluitvormingscyclus komen” van de vijand, die hij opsplitste in een cyclus van vier fasen die hij de OODA-lus noemde (Observe, Orient, Decide, Act).
Als je de OODA-lus sneller kon uitvoeren dan je vijand, dan zat je “binnen” zijn besluitvormingscyclus.
En zij zouden sterven.
Het sleutelaspect van de OODA-lus is de “lus” – dit was geen eenmalige exercitie, maar een reeks verbonden acties, die elkaar voedden.
Je ondernam een actie en observeerde vervolgens de reactie van de vijand. Je oriënteert je op de reactie en beslist welke optie de beste is voordat je handelt.
De vijand reageert nu.
En de cyclus herhaalt zich.
Tot de vijand sterft.
Het doel is om niet op te geven als je eenmaal bezig bent, om de vijand te laten reageren op jouw acties totdat je ze hebt waar je ze hebben wilt.
In München zien we de klassieke aanpassing van de OODA-lus door Trump om zijn vijanden van de NAVO en de EU te vernietigen.
Nu, op dit moment, vragen sommigen zich misschien af: “Wacht eens even. Hoe zijn de NAVO en de EU de vijand geworden van Donald Trump?”
Het antwoord is heel duidelijk – omdat ze een verlengstuk zijn van de gevestigde elites die Trump vandaag de oorlog heeft verklaard in Amerika.
Dit zijn de Europese elites die samenzwoeren tegen Trump tijdens zijn eerste termijn, die treurden om voormalig president Barack Obama terwijl ze de door Trump opgelegde hervormingen uitstelden in de hoop dat de Amerikaanse verkiezingscyclus Trump van het Amerikaanse politieke toneel zou zuiveren.
Dit zijn de mensen en instellingen die de Amerikaanse oorlogszuchtigheid hebben verdubbeld en zich in een Oekraïense val hebben laten zuigen die was ontworpen om Rusland te vernietigen in het exclusieve voordeel van Amerika en om Europa in het proces te vernietigen.
De Europeanen, altijd volgzame onderdanen, waren te verblind door hun bereidheid om te dienen om te zien dat zij net zo goed de offerlammeren waren als Oekraïne.
En toen het erop leek dat Trump als overwinnaar uit de bus zou komen, waren het de Europeanen – in de NAVO en de EU – die met de regering Biden samenspanden om het beleid “Trump proof” te maken in de hoop dat ze opnieuw gewoon vier jaar Trumpisme konden uitzitten terwijl het Amerikaanse establishment Trump van binnenuit in bedwang hield en ondermijnde.
Maar Trump had zijn les geleerd.
De revolutie begon op dag één met de vernietiging van het establishment waarop Europa rekende om Trump in bedwang te houden.
Het ministerie van Justitie, dat tijdens de eerste ambtstermijn van Trump zo effectief was bewapend en in de tussenliggende vier jaar was ingezet om Trump te vernietigen, is gecastreerd.
De gemeenschap van inlichtingendiensten, waarvan de hoogste Democratische senator, Chuck Schumer, ooit opschepte dat ze “zes manieren vanaf zondag” had om Trump te vernietigen, is overgedragen aan Tulsi Gabbard, die het op zijn knieën zal krijgen.
Het establishment van het Amerikaanse buitenlands beleid is ontmaskerd als een gigantisch witwassysteem dat meer gericht is op regimeverandering dan op buitenlandse hulp.
En het Amerikaanse Congres is bij dit alles betrokken.
Trump heeft precies dat establishment onthoofd waarop Europa rekende om hem in toom te houden.
Dit is wat er gebeurt in revoluties.
En toen richtte Trump zijn aandacht op Europa.
Onthoud dat in de wereld van Donald Trump de Europeanen – vooral hun tweelinginstellingen, de NAVO en de EU – geen bondgenoten zijn, maar vijanden.
De nieuwe minister van Defensie van Trump, Pete Hegseth, reisde naar de NAVO en liet Europa weten dat het geen business as usual was en dat de percepties die Europa had over belangrijke kwesties zoals de oorlog in Oekraïne, in feite verkeerde percepties waren.
Geen NAVO voor Oekraïne.
Geen terugkeer naar de grenzen met Rusland in 1991.
Geen Amerikaanse troepen in Oekraïne.
Geen NAVO-dekking voor een eventuele Europese “vredesmacht” die in Oekraïne zou worden ingezet.
En Europa zou voor alles betalen.
Enter de OODA-lus.
Hegseth was de initiërende actie.
Europa haastte zich om te reageren.
En toen kwam vice-president J.D. Vance.
Zijn toespraak bij de MSC was niet bedoeld als een staaltje retorisch genie dat de geschiedenis zou ingaan vanwege zijn welsprekendheid en intellectuele concepten.
Het was een drol in de Europese punchbowl, een bewust provocerende vuistslag in het gezicht van politieke normen, bedoeld om chaos te injecteren in het gevoel van orde waar Europa op gedijt.
Terwijl Europa zich inspande om te reageren op de provocatie van Hegseth, moest het zich nu aanpassen aan de frontale aanval op zijn gevoeligheden die J.D. Vance had ontketend.
De OODA-lus was volledig operationeel.
Wat de Europeanen ook dachten dat de MSC zou gaan worden – misschien het forum voor een krachtig weerwoord op de beledigingen van Pete Hegseth – viel in duigen toen ze zich verdrongen om te reageren op de nieuwe beledigingen van J.D. Vance, die de rol van Europa als partner van de Verenigde Staten openlijk in twijfel trok.
Voor de Europese elites die in München bijeen waren en die hun hele volwassen bestaan hadden besteed aan het perfectioneren van hun rol – individueel en collectief – als volgzame dienaren van Amerika, was het teveel om plotseling te horen te krijgen dat ze stoute meisjes en jongens waren waarmee Amerika zich niet langer identificeerde.
Munich zal misschien herinnerd worden door J.D. Vance’s onorthodoxe – ja, revolutionaire – presentatie.
Maar de ervaring van München wordt het best samengevat door de aanblik en het geluid van Christopher Heusgen, de voorzitter van de MSC, die in tranen uitbarstte toen hij de MSC afsloot, overmand door de realiteit dat Europa nooit meer was dan een werktuig van de Amerikaanse macht en dat er nu een andere Amerikaanse meester is die heeft besloten dat Europa niet langer nuttig is als werktuig.
In de nasleep van München probeert Europa te reageren op de nieuwe realiteit die zich tijdens de MSC manifesteerde.
Actie-reactie.
De OODA-lus.
Terwijl de Franse president Emmanuel Macron zijn Europese bondgenoten bijeenroept om een coherent antwoord te formuleren op de afvalligheid van Trump ten opzichte van Oekraïne, stuurde Trump een onderhandelingsteam op hoog niveau, onder leiding van minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio, naar Saoedi-Arabië, waar ze een ontmoeting zullen hebben met een vergelijkbaar team op hoog niveau uit Rusland, onder leiding van minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov, om te onderhandelen over een einde aan het Oekraïne-conflict en een heropleving van de Amerikaans-Russische betrekkingen die het einde van de NAVO en de relevantie van de EU zal betekenen.
Noch de EU, noch Oekraïne werd aan tafel uitgenodigd.
Game. Set. Match.
Hoe leg ik München uit?
Het is de revolutionaire toepassing van Boyd’s OODA-lus, een meesterlijke casestudy in ontwrichtende politiek die wordt uitgevoerd in een sfeer van chaos die wordt veroorzaakt door de vernietiging van diepgewortelde politieke instellingen waarop de wereld vertrouwde voor stabiliteit.
Het is een zure trip door het konijnenhol achter een wit konijn aan dat niet stopt om uit te leggen wat er gebeurt.
Het is een ritje op een vliegend tapijt naar het onbekende, bestuurd door een man die lang geleden is gestopt met zich zorgen te maken over de dingen waarvan we allemaal gewend waren geraakt te geloven dat ze de kern vormden van onze levens.
Het is het openingssalvo van revolutionaire verandering, ervaren door mensen die geen verstand hebben van revoluties en niet voorbereid zijn op een revolutie die om hen heen uitbreekt.
Het is prachtig op een afschuwelijke manier.
Het is de verpersoonlijking van Donald Trump.
“Weet je dat de man je echt leuk vindt?” zegt de naamloze fotojournalist tegen de ongelovige doorsneeman, Captain Willard, in de laatste apocalyptische scènes van Apocalypse Now.
“Hij vindt je leuk. Hij vindt je echt leuk. Maar hij heeft iets in gedachten voor jou. Ben je daar niet nieuwsgierig naar? Ik ben nieuwsgierig. Ik ben heel nieuwsgierig. Ben je nieuwsgierig? Er gebeurt hier iets, man. Weet je iets, man? Ik weet iets wat jij niet weet. Dat klopt, Jack. De man is helder in zijn geest, maar zijn ziel is krankzinnig. Oh, ja.
Hij is stervende, denk ik. Hij haat dit alles. Hij haat het! Maar de man is een – hij leest poëzie hardop, oké? En een stem – hij vindt je leuk omdat je nog leeft. Hij heeft plannen met jou. Nee, nee. Ik ga je niet helpen. Je gaat hem helpen, man. Je gaat hem helpen. Ik bedoel, wat gaan ze zeggen als hij er niet meer is? Want hij sterft als het sterft, als het sterft, sterft hij! Wat gaan ze over hem zeggen?“
Welkom bij de revolutie.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Duitse politiejacht op online commentatoren bevestigt kritiek JD Vance
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Klopt……… helemaal!
Het is een bloot feit dat middelmatige types onderknuppels nodig hebben…….en vooral om met vilein en vuil geweld iedere kritiek in de kiem te smoren. Dat hebben we de afgelopen vijftig jaar wel kunnen ervaren.
De wereld moest bestuurd gaan worden door mensen met een academische achtergrond……want die zijn veel intelligenter dan de man in de straat……. dáchten ze! Dus daar ging het al goed mis.
Boekenwijsheid?!
Het hele zootje bestuurders roept alleen maar associaties op aan de typetjes uit de parabels van Marten Toonder.
In een van die verhalen komt ‘de dwerg Monkel Oor’ naar voren.
Die is al een eeuw doende om het woordenboek uit zijn hoofd te leren.
Het heeft zijn denkraam niet verhoogd…….maar hij is al bij de W.
Hoe zou ik toch aan komen?!
Hoeveel drugs heeft deze man genomen . Trump is 100% Deepstate . Hij moet chaos creëren . Dit is niet meer dan een toneelstukje waar wij naar kijken . Hij steunt Israël met een massa moord ? Trump heeft ook de oorlog in Oekraïne gesteund . Wij kijken naar een toneelstuk next level . Hij behoort tot de club van de Rothschilds . WEF is ook Rothschilds .
In München zien we de klassieke aanpassing van de OODA-lus door Trump om zijn vijanden van de NAVO en de EU te vernietigen.’ Ze hebben de ‘verkeerde heer’ gediend, het kwaad. En deze wordt nu overwonnen.” Door God, de enige HEER. Trump is slechts een middel. Tijdelijk. Eerlijk gezegd heb ik niet het gevoel dat Trump een goed persoon is. Maar hij dient het goede tijdig, voor zolang dat nodig is, voor het doel waarvoor het bestemd is. Daarna komt er een nieuw doel. Dan dient iemand anders als middel om dat doel te bereiken. Velen van ons hebben dezelfde taak. Wij zijn een middel om een bepaald doel te bereiken. Daarna worden we afgelost. Zo denk ik er over.
Ja, maar: niemand is goed (Mattheus 19:17)
Je weet toch dat de God van de religies Anunnaki is . Of mag ik Anunnaki de duivel noemen .
Scott Ritter analyseert heel scherp; maar helaas soms overdreven.
Het beslissende punt was na 1989 : het einde van de ‘Koude oorlog’ :
TOEN bepaalden Deep State figuren het beleid aldus :
“Nu heeft de V.S. het recht, de komende 100 jaar, de wereld te overheersen”.
De fameuze Paul Wolfowitz, van Joodse afkomst, formuleerde dit letterlijk zo.
Stilte hier…
Kom maar Trump bashers en “Zionisten” schreeuwers.. waar blijven jullie? Hahaha.. 😜
Trump pakt de kleintjes en jij applaudisseert al. Mijn respect krijgt Trump als hij de grote gaat pakken. Hij draint nog helemaal niks.
Hij is aardig op gang, en pas een paar weken bezig. Hij doet wat hij gezegd had tot nog toe, niet te vergelijken met Wilders, Meloeni, etc. Heb je b.v. zijn bevel gezien dat scholen verbied van kinderen te eisen dat ze injecties hebben? Het is even kijken of hij daadwerkelijk de inkomstenbelasting gaat afschaffen, dat is een belangrijke. Trump probeert wel iets te doen voor de mensen, hij had net zo gemakkelijk helemaal niks kunnen doen en niemand had hem wat kunnen maken.
Laten we zeggen dat Trumpie bij mij in de “ wittebroodsweken “ zit.
We gaan het zien.
Ondertussen goud nieuwe records. Slim geld zoekt een uitweg.
… en zilver ook bijna een nieuw record sinds 2011. Zal mij benieuwen of we nog mee maken dat de goud/zilver ratio weer op historisch niveau komt.
Dan wordt het lachen.
En voordat iedereen mij weer verkeerd begrijpt. Ik wil het niet, ok beetje wel want Als goud ( gekocht door centrale banken) en zilver op de echte waarde wordt gewaardeerd. Wordt het financiële systeem gesloopt. Wordt er dan geen brood meer gebakken, jawel hoor. Maar dan gaan we een val op de beurzen meemaken die de jaren dertig doet verbleken. Dan is er geen oorlog meer, dan springen die bankiers uit het raam. Net als in de jaren dertig. Laat maar gebeuren.
Dan is de NWO, VN WEF noem maar op ingestort en de parasieten kunnen weer aan de slag. Groenvoorziening of zoiets.
We zullen zien, zei de blinde …..tegen de dove…. Er zijn inderdaad enkele hoopvolle tekens aan de wand ….
Dat EU establishment met aan het hoofd totaal waardeloze graatloze puppets a la Hoersula, Kallas , Michel , en in de achtergrond Napoleon van het bankroete la Patrie, dwaze kop Scholtz, oorlogsstoker Starmer etc , wel dat ganse zooitje ongeregeld, zou ik graag eens definitief in het zand zien bijten om nooit nog hun dwaze breinloze koppen te moeten aanschouwen…..Das mijn wens !
En dat we dan zeggen “ dit nooit meer”
Hebben we eerder gehoord. De mens is gedoemd de zelfde fouten keer op keer te maken. Heb ik niet verzonnen. Maar is wel zo.
Maar veel verder kan het zo ook niet. We hebben een perfecte infrastructuur opgebouwd met schulden. Die blijft gewoon staan hoor. Ook als het financiële stelsel implodeert. Maar de parasieten gaan eruit, je ziet het voor je ogen voltrekken.
Dus..
Sorry stinkambtenaren bedankt voor inzet. Je kunt gaan schoffelen. Je hebt bewezen te kunnen luisteren. Schoffel dan maar goed.
Meer doet Trumpie niet. En dat zal hij ook nooit doen. De grote pak je niet. Maar ik ben ook voorzichtig positief. Zijn grappige tijden.
Trump is toch een slaaf van Israël . Hoe moet ik dat zien . Volgens mij is iedereen gehypnotiseerd .
Tot nog toe heeft niemand zoveel gedaan in zo’n korte tijd! Precies één maand president. Ik highlight de DOGE acties, de JD Vance speech, de meeting in Riyadh etc. En nu is er sprake van verbod op de zgn. ‘vaccins’. We gaan het zien! Uiteraard zijn er groeistuipen en zullen er dingen mis gaan. Had je anders verwacht? We kunnen ons daar op pinpointen of we kunnen het positief inzien.
Bij elkaar gebeurt er onwijs veel waar we hier (in NL) alleen nog maar van kunnen dromen.
Klopt. Vooralsnog is het duidelijk dat het nu de goede kant op gaat.
Even over dat goud en met name Fort Knox. Heeft iemand al nieuws of dat goud er nog is?
Twijfel je daaraan dan? Ketter!
Frans H heeft er ook wat goudstaven liggen Gijp, vandaar zijn interesse 😉 !
http://www.viewzone.com/fakegold.html