Van tijd tot tijd wordt de vraag gesteld waarom Rusland niet daadkrachtiger optreedt in Oekraïne en waarom het lijkt te treuzelen. Sommigen zeggen dat het uit zwakte is, anderen vermoeden geheime afspraken met het Westen en er lijken theorieën te zijn naar ieders smaak, schrijft Sergey Poletaev.
In werkelijkheid is het antwoord duidelijk en transparant. Dit en volgend jaar heeft Rusland ongeveer 5-6% van het BBP begroot voor het Oekraïne-conflict en het is de taak van het Kremlin om deze relatief kleine financiële middelen zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Het is de bedoeling om de doelen van de militaire operatie te bereiken zonder een nieuwe mobilisatie en om niet alleen een rustige en functionerende economie te behouden, maar ook stabiliteit in het land.
Hoewel de frontlinie sinds de herfst van 2022 grotendeels statisch is gebleven, veranderen de politieke situatie en de omstandigheden waarin het conflict waarschijnlijk zal eindigen radicaal – in het voordeel van Rusland. Met weinig risico en tegen relatief geringe financiële kosten krijgt president Vladimir Poetin langzaam maar zeker zijn zin.
Niet wachten, maar voorbereiden
Er wordt steeds vaker gesproken over een naderend Russisch offensief. Net als bij het Oekraïense ’tegenoffensief’ een jaar geleden, beweren commentatoren precies te weten waar het zal plaatsvinden (in de richting van Charkov of Sumy), wanneer het zal plaatsvinden (in mei of juni), en bij voorbaat zeker te weten dat het beslissend zal zijn voor het hele conflict, enzovoort.
Maar het lijkt ons dat het Kremlin deze zomer geen grote mars naar de tweede stad van Oekraïne wil, en hier is waarom.
Ten eerste is er een gebrek aan ervaring. We hebben het over een operatie op de schaal van het Oostfront in de Tweede Wereldoorlog, en dergelijke inspanningen zijn nog nooit uitgevoerd tijdens de huidige campagne. (22 februari 2022 telt niet mee, omdat de vijand toen nog niet volledig gemobiliseerd was en de frontlinie nog niet echt bestond, zodat het niet nodig was om ergens doorheen te breken).
In elk conflict neemt de schaal die nodig is voor offensieve gevechten gestaag toe en moeten de juiste hulpmiddelen, strategische en tactische technieken, officieren en stafkorpsen worden gevormd. De sprong die nodig is om van een vijf maanden durende operatie om Avdejevka in te nemen naar een snelle en succesvolle bezetting van Charkov of Sumy te gaan, lijkt ondoorgrondelijk.
Ook zijn de benodigde krachten en middelen er nog niet. Ja, we hebben reserves van ongeveer 150.000-170.000 mensen. Ja, er melden zich elke maand meer mensen aan voor militaire dienst dan Oekraïne oppakt in tavernes en op straat, wat betekent dat de aantallen nog steeds groeien. Maar een massa soldaten is geen leger. Ze moeten worden bewapend, uitgerust, getraind, voorzien van ervaren officieren, stafcapaciteit, uitrusting, granaten, luchtvaartuigen en andere zaken.
De Russische minister van Defensie, Sergey Shoigu, heeft gezegd dat de vorming van twee nieuwe algemene legers eind 2024 voltooid zal zijn. De Russische strijdkrachten zullen dus pas over acht tot negen maanden hun topvorm bereiken en dan zouden de voorwaarden voor het openen van een tweede front duidelijk moeten zijn.
Maar hoe zit het met deze zomer? Tenzij het Oekraïense front plotseling instort, zullen we waarschijnlijk een langzame en afgemeten opmars zien, met een gevecht om elk veld en elk dorp, gecombineerd met gelijktijdige luchtaanvallen diep in het front en op de Oekraïense achterhoede.
Ondanks steeds geraffineerdere Oekraïense tegenaanvallen zal een dergelijk scenario de vijand veel sneller uitputten dan ons, wat betekent dat tegen het einde van het jaar, of in de zomer van volgend jaar, de krachtsverhoudingen nog meer in ons voordeel zullen zijn verschoven. Dit is in ieder geval de berekening van onze generale staf.
Ondertussen, als de Oekraïense strijdkrachten plotseling wankelen in de Donbass, de Kharkov-regio of Zaporozhye, zullen de reserves die we al in de zone hebben voldoende zijn om succes te boeken.
Tegelijkertijd zijn Russische offensieve operaties van operationele (middel)omvang mogelijk in het voorjaar en de zomer, vooral als het leger van Kiev meer dan nu begint te wankelen. Dit is niet alleen een repetitie en een manier om ervaring op te doen, maar ook, indien succesvol, een demonstratie aan de vijand dat we weten hoe we een offensief moeten lanceren, dat we precies weten wat we moeten doen, en dat we het opnieuw zullen doen als dat nodig is.
De algemene opinie in het Westen is nu al dat Oekraïne niet kan winnen. Het nieuwe debat gaat dus over onderhandelen of direct meedoen aan de strijd (dat laatste lijkt onrealistisch, maar daarover hieronder meer). En dit alles wordt vermengd met een gelijktijdige algemene opvatting dat Poetin niet kan aanvallen, dat het Russische leger uitgeput is, enzovoort.
Wanneer de vorming van de hierboven beschreven nieuwe legers is voltooid en besloten wordt om ze naar de Oekraïense grens te verplaatsen, zal het tweede front plotseling worden rondgebazuind in Oekraïne en in het Westen, en dit zou op zich al een beslissende factor kunnen zijn. Poetin zal de vijand dus een keuze bieden – accepteer onze voorwaarden (de ontwapening en neutraliteit van Oekraïne, evenals andere controlemechanismen) of bereid je voor op een nieuwe ronde, waar wij veel beter op voorbereid zijn dan jullie.
Met andere woorden, als jullie het niet netjes doen, nemen wij met geweld wat we willen.
Wanneer ambities niet overeenkomen met kansen
Natuurlijk wil het Westen niet werkeloos afwachten tot Rusland zijn zin krijgt zonder iets te ondernemen. Maar na het mislukken van het Oekraïense tegenoffensief vorig jaar zijn er geen duidelijke ideeën ontstaan over hoe Moskou verslagen kan worden.
Erger nog, vanuit het perspectief van de tegenstanders van Rusland heeft de politieke kloof in de westerse landen zulke proporties aangenomen dat het tijd is om niet te praten over de strategie van het blok als geheel, maar over de solidariteit van de globalistische elites, die zowel in hun eigen landen als in het Mondiale Zuiden te maken hebben met groeiende oppositie. Als gevolg daarvan hebben ze moeite om hun aspiraties te verwezenlijken.
Waar hebben we het over? Afgelopen herfst werd besloten dat de taak van Oekraïne voor 2024 is om vast te houden, op te bouwen en toe te slaan – dat wil zeggen, het front te behouden, verdediging op te bouwen en Rusland zo pijnlijk mogelijk te bombarderen – terwijl het leger wordt herbouwd en voorbereidingen worden getroffen voor beslissende overwinningsgevechten in 2025, waarna een uitgeputte Poetin zeker vrede zal moeten sluiten.
Het eerste deel houdt nog steeds stand (vooral gezien het feit dat Rusland nergens oprukt), maar het tweede deel is moeilijker – door politiek gekibbel en een algemeen tekort aan wapens zijn voorraden zelfs ontoereikend voor de huidige behoeften van de strijdkrachten van Kiev, en hoewel de situatie in Oekraïne niet zo rampzalig is als de professionele rouwenden in de westerse pers elke dag beweren, verslechtert ze langzaam maar zeker. Met andere woorden, tot nu toe verloopt alles eerder volgens Poetins plan dan volgens dat van het Westen – het Oekraïense leger wordt geleidelijk zwakker, niet sterker.
Naast de problemen met westerse wapens is er nog een ander probleem: Oekraïne komt soldaten tekort. Volgens verschillende schattingen hebben tijdens het conflict tot anderhalf miljoen mensen de Oekraïense strijdkrachten doorlopen. Aanvankelijk bestond het leger uit mensen die wilden vechten, of er in ieder geval niet tegen waren.
Nu is het echter niet zo gemakkelijk. Pogingen om het aantal dienstplichtigen in het Oekraïense leger te verhogen worden met totale sabotage beantwoord, zowel door bezorgde mannen die massaal weglopen van militaire rekruteerders, als door parlementsleden die al sinds de herfst treuzelen over een wetsvoorstel om de mobilisatie te verlengen.
Dus het Westen, getraumatiseerd door de mislukkingen van Oekraïne vorig jaar, is nu terughoudend om schaarse wapens te leveren – en ziet tegelijkertijd geen motivatie om meer te leveren zolang de Oekraïners zelf niet bereid zijn om te vechten. Een vicieuze cirkel.
Tegen deze achtergrond lijkt het tweede deel van het grootse plan, het keerpunt volgend jaar, meer op zelfgenoegzaamheid in de stijl van ‘maandag begin ik een nieuw leven’. Er wordt niet gesproken over het verhogen van de westerse leveringen aan Oekraïne in 2025 en zelfs het handhaven van de huidige volumes en budgetfinanciering (ongeveer 40 miljard dollar per jaar) wordt ernstig in twijfel getrokken.
Het Kremlin is zich hier terdege van bewust en verhoogt de kosten voor het Westen. Als gevolg van de aanvallen op de energiesector is Oekraïne veranderd van een donorland in een land dat elektriciteit van de Europese Unie nodig heeft en grote investeringen om verwoeste energiecentrales weer op te bouwen – allemaal op kosten van het Westen natuurlijk. De aanvallen op gasopslagfaciliteiten in het westen van Oekraïne vergroten het risico op verstoring van het stookseizoen volgende winter, enzovoort.
Zoals we al vaak hebben gezegd, staat het Westen voor een tweesprong: zich terugtrekken uit het conflict en onderhandelen met Rusland, of de inzet verhogen en zelf ten strijde trekken. Macron heeft een proefballonnetje opgelaten, en de reactie zowel binnen Frankrijk zelf als onder NAVO-leden met tenminste enige vorm van functionerende legers heeft laten zien dat er in de nabije toekomst geen Westerse troepen in noemenswaardige aantallen in Oekraïne zullen zijn.
Geconfronteerd met een tweesprong heeft het Westen geen keuze kunnen maken en in plaats daarvan toegekeken hoe Oekraïne langzaam aan het verliezen was. Het is nu de moeite waard om af te wachten of er fundamentele beslissingen zullen worden genomen op de NAVO-top in juli; of het Amerikaanse Congres in staat zal zijn om Oekraïne geld te geven en, nog belangrijker, of dit geld het land daadwerkelijk zal helpen en niet alleen de lijdensweg zal verlengen. Om nog maar te zwijgen over de vraag of Kiev eindelijk het probleem van de mobilisatie kan oplossen zonder rellen in de achterhoede te veroorzaken. En bovenal, laten we eens kijken of het Westen met een samenhangend plan kan komen dat het Kremlin dwingt om risico’s te nemen.
Zo niet, als de dingen blijven zoals ze nu zijn, kan Rusland achterover blijven leunen en wachten tot Oekraïne in zijn handen valt als een overrijpe vrucht.
Moskou heeft daar op zijn minst een paar jaar de tijd voor. Hoe lang heeft Kiev?
Rusland rookt de satanisten allemaal uit hun holen, ze laten zich allemaal zien en horen. Het enige dat we hoeven te doen is namen en rugnummers te noteren om de hele maffia in kaart te brengen. De keizers zonder kleren komen allemaal volledig in het licht te staan.
Nogmaals, ik heb een enorme sympathie voor Putin en Rusland maar toch vertrouw ik ze niet. De reden is het veel grotere gevaar….. waarom stapt Rusland niet uit de WHO en waarom nemen ze geen duidelijke stelling tegen de digitale ID !!!!!!
Is deze oorlog alleen afleiding ?!!!
als het werkelijk zo was wat jij suggereert, waarom is Rusland dan de initiatiefnemer vd BRICS, welke een tegenhanger is van hetgeen hier gebeurd? Daarbij geef ik je het advies om niet alles wat op de social media staat als zoete koek aan te nemen. Daarbij zou ik me eens gaan verdiepen in de Minsk akkoorden en de voortdurende genocide op Russischtaligen in de Oekraine.
Ik lees helemaal geen msm bullshit nieuws. Ik lees en analyseer.
Ook de BRICS hebben de MIR wat de evenknie is van de CBDC.
KIJK WAT ER IN BRAZILIË AFSPEELT MET DIGITALE ID….. IK ZOU ZEGGEN WAKKER WORDEN.
Ook de BRICS hebben de MIR wat de evenknie is van de CBDC.
Klopt helemaal, Patriot.
“It’s The Economy, Stupid!” En wat de digitale ID betreft nemen ze een voorbeeld aan grote broer China, met zijn ‘Social Credit System’.
Als je het mij vraagt (“Helaas vraagt niemand mij”, zei Toon Hermans al) is ‘deze oorlog’ een klein stukje van een veel groter ding, om ruimte te maken voor een economische Reset die zijn weerga niet kent. Wat dacht je? Poetin en Rusland en China en…en…maken net zo goed deel uit van het globale grootkapitaal, dus? Het enige dat niet telt zijn mensenlevens.
👍 Ja Coco.. simpelweg de waarheid…👏👏
Op Patriot, kan, echter lid zijn van de corrupte WHO betekent ook dat je inzicht krijgt van vele plannen en ook dat je inspraak hebt of kan zien wanneer ze wat willen, je kan als het ware mee kijken in het hol van de leeuw.
verder net zo bij de UN e.d. van binnenuit kan je daar wat veranderen of tegen stemmen en of zien wat ze doen en of van plan zijn, als je maar niet meegaat in foute zaken.
en ja WHO WEF UN WHO and sorts, ja allemaal onderdeel van het SSysteem, its all connected en ja dus alle moeten compleet ontleed worden en worden vernitigd zo het nu is in elk geval.
beste is weg met al die zooi.
Verpletterende klap van de Russen in Charkov: Honderden doden – Onbevestigde informatie dat K. Budanov werd gedood
Oekraïners eisen grote hoeveelheden bloed – ‘Heel slecht nieuws’
Een verpletterende slag in Chuguev in Kharkiv werd door de Russen toegebracht met Iskander-ballistische raketten, waarbij honderden Oekraïners omkwamen en er is onbevestigde informatie dat onder de slachtoffers de directeur van het Oekraïense Centrale Directoraat van Inlichtingendienst (GUR) is, Kirill Budanov!
De informatie is nog niet officieel bevestigd of ontkend, maar is op verschillende Russische accounts gedeeld.
Wat de klap echter betreft, blijkt uit wat Oekraïense en Russische bronnen melden dat de reservecentra werden getroffen en dat de verliezen als verschrikkelijk worden beschouwd.
Onder de doden bevinden zich veel Fransen die naar Oekraïne zijn gegaan om dienstplichtigen op te leiden.
https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/enoples-sygkroyseis/syntriptiko-pligma-ton-roson-sto-xarkovo-ekatontades-nekroi-mi-epivevaiomenes-plirofories-oti-skotothike-o-k-mpountanof/
Griekenland heeft zojuist een glimp gegeven van hoe de “vrijwillige” digitale ID-portemonnee van de EU geleidelijk verplicht zal worden
De Europese Commissie heeft herhaaldelijk verklaard dat EU-burgers niet te maken zullen krijgen met discriminatie of uitsluiting omdat ze de nieuwe digitale identiteitsportefeuille niet gebruiken. De Griekse regering heeft echter zojuist aangegeven dat zij van plan is dat te doen.
Zonder dat de meeste EU-burgers het weten, is digitale identiteit nu een juridische realiteit in het blok van 27 landen. Op 28 februari gaf het Europees Parlement zijn definitieve goedkeuring aan de Digitale Identiteitsverordening van de Europese Commissie met een comfortabele meerderheid van 335 stemmen tegen 190 en 31 onthoudingen. De Raad van Ministers van de EU heeft op 26 maart zijn zegen gegeven. Volgens de Commissie zal de volgende stap de publicatie ervan in het Publicatieblad zijn en de inwerkingtreding ervan twintig dagen later, wat volgens mijn berekeningen binnen slechts drie dagen zal zijn.
De EU-verordening verplicht alle lidstaten om een digitale identiteitsportefeuille beschikbaar te stellen aan iedere burger die er een wil. Dat is hoe het nieuwe systeem momenteel op de markt wordt gebracht – als een optionele extra voor burgers die willen profiteren van de vele voordelen ervan. De portemonnee kan worden gebruikt om de achternaam, voornaam, geboortedatum en -plaats, geslacht of nationaliteit van mensen op te slaan en om Europeanen in staat te stellen zichzelf online te identificeren. De aangeprezen voordelen zijn onder meer het gemakkelijker maken van toegang tot diensten uit de publieke en private sector over de EU-grenzen heen, het helpen stroomlijnen van de bureaucratie en het verminderen van de risico’s van digitale fraude en andere vormen van cybercriminaliteit.
https://www.nakedcapitalism.com/2024/04/greece-just-gave-a-glimpse-of-how-eus-strictly-voluntary-digital-id-wallet-will-gradually-become-mandatory.html
Het willen digitaliseren van zoveel mogelijk privégegevens is een eersteklas fopspeen, omdat het hacken steeds meer een fluitje van een cent is en dan liggen je privégegevens op straat of worden door de roverheid – uiteraard zonder toestemming – verkocht aan het grootkapitaal.
Gebeurt nu reeds, kut koekie wet bijv.