Een vrouw, wiens vader in het ziekenhuis op sterven lag als gevolg van ernstige COVID-complicaties, beschrijft hoe ze hem stiekem Ivermectine toegediend heeft gekregen en schrijft de medicatie toe aan het redden van zijn leven.
De vrouw legt uit dat naarmate de gezondheid van haar vader verslechterde en de artsen bespraken om hem mogelijk aan de beademing te leggen, ze steeds wanhopiger werd om het medicijn bij hem te krijgen, bericht Infowars.
Het verhaal van de vrouw werd op X gedeeld door Dr. Mary Talley Bowden, die eerder “permanent geschorst” was van het platform voor haar kritiek op Covid-injecties voor kinderen en voor het promoten van Ivermectine als een alternatieve therapie voor COVID.
Did you sneak ivermectin into the hospital for a loved one?
Here’s a story from @LostMyFlipFlop who saved her father’s life my taking matters into her own hands:
I wanted to share with you how I was able to save my dad’s life with ivermectin while he was in the hospital,… pic.twitter.com/uHv2inHZw2
— Mary Talley Bowden MD (@MdBreathe) April 14, 2024
Hier is het verhaal van de vrouw over hoe ze het leven van haar vader redde, een uittreksel uit de X-post van Bowden:
Ik wil met jullie delen hoe ik het leven van mijn vader heb kunnen redden met Ivermectine terwijl hij in het ziekenhuis lag, ook al mocht ik hem niet zien.
Hij was een van degenen die ongelooflijk ziek werd toen hij Covid kreeg. Zijn artsen hadden het over de mogelijkheid van een beademing, maar hij lag er nog niet aan. Zijn artsen wilden me niet eens een prognose of een schatting geven. Hij kon nog steeds praten en mij verstaan aan de telefoon, maar ik mocht hem niet zien. Ik had al Ivermectine voor hem maar wist niet hoe ik het bij hem moest krijgen.
Op een avond, nadat ik hem aan de telefoon had gesproken, kon ik merken dat hij achteruit ging. Hij bleef maar zeggen dat hij stervende was. Ik bleef de hele nacht wakker om te bedenken hoe ik de Ivermectine, die ik in mijn handen had, bij hem kon krijgen. Ik wilde het in wat kleren verstoppen en het ziekenhuispersoneel vragen om zijn spullen mee te nemen, maar ze stonden niets toe dat niet schoongemaakt kon worden.
Ik ben de hele nacht opgebleven en heb mijn huis overhoop gehaald om iets te vinden waar ik de Ivermectine in kon doen dat acceptabel was voor het ziekenhuis, maar niet iets dat ze makkelijk open konden maken om de inhoud te zien.
Ik vond een oude laptop. Ik haalde hem uit elkaar en stopte de Ivermectine voor elke dag in kleine zakjes onder het toetsenbord van de laptop. Ik zette hem weer in elkaar, bad en bracht hem naar het ziekenhuis. Ik liet de laptop achter bij de beveiliging. Ze veegden hem schoon en zeiden dat ze ervoor zouden zorgen dat hij hem kreeg. Ze brachten hem naar zijn kamer en hadden geen idee dat ze hem persoonlijk het medicijn gaven dat uiteindelijk zijn leven redde.
Ik maak geen grappen over het welzijn van de mensen waar ik van hou.
Klinkt als een top-thriller prachtig toch, wat een Dame zeg…👏👏👏
Zjuust gelijk ’n àndere ‘Héroïne’ in ’t ‘Ost-Friesische Deutschland, die moedige
’thuisverpleegster’ die àl haar angstbibberende in spé genadeloos v@xxverdoemde ‘huispatiënten’
’n NEP-piekure toediende (inplaats van die van G°vrd°mde smeerlaprij-in-fleselkes …..),
en zo ontelbare levens redde, – haar loonverdienste en carrière in de waagschaal smeet -,
èn ‘r in Kl🤓wn L😷uterbach’s land nog voor veroordeeld geworden is óók !
Vrouwen met ‘kl…’, …. bOllen, zèg maar …..
Chapeau bas, hoedsen àf !
In coronatijd heb mijn oude en geliefde beroep als medicus gedag gezegd nadat mij de schellen van de ogen vielen. Alle persoonlijke drama’s van patiënten, ondanks de tegenwerking van collega’s altijd tegen de prik blijven adviseren en het schokkende inzicht over de klauwen van de farmaceuten in mijn werk en de maatschappij, maakten de keuze eenvoudig. Vele moedige wetenschappers, artsen en media volg ik al die jaren. Dat voelt minder alleen. Dit verhaal geeft mij ondanks alles wat weet een brok in de keel en tranen over mijn wangen.
kan ik me heel goed voorstellen, Bravo en super knap dat je er toen mee stopte, anders stel van binnenuit had je tegengewerkt, dan hadden ze je kapot gemaakt, meer dan nu wellicht.
sterkte.
Mikoi,
Ik snap het. Maar ik vind het wel jammer dat de besten altijd als eerste stoppen, want die besten hebben wij juist het meeste nodig. Liever had ik gezien dat je gewoon dokter was gebleven en je eigen weg zou zijn gegaan door je werk met je verkregen inzichten te blijven doen.
Dus, dokters, zou ik willen zeggen; juist jullie met een wél werkend geweten en verstand, geef de moed toch liever niet op?
Respect voor jou Mikoi!!
Bravo dame.
En wat ziek dat ze niet bij haar vader of patienten mochten komen, dat heeft die medische wereld samen met de plandemie super opgezet, zo konden ze veel verdoezelen en hun wrede plannen doordouwen, diep diep crimineel en inhumaan.
Prachtig verhaal.
Dank Rommel, voor het plaatsen.
Het is toch misdadig dat iemand niet het medicijn dat voorhanden is krijgt, en dat hem het leven kan redden, maar dat in coronatijd er bewust voor gekozen werd om iemand te laten sterven. Ik heb daar geen woorden voor. De artsen die daaraan hebben meegewerkt zouden voor een tribunaal moeten verschijnen en uit hun ambt ontheven moeten worden. Ik zou wel eens willen weten waarmee ze toen gechanteerd werden! De onderste steen moet boven komen!