Foto Credit: The Cradle

Afschrikking bij defensie is een militaire strategie waarbij een mogendheid de dreiging van vergelding gebruikt om een aanval van een tegenstander uit te sluiten, terwijl ze tegelijkertijd de vrijheid van handelen en de flexibiliteit behoudt om te reageren op het volledige spectrum van uitdagingen. Op dit gebied is het Libanese verzet, Hezbollah, een uitstekend voorbeeld, schrijft MK Bhadrakumar op The Cradle.

Hezbollah’s duidelijke doelgerichtheid bij het opstellen en strikt handhaven van basisregels die Israëlische militaire agressie afschrikken, heeft de lat hoog gelegd in de regio. Vandaag de dag hebben de West-Aziatische bondgenoten vergelijkbare strategieën aangenomen, die in de context van de oorlog in Gaza zijn verveelvoudigd.

Amerika, omsingeld

Terwijl de Jemenitische verzetsbeweging Ansarallah in bepaalde opzichten vergelijkbaar is met Hezbollah, is het de stoutmoedige vorm van defensieve afschrikking die wordt beoefend door het Islamitisch Verzet van Irak die op korte termijn grote gevolgen zal hebben.

Vorige week schreef het tijdschrift Foreign Policy op basis van bronnen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Pentagon dat het Witte Huis niet langer geïnteresseerd is in het voortzetten van de Amerikaanse militaire missie in Syrië. Het Witte Huis ontkende deze informatie later, maar het bericht wint terrein.

Het Turkse dagblad Hurriyet schreef vrijdag dat Ankara de berichten in de media weliswaar met de nodige voorzichtigheid benadert, maar wel “een algemeen streven” ziet van Washington om niet alleen Syrië maar de hele regio West-Azië te verlaten, omdat het land het gevoel heeft dat het door Israël en Iran van de Rode Zee tot Pakistan in een moeras is meegesleurd.

Ruslands speciale presidentiële vertegenwoordiger voor de regeling in Syrië, Alexander Lavrentiev, vertelde Tass vrijdag ook dat veel afhangt van elke “dreiging van fysieke impact” op de Amerikaanse troepen die in Syrië aanwezig zijn. De snelle militaire terugtrekking van de VS uit Afghanistan vond plaats zonder enige vooraankondiging, in overleg met de Taliban. “Naar alle waarschijnlijkheid kan hetzelfde gebeuren in Irak en Syrië,” zei Lavrentiev.

Het Islamitisch Verzet van Irak heeft inderdaad zijn aanvallen op Amerikaanse militaire basissen en doelen opgevoerd. Bij een aanval met ballistische raketten op de luchtmachtbasis Ain al-Asad in het westen van Irak een week geleden raakte een onbekend aantal Amerikaanse troepen gewond, en het Witte Huis kondigde zondag de eerste Amerikaanse militaire doden aan toen drie Amerikaanse soldaten aan de Syrisch-Jordaanse grens werden gedood bij aanvallen eerder die dag.

Peking bellen voor hulp

Deze situatie is politiek onhoudbaar voor president Joe Biden – in zijn streven naar herverkiezing in november volgend jaar – wat de urgentie verklaart van de ontmoeting van de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan met de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi op vrijdag en zaterdag in Thailand om de Ansarallah-aanvallen in de Rode Zee te bespreken.

  Dit alles en de wereldoorlog ook

De woordvoerder van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad, John Kirby, legde de haast van Washington voor Chinese bemiddeling als volgt uit:

“China heeft invloed op Teheran; ze hebben invloed in Iran. En ze hebben de mogelijkheid om gesprekken te voeren met Iraanse leiders die wij niet kunnen voeren. Wat we herhaaldelijk hebben gezegd is: We zouden een constructieve rol van China verwelkomen, gebruikmakend van de invloed en de toegang waarvan we weten dat ze die hebben…”

Dit is een dramatische wending. Hoewel de VS al lang bezorgd zijn over de groeiende invloed van China in West-Azië, hebben ze die invloed nu ook nodig omdat de pogingen van Washington om het geweld te verminderen nergens toe leiden. Het Amerikaanse narratief hierover is dat het “strategische, weloverwogen gesprek” tussen Sullivan en Wang niet alleen “een belangrijke manier zal zijn om de concurrentie en spanningen [tussen de VS en China] op verantwoorde wijze te beheersen”, maar ook “de richting van de relatie zal bepalen” in het algemeen.

Ondertussen is er hectisch diplomatiek verkeer geweest tussen Teheran, Ankara en Moskou, toen de Iraanse president Ebrahim Raisi naar Turkije reisde en de futloze Astana-formule over Syrië vorige week weer op gang kwam. Kort gezegd verwachten de drie landen dat er binnenkort een “post-Amerikaanse” situatie zal ontstaan in Syrië.

Een vertrek van de VS uit Syrië en Irak?

De veiligheidsdimensies zijn natuurlijk altijd lastig. Vrijdag zat de Syrische president Bashar al-Assad in Damascus een bijeenkomst voor van commandanten van het veiligheidsapparaat in het leger om een plan te formuleren voor wat er komen gaat. Volgens een verklaring is tijdens de bijeenkomst een uitgebreide veiligheidsroutekaart opgesteld die “aansluit bij strategische visies” om internationale, regionale en binnenlandse uitdagingen en risico’s aan te pakken.

Wat zeker een impuls geeft aan dit alles is de aankondiging in Washington en Bagdad op donderdag dat de VS en Irak zijn overeengekomen besprekingen te beginnen over de toekomst van de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Irak met als doel een tijdschema op te stellen voor een gefaseerde terugtrekking van troepen.

  Jihad, bij God!

Volgens de Iraakse aankondiging wil Bagdad “een specifiek en duidelijk tijdschema opstellen dat de duur van de aanwezigheid van internationale coalitieadviseurs in Irak vastlegt” en “een begin maken met de geleidelijke en weloverwogen vermindering van zijn adviseurs op Iraaks grondgebied”, wat uiteindelijk moet leiden tot het einde van de coalitiemissie. Irak heeft zich ertoe verbonden om “de veiligheid van de adviseurs van de internationale coalitie tijdens de onderhandelingsperiode in alle delen van het land” te garanderen en om “de stabiliteit te handhaven en escalatie te voorkomen..

Aan Amerikaanse zijde zei minister van Defensie Lloyd Austin in een verklaring dat de besprekingen zullen plaatsvinden in het kader van een hogere militaire commissie die in augustus 2023 wordt opgericht om te onderhandelen over de “overgang naar een duurzaam bilateraal veiligheidspartnerschap tussen Irak en de Verenigde Staten.”

De commandanten van het Pentagon zouden hun hoop hebben gevestigd op langdurige onderhandelingen. De VS is in een positie om Irak te chanteren, dat volgens de eenzijdige overeenkomst die Washington tijdens de bezetting in 2003 heeft gedicteerd, verplicht is om alle inkomsten uit de olie-export van Irak op de Amerikaanse bank te zetten.

Maar uiteindelijk zullen de politieke overwegingen van president Biden in het verkiezingsjaar de doorslag geven. En dat zal afhangen van de kalibratie door de verzetsgroepen in West-Azië en hun vermogen om de VS op meerdere fronten te ‘overspoelen’ totdat de VS bezwijkt. Het is deze ‘bekende onbekende’ factor die de Astana-ontmoeting van Rusland, Iran en Turkije op 24 en 25 januari in Kazachstan verklaart. De drie landen bereiden zich voor op het eindspel in Syrië. Niet toevallig vertelde Biden afgelopen vrijdag in een telefoongesprek opnieuw aan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu “om de Israëlische militaire operatie in Gaza af te bouwen, waarbij hij benadrukte dat hij niet in is voor een jaar oorlog,” meldde Barak Ravid van Axios in een ‘scoop’.

Hun gezamenlijke verklaring na de bijeenkomst in Astana in Kazachstan is een opmerkelijk document dat bijna volledig gebaseerd is op het beëindigen van de Amerikaanse bezetting van Syrië. Het dringt er indirect bij Washington op aan om zijn steun aan terroristische groeperingen en hun filialen “die onder verschillende namen in verschillende delen van Syrië opereren” te staken als onderdeel van pogingen om nieuwe realiteiten ter plaatse te creëren, waaronder onwettige initiatieven voor zelfbestuur onder het voorwendsel van “terrorismebestrijding”. Er wordt geëist dat er een einde komt aan de illegale inbeslagname en overdracht van olievoorraden door de VS “die Syrië zouden moeten toebehoren”, aan de unilaterale sancties van de VS, enzovoort.

  Door de IDF geplaatste mijnen in gebouwen in Gaza exploderen en doden 21 Israëlische soldaten

Tegelijkertijd, tijdens een ontmoeting in Moskou op woensdag tussen de Russische secretaris van de Veiligheidsraad Nikolaj Patrusjev en Ali-Akbar Ahmadian, secretaris van de Iraanse Hoge Nationale Veiligheidsraad, benadrukte de laatste naar verluidt dat de samenwerking tussen Iran en Rusland in de strijd tegen terrorisme “moet doorgaan, in het bijzonder in Syrië”. Verwacht wordt dat de Russische president Vladimir Poetin een trilaterale top zal organiseren met zijn Turkse en Iraanse tegenhangers om een gecoördineerde aanpak vast te leggen.

De As van Verzet: afschrikking betekent stabiliteit

Het geduld van Iran is op over de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Syrië en Irak na de heropleving van ISIS met Amerikaanse steun. Interessant is dat Israël zich niet langer houdt aan zijn “de-conflictiemechanisme” met Rusland in Syrië. Er is duidelijk sprake van nauwe Amerikaans-Israëlische samenwerking in Syrië en Irak op inlichtingen- en operationeel niveau, wat indruist tegen de Russische en Iraanse belangen. Uiteraard moet hier ook rekening worden gehouden met de op handen zijnde opwaardering van het strategisch partnerschap tussen Rusland en Iran.

Deze ontwikkelingen zijn een klassieke illustratie van defensieve afschrikking. De As van Verzet blijkt het belangrijkste vredesinstrument te zijn voor de veiligheidskwesties die de VS en Iran verstrikken. Er is duidelijk geen methode of redelijke hoop op overeenstemming in dit proces, maar gelukkig is de schijn van chaos in West-Azië bedrieglijk.

Voorbij de afleidingen van partijdige argumenten en diplomatieke rituelen zijn de contouren te ontdekken van een praktische oplossing voor de impasse in Syrië die rekening houdt met de inherente veiligheidsbelangen van de VS en Iran die zijn ingebed in een buitenste ring van overeenstemming tussen de VS en China over de situatie in West-Azië.

Rusland lijkt momenteel misschien een buitenbeentje, maar er zit voor iedereen iets in, want de terugtrekking van de Amerikaanse troepen opent de weg naar een Syrische regeling, die voor Moskou en voor Poetin persoonlijk een topprioriteit blijft.


Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Zelfs de mainstream media beginnen toe te geven dat de wereld balanceert op “de rand” van complete en totale chaos



Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over:

Vorig artikelStomme machoverkiezingen in de VS duwen Biden in een tot mislukken gedoemde oorlog
Volgend artikel8 tekenen die aantonen hoe bizar onze samenleving aan het worden is
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

2 REACTIES

  1. De situatie in de genoemde regio verschilt van dag tot dag. Daarom heeft het nauwelijks zin om te speculeren over de rol van de VS in die contreien.
    Positief element is dat het voor ‘president’ Biden steeds moeilijker wordt om stand te houden. Dit ten faveure van Trump.

  2. klopt rauwe, binnenkort tijd voor het midden oosten om voor eens en altijd korte metten te maken met die indringers en zelfbenoemde politie… en graag de zionisten erachteraan. eindelijk rust daar, en hier.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in