Het is geen toeval dat de Oekraïense showman op dit kritieke moment in de wereldgeschiedenis president is van 44 miljoen zielen. De Westerse handlangers van Kiev hebben deze komiek juist gesteund omdat – niet ondanks – de spanningen met Rusland over de Donbass aan het oplopen waren, schrijft Robert Bridge.
De dunne lijn die de wereld van het amusement scheidt van de 3D werkelijkheid is vervaagd tot op het punt van irrelevantie. Dat is wel gebleken uit de opkomst van de komiek-acteur Volodymyr Zelensky aan de top van de vuile politieke hoop van Oekraïne.
Voor alle duidelijkheid, dergelijke dingen gebeuren niet in een opwelling in een land waar de regering van de VS, om nog maar te zwijgen van internationale provocateurs als George Soros, jaarlijks miljarden dollars uitgeeft om Kiev in een staat van eeuwige dienstbaarheid te houden. De realiteit is dat Zelensky, 44 jaar, al heel lang wordt klaargestoomd en geënsceneerd voor de grootste rol van zijn leven.
Maar waarom zouden de poppenspelers van het universum willen dat een hofnar regeert over zo’n disfunctionele staat op dit kritieke moment in de wereldgeschiedenis? Voor een antwoord op die vraag is hier de Times of Israel om de schijnbare paradox uit te leggen: “Hij is jong, grappig, Joods en zet zich in voor een sterk democratisch Oekraïne, zelfs met gevaar voor eigen leven.” Wel, daar hebt u het, alle schitterende presidentiële kwalificaties van Zelensky samengebald in één gemakkelijk te kauwen sound bite.
Overigens treft al dit gepraat over Zelensky als de “Joodse verdediger van de Oekraïense democratie” een dissonante snaar, wanneer men bedenkt dat het Oost-Europese land een goed gedocumenteerde geschiedenis van antisemitisme heeft. Een groot deel van deze slechte naam is veroorzaakt door de Oekraïense historische figuur Stepan Bandera, een nazi-collaborateur tijdens de Tweede Wereldoorlog voor wie tientallen steden en dorpen in Oekraïne monumenten ter ere van hem hebben opgericht. Maar het nazi-erfgoed van Oekraïne gaat verder dan stenen eerbetoon aan Bandera op het stadsplein. Momenteel is het Oekraïense leger geïnfiltreerd met verschillende extreem-rechtse organisaties, het meest in het bijzonder het Azov-regiment, een paramilitaire eenheid van het Oekraïense leger, waarvan zelfs de FBI zegt dat het banden heeft met de neonazi-ideologie. Intussen hebben de Russische troepen in Oekraïne een berg bewijsmateriaal gedocumenteerd – van tatoeages van soldaten tot officiële verslagen – waaruit blijkt hoe doordringend de neonazi-ideologie in het hele land is. Een van de verklaarde doelen van de speciale operatie van Moskou in Oekraïne is inderdaad de “denazificatie” van het land.
Om terug te komen op de politieke “geloofsbrieven” van Zelensky, zijn enige ervaring met het “presidentschap” komt van de populaire televisieserie “Dienaar van het Volk”, waarin hij de hoofdrol speelde van Vasili Petrovytsj Goloborodko. Zoals de plotlijn gaat, wordt deze dertigjarige middelbare-schoolleraar in het geheim gefilmd terwijl hij zich uitspreekt tegen de corruptie van de regering in zijn land. Ondanks de plaag van de Big Tech censuur, wurmt de video zich een weg naar de sociale media, waar hij viraal gaat en – voila! – wordt de leraar tot president van Oekraïne gekozen.
Van 2015 tot 2019 werd het Oekraïense volk dus getrakteerd op de stuntelige capriolen van president Goloborodko, die – in een voorafspiegeling van Zelenskys toekomstige politieke tegenstander, de “Chocoladekoning” Petro Porosjenko – zijn tv-presidentschap richtte op de strijd tegen de oligarchie (de ironie wil dat Zelensky, met een geschat fortuin in de buurt van $1 miljard, nu een trots lid van diezelfde gouden klasse is). Ondanks het feit dat de sitcom doorsnee-televisiekost is – Kevin Spacey speelde de hoofdrol in een eerdere Amerikaanse productie die bekend staat onder de naam “House of Cards” – is het er toch in geslaagd om regelmatig gehypet te worden in de Westerse media.
Al in december 2016 werd Zelensky’s comedy-hit, uitgebracht door zijn eigen filmproductiemaatschappij, Kvartal 95, door niemand minder dan het tijdschrift Foreign Policy aangeprezen als de tv-show die “de Oekraïners helpt hun absurde politiek te heroverwegen.”
“Oekraïne is zo corrupt dat het moeilijk voor te stellen is dat het anders zou zijn,” schreef Katherine Jacobsen. “Een nieuwe komedieserie laat zien dat het anders kan.”
Met de luxe van wijsheid achteraf, klinkt dat vrij dicht bij een politieke goedkeuring. Maar de meer onderzoekende luisteraars zullen misschien geneigd zijn te vragen: “hoe anders?” Wel, drie maanden voordat dit gloedvolle artikel in de kiosken lag, stonden Zelensky en zijn cabaretgroep op het podium te zingen, met de broek op de enkels, en deden alsof ze piano speelden met hun geslachtsdelen. En niet zomaar een liedje, hoor, maar “Hava Nagila,” het liedje dat in 1918 gecomponeerd werd om de Balfour Verklaring en de Britse overwinning op de Ottomanen te vieren. Het behoeft geen betoog dat dit voor zowel Jood als niet-Jood in deze ultragevoelige tijden een behoorlijk moedige zet is. Maar meer ter zake, we hebben het hier over een komiek die in een tijdsbestek van drie korte jaren tot president zou worden verkozen.
Fast forward naar augustus 2017 en de ademloze bijval over Zelensky’s middelmatige slapstick sitcom gaat door. Cinema Escapist, bijvoorbeeld, was enthousiast over Zelensky’s personage Goloborodko, en zijn regering van “mede-burgers” die komische manieren vinden om “te strijden tegen het corrupte establishment van Oekraïne, en een visie van het land schilderen die veel Oekraïners in het echt zouden willen zien.”
In het interview met Zelensky dat daarop volgt, verandert de komiek-acteur in een verteller in tweede persoon als hij zijn opkomst in de wereld van het amusement beschrijft, wat evenzeer van toepassing zou kunnen zijn op zijn bliksemsnelle opkomst in de wereld van de politiek.
“Gedurende dit proces moet je geleidelijk afscheid nemen van sommige van je dromen,” verklaart hij, alvorens de plot weg te geven. “Soms denk je dat je de situatie helemaal in de hand hebt, maar in werkelijkheid is het alsof je op een of andere manier geleid wordt, alsof het lot je carrière opbouwt op een manier die je niet bedoeld had.”
Te oordelen naar die opmerking lijkt het erop dat Zelensky het pad dat voor hem gekozen is al begrijpt.
In een hint naar toekomstige politieke ambities in de echte wereld, zei Zelensky verder: “Ik ben meer berichten van gewone mensen gaan ontvangen die bevestigen dat er een verlangen is dat [iemand als president Goloborodko, het fictieve personage] Oekraïne door de huidige realiteit heen zou leiden.”
In deze door beroemdheden geobsedeerde tijden, waarin mensen moeite hebben om acteurs te scheiden van de fictieve rollen die zij spelen, is het niet moeilijk om te zien hoe, na vier jaar Zelensky president te hebben zien spelen, gebiologeerde kiezers zijn overgang van de studio naar de zeer echte zalen van de macht gemakkelijk zouden aanvaarden. Het is immers geen geheim dat inlichtingendiensten, en niet in de laatste plaats de CIA, speciale afdelingen hebben die rechtstreeks met Hollywood samenwerken om te helpen bij het maken van scripts en films.
De Oekraïense komiek ging vervolgens in op de invloed die zijn televisiesitcom heeft gehad op zijn politieke opvattingen.
“Terwijl we aan dit project werkten, moesten we natuurlijk dieper onderzoek doen naar politieke onderwerpen,” zei hij. “Hoe dieper we kwamen, hoe meer politiek onderlegd we werden… en dat dwong me om nieuwsgieriger te zijn naar ‘waarom’ ze zo moesten zijn.”
Blijkbaar was de heer Zelensky, wanneer hij niet aan het oefenen was om bijvoorbeeld piano te spelen met zijn geslachtsdeel, druk bezig om “politieker onderlegd” te worden. Ja, het is nu allemaal veel logischer.
Met de kwalijke dampen van de politieke crises al in de lucht, werd nog geen half jaar later de zogenaamde Partij van de Beslissende Verandering, die net een jaar eerder was opgericht, hernoemd naar – ja, u raadt het al – de gelijknamige Oekraïense hit tv-serie “Dienaar van het Volk”. Nu was er alleen nog een nep-politicus nodig om deze nep-partij te leiden (die nu geleid wordt door Olena Shuliak, een lid van de in de VS gevestigde Young Presidents’ Organization, nog zo’n bemoeizuchtige NGO, deze gerund vanuit Rochester, New York, die tot doel heeft “visionairs, getalenteerde leiders, materiedeskundigen” bij elkaar te brengen voor allerlei bijeenkomsten die alleen op uitnodiging toegankelijk zijn).
Wat daarna gebeurde is een afvalproduct van de moderne beroemdhedenfabriek, waar de doorsnee consument van amusement het vermogen verloren heeft om goedkope namaakartikelen van het echte te onderscheiden. Zo maakte Zelensky op oudejaarsavond 2019, slechts vier maanden voor de verkiezingen, de vlucht der verbeelding door aan te kondigen – vanuit de backstage van een studio, natuurlijk – dat hij het presidentschap zou ambiëren. Later droeg de partij Dienaar van het Volk hem voor als presidentskandidaat. De volgende vier maanden werd het Oekraïense volk getrakteerd op een van de meest geënsceneerde politieke schertsvertoningen sinds Joe Biden met succes campagne voerde voor het Witte Huis vanuit zijn kelder tegen Donald Trump.
In overeenstemming met zijn nep-presidentspersoonlijkheid was de campagne van Zelensky tegen de zittende president Petro Porosjenko bijna geheel virtueel. En in tegenstelling tot de mainstream media in de VS, die maar al te graag Biden softbalvragen toewierpen, klaagden de Oekraïense media over het gebrek aan toegang tot de politieke pretendent, vooral toen het enige wat over zijn platform bekend was, was dat hij “tegen oligarchen” was. In plaats van zijn politieke programma aan de kiezers uit de doeken te doen, ging hij in feite op een comedytournee door het land, waarbij hij serieuze vragen totaal uit de weg ging.
“Naar Oekraïense maatstaven is de campagnestijl van Zelensky, die erop neerkomt dat hij met zijn komediegezelschap rondtoert en zijn volgelingen in selfie-video’s op de sociale media toespreekt, hoogst onorthodox,” merkte Radio Free Europe op. “Maar nu de Oekraïense kiezers diep ontevreden zijn over veteraan-leiders die er niet in geslaagd zijn cruciale hervormingsbeloften na te komen, en naarstig uitkijken naar nieuwe gezichten, zou hij volgens waarnemers zomaar het presidentschap kunnen winnen.”
De runoff-debatten tussen Zelensky en Porosjenko, die gehouden werden in het Olympisch Stadion in Kiev voor een menigte van 70.000 toeschouwers, waren een beschamend schouwspel van democratie dat meer weg had van brood en circus dan van discussie en debat. In zo’n omgeving is het geen wonder dat de showman beroemdheid de zittende macht, die per slot van rekening niet meer dan een miljardair was, zou overtreffen. Uiteindelijk kreeg het establishment de kandidaat van zijn dromen, de man die in buitenlandse hoofdsteden een rampzalige oorlog met Rusland zou gaan promoten, en daarbij een fortuin zou verdienen.
Volodymyr Zelensky is vandaag de dag een beetje het vleesgeworden Black Lives Matter. Het is godslasterlijk geworden om vraagtekens te zetten bij deze gevaarlijke troonpretendent, die regelmatig verschijnt – uiteraard via de televisie, zijn favoriete medium – voor zowel politieke elites als beroemdheden. Deze hofnar heeft applaus gekregen van het Amerikaanse Congres, het Filmfestival van Cannes en de Grammy’s, en het meest enthousiast van allemaal van de NAVO en het militair-industrieel complex, dat een enorme winstomzet heeft gezien dankzij Zelensky’s vastberadenheid om de Russen tot de laatste Oekraïense soldaat te bestrijden (Er beginnen echter barsten te komen in de stuntwagen van de acteur. Deze week vertelden bronnen in de Duitse regering aan Der Spiegel dat er in Berlijn “een zeker wantrouwen bestaat jegens de Oekraïense president Volodymyr Zelensky. En dat … is een reden waarom de defensie-industrie in Duitsland geen toestemming heeft gekregen om gevechtstanks te leveren.” Het lijkt erop dat het laatste wat Berlijn echt wil is dat er Duitse tanks onderweg zijn in Rusland, vooral als men bedenkt hoe dat de vorige keer is afgelopen).
Uiteindelijk is dat de reden waarom deze slapstick-entertainer, deze politieke onbenul zich “op de een of andere manier” in een positie heeft laten leiden waar zijn acteertalent tot het grootste effect kan worden gemanipuleerd. Het westerse halfrond begrijpt duidelijk dat Oekraïne, dat geïnfiltreerd is met een virulent neonazistisch element dat een existentiële bedreiging vormt voor Rusland, geen schijn van kans maakt op het slagveld tegen het Russische leger. Daarom hebben zij er een komiek bijgehaald om de leugen te verkopen dat, als de NAVO uitbreidt, en de Westerse militaire zendingen toenemen, Rusland verslagen kan worden. Het is de grootste en gevaarlijkste hoax van de moderne tijd, die de verschrikkelijke diepten van de menselijke hebzucht en domheid laat zien. Toen het kritieke moment om een echte staatsman vroeg, heeft Oekraïne de wereld een komiek gegeven, en dat heeft het verschil gemaakt.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
“Go fuck yourselves” zegt Zelensky’s kabinet tegen Westerse functionarissen
Leuke vondst weer van FN. Doet me denken aan Reagan, the actor, in “bedtime for bonzo” waarna hij het starwars programma mocht verkopen als president. En dan was er de Hollywood Kubrick connectie die de moonhoax moest verkopen voor de VS (om de Russen beet te nemen). Je lacht je echt een bult.
Zelensky is niks meer dan een op hoge hakken dansende travestiet–en een junk.
De Oekraine gaat total loss, vanwege…conformiteit van de bevolking.
Niemand stond op toen de Oekies stelselmatig russen uitmoordden, en nu volgen ze die gek als honden…
…en dan huilie-huilie doen…