De herbouw van de Jeruzalem Tempel – en de gevaren die daarmee gepaard gaan

De journaliste Cinzia Notaro hield een diepte-interview met de priester Don Curzio Nitoglia, dat werd gepubliceerd door Stilum Curiae. Het interview gaat over de spanningen en stromingen in het Jodendom rond de kwestie van de herbouw van de Tempel van Jeruzalem. Don Nitoglia benadrukt het belang van kennis over het bestaan van idiosyncratische Tempelgroepen in het Jodendom om de huidige wereldwijde politieke ontwikkelingen te begrijpen die zelden in de mainstream worden gerapporteerd. Deze groepen volgen een millenarisch, rabbijns en kabbalistisch apocalypticisme. Ze willen de tempel krachtig herbouwen om de komst van de Joodse “Messias” – niet te verwarren met Jezus Christus – te bewerkstelligen.

Om dit te bereiken willen deze groepen de Tempelberg bezetten, wat een onvermijdelijk conflict met de Islam zou betekenen. Deze Joodse groepen worden gesteund door protestantse evangelische zionistische groepen in het Westen, vooral in de VS, die op hun beurt de tweede komst van Jezus Christus willen versnellen. Een zeer explosief spel, volgens Don Nitoglia, want deze groepen zijn op zoek naar politieke invloed in Israël en de VS, en niet alleen daar. Volgens de priester zijn ze in hun extremistische vertroebeling bereid om de wereld in een grote oorlog te storten voor hun valse interpretatie van de heilsgeschiedenis, bericht Katholisches.info.

Don Curzio Nitoglia is een student van de filosoof Augusto Del Noce en van aartsbisschop Marcel Lefebvre, die hem in 1984 tot priester wijdde. Hij is huiskapelaan van een klooster in Velletri, dat dicht bij de Sociëteit van Sint Pius X ligt. Hij is ook spiritueel assistent van de Ridders van Maria.

Hier is het volledige interview, dat we in Nederlandse vertaling documenteren.

De Tempel van Jeruzalem – vernietiging en wederopbouw

Cinzia Notaro: Is de verwoesting van de Tempel van Jeruzalem een figuur van de huidige verborgen wereldoorlog?

Don Nitoglia: De huidige poging om de Tempel te herbouwen is algemeen bekend. De voorstanders van de Tempel willen de Derde Tempel bouwen op het midden van de Tempelberg.

Cinzia Notaro: Wie zijn deze voorstanders van de Tempel?

Don Nitoglia: Zij behoren tot een extreme Joodse sekte die is voortgekomen uit deIrgun [1] en de Betar [2] en die tot doel heeft de Tempel te herbouwen op de plaats waar het Sanctum Sanctorum stond om de komst van de Messias te bespoedigen.

Cinzia Notaro: Zal voor orthodoxe Joden de Tempel de komst van de Messias uit de hemel doen neerdalen?

Don Nitoglia: Zeker, en wie (zoals het 18e eeuwse zionisme) beweert het met menselijke middelen te herbouwen, zou Gods plannen geweld aandoen. Op dit moment onderwijzen twee Talmoedscholen bij de Westelijke Muur tweehonderd studenten de fijne kneepjes van de Tempeldienst. Andere groepen proberen de Joodse priesterlijnen op te sporen die als enige in staat zijn om de offers te brengen.

Cinzia Notaro: Zijn er voorbereidingen gaande om de offers van het Oude Verbond te vernieuwen?

Don Nitoglia: Ja, alsof de gebeurtenis op handen is. Ze worden geleid door het opperrabbinaat. De Tempelvolgelingen zijn niet slechts een paar geïsoleerde extremisten. Er wordt al gesproken over een genetische identificatie van de priesters van het Oude Verbond, die als enigen in staat zijn om de rite uit te voeren. [3] In april werd een roodharige koe ritueel geofferd door de ultraorthodoxen in Jeruzalem om de komst van de Messias te bespoedigen.

Cinzia Notaro: Voor katholieken valt de tweede komst van de Messias samen met het einde van de wereld…

Don Nitoglia: Het Joodse messianisme wil beide verhaasten en dat is waarom de Joods-Amerikaanse Atlantici Rusland blijven provoceren tot het punt waar het een wereldwijde nucleaire oorlog ontketent die de wereld zou vernietigen.

Cinzia Notaro: Zijn hier ook politieke, economische, ideologische redenen voor?

Don Nitoglia: Ja, maar de belangrijkste reden, ook al is die verborgen en ondergronds, is theologisch. Als je niet leest wat er gebeurt in het licht van de theologie, kun je niet begrijpen hoe men zo stoutmoedig kan zijn zonder aan pure waanzin te grenzen.

Cinzia Notaro: Welk plan brengt Netanyahu in de praktijk?

Don Nitoglia : Hij heeft de hele Gazastrook vernietigd, die 35 kilometer lang en zeven tot negen kilometer breed is, door het acht maanden lang dag en nacht te bombarderen, waarbij hij het niet-nucleaire equivalent van de atoombom op Hiroshima liet vallen. De waan van almacht die de Sanhedrieten in 66 n.Chr. kenmerkte. en de valse “messias” Simon Bar Kochba in 132, die hen ertoe bracht Rome uit te dagen in de overtuiging dat ze konden winnen omdat ze er zeker van waren dat “God met hen was,” lijkt nu ook de geest van Netanyahu te hebben vertroebeld, die aan de ene kant wordt geconfronteerd met een enorm intern politiek conflict binnen de staat Israël en toch ook verwikkeld is geraakt in een oorlog die bommen alleen niet kunnen winnen.

Cinzia Notaro: En waarom?

Don Nitoglia: Het Palestijnse volk is al meer dan 75 jaar gewend om zich te verzetten tegen deze genociden en is niet zo verwijfd als dat deel van de Israëlische jeugd dat zich wijdt aan rave party’s. En ook omdat Palestina er niet meer alleen voor staat, zoals meestal het geval is sinds 1948, maar Iran, Libanon, de Houthi’s en Rusland aan zijn zijde heeft.

Cinzia Notaro: Zal de staat Israël worden weggevaagd?

Don Nitoglia : Om het te begrijpen: de Zeloten provoceerden Rome in 66 na Christus. Tegen het midden van mei 66 werd de Antoniustoren bij de Tempel van Jeruzalem aangevallen door de Zeloten en de inwoners van Judea, die het Romeinse garnizoen doodden dat daar gelegerd was. Generaal Vespasianus nam in oktober van hetzelfde jaar het bevel over de oorlog tegen de Joden over, maar werd op 1 juli 69 tot keizer benoemd. Hij liet de commandopost in Jeruzalem over aan zijn zoon Titus. Flavius Josephus beschrijft dit gedetailleerd in zijn “Geschiedenis van de Joodse oorlog”. Ook in 66 veroverden de Zeloten [4] en de Sicrarii [5] het fort Masada en doodden daar het Romeinse garnizoen. In 69 was Simon Bar Giora zeer machtig geworden in Masada met veertigduizend gewapende mannen.

Cinzia Notaro: Het farizeïsme was ontaard in fanatisme?

Don Nitoglia: Deze fanatisme was georganiseerd in het banditisme van de Sicarii. Titus arriveerde in Jeruzalem in de lente van 70, gaf het bevel om wallen te bouwen en begon de aanval op de derde of buitenste muur van Jeruzalem, die viel na vijftig dagen van hevige gevechten. Daarna was het de beurt aan de tweede muur, die na vijf dagen viel, waardoor de Romeinen konden oprukken naar de benedenstad. Na vier dagen moesten de Romeinen, aangevallen door de Joden, zich echter terugtrekken. Titus liet toen een muur optrekken en een gracht graven rond de stad (zoals Jezus had voorspeld, Lucas 19:43), die ongeveer zes kilometer lang was. De Romeinse soldaten hadden slechts drie dagen nodig om deze constructie te voltooien. Yakov M. Rabkin, professor geschiedenis aan de Universiteit van Montreal, heeft een interessant boek geschreven over dit onderwerp met de titel “A Threat from Within: A Century of Jewish Opposition toZionism”.

Cinzia Notaro: Kunt u vanuit een historisch perspectief enkele indicaties geven van de Joodse oppositie tegen het zionisme?

Don Nitoglia: Als je bedenkt wat er deze dagen in Palestina gebeurt en het gevaar dat de Israëlische oorlog zich uitbreidt naar Libanon, Iran en zelfs Rusland, wie kan dan ontkennen dat Prof. Rabkin gelijk heeft? In feite laat hij ons zien hoe ernstig de situatie is voor de Joden in Israël, en dit geldt vandaag de dag des te meer nu de zionistische staat [waarin bijna de helft van alle Joden woont] probeert zijn politieke en militaire hegemonie uit te breiden naar Libanon en Syrië, maar ook naar Iran en Rusland. Gezien – ook in het licht van de Joodse traditie zelf – het gevaar van de concentratie van miljoenen Joden op één plaats, doen de tragische gebeurtenissen van vandaag ons beseffen dat de ergste voorspellingen lijken uit te komen, omdat de staat Israël echt de “Jood onder de volkeren” is geworden en het “gevaarlijkste land voor een Jood.”

Cinzia Notaro: Waarom is de staat Israël in gevaar en daarmee de hele wereld?

Don Nitoglia: Volgens veel Haredim [ultraorthodoxe Joden], zegt Rabkin, “zijn de Shoah en de Staat Israël helemaal geen tegenstrijdige gebeurtenissen (vernietiging en wederopbouw), maar eerder een continu proces: de uiteindelijke uitbarsting van de krachten van het kwaad […]”. De Joodse traditie beschouwt elke concentratie van Joden op één plaats als riskant.

Cinzia Notaro: Wat kunnen we zeggen over de tragische historische situatie waarin we ons bevinden met betrekking tot deze observaties van de Haredim?

Don Nitoglia: In hoofdstuk 7 van zijn boek gaat Rabkin dieper in op dit thema: “De staat Israël is in gevaar […]. Wat werd voorgesteld als een toevluchtsoord, inderdaad als het toevluchtsoord bij uitstek, is de gevaarlijkste plaats voor Joden geworden. Steeds meer Israëli’s voelen zich gevangen in een ‘bloedige val’ […]. En er is een groeiend aantal mensen dat twijfelt aan het voortbestaan van een staat Israël die werd gesticht in het Midden-Oosten, in deze ‘gevarenzone’ […]. Rabbijnse antizionistische theoretici beweren […] dat de Shoah slechts het begin is van een lang proces van vernietiging, dat door het bestaan van de staat Israël alleen maar verergerd wordt […]. De concentratie van miljoenen Joden op zo’n gevaarlijke plek grenst aan suïcidale waanzin. De Maccabeeën oriënteerden de Joden op een verkeerde interpretatie van de Messias, die wordt bevestigd in de apocriefe en rabbijnse literatuur […]. Het contrast tussen de openbaring door Christus en de heersende Joodse interpretatie had niet scherper kunnen zijn; het was fataal voor Israël, dat buiten de eeuwige verlossing bleef” […].

Cinzia Notaro: Wat als de Israëlieten de mythologische ideeën van de apocriefe apocalyptiek hadden overgenomen en toegepast op hun volk?

Don Nitoglia: De kosmische omwenteling zou, volgens hun idee, de niet-Joden in het verderf hebben gestort, terwijl het Israël het hoogste aardse geluk zou hebben gebracht, zie F. Spadafora: Enciclopedia Cattolica, Vaticaanstad, 1952, Vol VIII, Sp 847/848, item “Messias”. Het ongezonde idee dat Rabkin noemt heeft er echter toe geleid dat Israël vandaag de dag de hele wereld uitdaagt, met het risico de hele aardbol in brand te steken. Nu is de ware Messias, Jezus Christus, bovenal de geestelijke Koning van alle mensen en niet van één enkele natie, en daarom kan hij niet anders dan gehaat, bestreden en gedood worden door de “valse profeten” of “zieners” van het Joodse apocalypticisme, die sinds 170 voor Christus begonnen waren het geloof van het ware Israël te corrumperen in een millenarisch, seculier, globaal en universeel gevoel van overheersing. Dit is het drama van Israël: het volgde een vals idee van een kosmische, militante en wereldse Messias (die een man is of zelfs een collectief: Israël zelf, “heer van deze wereld”) en verwerpt de ware Messias, de Redder van alle mensen, wiens koninkrijk universeel, definitief, spiritueel en bovenal buitenwerelds is, ook al begint zijn koninkrijk al in deze wereld, zij het onvolmaakt. Zijn kruisdood is het ene volmaakte en smetteloze offer, de oblatio munda (Mal 1,11).

Cinzia Notaro: Wie is de Messias voor de profeten van het Oude Testament?

Don Nitoglia : Hij is een persoon. Voor de zieners van de apocriefe apocalyptiek, en ook voor het huidige zionisme, is het een collectief, namelijk het volk Israël, dat nationale welvaart en suprematie over alle andere naties zal bereiken. Bovendien was een dode en verrezen Messias, een Messianisme dat in Jezus Christus was vervuld, het nieuwe geloof dat de apostelen aan de hele wereld moesten verkondigen, te beginnen met de Joden. Voor hen was een op hun verzoek gekruisigde Messias echter een ‘aanstoot’, voor de heidenen ‘dwaasheid’ (1 Kor 1:23) […]. “De weerstand die een dergelijke verkondiging opriep bij de meerderheid van het Joodse volk had zijn eerste wortels in de onderaardse opvatting die zich had gevormd over het messianisme […], terwijl de Romeinse wereld de door de Joden verworpen Messias aanvaardde […]. Het eerste gevolg van de komst van de Messias, volgens het Zionisme, zou de terugkeer van de Joden zijn, die in aantal zouden toenemen in Palestina, en de herbouw van Jeruzalem en de Tempel” (A. Vaccari: Enciclopedia Italiana, Rome, Treccani, 2e editie, 1951, vol. XXII, p. 957, item ‘Messianisme’).

Cinzia Notaro: Wanneer ontstond dit “apocalypticisme”?

Don Nitoglia: In de post-Maccabeeën periode, toen het heidense hellenisme zegevierde in Israël en Israël werd onderdrukt en de Tempel werd ontheiligd (168-164 v.Chr.). Na het succes van Antiochus Epifanes (175-164 v.Chr.), de verovering van Judea door Rome onder Pompeius (64 v.Chr.) en de verwoesting van de Tempel onder Titus (70 n.Chr.) en Judea onder Hadrianus (135 n.Chr.), wordt de hoop op de nationale wedergeboorte van de Joden onder leiding van de door Jezus aangekondigde “valse profeten” steeds sterker.

Volgens het Jodendom is een van de belangrijkste taken van de “Messias” de herbouw van de Derde Tempel in Jeruzalem (Bet HaMikdasj), die volgens de profetie van Ezechiël (37:26-28) voor altijd zal blijven bestaan.

Cinzia Notaro: Is het waar dat Rebbe Menachem Schneerson aan Bibi Netanyahu voorspelde (ook hier) dat hij de Staat Israël zou overleveren in de handen van de Messias die spoedig zal komen?

Don Nitoglia: Apocriefe apocalyptiek, om het joodse nationalistische revanchisme te versterken, gebruikt de canonieke profeten van het Oude Testament en verrijkt deze met fantasievolle voorspellingen die Israëls triomf over de heidenen of niet-joden, de goyim, beschrijven: “Israël zal verlost en gewroken worden en, geleid door Jahweh en zijn Messias, tevreden zijn in vrede en overvloed; de twaalf stammen zullen terugkeren om te heersen over de getemde en vertrapte heidenen. ”

Cinzia Notaro: Mgr. Antonino Romeo legt in zijn geschriften uit dat apocalypticisme ideologisch, politiek en eschatologisch is. Wat is het doel hiervan?

Don Nitoglia: Het is, schrijft Romeo, “wraak op de heidenen en het glorieuze herstel van Israël […]. Het koninkrijk van God heeft over het algemeen een nationalistisch-aards aspect: de vernietigende wraak van Israël, voor altijd gevuld met voorspoed en heerschappij”. Het koninkrijk van Israël “zal van deze wereld zijn […] en zal Eden hier terugbrengen. In zo’n Joodse opvatting telt de menselijke persoon weinig: Israël wordt een absolute en transcendente werkelijkheid, de verlossing is eerder collectief dan individueel, ja kosmisch eerder dan antropologisch […]. De Messias wordt afgeschilderd als een koning en een vechtende held […]. De Messias wordt nooit gezien als een spirituele redder of als verzoening voor de zonden van de wereld.”

Cinzia Notaro: Kortom, het doel is de “verheerlijking” van Israël?

Don Nitoglia: Het overheersende thema lijkt de verheerlijking van Israël te zijn. Het “geloof” is de ongeduldige verwachting van de langverwachte wraak op de heidenen. Streven naar vereniging met God, liefde voor God en de naaste vallen volledig buiten het bereik van deze apocalyptische geschriften, die de passie voor wraak en wereldheerschappij aanwakkeren […]. De apocalyptici zijn onverbiddelijk tegenover de heidenen: elk medelijden met hen zou doorgaan voor zwakheid van geloof […]. De ‘zieners’ van de apocalyptici gaan tekeer met wilde lust, met onblusbare haat. De ‘apocalyps’ nemen een beslissende plaats in in de woedende propaganda tegen de heidenen; het zijn oorlogsmiddelen […]; in tegenstelling tot het Evangelie (Mt 6,34) heeft de apocalyptische religie maar één zorg: de toekomst […], want de koninkrijken van de heidenen zullen elkaar vernietigen totdat de universele heerschappij overgaat op Israël, zo is de gedachte.”

Cinzia Notaro: Bevestigen de schrijnende beelden uit Gaza wat we leren van de Joodse apocalyptiek?

Don Nitoglia: Zeker, want hoe kunnen we niet dezelfde sentimenten zien in wat het leger op dit moment doet in Palestina tegen Palestijnen die niets te maken hebben met Hamas? Hoe kunnen we hierin niet “het Joodse particularisme zien dat het Evangelie veroordeelt”? Het meest ambitieuze nationalisme maakt daar aanspraak op. De niet-Joden worden meer dan ooit veracht en gehaat: De kloof tussen Israël en hen wordt een afgrond. Bovendien,” preciseert Mgr. Romeo, ‘heeft het apocalypticisme, door een Messias voor te stellen die Israël zijn politieke onafhankelijkheid zou teruggeven en het universele heerschappij zou geven, het nationalistische particularisme versterkt en Israël tot opstand tegen Christus en tegen Rome gedreven en zo tot een catastrofe’, een catastrofe waar Israël de hele wereld naartoe drijft en Rusland in een positie brengt om te reageren op voortdurende provocaties van de NAVO en de Verenigde Staten.

Cinzia Notaro: Wat is de theologische betekenis van de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem (70 na Christus) en de poging om de Tempel te herbouwen (362 en sinds 1967)?

Don Nitoglia: Een immense theologische betekenis. Het einde van de Joodse religie, die ontrouw was aan de Messias en de Tempel, het priesterschap en het offer verloor, is het bewijs van de goddelijkheid van Jezus Christus, die dit alles rond 30 na Christus had voorspeld. De waarheid van het Christendom, dat het Oude Verbond vervolmaakte, is ook historisch en archeologisch bewezen. Hetzelfde geldt voor de verwerping van de mensen die God doodden. Ondanks dit alles wordt er sinds de jaren zestig (Vaticanum II) hardnekkig gesproken over het Joodse christendom, over de Joods-christelijke dialoog, over het Jodendom als “oudste en uitverkoren zoon.” Maar ook al zwijgen de mensen vandaag, zoals Jezus voorspelde, de stenen van de Klaagmuur, een jammerlijk overblijfsel van de ommuring van de Tempel (en niet de Tempel zelf, zoals vaak ten onrechte wordt beweerd), schreeuwen het uit (Lucas 19:40), en ze schreeuwen het voortdurend en onophoudelijk uit.

Cinzia Notaro: Zou de herbouw van de Herodiaanse tempel de profetie van de Galilese Jezus van Nazareth (Mt 24,2 e.v.) ontkrachten en die van de hogepriester van de Hellenen Julianus [Apostata] bevestigen dat hij de God van de Galileeërs op zijn eigen grond zou verslaan?

Don Nitoglia: De natuur zelf versloeg en weerlegde keizer Julianus door de herbouwde delen van de tempel in de grond op te slokken en in vuur te verteren. Na deze nederlaag zette Julianus een goed gezicht op en in een geschrift uit het jaar 363 (cf. J. Bidez, op. cit, 89 b) zinspeelt hij op de mislukking van het project, maar trekt hij koppig conclusies ten gunste van de heidense cultus door de profeten van het Oude Testament te kleineren, die hadden geprotesteerd tegen polytheïstische afgoderij, maar hun herbouwde tempel niet konden zien, die zeker nobeler was dan die van de Galileeërs, maar ver inferieur aan de heidense goden.

Cinzia Notaro: Was de tempel van Jeruzalem de enige legitieme tempel van het Oude Testament op aarde?

Don Nitoglia: Ja, en alleen daarin kon het door God aanvaarde tempeloffer werkelijk worden gebracht, dat een beeld was van de holocaust van Jezus Christus, die vanaf Goede Vrijdag de schaduwen van het Oude Testament verving als “de Christus die in het vlees verscheen, die de menselijke natuur aannam van de mensen die hem zouden kruisigen” (Pius XI: Met brandende bezorgdheid, 14 december 1939). Met brandend verdriet, 14 maart 1937) en het gordijn van het Sancta Sanctorum van de Tempel werd in tweeën gescheurd (Mt 27,51; Mc 15,38; Lc 23,45), en toch waren de Joden gewaarschuwd door de profeet: “Nolite dicere: Templum Domini, Templum Domini, Templum Domini est. Vertrouw niet op de misleidende woorden: de tempel van de Heer, de tempel van de Heer, de tempel van de Heer is hier!”. (Jeremia 7:4). Maar als je gelooft dat je Gods uitverkorenen bent en een “goddelijke missie” hebt, luister je niet naar rede en doe je de meest onredelijke dingen.

Cinzia Notaro: Wie ontwierp de eerste tempel?

Don Nitoglia: Door koning David, maar het werd gebouwd door zijn zoon Salomon ongeveer 1000 jaar voor Christus en verwoest door de Babyloniërs in 586 voor Christus. Cyrus (de Perzische koning die de Joden bevrijdde uit de Babylonische gevangenschap, die 70 jaar duurde) liet hem herbouwen. Uiteindelijk werd ze op bevel van Herodes de Grote prachtig gerestaureerd en uitgebreid van 19 voor Christus tot een paar jaar voor haar vernietiging in het jaar 70. Sindsdien hebben de Joden geen tempel, geen offer en geen priesterschap meer. Daarom proberen ze wanhopig, met toenemende intensiteit, de eerste te herbouwen om de andere twee terug te krijgen.

Cinzia Notaro: Op 14 mei 2018 besloot Donald Trump om de Amerikaanse ambassade te verplaatsen van Tel Aviv naar Jeruzalem. Wat zijn de gevolgen van deze beslissing?

Don Nitoglia: Jeruzalem wordt door de voormalige Amerikaanse president niet langer gezien als een stad met een speciale internationale status [6], maar als de hoofdstad van de staat Israël en van de Israëliërs alleen, met uitsluiting van de Palestijnen, christenen en moslims, die “een volk zonder staat” zijn, zoals de zionisten klaagden, en ook zonder het weinige land, slechts 22 procent van Palestina, dat nog steeds van hen is.

Cinzia Notaro: Waarom heeft het Mikdash Onderwijscentrum onlangs een medaille geslagen met de gezichten van Trump en Cyrus de Grote, de oude koning van Perzië (558-529 voor Christus)?

Don Nitoglia: Het moet worden opgemerkt dat Cyrus de Grote het voor de Joden mogelijk maakte om terug te keren naar hun thuisland in 539, nadat Nebukadnezar II, de Babylonische koning (605-562 v.Chr.), Jeruzalem had veroverd in 587/586, de Eerste Tempel had verwoest en de inwoners naar Babylon had gedeporteerd. De inscriptie op de medaille – in het Hebreeuws, Arabisch en Engels – huldigt Trump als degene “die de herbouw van de Joodse Tempel zal bewerkstelligen in overeenstemming met de aspiraties van het Nieuwe Sanhedrin dat in Israël is herbouwd” op het zogenaamde platform van de Tempelberg in het hart van Jeruzalem, waar de moskeeën staan.

Cinzia Notaro: Waar staat het Mikdash Education Centre voor?

Don Nitoglia : Het is een van de vele rabbijnse groepen die voorstander zijn van het project om de Tempel te herbouwen, die in 70 na Christus door de Romeinen werd verwoest. De vreemde connectie tussen Trump en Cyrus de Grote kan precies worden verklaard door deze analogie: Net zoals Cyrus de tweede tempel liet bouwen (Ezra, 1:2-3) nadat de eerste, de tempel van Salomo, was verwoest door de Babyloniërs (586 voor Christus), zo hoopt men dat de voormalige Amerikaanse president en nu presidentskandidaat, die bekend staat om zijn pro-Israël sympathieën, eindelijk de droom van de herbouw van de tempel zou verwezenlijken.

Cinzia Notaro: Was de “wandeling” van Ariel Sharon op de Tempelberg op 28 september 2000 een symbolisch gebaar?

Don Nitoglia: Hij maakte een claim en herbevestigde de noodzaak om de Tempel zo snel mogelijk te herbouwen, samen met de claim op elke vierkante centimeter van Eretz Israël, die volgens veel zionisten groter is dan de huidige staat Israël, en de noodzaak om de goyim, de niet-joden, uit het land te verdrijven, dat een etnische staat voor alleen joden zou moeten zijn. De huidige oorlog tussen Israël en Hamas is de voortzetting van die “wandeling”, maar het is nu veel moeilijker voor Israël.

Cinzia Notaro: Sharon’s “wandeling” werd gevolgd door de “nachtmars” van honderden Israëlische kolonisten op 23 juli 2000?

Don Nitoglia: Zij gingen de Al-Aksa Moskee op de Tempelberg binnen en vierden Joodse liturgische riten, die alleen door priesters die afstammen van Aaron en gekozen zijn door andere priesters kunnen worden uitgevoerd, op de plaats waar de Tempel stond en waar alleen de oudtestamentische offers aan God konden worden gebracht. Ze deden dit met het risico dat ze de vloer van het Heilige der Heiligen zouden betreden, die slechts één keer per jaar door de hogepriester mocht worden betreden. Ze deden dit alles als teken van Israëls bereidheid om de tempel te herbouwen nadat de moskeeën waren verwijderd. De media van de seculiere en Westerse/Atlantische wereld begrepen de theologische betekenis van deze gebeurtenissen niet of wilden die niet begrijpen. De Palestijnen daarentegen herkenden het heel goed en reageerden met de “Tweede Intifada.”

Cinzia Notaro: Wanneer werd Israël gedefinieerd als de “staat/natie van het Joodse volk”?

Don Nitoglia : Op 19 juli 2018 degradeerde de Knesset, het Joodse parlement, de Arabische taal, die door ongeveer twee miljoen mensen in Israël wordt gesproken, van een “officiële taal” tot slechts een “belangtaal”, en al op 13 februari 2002 marcheerden een half miljoen Israëli’s naar de Tempelberg in een demonstratie georganiseerd door Tempelaanhangers en zwoeren om heel Jeruzalem over te nemen. Op 28 april 2017 veroordeelde de Unesco de “voortdurende provocaties die de islamitische eredienst op de plaatsen van de twee moskeeën belemmeren”. Tegelijkertijd zijn er in Israël al jaren organisaties die campagne voeren voor de “op handen zijnde” herbouw van de tempel. Een van de meest actieve en machtige is de yeshiva Ateret Cohanim, een rabbijnse school die toekomstige tempelpriesters opleidt.

Cinzia Notaro: Hoe belangrijk is de rol van de Joods-Amerikaanse lobby?

Don Nitoglia: Deze lobby wordt ten onrechte bestempeld als “Christelijk Zionistisch,” maar zou correcter “Protestants Zionistisch” genoemd moeten worden, omdat het bestaat uit zo’n 20 tot 40 miljoen Amerikaanse evangelische protestanten die bijna uitsluitend gerelateerd zijn aan de geschiedenis van Israël in het Oude Testament, met bijna geen verwijzing naar Jezus Christus en het Nieuwe Testament. Zij geloven dat het noodzakelijk is om alle Joden terug te brengen naar Palestina zodat ze de derde tempel kunnen herbouwen en zo de tweede komst van Jezus kunnen bespoedigen.

Cinzia Notaro: Hebben de kerkvaders deze verandering voorzien?

Don Nitoglia: Volgens sommige kerkvaders, zoals de heilige Irenaeus van Lyon, de heilige Hippolytus Romanus, de heilige Cyrillus van Jeruzalem en de heilige Johannes van Damascus, zal de tempel van Jeruzalem hoogstwaarschijnlijk herbouwd worden tijdens de regering van de antichrist, vóór de Parousia, de tweede komst van Jezus Christus, maar slechts gedeeltelijk. Maar dan zal de antichrist ook het rabbinale jodendom vervolgen, de tempel zal worden verwoest en omnis Israel salvabitur, Israël zal zich massaal tot Christus bekeren (Rom 11:26).

Cinzia Notaro: Wanneer werden de eerste christelijke kerken gebouwd?

Don Nitoglia: De eerste kerken in Jeruzalem werden gebouwd met de bekering van keizer Constantijn tot het christendom in 312 op de Tempelberg, waar de Eerste Tempel stond vanaf 1000 voor Christus en de Tweede Tempel vanaf 516 voor Christus. Daar op de berg Moria, waar volgens de traditie Adam werd geschapen en stierf, waar Abraham Izaäk wilde offeren in 1900 voor Christus en waar Hadrianus de Tempel van Jupiter Capitolinus bouwde in 132 na Christus en vanwaar Mohammed naar de hemel zou zijn opgestegen. De Kerk van het Heilig Graf van Christus werd gebouwd in de buurt van Golgotha, de plaats van de kruisiging van onze Heer Jezus Christus, en werd ingewijd op 13 september 335. Met de Islamitische overheersing (635) werden de Christelijke kerken niet vernietigd, maar er mochten geen nieuwe kerken worden gebouwd. Niet ver van de Heilig Grafkerk en op het platform van de Tempelberg werd in het midden van de 7e eeuw de Omar Moskee gebouwd en in 691/692 de Rotskoepel. Het was de islam die het behoud van de Joodse aanwezigheid in Jeruzalem bevorderde.

Cinzia Notaro: Is het echt nodig om geschiedenis te lezen om te interpreteren en te begrijpen wat er is gebeurd?

Don Nitoglia: Meer dan ooit. Het is fundamenteel om te begrijpen hoe de wereld wanhopig afstevent op een nucleaire catastrofe in de twee oorlogen die het Midden-Oosten en Oost-Europa in vuur en vlam zetten, zowel in Oekraïne als in Palestina, en om de rol te begrijpen die de wil speelt om de Tempel van Jeruzalem te herbouwen om de komst van de “Messias” te bespoedigen, op wie het Talmoedische Jodendom nog steeds wacht, maar die voor de apostolische en patristische traditie de antichrist is.

Inleiding/voetnoten: Giuseppe Nardi

Afbeelding: thirdtemple.org/Stilum curiae/The Temple Institute/Youtube/Temple Mount Faithful (screenshots)

[1] De Irgun was een gewapende paramilitaire zionistische ondergrondse organisatie die terroristische aanvallen uitvoerde in het Britse Mandaat Palestina van 1931 tot 1948 om de oprichting van een zionistische staat af te dwingen. De oprichter en leider was de in Odessa geboren Russisch-Joodse zionist Vladimir Shabotinsky (1880-1940), die zich had toegelegd op het politieke zionisme en in 1921 op aanbeveling van Chaim Weizmann was benoemd tot leider van de World Zionist Organisation. Het zionisme was een product van Asjkenazische Joden die het idee van nationalisme overnamen, dat in die tijd in Europa virulent was, terwijl de Sefardische Joden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, inclusief Palestina, niet geïnteresseerd waren in het zionisme en er onverschillig tegenover stonden. In 1925 richtte Shabotinsky de Liga van Zionistische Revisionisten op, een radicale stroming binnen het Zionisme. De Zionistische Revisionisten verwierpen elk compromis met de inheemse Arabische bevolking (ongeveer 70 procent moslim en 30 procent christen aan het begin van de 20e eeuw) met betrekking tot de Joodse bezetting van land en de stichting van een Joodse staat in Palestina. Al in 1923 had hij de term “ijzeren muur van Joodse bajonetten” bedacht, die tussen Joden en Arabieren moest worden opgetrokken. Hij beschuldigde de andere zionistische bewegingen van meegaandheid en zwakte. Shabotinsky riep op tot de oprichting van een Joodse staat “aan beide zijden” van de Jordaan (Eretz Israël). Hij stierf in 1940 tijdens een zomerkamp van de Betar organisatie in de VS.

[2] Shabotinsky was ook de oprichter van de zionistische jeugdorganisatie Betar, waarvan het oprichtingscongres plaatsvond in Riga, Letland, in 1923. HoewelBetar officieel een acroniem was, verwees het naar het laatste fort dat in handen was van de Joodse opstandelingen in de Bar Kochba Opstand tegen de Romeinen. Betar richtte een trainingscentrum op in het toenmalige fascistische Italië. De trainees, die zich voorbereidden op gewapende dienst bij de verovering van Palestina, marcheerden in 1936 in de fascistische militaire parade in Rome om de Italiaanse verovering van Abessinië (Ethiopië) te vieren. Tijdens deze verovering werden ernstige, racistische oorlogsmisdaden gepleegd (wreedheden tegen gevangenen, willekeurige moorden, gebruik van gifgas). De latere Israëlische premiers Menachem Begin en Yitzchak Shamir waren lid van Betar. Uit Irgun en Betar ontstond in 1948 de Israëlische partij Cherut, waaruit in 1977 de Likud ontstond. In een open brief in 1948 vergeleken Hannah Arendt en Albert Einstein het revisionistische zionisme van Shabotinsky met “nationaalsocialistische en fascistische partijen.”

[3] Dit was het eigenlijke doel van het op grote schaal verzamelen van DNA, wat al jaren in de media wordt aangeprezen door privé-instituten, waarvan sommige in Zwitserland zijn gevestigd, en dat wordt opgeslagen in een database.

[4] De Zeloten waren een paramilitaire Joodse beweging die in 6 na Christus werd opgericht door de Farizeeën Judas de Galileeër en Rabbi Zadok met als doel de Romeinse overheersing in Palestina omver te werpen. Het Griekse woord Zeloten betekent “ijveraars”. In 66 na Christus namen ze de wapens op tegen de Romeinen.

[5] De Sicarii waren een Joodse messiaanse terreurorganisatie die bekend stonden als de Sicarii (messenmakers) omdat hun voorkeurswapen de sica was, een kort zwaard. Ze bestreden niet alleen de Romeinen, maar met evenveel felheid en wreedheid ook de Joden die volgens hen tot een vergelijk met de Romeinen wilden komen.

[6] Het VN-verdelingsplan voor Palestina uit 1947, dat bedoeld was om een Joodse en een Arabische staat te stichten, voorzag in de status van een zelfbesturend corpus separatum voor Jeruzalem, dat noch deel zou uitmaken van de ene noch van de andere staat, maar een door de VN gemandateerd gebied zou zijn. Het gebied zou moeten worden gedemilitariseerd. De veiligheid ervan moest worden gegarandeerd door een internationale politiemacht. De stad moest vrij toegankelijk zijn voor de inwoners van beide staten door middel van een douane-unie en vrije handel. Ook zouden joden, christenen en moslims gelijke en vrije toegang moeten hebben tot hun heilige plaatsen. De Heilige Stoel steunt deze oplossing voor Jeruzalem. Pas onder paus Franciscus werden pogingen ondernomen om de tweestatenoplossing en de speciale status te verwerpen en een eenheidsstaat op te richten. Hoewel een dergelijke staat wordt gesteund door groepen aan beide zijden, is hij gebaseerd op volledig tegenstrijdige premissen.

---

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Rode roest op de maan, rode vaarzen in Israël en een rood paard dat zich klaarmaakt om te rijden

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: