Een vriend raadde* de recente film Nefarious (2023) aan als een zeldzaam voorbeeld van een echt rechtse productie, iets wat tegenwoordig bijna niet meer voorkomt in mainstream westers entertainment. Afgezien van moraal en politiek is de film een lichtend voorbeeld van de kracht van een goed geschreven, boeiend scenario. Het grootste deel van de film is gebaseerd op de dialoog tussen twee personages aan een tafel in een zwaarbeveiligde gevangenis, en toch blijft het verhaal boeien. Misschien vergelijkbaar is de film Locke uit 2013, die in wezen uit één lange scène bestaat waarin hoofdpersoon Ivan Locke, meesterlijk gespeeld door acteur Tom Hardy, telefoongesprekken voert terwijl hij in zijn auto rijdt. Geen langdurige, misselijkmakende CGI-actiescènes – alleen eenvoudig menselijk drama dat naar voren komt in boeiende dialogen, gefilmd op één locatie, grotendeels in één shot, met één personage als middelpunt – en toch kun je niet wegkijken, schrijft Zander.
* Het feit dat het een mond-tot-mond aanbeveling was, is veelzeggend, want films als deze zijn onvermijdelijk verstoken van alle betaalde publiciteit die de gebruikelijke mainstream rommel die Hollywood aan het publiek opdringt, met zich meebrengt.
‘Menselijk’ drama is misschien niet helemaal de juiste omschrijving voor Nefarious, want het plot draait om een psychiater die een veroordeelde moordenaar interviewt om te bepalen of hij bij zijn volle verstand is om zijn executie te rechtvaardigen. De moordenaar weigert binnen deze parameters te spelen en probeert in plaats daarvan zijn interviewer ervan te overtuigen dat hij een demon is die zijn menselijke slachtoffer heeft bezeten.
De psychiater, absoluut perfect getypecast, is van een uitgesproken linkse overtuiging en een overtuigd atheïst, die weigert de mogelijkheid van het bestaan van iets buiten het aardse te overwegen. Deze scène (niet te veel een spoiler) vat de dialectiek tussen de twee personages briljant samen.
Tekstblokje aanklikken voor optie Engelse ondertiteling (machinevertaling).
Voor iedereen die nog niet bekend is: rottentomatoes.com is een filmrecensie-aggregator die recensies van het grote publiek en die van ‘officiële’ filmcritici uit de media samenvoegt en voor beide een gemiddelde score geeft. Hier zie je hoe 21 mainstream mediacritici, weergegeven door de ‘Tomatometer’ aan de linkerkant, de film beoordeelden versus Joe Public, weergegeven in ‘Audience Score’ aan de rechterkant:
Het is een opvallend verschil en toch niet in het minst verrassend. Geen enkele aangeboren artistieke uitmuntendheid kan ooit de ‘critici’ overtuigen, want ondanks alle objectieve verdiensten is Nefarious duidelijk geschreven door een christelijke conservatief. Het is een creatieve, meesterlijk effectieve polemiek tegen het linkse, individualistische en atheïstische nihilisme dat de westerse moderniteit kenmerkt – en dit is precies waarom ze het haten. De gemiddelde publiekswaardering van 96% (gebaseerd op meer dan duizend recensies) vertelt een heel ander verhaal.
Twee dingen vielen me hierbij op. Het eerste was dat dit soort ratio (lage score van critici, hoge score van het publiek) een uitstekende tijdbesparende heuristiek is voor het kiezen van films om te kijken. Het tweede was dat deze verhouding perfect de ontkoppeling tussen de elites en het publiek aangeeft. De micro weerspiegelt de macro – het is niet onbelangrijk dat onder Elon Musk’s minder gecensureerde Twitter/X, het gebruikelijk is om tweets van linkse, gevestigde ‘blue tick’ accounts ‘geratioed’ te zien worden (de spreektaalterm voor een tweet die in populariteit wordt overtroffen door een tegengeluid) met een factor tien of meer.
In mijn laatste stuk e 7 Ways to be Pro-White heb ik het gehad over de minachting van de elite voor de wil van het volk, een patroon dat zich in de hele blanke wereld voordoet nu we het ene verraad na het andere moeten ondergaan door onze politieke klasse. Opeenvolgende Britse regeringen, of ze nu Labour of Conservatief zijn, hebben herhaaldelijk de wensen van het publiek ten aanzien van immigratie genegeerd, een patroon dat al bestaat sinds de allereerste golven van naoorlogse immigranten uit de derde wereld. Op het Londense station Waterloo staat een standbeeld van een zwarte familie die in het Verenigd Koninkrijk aankwam op de SS Empire Windrush. Het monument draagt de inscriptie ‘you called… and we came’. Deze woorden komen uit een gedicht van de zwarte, zelfbenoemde ‘global diversity and inclusive (sic) specialist’ Laura Serrant. Het eerste deel van de verklaring is gewoon een leugen. Het Britse publiek heeft zeker niet ‘geroepen’ om deze immigranten. Afgezien van de aanzienlijke Joodse betrokkenheid bij de organisatie van Windrush, waren zelfs veel van de politieke leiders van Groot-Brittannië zich er grotendeels niet van bewust totdat de boot was aangekomen.
De Britse conservatieve politicus Enoch Powell, die in de jaren 1960 en 1970 campagne voerde en vaak waarschuwde voor de gevaren van massale immigratie uit de derde wereld, had immense steun onder de bevolking. Uit verschillende opiniepeilingen bleek dat driekwart van het Britse publiek Powell steunde en dat een duidelijke meerderheid voorstander was van een beleid van massale repatriëring.
In reactie op Powell’s nu beroemde ‘Rivers of Blood’ toespraak in 1968 over immigratie – waar de meerderheid van het Britse publiek het mee eens was – ontsloeg de Conservatieve partijleider Edward Heath Powell. Twee jaar later wonnen de Conservatieven de algemene verkiezingen van 1970. Als Powell toen niet was ontslagen, was hij hoogstwaarschijnlijk premier geworden.
Natuurlijk hebben zich sindsdien wereldwijd in blanke landen soortgelijke patronen voorgedaan met betrekking tot massa-immigratie. We zien nu steeds vaker dat nominaal conservatieve politici zoals Giorgia Meloni in Italië aan de macht zijn gekomen met de belofte om de immigratie onder controle te houden en vervolgens precies het tegenovergestelde doen. Maar al te vaak lijkt het alsof ze er gewoon mee wegkomen, en toch staat de geschiedenis vol met voorbeelden van dramatische veranderingen die het gevolg zijn van het feit dat de bevolking van een land het breekpunt heeft bereikt. Ik ben hier niet om te beweren dat cataclysmen zoals de Franse of Russische revoluties een goede zaak waren – maar wat zeker is, is dat ze plaatsvonden omdat heersende elites zo ver verwijderd raakten van de behoeften en wensen van de bevolkingen waarover ze regeerden, dat de systemen waarover ze heersten onhoudbaar werden. Hoe groter de spanning die door deze dissonantie wordt veroorzaakt, hoe kleiner de katalysator die nodig is om het aanmaakblokje te ontsteken.
Stel je een publiek referendum voor in elke blanke natie over het onderwerp van massale immigratie uit de derde wereld*. De vraag zou eenvoudig zijn – zoiets als ‘Moeten we massa-immigratie uit de derde wereld een halt toeroepen? Het onderwerp wordt duidelijk gepresenteerd als een enkel onderwerp, dus er is geen risico van kruisbesmetting door andere gerelateerde of niet-gerelateerde zaken.
Stel je nu voor (misschien gedwongen door de resultaten van de genoemde volksstemming) dat over dezelfde vraag gestemd wordt door al je politieke vertegenwoordigers – d.w.z. in het parlement, het congres zoals dat geldt voor jouw land. Hoe zouden de resultaten eruit zien? Ik denk dat ze veel zouden lijken op de scores van de critici versus het publiek hierboven.
*Het houden van zo’n referendum is een belangrijk campagnekwestie voor de pas geregistreerde Britse nationalistische politieke partij Homeland.
De inwoners van het Westen willen geen massa-immigratie. We willen niet vervangen worden door buitenlanders in onze thuislanden. We willen niet dat trans-ideologie en perversie aan onze kinderen worden opgedrongen. We willen niet dat onze geschiedenis en cultuur worden uitgewist. We willen geen deel uitmaken van verre oorlogen namens zionistische elites. We willen niet gecontroleerd worden door ongekozen technocraten en onderworpen worden aan hun demente, dystopische plannen. En toch lijkt het erop dat de elites die onze naties besturen andere ideeën hebben. Vroeg of laat zal er iets veranderen.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Ex-KGB legt uit “De vier stadia van ideologische ondermijning”
De grote afrekening: één klein vlammetje zal het hele bos in een vuurzee veranderen en de brandweerlieden zullen proberen te blussen met diesel.
Diesel brandt niet
@cheapest deal
Dan zullen ze het onlangs veranderd hebben. Jij je zin joh, zieke muilezel.
Diesel brand wel degelijk en goed ook. Wel aansteken met een open vlam
als diesel heet heet genoeg is heel goeden zelf langer dan benzine
Wat een dom antwoord, diesel brandt niet. Ga jij lekker je huis blussen met een tankwagen diesel. Ga ik op grote afstand staan toekijken oke?
Guillotine staat klaar,
Stuk stevig touw ook goed !
Films vind ik moeten entertainen, even een ontsnapping uit het echte shit leven. Dus doe mij dan maar b.v. de recente “The Beekeeper” met Jason Statham (van “The transporter”). In een bepaalde scene zegt ie tegen een receptioniste: “There’s gonna be a fire” en plempt met beide handen 2 jerrycans met benzine op de toonbank. Waarom zou je menselijk drama zoals in Nefarious vrijwillig gaan kijken? Maar goed, over smaak valt niet te twisten.
The beekeeper, just protecting ’the hive’.
Steengoed en herkenbaar.
Typisch voor huidige films is de volkomen over de top acties an mogelijkheden van de helden
Het zijn gewoon stripfiguren, En dan de sound effects
Het is totaal ongeloofwaardig
Ik vind dit een betere film:
HENRY portrait of a serial killer
https://www.youtube.com/watch?v=qxxZ8yspQyw
“Otis plug it in”
Dan bgrijp je tegelijk het fenomeel psycho / socio -pathy
@Joris111…
Hahaha… ja! Ik zat laatst een film te kijken waarin de filmheld met zn blote knokkels even een autoruit in slaat… hahahahahaha… dat moet je maar eens in het echt proberen, zorg wel dat het ziekenhuis klaarstaat om de meervoudige breuken in je hand te repareren. Ik heb vroeger op de lokale sloop wel eens wat auto’s mogen slopen, zo autoruit gaat echt niet kapot van handen, voeten of ellebogen… ik heb op autoruiten staan dansen om ze kapot te krijgen.
Beste Theme,
Toen ik 15 jaar was ben ik aangereden door een auto met als gevolg; rechter spatbord in de kreukels, onderarm door de voorruit en m’n kop door de rechter zijraam.( volgens het politieonderzoek bleek de snelheid van de auto ruim over de 100 km/u te zijn geweest.)
E.e.a. heeft 1 jaar van mijn leven gekost; Bovenbeen fractuur, dubbel onderarm fractuur, zware hersenschudding, Pinnen en platen in m’n lijf verder nog div. vlees en snijwonden.
De ramen waren hard, mijn lijf echter ook.
Still alive and kicking ( en nu ticking :)). )
De auto werd gesloopt, ik bijna ook. De auto is verdwenen in de hoogovens
Mijn leven ging verder.
Ik geef je wel gelijk dat autoruiten zo hard zijn dat een ziekenhuis vanzelfsprekend is.
https://www.frontnieuws.com/hoe-ik-een-jaar-shtf-overleefde-in-het-bosnie-van-de-jaren-90/
‘For those, who want to know’…
In memoriam:
Alpha, Bravo and Charlie.
“Vroeg of laat zal er iets veranderen”
ik zeg het al jaren, er komt een moment dat een hardwerkende arbeider zijn kinderen niet meer kan voeden, of een geklonterprikte die wakker geworden is maar dood aan het gaan is, een moment dat de stoppen doorslaan bij een enkeling. misschien gevolgd door vele anderen die gaan zien wat ze is aangedaan de afgelopen jaren.
de echte verandering zal door dit soort mensen komen. niet door ons. wij zijn slechts een instrument dat we zelf moeten gebruiken om de massa wakker te maken.
ik zit wel al jaren te denken wat wij tegen onze kleinkinderen moeten zeggen als ze vragen wat wij, die wisten wat er gebeurde, gedaan hebben om het te stoppen. zeggen dat we probeerden mensen wakker te maken en stand hielden tegen de onzin, was dat genoeg?
Ik heb staan BRULLEN dat die spuit PUUR GIF was , heb bijna nooit opgelet tegen wie ik aan het fulmineren was. Nu spreek ik over de periode vanaf 2021.
De enigen die willen luisteren zijn mensen in AFRIKA !!!!!!! (Centraal Afrika)
Was uiteraard volledig op de hoogte van de simpele leugens omtrent Covid vanaf maart 2020. Dus gaandeweg vanaf dan iedereen proberen in te lichten !
Het is bij de meeste SCHAPEN vechten tegen de bierkaai.
Wat mooet je dan nog meer doen ?
Ik heb vele slapeloze nachten gehad zeker die eerste 2 jaar.
Vast goedbedoeld van u, net als vele anderen, maar zonde van uw tijd en schuldgevoelens.
Maar toch veteraan na 4 verschillende vaxies op mijn werk die in het ziekenhuis zijn beland de afgelopen maanden weten ze het nu.
3 jaar lang ben ik genegeerd en uitgelachen en 80 procent van de mensen weigerden nog met te praten. Ik was achteraf ook misschien te dwingend en te direct maar ik bedoelde het goed.
Ik heb er 2 mensen die het wilde doen kunnen redden en die zijn niet gegaan. Dat werden ook strijders en voor altijd wakker.
Dus het heeft we degelijk zijn gehad 2 mensen gered. Jongen van toen 22 en de andere 23 die moeten nog even mee.
Sinds de ziekenhuisopnames is hun gedrag veranderd en beginnen ze weer met me te praten en me te groeten.
Het heeft me nooit geboeid dat ze achter mijn rug over me praten en me uitlachten.
Wie het laatst lacht lacht het best en ik heb 2 kids gered en daar ben ik heel erg blij mee.
@ralf…
Waar we getuigen van zijn is groter dan mensen. Zie het als in een lichaam. Er zijn systemen die alarm slaan om het imuunsysteem te activeren… dat zijn wij. Het lichaam is gehavend en het imuunsysteem ontregeld. Wij blijven onze taak doen, eindeloos waarschuwen. Ga jezelf geen schuldgevoel geven, wat er gaande is, is vele malen groter dan ons. Wij doen ons werk, maar de rest van het lichaam reageert niet. Het imuunsysteem reageert niet en maakt juist gezonde cellen zoals ons kapot omdat het is overgenomen door spike eiwitten.
Heb vertrouwen… er komt een moment dat de wegkijkers de gevolgen gaan ervaren van het wegkijken. En als in die groep de paniek toeslaat, dan gaat het imuunsysteem ineens heel hard werken. Wij zijn de eerste symptomen die worden genegeerd, binnenkort komen er symptomen die niet meer te negeren zijn. Wij hebben alles gedaan om te waarschuwen, alles. De massa is onbereikbaar tot ze daadwerkelijk de gevolgen krijgen. Dus dit is allemaal niet te stoppen… het moet zo gaan. Op grote schaal kan je zien dat het goed gaat komen, maar lokaal en globaal lijkt alles helemaal niet meer goed te komen. De aarde en de mensheid moeten hun oude huid (ego) loslaten… en dat gaat gebeuren.
Het leven hier is tijdelijk. Nadat ons lichaam is gestorven gaat onze ziel verder in een leven hierna wat oneindig is. Ook oneindig veel beter dan dit leven. We hebben dan geen lichaam meer en zijn alleen maar Geest dus nooit meer ziek en nooit meer naar de tandarts en geen lichaam meer met pijn. Dit is wat je hoort van mensen die bijna dood ervaring hebben gehad. Ik geloof dit. En dat is de reden dat ik me niet meer zo druk maak om alle narigheid en s*** in dit leven. Dit leven is echt tijdelijk. Het leven hierna is oneindig.
Of je krijgt herkansingen, wat o.a. de vele mensen met herinneringen aan andere tijden kan verklaren en kinderen van een paar maanden oud die al piano kunnen spelen. Ik houd hieraan vast, lijkt me mooi.
A.melse februari 15, 2024 Bij 09:00
“Het leven hier is tijdelijk. Nadat ons lichaam is gestorven gaat onze ziel verder in een leven hierna”
Juist de herinneringen van de ziel worden gewist zodat deze weer in een ander speciaal bedoelde conceptie wordt geplaatst, reïncarnatie, sommigen herinneren door onbekende reden wat ze in een vorig leven deden.
@Adriaan W.
🎯
Je kan aan deze herhaling van incarnatie ontsnappen door in dit leven te realiseren, wat je voor, tijdens en na dit leven bent. Dat is waar de spirituele sages mee bezig zijn, alles ontstijgen om in Gods bewustzijn te ZIJN. Dit leven is een droomveld, inmiddels een nachtmerrie… binnenkort wordt de nachtmerrie zo hevig dat er een abrupt ontwaken uit het ego komt… en daarna begint er een nieuwe droom in het bewustzijn.
De grote dissonantie wordt met de dag duidelijker. Beam me up Scotty!