Denk eens aan de Poolse boer die foto’s nam van een raketwrak – waarvan later werd vastgesteld dat het van een Oekraïense S-300 was. Dus een Poolse boer, met zijn voetstappen echoënd in ons collectieve geheugen, kan de wereld hebben gered van de Derde Wereldoorlog – ontketend via een smakeloos complot bedacht door Anglo-Amerikaanse “inlichtingendiensten”, schrijft Pepe Escobar.
Voetstappen echoën in het geheugen
Door de gang die we niet namen
Naar de deur die we nooit openden
Naar de rozentuin. Mijn woorden echoën
Zo, in je gedachten.
Maar met welk doel?
Het verstoren van het stof op een schaal met rozenbladeren…
Ik weet het niet. ∼ T.S. Eliot, Burnt Norton
Die smakeloosheid werd nog versterkt door een belachelijke doofpot: de Oekraïners vuurden op Russische raketten vanuit een richting waar ze onmogelijk vandaan konden komen. Dat wil zeggen: Polen. En toen veroordeelde de Amerikaanse minister van Defensie, wapenhandelaar Lloyd “Raytheon” Austin, dat Rusland toch schuld had, omdat zijn Kievse vazallen op Russische raketten schoten die niet in de lucht hadden mogen zijn (en dat waren ze ook niet).
Noem het het Pentagon dat openlijk liegen tot een nogal armoedige kunst heeft verheven.
Het Anglo-Amerikaanse doel van deze stunt was het creëren van een “wereldcrisis” tegen Rusland. Het is ontmaskerd – deze keer. Maar dat betekent niet dat de gebruikelijke verdachten het niet opnieuw zullen proberen. Binnenkort.
De belangrijkste reden is paniek. De collectieve inlichtingendienst van het Westen ziet Moskou eindelijk zijn leger mobiliseren – klaar om volgende maand toe te slaan – terwijl het de Oekraïense elektriciteitsinfrastructuur platlegt als een vorm van Chinese marteling.
De dagen dat er in februari slechts 100.000 troepen werden ingezet en de DPR- en LPR-milities en Wagner-commando’s en Kadyrov’s Tsjetsjenen het meeste zware werk deden, zijn al lang voorbij. In totaal kregen de Russen en Russofonen te maken met hordes Oekraïense militairen – misschien wel 1 miljoen. Het “wonder” van dit alles is dat de Russen het vrij goed deden.
Elke militaire analist kent de basisregel: een invasiemacht moet drie keer zo groot zijn als de verdedigende macht. Het Russische leger was aan het begin van deSMO slechts een fractie van die regel. De Russische strijdkrachten hebben aantoonbaar een staand leger van 1,3 miljoen manschappen. Ze hadden zeker enkele tienduizenden meer kunnen inzetten dan de aanvankelijke 100.000. Maar dat deden ze niet. Het was een politieke beslissing.
Maar nu is de SMO voorbij: dit is nu CTO (Counter-Terrorist Operation) terrein. Een reeks terroristische aanslagen – gericht op de Nord Streams, de Krimbrug, de Zwarte Zeevloot – toonde uiteindelijk aan dat het onvermijdelijk was om verder te gaan dan een louter “militaire operatie”.
En dit brengt ons bij de Elektriciteitsoorlog.
De weg vrijmaken voor de Demilitarized zone (DMZ)
De Elektriciteitsoorlog wordt in wezen gevoerd als een tactiek – die leidt tot het uiteindelijk opleggen van Rusland’s voorwaarden in een mogelijke wapenstilstand (die de Anglo-Amerikaanse intel en vazal NAVO niet willen).
Zelfs als er een wapenstilstand zou komen – zoals al enkele weken herhaaldelijk wordt beweerd – zou dat geen einde maken aan de oorlog. Omdat de diepere, stilzwijgende Russische voorwaarden – beëindiging van de NAVO-uitbreiding en “ondeelbaarheid van de veiligheid” – afgelopen december volledig en consequent aan zowel Washington als Brussel zijn uitgelegd en vervolgens zijn verworpen.
Aangezien er sindsdien – conceptueel – niets is veranderd en de westerse bewapening van Oekraïne een razernij heeft bereikt, kon het Stavka-tijdperk van Poetin niet anders dan het oorspronkelijke SMO-mandaat uitbreiden, dat denazificatie en demilitarisering blijft. Maar nu zal het mandaat ook Kiev en Lviv moeten omvatten.
En dat begint met de huidige de-elektrificeringscampagne – die veel verder gaat dan het oosten van de Dnjepr en langs de Zwarte Zeekust richting Odessa.
Dit brengt ons bij de kernvraag over de reikwijdte en diepte van de Elektriciteitsoorlog, in termen van het instellen van een DMZ – compleet met niemandsland – ten westen van de Dnjepr om Russische gebieden te beschermen tegen NAVO artillerie, HIMARS en raketaanvallen.
Hoe diep? 100 km? Niet genoeg. Eerder 300 km – want Kiev heeft al om artillerie met een dergelijk bereik gevraagd.
Cruciaal is dat dit al in juli uitvoerig is besproken op het hoogste Stavka-niveau in Moskou.
In een uitgebreid interview in juli liet minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov de kat – diplomatiek – uit de zak:
“Dit proces gaat door, consequent en aanhoudend. Het zal doorgaan zolang het Westen, in zijn machteloze woede, in zijn wanhopige verlangen de situatie zoveel mogelijk te verergeren, Oekraïne blijft overspoelen met steeds meer langeafstandswapens. Neem de HIMARS. Minister van Defensie Alexei Reznikov gaat er prat op dat ze al een munitie van 300 kilometer hebben ontvangen. Dit betekent dat onze geografische doelstellingen nog verder van de huidige lijn af komen te liggen. We kunnen niet toestaan dat het deel van Oekraïne dat Vladimir Zelensky of wie hem ook zal vervangen, over wapens beschikt die een directe bedreiging vormen voor ons grondgebied of voor de republieken die hun onafhankelijkheid hebben uitgeroepen en hun eigen toekomst willen bepalen.”
De implicaties zijn duidelijk.
Hoezeer Washington en de NAVO ook “wanhopig proberen de situatie zoveel mogelijk te verergeren” (en dat is Plan A: er is geen Plan B), de Amerikanen intensiveren geo-economisch het Nieuwe Grote Spel: de wanhoop verwijst hier naar de poging om de energiecorridors te controleren en de prijs ervan te bepalen.
Rusland blijft onaangedaan – aangezien het blijft investeren in Pipelineistan (richting Azië); de multimodale International North South Transportation Corridor (INTSC) consolideert, met belangrijke partners India en Iran; en de energieprijs bepaalt via OPEC+.
Een paradijs voor oligarchische plunderaars
De Straussianen/neoconservatieven en neoliberalen die het Anglo-Amerikaanse inlichtingen-/veiligheidsapparaat doordringen – de facto gewapende virussen – zullen niet opgeven. Zij kunnen het zich eenvoudigweg niet veroorloven nog een NAVO-oorlog te verliezen – en dan nog wel tegen de “existentiële dreiging” van Rusland.
Terwijl het nieuws van de Oekraïense slagvelden nog grimmiger belooft te worden onder Generaal Winter, kan er tenminste troost worden gevonden in de culturele sfeer. De groene overgang, gekruid in een giftige gemengde salade met het eugenistische Silicon Valley-ethos, blijft een bijgerecht dat wordt aangeboden bij het hoofdgerecht: de “Great Narrative” van Davos, de vroegere Great Reset, die tijdens de G20 op Bali opnieuw hun lelijke kop opstaken.
Dat betekent dat alles goed gaat wat betreft het project voor de vernietiging van Europa. Deïndustrialisatie en gelukkig zijn; regenboogdansen op elk woke deuntje op de markt; en bevriezen en hout verbranden terwijl u “duurzame energiebronnen” zegent op het altaar van de Europese waarden.
Een korte terugblik om de context waarin we ons bevinden te verduidelijken is altijd nuttig.
Oekraïne maakte bijna vier eeuwen lang deel uit van Rusland. Het idee van onafhankelijkheid is tijdens de Eerste Wereldoorlog in Oostenrijk bedacht om het Russische leger te ondermijnen – en dat is ook gebeurd. De huidige “onafhankelijkheid” werd bedacht zodat lokale trotskistische oligarchen het land konden plunderen toen een aan Rusland gelieerde regering op het punt stond zich tegen die oligarchen te verzetten.
De coup van 2014 in Kiev werd in wezen geënsceneerd door Zbig “Grand Chessboard” Brzezinski om Rusland in een nieuwe partizanenoorlog te betrekken – net als in Afghanistan – gevolgd door orders aan de oliemagnaten in de Golf om de olieprijs te doen crashen. Moskou moest de Russofonen op de Krim en in Donbass beschermen – en dat leidde tot meer westerse sancties. Dit alles was een valstrik.
Acht jaar lang weigerde Moskou zijn legers zelfs maar naar Donbass ten oosten van de Dnjepr te sturen (historisch gezien deel van Moeder Rusland). De reden: niet te verzanden in nog een partizanenoorlog. De rest van Oekraïne werd ondertussen geplunderd door oligarchen die door het Westen werden gesteund, en in een financieel zwart gat gestort.
Het collectieve Westen koos er bewust voor het zwarte gat niet te financieren. Het grootste deel van de IMF-injecties werd gewoon door de oligarchen gestolen, en de buit werd uit het land overgebracht. Deze oligarchische plunderaars werden natuurlijk “beschermd” door de gebruikelijke verdachten.
Het is belangrijk te onthouden dat tussen 1991 en 1999 het equivalent van het gehele huidige Russische huishoudvermogen is gestolen en overgebracht naar het buitenland, voornamelijk naar Londen. Nu proberen dezelfde usual suspects Rusland te ruïneren met sancties, omdat de “nieuwe Hitler” Poetin een einde heeft gemaakt aan de plunderingen.
Het verschil is dat het plan om Oekraïne als pion in hun spel te gebruiken niet werkt.
Op het terrein zijn er tot nu toe vooral schermutselingen geweest, en een paar echte gevechten. Maar nu Moskou nieuwe troepen mobiliseert voor een winteroffensief, zou het Oekraïense leger wel eens volledig verslagen kunnen worden.
Rusland zag er niet zo slecht uit, gezien de effectiviteit van zijn gemechaniseerde artillerieaanvallen op versterkte Oekraïense stellingen en recente geplande terugtochten of positionele oorlogsvoering die het aantal slachtoffers laag hield en de Oekraïense vuurkracht verpletterde.
Het collectieve Westen denkt dat het de kaart van de Oekraïense proxy-oorlog in handen heeft. Rusland zet in op de realiteit, waar de economische kaarten bestaan uit voedsel, energie, grondstoffen, grondstoffenzekerheid en een stabiele economie.
Ondertussen, alsof de energie-zelfmoord EU niet al geconfronteerd wordt met een piramide van beproevingen, kunnen ze zeker verwachten dat er minstens 15 miljoen wanhopige Oekraïners op hun deur zullen kloppen die vluchten uit dorpen en steden zonder elektrische stroom.
Het treinstation in het – tijdelijk bezette – Kherson is een levendig voorbeeld: mensen komen hier voortdurend om op te warmen en hun smartphones op te laden. De stad heeft geen elektriciteit, geen verwarming en geen water.
De huidige Russische tactiek is het absolute tegendeel van de door Napoleon ontwikkelde militaire theorie van geconcentreerde kracht. Daarom vergaart Rusland aanzienlijke voordelen terwijl het “stof verstoort op een schaal met rozenbladeren”.
En natuurlijk “we zijn nog niet eens begonnen”.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Het gaat beginnen: EU Commissie bereidt zich voor op blackouts en Wereldoorlog III
Goed verhaal weer. Ben blij met dit kanaal. De msm volg ik ni al meer dan twee jaar alleen sporadisch om dan tot de conclusie te komen dat het allemaal propaganda en nepnieuws is. Dus frontnieuws bedankt voor jullie inzet en berichtgeving!!
Rusland heeft zich reeds lang voorbereid voor het geval ALS….
daarentegen de westerse landen nog niet eens weten wat ze gaan doen laat staan voorbereid te zijn.