“De Iraniërs hebben een strategie en wij niet”, vertelde een voormalige hoge ambtenaar van het Amerikaanse Ministerie van Defensie aan Al-Monitor: “We verzanden in tactisch onkruid – op wie we ons moeten richten en hoe – en niemand denkt strategisch na.”
De voormalige Indiase diplomaat MK Bhadrakumar heeft de term ‘zwermen’ gemunt om dit proces te beschrijven van niet-statelijke actoren die de VS in een tactische uitputting duwen – van de Levant tot de Perzische Golf, schrijft Alastair Crooke.
‘Zwermen’ wordt meer recentelijk geassocieerd met een radicale evolutie in moderne oorlogsvoering (het duidelijkst in Oekraïne), waarbij het gebruik van autonome zwermende drones, die voortdurend met elkaar communiceren via AI, de aanval selecteren en richten op doelen die door de zwerm zijn geïdentificeerd.
In Oekraïne heeft Rusland een geduldige, gekalibreerde uitputtingsslag nagestreefd om ultrranationalisten van hard-rechts van het slagveld te verdrijven (in Centraal- en Oost-Oekraïne), samen met hun westerse NAVO-facilitators.
Pogingen van de NAVO om Rusland af te schrikken (die onlangs zijn uitgelopen op ’terroristische’ aanvallen binnen Rusland – d.w.z. op Belgorod) hebben duidelijk geen resultaat opgeleverd. Biden’s nauwe omhelzing van Kiev heeft hem politiek blootgesteld, nu de Amerikaanse en Europese geestdrift voor het project implodeert. De oorlog heeft de VS doen vastlopen, zonder een electoraal aanvaardbare exit – en iedereen kan dat zien. Moskou heeft Biden meegesleurd in een uitgebreid conflictueus web. Hij zou er snel uit moeten stappen, maar de campagne van 2024 bindt hem.
Iran heeft dus een vergelijkbare strategie in de Golfregio, misschien op basis van het Oekraïne-conflict.
Minder dan een dag na de aanval op Toren 22, de militaire basis die dubbelzinnig op de grens tussen Jordanië en de illegale Amerikaanse al-Tanaf basis in Syrië ligt, beloofde Biden dat de VS snel en vastberaden zouden reageren op de aanvallen in Irak en Syrië (door wat hij ‘aan Iran gelinkte’ milities noemt).
Tegelijkertijd verklaarde John Kirby, woordvoerder nationale veiligheid van het Witte Huis, echter dat de VS de militaire operaties tegenover Iran niet wil uitbreiden. Net als in Oekraïne, waar het Witte Huis Moskou niet wilde provoceren tot een totale oorlog tegen de NAVO, is Biden ook in de regio (terecht) huiverig voor een regelrechte oorlog met Iran.
Biden’s politieke overwegingen zullen in dit verkiezingsjaar de boventoon voeren. En dat zal, op zijn minst gedeeltelijk, afhangen van de fijne kalibratie door het Pentagon van de mate waarin Amerikaanse troepen in Irak en Syrië worden blootgesteld aan raket- en drone-aanvallen.
De bases daar zijn ‘sitting ducks’; een feit zou een pijnlijke bekentenis zijn. Maar een overhaaste evacuatie (met boventonen van de laatste vluchten uit Kabul) zou erger zijn; het zou electoraal rampzalig kunnen zijn.
De VS lijken een manier te willen vinden om de Iraanse strijdkrachten en het verzet net genoeg pijn te doen om te laten zien dat Biden ‘erg boos’ is, maar zonder misschien echte schade aan te richten – het is dus eerder een vorm van ‘gemilitariseerde psychotherapie’ dan van harde politiek.
De risico’s blijven: bombardeer te veel en de bredere regionale oorlog zal ontbranden tot een nieuw niveau. Als er te weinig wordt gebombardeerd, gaat de zwerm gewoon door en ‘zwermt’ de VS op meerdere fronten totdat ze uiteindelijk bezwijkt – en de Levant eindelijk verlaat.
Biden bevindt zich dus in een uitputtende, voortdurende secundaire oorlog met groepen en milities in plaats van staten (die de As probeert te beschermen). Ondanks zijn militiekarakter heeft de oorlog echter grote schade toegebracht aan de economieën van de staten in de regio. Ze hebben begrepen dat de Amerikaanse afschrikking geen resultaten heeft opgeleverd (bijv. met Ansarallah in de Rode Zee).
Sommige van deze landen – waaronder Egypte, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten – hebben ‘eigen’ stappen ondernomen die niet gecoördineerd waren met de VS. Ze spreken niet alleen met deze milities en bewegingen, maar ook rechtstreeks met Iran.
De strategie om de VS op meerdere fronten te ‘zwermen’ werd duidelijk verklaard tijdens de recente ‘Astana Format’ bijeenkomst tussen Rusland, Iran en Turkije op 24-25 januari. Dit laatste driemanschap is druk bezig met de voorbereidingen voor het eindspel in Syrië (en uiteindelijk in de hele regio).
De gezamenlijke verklaring na de Astana Format bijeenkomst in Kazachstan, heeft MK Bhadrakumar opgemerkt:
“is een opmerkelijk document dat bijna volledig gebaseerd is op het beëindigen van de Amerikaanse bezetting van Syrië. Het dringt er indirect bij Washington op aan om haar steun aan terroristische groeperingen en hun filialen “die onder verschillende namen in verschillende delen van Syrië opereren” op te geven als onderdeel van pogingen om nieuwe realiteiten ter plaatse te creëren, waaronder onwettige initiatieven voor zelfbestuur onder het mom van ’terrorismebestrijding’. Er wordt geëist dat er een einde komt ‘aan de illegale inbeslagname en overdracht van olievoorraden door de VS die Syrië zouden moeten toebehoren’.”
In de verklaring worden de doelstellingen dus duidelijk uiteengezet. Kortom, het geduld is op omdat de VS de Koerden bewapent en probeert ISIS nieuw leven in te blazen om de tripartiete plannen voor een regeling in Syrië te verstoren. Het trio wil de VS weg.
Het is met deze doelstellingen – erop aandringen dat Washington zijn steun aan terroristische groeperingen en hun filialen opgeeft als onderdeel van pogingen om nieuwe realiteiten ter plaatse te creëren, waaronder onwettige initiatieven voor zelfbestuur onder het mom van ’terrorismebestrijding’ – dat de ‘Astana’-strategie van Rusland en Iran voor Syrië raakvlakken heeft met de strategie van het Verzet.
Deze laatste mag dan een Iraanse strategie weerspiegelen – maar uit de Astana-verklaring blijkt dat de onderliggende principes ook van Rusland zijn.
In zijn eerste inhoudelijke verklaring na 7 oktober gaf Seyed Nasrallah (sprekend namens de hele Verzetsas) aan dat het Verzet een strategische koerswijziging heeft ingezet: Terwijl het conflict dat werd uitgelokt door de gebeurtenissen in Gaza centraal verbonden was met Israël, onderstreepte Seyed Nasrallah daarnaast dat de achtergrond van Israëls ontwrichtende gedrag lag bij Amerika’s ‘eeuwige oorlogen’ van verdeel-en-heers ter ondersteuning van Israël.
Kortom, hij verbond de causaliteit van Amerika’s vele regionale oorlogen aan de belangen van Israël.
Hier komen we dus bij het derde onderdeel van het ‘zwermen van Biden’.
Alleen zijn het niet de regionale actoren die Biden in het nauw proberen te drijven – het is Amerika’s eigen protegé: Premier Netanyahu.
Netanyahu en Israël zijn het voornaamste doelwit van de grotere regionale ‘zwerm’, maar Biden heeft zich erdoor laten verstrikken. Het lijkt erop dat hij geen ‘nee’ kan zeggen. Dus hier is Biden: ingesloten door Rusland in Oekraïne; ingesloten in Syrië en Irak, en ingesloten door Netanyahu en een Israël dat vreest dat de muren voor hun zionistische project instorten.
Er is hier waarschijnlijk geen electorale ‘sweet-spot’ te vinden voor Biden, tussen het betrekken van Amerika bij een impopulaire en electoraal rampzalige, totale oorlog in het Midden-Oosten, en tussen het ‘groen licht’ geven aan Israëls enorme gok op een overwinning op de oorlog tegen Hezbollah.
De samenloop van de mislukte Oekraïense zet om Rusland te verzwakken en de riskante zet voor Israëls oorlog tegen Hezbollah zal de Amerikanen waarschijnlijk niet ontgaan.
Ook Netanyahu zit tussen twee vuren. Hij weet dat ‘een overwinning’ die neerkomt op enkel de vrijlating van de gijzelaars en vertrouwenwekkende maatregelen om een Palestijnse staat op te richten, de Israëlische afschrikking niet zal herstellen – binnen of buiten de staat. Integendeel, het zou het eroderen. Het zou ‘een nederlaag’ zijn – en zonder een duidelijke overwinning in het zuiden (op Hamas), zou een overwinning in het noorden worden geëist door veel Israëli’s, inclusief belangrijke leden van zijn eigen kabinet.
Denk aan de stemming binnen Israël: uit de laatste Peace Index-enquête blijkt dat 94% van de Israëlische Joden vindt dat Israël de juiste hoeveelheid vuurkracht heeft gebruikt in Gaza – of niet genoeg (43%). En driekwart van de Israëli’s vindt dat het aantal Palestijnen dat sinds oktober schade is berokkend, gerechtvaardigd is.
Als Netanyahu ingesloten is, dan is Biden dat ook.
Op dinsdag zei Netanyahu:
“We zullen deze oorlog niet beëindigen met iets minder dan het bereiken van alle doelstellingen … We zullen de IDF niet terugtrekken uit de Gazastrook en we zullen geen duizenden terroristen vrijlaten. Niets van dat alles gaat gebeuren. Wat gaat er gebeuren? Een totale overwinning.”
“Is Netanyahu in staat om sterk naar links af te buigen … om een historisch proces aan te gaan dat een einde zal maken aan de oorlog in Gaza en zal leiden tot een Palestijnse staat – gekoppeld aan een historisch vredesakkoord met Saoedi-Arabië? Waarschijnlijk niet. Netanyahu heeft veel andere, vergelijkbare emmers omgeschopt voordat ze gevuld waren,” schreef de ervaren commentator Ben Caspit in Ma’ariv (in het Hebreeuws).
Biden doet een enorme gok. Het beste is om af te wachten wat Hamas en het Gaza Verzet antwoorden op het gijzelingsvoorstel. De voortekenen zien er echter niet positief uit voor Biden.
Hooggeplaatste functionarissen van Hamas en de Islamitische Jihad reageerden gisteren op het laatste voorstel:
“Het voorstel van Parijs verschilt niet van eerdere voorstellen die door Egypte zijn ingediend … Het voorstel leidt niet tot een staakt-het-vuren. We willen garanties om de genocidale oorlog tegen ons volk te beëindigen. Het Verzet is niet zwak. Er zullen geen voorwaarden aan worden gesteld.” (Ali Abu Shahin, lid van het politieke bureau van de Islamitische Jihad)
“Ons standpunt is een staakt-het-vuren, de opening van de grensovergang Rafah, internationale en Arabische garanties voor het herstel van de Gazastrook, de terugtrekking van de bezettingstroepen uit Gaza, het vinden van een huisvestingsoplossing voor de ontheemden en de vrijlating van gevangenen volgens het principe van allen voor allen … Ik ben ervan overtuigd dat we op de overwinning afstevenen. Het geduld van de Amerikaanse regering raakt op omdat Netanyahu geen resultaten boekt.” (Hooggeplaatste Hamasambtenaar, Alli Baraka).
Vastgelopen in zijn eigen gecreëerde Moeras, net als het Onding Nethanyanu…ze zullen zeer inventief moeten zijn…😖
De amerikanen krijgen zelfs klop van geitenneukerstammen en grotbewoners en dit al tientallen jaren lang….nog nooit hebben die globalisten onder amerikaanse vlag een oorlog gewonnen….wel veroorzaakt….met miljoenen doden onder veelal burgers….en nu hebben ze weer klop gekregen in oekrinaziland….en ze gaan nog meer klop krijgen zodra het midden -oosten zich verenigt en die teringyanken eens grondig afmaken.
Laat het midden oosten …en voor mijn part ook geheel afrika lekker moslim zijn …maar dan is de middellandse zee en de bosporus de grens tussen middeleeuws en/of mensvriendelijk…..
Na de laatste brutaliteit van Biden, kunnen we enkel met weemoed terugdenken aan de Duitsers die aan zagen komen dat ze zouden worden wat nu de VS is. De ratten werden door hun aanleg voor de tyfus wijselijk in quarantaine geplaatst. Het heeft geen zin om medelijden te hebben want ze kennen zelf geen genade. Daarom ontstond de sociale beweging van het christendom omdat ze toen ook al zo hondsbrutaal waren. Heb dus ook geen medelijden als de Amerikanen volgens de wet van karma (= genade) nog een kans krijgen op aarde en straks in deze onderwereld (hel) opnieuw geboren moeten worden.
“Israëlische plannen om Rafah aan te vallen; humanitaire catastrofe in de maak”.
Wie stopt deze gruwel en onmenselijk leed ??? Een vredesengel hoe zit dat eruit ?
https://english.almayadeen.net/news/politics/israeli-plans-to-attack-rafah–humanitarian-catastrophe-in-t
Steeds meer partijen geven het signaal af: “Yankee go home; take your gear wih you”.