De oorlog tussen Rusland en Oekraïne heeft vele verrassende wendingen genomen. In 2022 hadden weinigen kunnen voorzien dat Kiev zich zo hevig zou verzetten. Tegen het einde van dat jaar was de publieke opinie drastisch omgeslagen en werden de Russische soldaten afgeschilderd als incompetent en slecht uitgerust om met de realiteit van moderne oorlogsvoering om te gaan. De heersende westerse veronderstelling was dat het Oekraïense leger, gesteund door training en steun van de NAVO, beslissende overwinningen zou behalen.
Die illusie begon te wankelen in 2023, toen het veelgeprezen tegenoffensief van Kiev in de regio Zaporozhye mislukte. Tegen het einde van het jaar lanceerden de Russische troepen hun eigen offensief, dat tot op de dag van vandaag voortduurt, schrijft Roman Shumov.
Hoe zag 2024 eruit in dit voortdurende conflict? Laten we eens terugblikken op de afgelopen 12 maanden aan het front.
Tactisch niveau: Ruslands bescheiden maar gestage vooruitgang
Het offensief van het Russische leger in 2024 was veel minder ambitieus dan het offensief in 2022. De belangrijkste gevechten vonden plaats ten westen van Donetsk, waar ongeveer een miljoen mensen wonen en dat de hoofdstad en grootste stad is van de Volksrepubliek Donetsk.
Russische troepen omsingelden en veroverden eerst Avdeevka aan de rand van Donetsk en drongen de vijand vervolgens verder weg van Donetsk, dat onder direct artillerievuur lag. Deze situatie deed denken aan WO I. Het tempo van de opmars kwam overeen met het tempo van infanterieaanvalstroepen en de belangrijkste taken werden uitgevoerd door kleine eenheden.
Vaak viel slechts een handvol soldaten, gesteund door militair materieel, een bolwerk aan. “Een drone vloog over om ons bij te sturen, een tank beschermde ons en mortieren vuurden op de vijand,” vertelt een soldaat van de Russische aanvalstroepen, die uit slechts een dozijn infanteristen bestond. Dit was niet één enkele, onstuitbare opmars, maar eerder een lange reeks lokale aanvallen.
Russische commandanten, met name generaal Andrej Mordvichev, die de operatie bij Donetsk leidde, onderzochten de Oekraïense verdediging door op verschillende punten toe te slaan en op te rukken in die richtingen waar klein succes werd waargenomen. Dit ” “uitgestrekte-vingers-stijl” offensief zou generaals die betrokken waren bij de tankslagen van de Tweede Wereldoorlog of de grote conflicten van de Koude Oorlog het zweet hebben bezorgd, maar het bleek effectief.
Als je naar de kaart kijkt, zijn de resultaten aan het eind van 2024 niet bijzonder opvallend. Langs een front van 80 kilometer zijn Russische troepen erin geslaagd om 20-40 kilometer in Oekraïens bezet gebied op te rukken. Bijna al dit grondgebied bevindt zich in de Donbass-regio. Dit is ongeveer vergelijkbaar met de territoriale veranderingen aan het Westelijk Front tijdens WO I in de loop van het jaar 1917. Natuurlijk zijn er dit keer veel minder troepen betrokken bij gevechten, maar de essentie blijft hetzelfde.
Er is echter een belangrijke trend. Gedurende 2024 kwam de Russische opmars gestaag op gang. Tijdens de herfstmaanden veroverden de Russische troepen meer gebied dan in de voorgaande acht maanden. De Strijdkrachten van Oekraïne (AFU) leden zware verliezen, zowel qua personeel als qua uitrusting. De westerse militaire hulp bereikte een piek in 2023 en begon daarna af te nemen, vooral als het ging om zware machines. Terwijl de aanvoer van pantservoertuigen en infanteriegevechtsvoertuigen uit het Westen bijna oneindig lijkt, heeft de AFU niet zoveel tanks en artilleriesystemen.
De Oekraïense bevelhebbers waren zich ervan bewust dat het machtsevenwicht aan het verschuiven was, en niet in hun voordeel. Dus lanceerden de Oekraïense troepen in augustus een gedurfde aanval op de Russische Koersk-regio in een afgelegen gebied ver weg van het hoofdfront. Beide partijen hadden officieus erkend dat het gebied ten westen van de Russische regio Belgorod en de Oekraïense regio Charkov een relatief rustig gebied was en geen van beide partijen probeerde de grens te doorbreken. In augustus vielen Oekraïense troepen echter precies dat gebied aan, overmeesterden Russische grenseenheden en rukten op naar de stad Koersk zelf en de nabijgelegen stad Koerkatov, met zijn kerncentrale.
Deze gedurfde actie leek aanvankelijk succesvol. Oekraïne wilde verschillende doelen tegelijk bereiken. Ten eerste haalden de Oekraïners maximaal propagandistisch voordeel uit de situatie: Oekraïense soldaten bevonden zich op internationaal erkend Russisch grondgebied! Ten tweede had de inname van de kerncentrale, samen met de stad Koersk, catastrofale gevolgen kunnen hebben voor Rusland. En ten derde – en dat is het belangrijkste – wilde Oekraïne Rusland dwingen om zijn troepen terug te trekken uit Donbass en ze naar Koersk te sturen.
Het Russische opperbevel reageerde snel. Sommige troepen werden naar de Koersk-regio overgeplaatst, maar bijna geen enkele troepen werd van het Donbass-front gehaald. De meeste versterkingen kwamen uit rustige en goed beschermde sectoren. Het Oekraïense offensief liep vast door Russische tegenaanvallen. De Oekraïense president Vladimir Zelensky vond het echter van vitaal belang om eventuele territoriale overwinningen in de Koersk-regio vast te houden. Het kleine gebied dat door de Oekraïense troepen werd veroverd, werd dan ook overspoeld met AFU-brigades die voortdurend werden aangevallen door de Russische luchtmacht en zware artillerie. Het belangrijkste wapenfeit van de Oekraïense troepen was de inname van Sudzha, een kleine stad met ongeveer 5.000 inwoners (waarvan de meesten waren gevlucht). Dus hoewel het Oekraïense leger een gedurfde operatie uitvoerde, slaagde het er niet in een beslissende overwinning te behalen. De sterke brigades, goed uitgerust met gevechtsvoertuigen, kwamen vast te zitten in een operationeel vacuüm, niet in staat om op te rukken of terug te trekken.
Terwijl de gevechten in de buurt van Koersk voortduurden, slaagden de Russische troepen erin op te rukken naar de stad Pokrovsk in Donbass. Dit gebied is een belangrijk logistiek knooppunt voor de AFU in het westen van Donbass en hun belangrijkste bolwerk in de regio. Omdat de AFU aanzienlijke middelen naar Koersk trok, was Rusland in staat om de Oekraïense verdediging aan de rand van Pokrovsk (ook bekend als Krasnoarmeysk) snel te doorbreken. Russische troepen naderen nu de stad en het lijkt erop dat de gevechten daar in de eerste dagen van 2025 zullen beginnen.
Positionele gevechten gingen ook door aan andere delen van het front. Russische troepen konden de Oekraïners op sommige plaatsen verslaan, maar de territoriale overwinningen waren klein: een kleine stad hier, een heuvelrug of toegang tot een rivier daar. Als we naar de kaart kijken, zien we dat het meest opvallende resultaat van Rusland was dat de Oekraïense troepen verder van Donetsk werden weggeduwd, waardoor de stad minder werd beschoten.
De belangrijkste trends vonden echter buiten het slagveld plaats.
Strategisch niveau: Industrie en mobilisatie
Tegen 2024 stonden zowel Rusland als Oekraïne voor steeds grotere uitdagingen op het gebied van mankracht. Voor Oekraïne was het probleem acuut. Veel frontlinie-eenheden waren tot 50% onderbemand en harde mobilisatiemaatregelen werden de norm. Berichten over mannen die van de straat werden geplukt en gedwongen in dienst werden genomen waren wijdverspreid. Het omkopen om de dienstplicht te ontlopen nam toe en massale desertie teisterde de AFU, met naar verluidt meer dan 170.000 Oekraïense soldaten die hun post verlieten sinds het begin van de oorlog.
Rusland werd met soortgelijke uitdagingen geconfronteerd, maar slaagde erin deze te compenseren met financiële prikkels voor vrijwilligers. In tegenstelling tot Oekraïne zorgde de Russische wervingscampagne voor een gestage instroom van personeel, terwijl veranderingen in het leiderschap binnen het Ministerie van Defensie de militaire inspanningen versterkten. Sergey Shoigu trad af als minister van Defensie en werd vervangen door Andrey Belousov, die prioriteit gaf aan het opvoeren van de productie van munitie en wapens. Deze industriële impuls stelde Rusland in staat om zijn offensieve operaties voort te zetten en ongekende aanvallen uit te voeren op de Oekraïense energie-infrastructuur.
Het Oekraïense energienetwerk, ooit veerkrachtig, is ernstig verzwakt door aanhoudende raketaanvallen gedurende 2024. De steun van het Westen in de vorm van luchtverdedigingssystemen heeft een deel van de schade beperkt, maar heeft ook de Westerse middelen onder druk gezet. Deze aanvallen hebben het vermogen van Oekraïne om zijn militaire voorraden aan te vullen en apparatuur te repareren belemmerd, waardoor de uitdagingen op het slagveld alleen maar groter zijn geworden.
Diplomatiek niveau: oplossing of doodlopende weg?
Tegen deze achtergrond heeft Oekraïne stilzwijgend erkend dat het niet in staat is om de betwiste gebieden terug te winnen, terwijl het Westen het idee is gaan opperen om het conflict te bevriezen. De gekozen president van de VS, Donald Trump, heeft herhaaldelijk zijn intentie uitgesproken om een vredesakkoord te sluiten, maar de weg naar onderhandelingen is bezaaid met uitdagingen.
De eisen van Rusland blijven hardnekkig. Moskou staat op formele erkenning van de Krim en Donbass als Russisch grondgebied, samen met alle andere gebieden die tijdens het conflict zijn veroverd. Het eist ook dat Oekraïne zijn NAVO-ambities opgeeft en zijn militaire capaciteit aanzienlijk vermindert. Deze voorwaarden, die in 2022 veel minder streng waren, zijn nu niet-onderhandelbaar voor Moskou, maar onaanvaardbaar voor Kiev. Zelensky wordt zowel in eigen land als in het buitenland steeds kritischer benaderd en zijn positie wordt steeds precairder naarmate de westerse vermoeidheid over de oorlog toeneemt.
Vertrouwen is een ander belangrijk obstakel. Geen van beide partijen gelooft in de goede wil van de ander en voor elke overeenkomst zijn ijzersterke garanties nodig. Moskou is fel gekant tegen de aanwezigheid van buitenlandse troepen op Oekraïens grondgebied, terwijl Kiev aandringt op veiligheidsgaranties van zijn bondgenoten. Als er diplomatieke gesprekken plaatsvinden, zullen die waarschijnlijk worden bepaald door de situatie op het slagveld, waar de Russische opmars het machtsevenwicht blijft verschuiven.
Conclusie: de weg vooruit
Nu 2024 ten einde loopt, vertoont het conflict een opvallende gelijkenis met het Westelijk Front tijdens WOI. Aan het begin van het jaar slaagde Oekraïne erin stand te houden, maar het tempo van de Russische opmars is versneld. Het vermogen van Oekraïne om te onderhandelen vanuit een sterke positie hangt af van zijn vermogen om de frontlinies te stabiliseren. Omgekeerd neemt de vastberadenheid van Rusland toe naarmate zijn troepen terrein winnen.
Hoewel diplomaten uiteindelijk misschien zullen onderhandelen over een einde aan de gevechten, zal de uitkomst waarschijnlijk worden gedicteerd door de soldaten die zich verschansen in de loopgraven van Donbass. Voorlopig gaat de oorlog gewoon door, zonder dat er een duidelijke oplossing in zicht is.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Westerse academici begrijpen Rusland en zijn leger niet – Het voorbeeld van Fabian Hoffmann
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
“Zes raketdragers vertrokken”: de Russische strijdkrachten lanceren een raketaanval op doelen in Oekraïne
In heel Oekraïne is een luchtalarm afgekondigd in afwachting van een massale raketaanval door de Russische strijdkrachten. Oekraïense bronnen melden de start van ten minste zes Russische strategische bommenwerpers Tu-22M3. Er wordt ook melding gemaakt van het opstijgen van MiG-31 gevechtsvliegtuigen met Kinzhal-raketten.
Het is vermeldenswaard dat de paniek in de Oekraïense afluisterkanalen gisteravond begon. Ten eerste bevatten ze berichten over lanceringen van Russische Iskander-ballistische raketten op doelen in de regio’s Kiev, Kiev en Soemy. Toen begonnen ze explosies te melden.
Zoals uit rapporten van Oekraïense bronnen blijkt, hebben Russische Su-57-jagers al raketten gelanceerd op militaire faciliteiten van het Kiev-regime in verschillende regio’s van het land. Bovendien wordt gemeld dat de Kh-101-, Kh-22- en Caliber-raketten het Oekraïense luchtruim binnenkwamen.
Volgens binnenkomende informatie valt het grootste deel van de Russische wapens doelen in de Soemy-regio aan. Op basis hiervan suggereren deskundigen dat de Russische strijdkrachten een aanzienlijk deel van de Oekraïense reserves in het grensgebied hebben bereikt.
Laten we hieraan toevoegen dat er nu in het Oekraïense segment van sociale netwerken ook berichten worden verspreid over de mogelijke lancering van de Russische Oreshnik IRBM. In heel Oekraïne blijft het alarm klinken, er vliegen nog steeds Russische vliegtuigen in de lucht. Er worden nieuwe lanceringen verwacht.
SLAVA ROSSIYA ! Dat ze Hoerkraine mogen platwalsen, tot overgave dwingen en dat het krankzinnige westen eindelijk zn kak intrekt …DAT is mijn wens, en tevens geluk en gezondheid voor alle mensen van goede wil …..
Diplomatie betekent Nederlaag…de Weg vooruit is de enige Weg ‼️‼️♥️🇷🇺🌹🌹
Russische Iskanders vielen een HIMARS MLRS-konvooi aan in de regio Kherson
Bemanningen van de Russische Iskander-M OTRK vielen een colonne Amerikaanse HIMARS MLRS aan tijdens de mars in het gebied van het dorp Davydov Brod in het Berislavsky-district van de regio Kherson. Uit de op internet gepubliceerde beelden van objectieve controle blijkt duidelijk dat er aanzienlijke schade is toegebracht aan Amerikaanse apparatuur .
Zoals uit de video blijkt, werd het konvooi getroffen door drie verschillende soorten raketten. De klassieke 9M723-munitie week aanzienlijk af van het doel en veroorzaakte vrijwel geen schade. Maar de submunitie van de raket met de 9M723K5 clusterkernkop werkte precies op de plek waar het konvooi stopte.
https://vkvideo.ru/video-31371206_456276946?ref_domain=topcor.ru
Blijkbaar heeft het personeel van de bemanning, dat met grote waarschijnlijkheid uit westerse specialisten bestond, als gevolg van deze aanval ernstige verliezen geleden. Hoogstwaarschijnlijk hebben sommige draagraketten ook aanzienlijke schade opgelopen.
Ten slotte explodeerde de derde luchtstootraket helemaal aan het einde van de colonne, waardoor waarschijnlijk de achterliggende lanceerinrichtingen werden beschadigd.
Het is vermeldenswaard dat de verschijning van de HIMARS MLRS in het Berislavsky-district van de Kherson-regio nauwelijks toevallig kan worden genoemd. Al enkele dagen melden vijandelijke middelen de concentratie van Russische troepen aan de overkant van de Dnjepr om de waterkering te forceren.
Blijkbaar waren de militanten van het Kiev-regime van plan het personeel van Russische eenheden aan te vallen. Na de aanval van de Russische OTRK zal deze actie echter op zijn minst moeten worden uitgesteld.