De aanzienlijke gevaren van 5G-technologie

Wanneer je tijdens een gesprek met kennissen – en zelfs met vrienden – het onderwerp aansnijdt van de gevaren die 5G-technologie vanwege de straling voor onze gezondheid met zich meebrengt, is de kans groot dat iemand sceptisch reageert en tegenargumenten aanvoert, zoals dat we al tientallen jaren draadloze (wifi)technologie gebruiken, in de vorm van vooral mobiele telefoons, en daar niet minder gezond door zijn geworden. Ik ben het daar niet mee eens.

Toen we onlangs ontdekten dat er plannen waren om een 5G-zendmast te plaatsen in het kleine bergstadje in Zuid-Afrika waar we wonen, besloten een aantal bezorgde burgers om zich tegen dit besluit te verzetten door de verborgen – en grotendeels genegeerde – risico’s van 5G systematisch aan het licht te brengen. Het feit dat de elektromagnetische straling van 5G-masten onzichtbaar is, betekent niet dat deze onschadelijk is. Integendeel, iedereen die zijn of haar gezondheid belangrijk vindt, zou dit voldoende serieus moeten nemen om het nodige onderzoek te doen en de nabijheid van deze masten tot hun leefomgeving aan te vechten schrijft gastauteur Bert Olivier.

Toen ik in 1994 als onderzoeker aan de Universiteit van Wales in Cardiff werkte, herinner ik me een interview met een natuurkundige die werd gevraagd of het gebruik van mobiele telefoons – die toen nog maar sinds het begin van de jaren tachtig op de markt waren – een risico voor de gezondheid vormde. De natuurkundige antwoordde zonder omwegen dat er op dat moment weliswaar nog geen uitgebreid onderzoek was gedaan, maar dat het feit dat je hersenen worden blootgesteld aan elektromagnetische straling wanneer je de telefoon tegen je oor houdt, zeker een risico vormt.

Hij had kritiek op de mobiele-telefoonindustrie omdat zij de eerste “lomp ogende’ modellen, die bekend stonden om hun karakteristieke antennes, had vervangen door kleinere telefoons zonder dergelijke uitsteeksels, om wat hij “cosmetische” redenen noemde. In tegenstelling tot de oudere telefoons, waarvan de antennes de microgolven wegleidden van de schedel, ontbrak bij de latere, zogenaamd “schattige” toestellen een dergelijke veiligheidsvoorziening, waardoor de straling tijdens een telefoongesprek dicht bij de hersenen kwam. Bij de huidige smartphones heeft men de veiligere optie om de luidspreker in te schakelen en te luisteren terwijl men het toestel van het oor af houdt.

Deze overwegingen, die dertig jaar teruggaan, benadrukken het belang van het minimaliseren van de straling die door smartphones wordt uitgezonden, en terecht, gezien de momenteel beschikbare studies over de mogelijke gezondheidseffecten van dergelijke straling. Een recente studie van uitgerekend de WHO – die eerder had ontkend dat er bewijs was dat elektromagnetische straling ziekten zoals kanker veroorzaakt – heeft verrassend genoeg het tegenovergestelde aangetoond. In het bovenstaande artikel staat:

“Er zijn al geruime tijd aanzienlijke aanwijzingen dat niet-ioniserende straling van slimme apparaten, wifi, mobiele telefoons en zendmasten een negatief effect heeft op de gezondheid van mens en dier.” Zo heeft Report24 onlangs bericht over de effecten van straling van mobiele telefoons op rode bloedcellen. De Wereldgezondheidsorganisatie leek zich hier tot nu toe echter niet bijzonder zorgen over te maken…

Het laatste onderzoek, “Effects of Exposure to Radiofrequency Electromagnetic Fields on Cancer in Animal Studies” (Mevissen et al.), gepubliceerd op 25 april, kwam tot een volledig tegenovergestelde conclusie en stelde dat er ‘bewijs is dat blootstelling aan RF-EMV de incidentie van kanker bij proefdieren verhoogt, waarbij het [bewijsmateriaal] het sterkst is voor kwaadaardige cardiale schwannomen en gliomen’ (hersentumoren). Er was ook sterk bewijs voor een verhoogd risico op zeldzame tumoren van de bijnieren en de lever’.

Hoewel het moeilijk is om uit dierstudies een overeenkomstig kankerrisico voor mensen af te leiden, zijn dezelfde soorten tumoren ook bij mensen aangetroffen, zodat er duidelijke verbanden bestaan. De auteurs van de studie maakten duidelijk dat er weliswaar geen bewijs is voor een verhoogd risico op de meeste vormen van kanker, maar dat er wel bewijs is voor sommige…

Het feit dat de WHO nu – op basis van haar eigen studies – min of meer gedwongen is om de risico’s in kwestie aan te pakken, kan in ieder geval als een mijlpaal worden beschouwd. Maar hoe lang zal het duren voordat de grenswaarden, die sinds 1998 (!) ongewijzigd zijn gebleven, worden aangepast?

De bovenstaande vraag is belangrijk. Sinds 1998 hebben technologische ontwikkelingen de situatie ongetwijfeld verergerd, niet alleen wat betreft de aard van 5G-transmissie in vergelijking met zijn voorgangers, maar vooral wat betreft de uitbreiding van 5G-netwerken. Hoewel de ontwikkeling van 5G teruggaat tot 2015, zijn de zendmasten pas eind 2018 in gebruik genomen en volgens dit artikel zijn ze in 2022 ‘mainstream’ geworden. Dit betekent dat 5G inmiddels wereldwijd is verspreid en dat miljarden mensen worden blootgesteld aan de stralingseffecten ervan.

Hoewel artikelen zoals het hierboven gelinkte artikel zich uitsluitend richten op de technische voordelen van 5G ten opzichte van 3G en 4G en de mogelijke effecten op de gezondheid van mensen negeren, is het gezien de alomtegenwoordigheid van 5G-netwerken in ontwikkelde landen van cruciaal belang om juist die effecten onder de loep te nemen. Toen mijn partner en ik vorig jaar in Portugal waren, viel ons op dat er overal waar we kwamen ontzettend veel 5G-zendmasten stonden. Waarom zou dit iemand zorgen moeten baren?

In een belangrijk Exposé artikel bespreekt Rhoda Wilson het werk van Frank Clegg, de CEO van Canadians for Safe Technology, een van de mensen die zich openlijk heeft uitgesproken over zijn bezorgdheid over de gezondheidseffecten van 5G-draadloze technologie – zozeer zelfs dat hij telecombedrijven die deze technologie promoten moedig heeft uitgedaagd om het vereiste (maar genegeerde) wetenschappelijke bewijs van de veiligheid ervan te leveren.

Clegg heeft zich onvermoeibaar ingezet om het publiek bewust te maken van de noodzaak om de gevolgen van wifi-technologie voor de gezondheid van mensen (en daarmee voor alle levende wezens), bijvoorbeeld die van schoolkinderen, in twijfel te trekken. Het is de moeite waard om de educatieve video te bekijken die hij in 2019 heeft uitgebracht over de veiligheids- en gezondheidsrisico’s van draadloze technologieën, met name 5G. De meest recente onderzoeken naar draadloze technologieën op dat moment en de gevolgen daarvan voor de menselijke gezondheid komen daarin aan bod, en er wordt een beroep gedaan op beleidsmakers en de industrie zelf om veiliger oplossingen te onderzoeken die ons toch in staat stellen om van alle voordelen van de technologie te genieten. Clegg maakt zich vooral zorgen over 5G, zoals Wilson aangeeft, die hem als volgt citeert:

“Ik heb de enorme voordelen gezien die technologie kan bieden, maar ik heb ook de potentiële schade gezien als technologie niet correct wordt geïmplementeerd … Ik maak me vooral zorgen over de huidige implementatie van 5G-draadloze technologie en hoe meer onderzoek ik doe en hoe meer experts ik spreek, hoe bezorgder ik word…”

Verder:

“Meer dan 230 wetenschappers en onderzoekers uit 41 landen over de hele wereld hebben een formele brief gestuurd aan de Verenigde Naties, hun lidstaten en de Wereldgezondheidsorganisatie waarin zij hun bezorgdheid uiten over de geplande uitrol van 5G-technologie.”

“Ik ken geen enkel onderzoek dat aantoont dat 5G-technologie veilig is,” zei hij.

Hij legde uit dat alle draadloze technologie, inclusief 5G, RF-straling afgeeft die door het menselijk lichaam wordt geabsorbeerd en zich daar ophoopt. De bewezen gezondheidseffecten van draadloze technologie en draadloze apparaten zijn onder meer:

• Slapeloosheid.
• Hoofdpijn.
• Vermoeidheid.
• Hartkloppingen.
• Hartritmestoornissen.
• Onvruchtbaarheid.
• Oorsuizen.
• Gevoelloosheid of tintelingen in de ledematen.
• Diabetes.
• Kanker.
• Blijvende DNA-schade.
• Psychische gezondheidsproblemen zoals verhoogde angst, depressie, aandachtstekortstoornis (“ADD”) en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (“ADHD”), autisme, stemmingswisselingen en emotionele instabiliteit.

Hij zei dat honderden studies het bewijs leveren van biologische schade door draadloze apparaten. Onlangs heeft het National Toxicology Program van het National Institute of Health een studie uit 2018 gepubliceerd waarin bewijs wordt geleverd van kanker en DNA-schade door het gebruik van draadloze apparaten.

Hoe kan een product met zoveel potentieel schadelijke eigenschappen ooit voor openbaar gebruik worden vrijgegeven?

Het behoeft geen betoog dat het voor de hand liggende feit dat de geroemde technische voordelen van deze ongetwijfeld gevaarlijke technologie opwegen tegen de gezondheidsrisico’s (voor zover het de machthebbers aangaat), neerkomt op een doofpotaffaire, omwille van de enorme winsten die ermee gemoeid zijn. Als men bijvoorbeeld op websites die bedoeld zijn om mensen te informeren over de aard van 5G-technologie zoekt naar erkenning van de gevaren ervan, vindt men niets van dien aard. Op websites zoals die van Exposé, waarnaar hierboven wordt verwezen, worden deze risico’s echter wel naar voren gebracht. Dit is ook het geval op de website Propublica, waar de kwestie van dergelijke verborgen gevaren expliciet aan de orde wordt gesteld:

“… een groeiend aantal onderzoeken heeft bewijs gevonden van gezondheidsrisico’s, zelfs wanneer mensen worden blootgesteld aan straling onder de FCC-limieten. De reeks mogelijke schadelijke effecten varieert van effecten op de vruchtbaarheid en de ontwikkeling van de foetus tot verbanden met kanker. Sommige studies onder mensen die in de buurt van zendmasten wonen hebben ook een reeks gezondheidsklachten bevestigd, waaronder duizeligheid, misselijkheid, hoofdpijn, oorsuizen en slapeloosheid, bij mensen die zijn geïdentificeerd als ‘elektromagnetisch overgevoelig’.”

De meest sensationele – en fel bediscussieerde – gezondheidsangst in verband met draadloze straling is kanker. In 2011 citeerde het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek, een onderdeel van de Wereldgezondheidsorganisatie, verontrustend maar onzeker bewijs om draadloze straling te classificeren als “mogelijk kankerverwekkend voor de mens.” In 2018 vond een studie van de federale overheid, waaraan bijna twintig jaar was gewerkt, “duidelijk bewijs” dat straling van mobiele telefoons kanker veroorzaakte bij proefdieren. Een groot onderzoek in Italië leverde vergelijkbare resultaten op.

Geen wonder dat S.D. Wells 5G-technologie tot de “Top 12 moderne massavernietigingswapens” (WMD’s) rekent. Hij omschrijft het als volgt: “Vervuilde energie – MSM en Big Tech noemen het het “5G-netwerk” of 5^e generatie draadloze netwerktechnologie.’ Als dit overdreven lijkt, bedenk dan dat, zoals Lance D. Johnson opmerkt,

“de Amerikaanse regering al meer dan 50 jaar op de hoogte is van de mogelijke gezondheidsrisico’s van draadloze straling, maar dat regelgevende instanties consequent hebben nagelaten actie te ondernemen, waardoor het publiek wordt blootgesteld aan chronische aandoeningen, variërend van autisme tot diabetes. Een nieuw rapport, dat op 6 februari is gepubliceerd door onderzoekers Richard Lear en Camilla Rees, onthult hoe een onderzoek van het U.S. Naval Medical Research Institute uit 1971 132 biologische effecten en 23 chronische ziekten in verband bracht met elektromagnetische straling (EMR) – bevindingen die werden genegeerd terwijl draadloze technologie zich snel verspreidde. Het rapport, dat op 14 februari werd gepresenteerd tijdens de jaarlijkse conferentie van de American Academy of Environmental Medicine in San Antonio, Texas, benadrukt de schrikbarende toename van deze ziekten en roept op tot dringende regelgevende maatregelen.”

Wat zegt het over de ‘autoriteiten’ in een land als een rapport van een halve eeuw oud, zoals het hierboven genoemde, onder het tapijt wordt geveegd? Het lijkt erop dat S.D. Wells niet overdreef toen hij in het bovenstaande citaat 5G vergeleek met een massavernietigingswapen. Als elektromagnetische straling vijftig jaar geleden al in verband werd gebracht met maar liefst 23 chronische ziekten, durf ik er mijn huis op te verwedden dat dat aantal vandaag de dag veel hoger ligt.

Als er één persoon is die zich terdege bewust is van de bedreiging die 5G vormt voor de gezondheid van burgers, dan is het wel Robert F. Kennedy Jr., die zonder omhaal stelt: MMijn bezorgdheid over 5G is dat de RF-straling van 5G gevaarlijk is. Het dringt door, het verstoort de bloed-hersenbarrière. Het wordt ook in verband gebracht met glioblastomen en andere vormen van kanker. En het veroorzaakt tal van andere dramatische gezondheidseffecten. Daar zijn letterlijk duizenden en duizenden studies over gedaan.’

Gezien de overvloed aan studies over dit steeds opvallender wordende fenomeen, is het geen verrassing dat er een nieuwe naam is bedacht voor de verscheidenheid aan symptomen en handicaps die in verband worden gebracht met elektromagnetische straling, zoals die van 5G. In het artikel waarnaar hier wordt verwezen, staat:

“Miljoenen mensen wereldwijd ervaren slopende symptomen – variërend van hoofdpijn en slapeloosheid tot hartkloppingen en cognitieve stoornissen – wanneer ze worden blootgesteld aan elektromagnetische straling (EMR) van alledaagse technologieën zoals mobiele telefoons, wifi-routers en slimme apparaten. Tot nu toe stond deze aandoening bekend onder verschillende namen, waaronder elektromagnetische gevoeligheid, elektrohypersensitiviteit en microgolfsyndroom, wat verwarring en stigmatisering veroorzaakte bij de getroffenen. In een baanbrekend initiatief om de aandoening te uniformiseren en te destigmatiseren, heeft het OneName Project een nieuwe term geïntroduceerd: elektromagnetische stralingssyndroom of EMR-syndroom…

EMR-syndroom is geen nieuw fenomeen. Meldingen van schadelijke gezondheidseffecten van elektromagnetische velden (EMV) dateren al uit de jaren zeventig, toen Amerikaanse militairen die met radarapparatuur werkten, symptomen meldden zoals hoofdpijn, vermoeidheid en cognitieve problemen. Tegenwoordig wordt de aandoening steeds vaker in verband gebracht met de verspreiding van draadloze technologieën, waaronder 5G-netwerken.”

Is het, gezien alle hierboven genoemde bewijzen van de schadelijke effecten van blootstelling aan elektromagnetische straling, overbodig om nadrukkelijk te stellen dat de gemeentelijke of provinciale autoriteiten onder wier jurisdictie 5G-masten worden geplaatst, verantwoordelijk moeten worden gehouden voor de gevolgen die zich naar alle waarschijnlijkheid zullen voordoen? Natuurlijk is dat niet overbodig – het is zelfs dringend noodzakelijk. Wat is immers belangrijker? Onze gezondheid of de exorbitante winsten van de telecommunicatiebedrijven die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling en aanleg van deze draadloze netwerken?

Bovendien is het aantoonbaar een symptoom van het paradoxale vermogen tot ‘zelfvernietiging’ van de mens dat hij klakkeloos de verschijnselen tolereert – en zelfs beweert ervan te genieten – die zijn lijden en vroegtijdige dood bevorderen. In dit opzicht is het een betwistbare vraag of we echt verder zijn geëvolueerd dan die vroege leden van onze soort die alles in het werk stelden om de vele bedreigingen voor hun voortbestaan, zoals leeuwen, tijgers, krokodillen en dergelijke, te overleven. Als men het leven niet meer voldoende waardeert om aandacht te schenken aan de omstandigheden die het voortbestaan ervan bedreigen, is dat een onmiskenbaar teken van een betreurenswaardig, alomtegenwoordig nihilisme.

Bert Olivier
Honorary Professor of Philosophy
University of the Free State
South Africa

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

5G: Gevaccineerden EN ongevaccineerden zijn allemaal doelwitten

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: