CNN deelt een glimp van hoe slecht alles is geworden voor Oekraïne

Dima dooft zijn sigaret pas als hij hem helemaal heeft opgerookt, met het risico dat hij zijn vingers verbrandt om er nog een trekje aan te kunnen geven. Hij heeft jaren in de Oekraïense frontlinies doorgebracht. Hij kent de prijs van een goede sigaret.

Als bataljonscommandant had Dima de leiding over zo’n 800 man die vochten in enkele van de hevigste, bloedigste gevechten van de oorlog – het meest recent in de buurt van Pokrovsk, de strategische stad in het oosten die nu op het punt staat in handen van Rusland te vallen, schrijft CNN.

Maar nu de meeste van zijn troepen dood of zwaar gewond zijn, besloot Dima dat hij er genoeg van had. Hij nam ontslag en nam een andere baan bij het leger – in een kantoor in Kiev

Voor dat kantoor staand, kettingrokend en zoete koffie drinkend, vertelde hij CNN dat hij het gewoon niet meer aankon om zijn mannen te zien sterven.

Tweeënhalf jaar van het slijpende offensief van Rusland heeft veel Oekraïense eenheden gedecimeerd. Versterkingen zijn schaars, waardoor sommige soldaten uitgeput en gedemoraliseerd zijn. De situatie is vooral nijpend onder infanterie-eenheden bij Pokrovsk en elders aan de oostelijke frontlinie, waar Oekraïne worstelt om de sluipende opmars van Rusland te stoppen.

CNN sprak met zes commandanten en officieren die vechten of tot voor kort vochten of toezicht hielden op eenheden in het gebied. Alle zes zeiden dat desertie en insubordinatie een wijdverbreid probleem aan het worden zijn, vooral onder nieuw aangeworven soldaten.

Vier van de zes, waaronder Dima, hebben gevraagd om hun namen te veranderen of achter te houden vanwege de gevoelige aard van het onderwerp en omdat ze geen toestemming hebben om met de media te spreken.

“Niet alle gemobiliseerde soldaten verlaten hun posities, maar de meerderheid wel. Als nieuwe jongens hier komen, zien ze hoe moeilijk het is. Ze zien veel vijandelijke drones, artillerie en mortieren,” vertelde een commandant van een eenheid die momenteel in Pokrovsk vecht aan CNN. Hij vroeg ook om anoniem te blijven.

“Ze gaan één keer naar de posities en als ze het overleven, keren ze nooit meer terug. Ze verlaten hun posities, weigeren mee te vechten of proberen een manier te vinden om het leger te verlaten,” voegde hij eraan toe.

In tegenstelling tot de vrijwilligers die zich eerder in de oorlog aanmeldden, hadden veel van de nieuwe rekruten geen keuze om aan het conflict deel te nemen. Ze werden opgeroepen nadat de nieuwe mobilisatiewet van Oekraïne in het voorjaar van kracht werd en kunnen niet legaal vertrekken tot de regering de demobilisatie heeft ingevoerd, tenzij ze daar speciale toestemming voor krijgen.

Toch zijn de disciplinaire problemen al veel eerder begonnen. Oekraïne ging afgelopen winter en voorjaar door een extreem moeilijke periode. Maandenlange vertragingen bij het binnenbrengen van Amerikaanse militaire hulp in het land leidden tot een kritiek munitietekort en een sterke daling van het moreel.

Meerdere soldaten vertelden CNN destijds dat ze zich vaak in een goede positie bevonden, met vrij zicht op de naderende vijand en zonder artillerierondes om af te vuren. Sommigen voelden zich schuldig omdat ze hun infanterie-eenheden niet voldoende dekking konden geven.

“De dagen zijn lang, ze leven in een schuilhol, hebben 24 uur per dag dienst en als ze niet kunnen schieten, zijn de Russen in het voordeel, ze horen hen oprukken en ze weten dat als ze hadden geschoten, het niet gebeurd zou zijn,” zei Andryi Horetskyi, een Oekraïense militair wiens eenheid nu vecht in Chasiv Yar, een andere brandhaard aan de oostelijke frontlinie.

Serhiy Tsehotskiy, een officier van de 59e Afzonderlijke Gemotoriseerde Infanterie Brigade, vertelde CNN dat de eenheid probeert elke drie tot vier dagen soldaten in en uit te rouleren. Maar drones, die in de loop van de oorlog alleen maar in aantal zijn toegenomen, kunnen dat te gevaarlijk maken, waardoor soldaten gedwongen worden langer te blijven. “Het record is 20 dagen,” zei hij.

Naarmate de situatie op het slagveld verslechterde, begonnen steeds meer troepen op te geven. In slechts de eerste vier maanden van 2024 startten aanklagers strafrechtelijke procedures tegen bijna 19.000 soldaten die hun post verlieten of deserteerden, volgens het Oekraïense parlement. Meer dan een miljoen Oekraïners dienen in de defensie- en veiligheidstroepen van het land, hoewel dit aantal iedereen omvat, inclusief mensen die in kantoren werken, ver weg van de frontlinies.

Het is een duizelingwekkend en – waarschijnlijk – onvolledig aantal. Verschillende commandanten vertelden CNN dat veel officieren desertie en ongeoorloofde afwezigheid niet rapporteerden, in plaats daarvan hoopten ze troepen te overtuigen vrijwillig terug te keren, zonder straf te riskeren.

Deze aanpak kwam zo vaak voor dat Oekraïne de wet veranderde om desertie en afwezigheid zonder verlof, indien voor de eerste keer begaan, uit het strafrecht te halen.
Horetskyi vertelde CNN dat deze stap logisch was. “Dreigementen maken de situatie alleen maar erger. Een slimme commandant zal bedreigingen uitstellen of zelfs vermijden,” zei hij.
Pokrovsk is het epicentrum geworden van de strijd om het oosten van Oekraïne. Russische troepen naderen de stad al maanden, maar hun opmars is de afgelopen weken versneld nu de Oekraïense verdediging begint af te brokkelen.

‘Alles voelt hetzelfde’

De Russische president Vladimir Poetin heeft duidelijk gemaakt dat het zijn doel is om de controle te krijgen over de hele Oekraïense regio’s Donetsk en Luhansk. De overname van Pokrovsk, een belangrijk militair en bevoorradingsknooppunt, zou een grote stap in de richting van dat doel zijn.

Het ligt aan een belangrijke weg die het verbindt met andere militaire steden in het gebied en een spoorlijn die het verbindt met Dnipro. De laatste grote cokeskolenmijn die nog onder controle van Kiev staat, ligt ook net ten westen van de stad en levert cokes voor het maken van staal – een onmisbare grondstof in oorlogstijd.

Oekraïense soldaten in het gebied schetsen een grimmig beeld van de situatie. De troepen van Kiev zijn duidelijk in de minderheid en hebben minder wapens.

Sommige commandanten schatten dat er 10 Russische soldaten zijn voor elke Oekraïner.

Maar ze lijken ook te worstelen met problemen die ze zelf hebben veroorzaakt.

Een officier van een brigade die in Pokrovsk vecht, die om veiligheidsredenen zijn naam geheim wilde houden, vertelde CNN dat slechte communicatie tussen de verschillende eenheden daar een groot probleem is.

Er zijn zelfs gevallen geweest van troepen die het volledige beeld van het slagveld niet aan andere eenheden bekendmaakten uit angst dat het hen in een slecht daglicht zou stellen, zei de officier.

Een bataljonscommandant in het noorden van Donetsk zei dat zijn flank onlangs werd blootgesteld aan Russische aanvallen nadat soldaten van naburige eenheden hun posities hadden verlaten zonder dit te melden.

Het grote aantal verschillende eenheden dat Kiev naar de oostelijke frontlinies heeft gestuurd, heeft voor communicatieproblemen gezorgd, volgens verschillende soldaten in het gelid die tot voor kort in Pokrovsk vochten.

Een van hen zei dat het niet ongewoon was dat Oekraïense signaalstoorzenders van invloed waren op vitale coördinatie en lanceringen van drones, omdat eenheden van verschillende brigades niet goed communiceerden.

Een groep sappeurs – of gevechtsingenieurs – sprak met CNN in de buurt van de grens tussen Oekraïne en de Russische Koersk-regio, waar ze onlangs zijn verplaatst van net ten zuiden van Pokrovsk.

Kiev begon vorige maand met een verrassingsinval in Koersk, waarbij Moskou werd verrast en het land snel zo’n 30 kilometer oprukte naar Russisch grondgebied.

De Oekraïense leiders, waaronder president Volodymyr Zelensky, zeiden dat een van de doelen van de operatie was om verdere aanvallen op Noord-Oekraïne te voorkomen en tegelijkertijd de westerse bondgenoten van Kiev te laten zien dat het Oekraïense leger, met de juiste steun, kan terugvechten en uiteindelijk de oorlog kan winnen.

De operatie gaf ook een belangrijke impuls aan een uitgeput land. Oekraïne heeft het grootste deel van het afgelopen jaar op zijn rug gelegen, met meedogenloze aanvallen, black-outs en hartverscheurende verliezen.

Maar de sappeurs waren niet zo zeker van de strategie. Nadat ze net een lange missie over de grens achter de rug hadden, zaten ze ineengezakt rond een tafel buiten een gesloten restaurant bij de grens, wachtend op hun auto.

Kettingrokend en proberend wakker te blijven, vroegen ze zich af waarom ze naar Koersk gestuurd waren terwijl de oostelijke frontlinie in wanorde is.

“Het voelde vreemd om Rusland binnen te gaan, want in deze oorlog werden we verondersteld onze grond en ons land te verdedigen, en nu vechten we op het grondgebied van het andere land,” zei een van hen. CNN maakt hun identiteit niet bekend omdat ze geen toestemming hadden om met de media te spreken en vanwege de gevoelige aard van hun woorden.

Alle vier vechten ze al meer dan tweeënhalf jaar en het is zwaar werk. Als sappeurs brengen ze dagen aan het front door met het ruimen van mijnenvelden, het voorbereiden van verdedigingswerken en het uitvoeren van gecontroleerde explosies. Ze kunnen onder vuur liggen, zelfs vóór de eerste linie van de infanterie, terwijl ze zo’n 40 kilogram aan uitrusting en vier antitankmijnen van elk ongeveer 10 kilogram meeslepen.

In gesprek met CNN leken ze volledig uitgeput. Ze hadden geen rust gehad tussen hun missie in Pokrovsk en die in Koersk.

“Het hangt af van elke commandant. Sommige eenheden krijgen rotaties en hebben vrije tijd, terwijl andere gewoon non-stop vechten, het hele systeem is niet erg eerlijk,” zei een van de soldaten. Op de vraag of de vooruitgang in Koersk hen dezelfde stimulans gaf als de rest van de natie, bleven ze sceptisch.

“Na drie jaar oorlog voelt alles hetzelfde,” vertelde een van de mannen aan CNN.

Verrotte aanpak

Oleksandr Syrskyi, de bevelhebber van Oekraïne, gaf donderdag tegenover CNN toe dat het lage moreel nog steeds een probleem is en zei dat het verhogen ervan “een heel belangrijk onderdeel” van zijn werk was.

“De Koersk-operatie… heeft het moreel van niet alleen het leger maar de hele Oekraïense bevolking aanzienlijk verbeterd,” zei hij.

Hij zei dat hij regelmatig naar de frontlinies was gegaan om de soldaten daar te ontmoeten en te doen wat hij kon om hen zich beter te laten voelen. “We begrijpen elkaar, met wie ik ook praat, of het nu een gewone soldaat is, een schutter bijvoorbeeld, of een brigadecommandant of een bataljonscommandant… Ik ken alle problemen die onze militairen, soldaten en officieren ervaren. De frontlinie is mijn leven,” zei hij.

En Horetskyi – een officier die speciaal is opgeleid om morele en psychologische steun aan troepen te geven – maakt deel uit van het plan om het moreel op te krikken.

Tijdens zijn recente verlof in Kiev vertelde Horetskyi aan CNN dat zijn rol weliswaar al een tijdje bestaat, maar vooral uit papierwerk bestond. Nu brengt hij veel meer tijd door met zijn eenheid, om te controleren of ze niet opgebrand raken. Niet dat zijn hulp altijd gewaardeerd wordt.

“Ze hebben het idee dat ik een psychiater ben die ze duizenden tests laat doen en ze dan vertelt dat ze ziek zijn, dus ik probeer de barrières te slechten,” zei hij, eraan toevoegend dat kleine afleidingen een neerwaartse spiraal kunnen voorkomen.

In de eentonigheid van de oorlog kan elke onderbreking van de routine helpen, zei hij. Dit kan een wasbeurt of een echte douche zijn, een knipbeurt of zwemmen in een meer. “Het is zoiets kleins, maar het haalt ze een halve dag uit de routine, het maakt ze blij en ze kunnen wat meer ontspannen terugkeren naar hun posities,” legde Horetskyi uit.

Zelfs officieren met vele jaren ervaring vinden de situatie in het oosten moeilijk.

Sommigen, zoals Dima, worden overgeplaatst naar posten buiten de frontlinies. Hij zei dat zijn beslissing om het slagveld te verlaten vooral te wijten was aan meningsverschillen met een nieuwe commandant.

Ook dat komt steeds vaker voor, vertelden verschillende officieren aan CNN.

De gelederen van Dima’s bataljon werden steeds dunner, totdat de eenheid verdween.
Ze kregen nooit genoeg versterkingen, zegt Dima, iets wat hij volledig wijt aan de regering en haar onwil om meer mensen te werven.

Het bataljon leed het afgelopen jaar pijnlijke verliezen en vocht aan meerdere frontlinies voordat het zonder enige rust naar Pokrovsk werd gestuurd. Dima zag zoveel van zijn mannen gedood en gewond raken dat hij murw werd.

Toch vertelde hij CNN dat hij vastbesloten is om terug te gaan naar de frontlinies, maar eerst een verandering zal aanbrengen.

“Ik heb nu besloten dat ik me niet meer emotioneel aan mensen zal hechten. Het is een rotte aanpak, maar het is de meest verstandige,” zei hij.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

NAVO-roeptoeter New York Times komt er ook achter: Oekraïense militaire overwinning op Rusland lijkt onrealistisch

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: