De WHO is momenteel in China. Of de deskundigengroep de werkelijke omstandigheden zoals in Tonghua te zien zal krijgen, is twijfelachtig. Want ambtenaren worden gestraft als ze Covid-19-gevallen melden – maar niet als inwoners verhongeren.
Het is een jaar geleden dat het nieuwe Coronavirus uitbrak in de centrale Chinese stad Wuhan. En nog steeds probeert het Chinese leiderschap zichzelf af te schilderen als een held in de strijd tegen het virus, meldt Epoch Times.
De WHO heeft eindelijk een groep deskundigen naar China gestuurd met de opdracht de oorsprong van het Coronavirus in Wuhan op te sporen. En aan het begin van hun officiële bezoekprogramma aan China, stond een bezoek aan een tentoonstelling op de agenda. Een tentoonstelling over hoe China over het virus zegevierde.
Of de experts onder de indruk zijn van de tentoonstelling, weten we nog niet. Wat we wel weten is dat veel Chinezen, en ook Westerse politici, ervan overtuigd zijn dat het virus in China is overwonnen. En dat allemaal dankzij het bliksemsnelle optreden van China’s “zero-Covid beleid”.
Waar dit “zero-covid-beleid” toe leidt, blijkt uit de huidige lockdown van de stad Tonghua in het noordoosten van China.
400.000 mensen opgesloten: “De deur wordt dichtgelast”
De stad Tonghua ligt in het noordoosten van China. Sinds half januari is een deel van deze stad geclassificeerd als hoogrisicogebied. Als gevolg daarvan mogen 400.000 mensen in de stad hun huis niet meer uit.
“Attentie, alle inwoners. Blijf in jullie huizen. De deur is dichtgelast. Attentie, alle inwoners. Verlaat uw huis niet. De deur is dichtgelast.”
Om te voorkomen dat het virus zich verspreidt, worden mensen compromisloos opgesloten. De lockdown-maatregelen zijn zo extreem dat alle deuren van de huizen worden verzegeld of dichtgelast.
Inwoners van Tonghua stad zitten thuis opgesloten. Voedsel wordt schaars; baby’s hebben geen melkpoeder, zieke mensen hebben geen medicijnen, om nog maar te zwijgen van producten voor de vrouwelijke hygiëne. Deze staan niet eens op de lijst van noodvoorraden. Niemand weet waar ze te krijgen zijn, zelfs de medische staf niet.
Als je geluk hebt, vraag je buren die misschien rantsoenen in voorraad hebben.
Zoals deze video laat zien, gebruikt een bewoner van een hoger gelegen verdieping van een huis een touw om een zak met voedsel van een buur omhoog te trekken.
In principe kunnen mensen nu alleen nog online of via de administratie eten bestellen. Elk huishouden krijgt een vaste portie groenten en instant noedels. Wanneer de groenten niet meer beschikbaar zijn, krijgt elk gezin vier pakken instant noedels.
Wanneer de volgende levering komt is puur een kwestie van geluk
Veel bewoners klagen dat hun bestellingen na vijf dagen nog steeds niet zijn aangekomen. Uit noodzaak zijn sommigen zelfs begonnen hun huisdieren op te eten. Op internet deelde een man foto’s van zijn schildpad die gekookt werd.
Een ander klaagde op internet dat hij bijna 10 dagen uitgehongerd was. Zijn bericht werd snel verwijderd en het duurde niet lang voordat de politie hem vond en arresteerde. Hij werd ervan beschuldigd onjuiste informatie te hebben verspreid en aldus het imago van de autoriteiten te hebben geschaad. De man moet 10 dagen in de gevangenis zitten. Een geluk bij een ongeluk, want in de gevangenis kreeg hij tenminste te eten.
Ook dit is typerend voor China: in plaats van oplossingen voor de problemen te vinden, worden mensen die de problemen aan de orde stellen snel de mond gesnoerd.
De autoriteiten hebben een beloning van 5.000 yuan (ongeveer 640 euro) uitgeloofd voor iedereen die overtredingen ontdekt en aan het licht brengt. Verraden wordt openlijk aangemoedigd.
Nieuwe beelden tonen aan dat Chinese dierenmarkten nog steeds honden en katten voor vlees slachten
De wereld is echt op hol geslagen…. tijd voor een Verlosser.
de wereld is altijd al op hol geweest
Dit is het verhaal van onze slavernij.
Dit is een vertaling uit het Engels van een podcast van Stephan Molyneux uit Canada en heb geprobeerd het zo duidelijk mogelijk te vertalen.
Hoe het zover is gekomen en hoe je eindelijk vrij kan zijn.
Zoals alle dieren, willen mensen de bronnen rondom hun uitbuiten en domineren.
In eerste instantie jaagden, visten en aten we van het land maar toen gebeurde er iets magisch – en verschrikkelijks – met ons verstand.
We werden – alleen onder de dieren – bang voor de dood en het verliezen van de toekomst.
En dit was de start van een grote tragedie – en een nog grotere mogelijkheid.
Wanneer we bang worden voor de dood – verwondingen en gevangenschap, worden we controleerbaar en zo waardevol op een manier zoals geen andere bron kan zijn.
De grootste bron die een menselijk wezen kan controleren zijn geen natuurlijke bronnen, gereedschappen, dieren of land maar andere menselijke wezens.
Je kan een dier bang maken omdat dieren bang zijn van pijn op het moment.
Maar je kan een dier niet bang maken met het verlies van vrijheid, marteling of gevangenneming in de toekomst want dieren hebben weinig besef van het begrip “morgen”.
Je kan een een koe niet bedreigen met marteling of een schaap met de dood.
Je kan niet met een zwaard zwaaien naar een boom en tegen schreeuwen dat het meer fruit moet produceren of met een brandende fakkel tegen een veld zeggen dat het meer graan moet produceren.
Je krijgt niet meer eieren door een hen te bedreigen, maar je kan een man zover krijgen dat hij je zijn eieren geeft door hem te bedreigen met geweld.
Het houden van een menselijke veestapel is de meest profijtelijke en destructieve bezetting door de historie heen en bereikt nu zijn destructieve hoogtepunt.
De menselijke samenleving kan niet rationeel begrepen worden totdat het gezien wordt zoals het is, een serie boerderijen waar mensboeren(regeringen) een menselijke veestapel bezitten.
Sommige mensen raken in de war want de mensboer voorziet in gezondheidszorg, water, scholing en wegen, en dus stellen ze zich voor dat er een bepaalde welwillendheid aan het werk is.
Niets kan verder verder afstaan van de realiteit.
Mensboeren(regeringen) voorzien in gezondheidszorg, bevloeiing en opleiding voor hun veestapel.
Sommige mensen raken in de war omdat we bepaalde vrijheden hebben en indenken dat onze mensboeren(regeringen) onze vrijheden beschermen.
Maar boeren planten hun gewassen met een zekere afstand van elkaar om de opbrengst te vergroten en geven bepaalde dieren een grotere stal of weide als het betekend dat ze meer vlees en melk opbrengen.
In jouw land, jouw belasting boerderij, geeft de mensboer bepaalde vrijheden, niet omdat hij om jouw vrijheden geeft, maar om zijn opbrengst vergroten.
Begin je de oorsprong van de kooi te zien waar je in geboren bent.
Er zijn 4 belangrijke fasen van het houden van een menselijke veestapel.
De eerste fase, in het oude Egypte, was er een directe en niets ontziende menselijke dwang.
Menselijke lichamen werden gecontroleerd maar de creatieve productiviteit van de menselijke geest bleef onbereikbaar voor de zweep, brandmerken en boeien.
Slaven bleven helaas onproductief en vereisten enorme bronnen om ze te kunnen controleren.
De tweede fase was het Romeinse model waarbinnen sommige slaven iets meer ruimte kregen betreffende vrijheid, vernuftigheid en creativiteit wat hun productiviteit verhoogde.
Dit verhoogde de rijkdom van Rome en dus het belastinginkomen van de Romeinse regering en met deze toegevoegde rijkdom werd Rome een imperium en tegelijkertijd vernietigde het de economische vrijheden dat zijn macht voedde en stortte in elkaar.
Ik ben er zeker van dat dit niet volkomen onbekend in de oren klinkt.
Na de val van Rome, introduceerde het feodale model het concept van “veestapel” eigendomsrecht en belasten.
In plaats van direct bezit te zijn, bewerkte boeren het land dat ze konden behouden zolang ze de lokale oorlogsheren daarvoor betaalden. Dit model brak uiteindelijk af door toedoen van het herverdelen van productief land en was vernietigd tijdens de ontsluiting waarbij land werd samengevoegd en honderdduizenden boeren van hun voorouderlijk land werden afgetrapt omdat nieuwe bewerkingsmethoden grotere boerderijen meer productief maakten met minder mensen.
De toegenomen productiviteit van de late middeleeuwen creëerde het extra voedsel voor de expansie van de dorpen en steden mede daardoor ontstond het democratisch model voor het bezitten van mensen.
Omdat van hun land afgejaagde boeren de steden overspoelden kwam er een grote hoeveelheid aan menselijke bronnen beschikbaar voor de opkomende industriëlen en de regerende klasse van menselijke veestapelhouders realiseerden zich dat ze meer geld konden maken door hun menselijke veestapel hun eigen bezigheid te laten kiezen.
Onder het democratische model is het directe slavenmodel vervangen door het Maffia model.
De Maffia bezit zelden bedrijven, maar zend misdadiger om een keer per maand te stelen van bedrijfseigenaren.
Het is je nu toegestaan om je eigen bezigheid te kiezen waardoor je productiviteit omhoog gaat en zo ook de belasting die je kunt betalen aan je meesters.
De weinige vrijheden die je hebt zijn behouden omdat ze profijt opleven voor jouw eigenaren.
De grote uitdaging van het democratische model is dat toename van rijkdom en vrijheid de eigenaren bedreigt.
De regerende klassen profiteren aanvankelijk van relatieve vrije markt in kapitaal en arbeid, maar als hun menselijke veestapel meer gewend raken aan hun vrijheden en groeiende rijkdom beginnen ze zich af te vragen waarom ze eigenlijk heersers nodig hebben.
Nou ja, niemand heeft gezegd dat het het houden van een menselijke veestapel makkelijk is.
Om de belasting veestapel veilig in verbinding te houden met de heersende klassen is een proces in drie fasen.
De eerste fase is om de jongeren te indoctrineren middels staatsscholing.
Sinds de rijkdom van democratische landen groeide, werden staatsscholen universeel gesticht om de gedachten en zielen van de menselijke veestapel te controleren.
De tweede fase is burgers op te zetten tegen elkaar middels de creatie van een afhankelijke menselijke veestapel.
Het is niet eenvoudig om direct over menselijke wezens te heersen middels geweld en waar het bewerkstelligd kan worden blijft het verminkend onproductief, zoals gezien kan worden in Noord Korea.
Menselijke wezens planten zich niet makkelijk voort of produceren niet efficiënt in directe gevangenschap.
Maar als menselijke wezens geloven dat ze vrij zijn dan zullen ze meer produceren voor hun eigenaren.
De beste manier om deze illusie vol te houden is om sommige van de veestapel op de loonlijst van de eigenaar te zetten.
Deze mensen die afhankelijk worden van de bestaande hiërarchie zullen dan mensen aanvallen die wijzen naar het geweld, hypocrisie en immoraliteit van menselijk eigenaarschap.
Vrijheid is slavernij en slavernij is vrijheid.
Als je de mensen zover kan krijgen dat ze elkaar aanvallen als iemand de realiteit naar voren brengt van hun situatie, dan hoef je niet zoveel controle uit te oefenen dan dat je het direct doet.
De mensen die afhankelijk worden van de gunsten van hun eigenaren, zullen gewelddadig optreden als iemand de deugdelijkheid van menselijk eigenaarschap betwist en de intellectuele en artistieke klassen, voor eeuwig afhankelijk van de eigenaren, zullen zeggen tegen iedereen die vrijheid opeist van eigenaarschap “je zal je medemens schade toe brengen”.
De veestapel wordt dus omsloten door de morele verantwoordelijkheid te verschuiven voor dit destructieve van het gewelddadige systeem naar deze die echte vrijheid eisen.
De derde fase is om een continue dreiging uit te vinden zodat de angstig gemaakte veestapel zich vastklampt aan de bescherming van de eigenaren.
Dit systeem van het houden van mensen is nu bijna aan zijn einde.
De verschrikkelijke tragedies van moderne westerse economische systemen zijn opgetreden, niet ondanks, maar vanwege de verleden economische vrijheden.
De massieve groei in westerse rijkdom doorheen de 19de eeuw resulteerde uit economische vrijheden en het was deze erge groei in rijkdom die de groei en macht van de staat voedde.
Wanner ook maar de veestapel exponentieel productiever wordt krijg je een corresponderende groei in aantal van veehouders en hun afhankelijken.
De groei van de staat is altijd proportioneel aan de voorafgaande economische vrijheden.
Economische vrijheid creëert rijkdom en de rijkdom trekt meer dieven en politieke parasieten aan wiens hebberigheid dan de economische vrijheden vernietigen.
In andere woorden, vrijheid vergroot het kankergezwel dat staat heet.
De regering die het kleinste start zal altijd eindigen als de grootste.
Dus dat is waarom er geen uitvoerbaar en duurzaam alternatief is voor een werkelijke en vreedzame samenleving.
Een samenleving zonder politieke heersers – zonder menselijk eigenaarschap – zonder het geweld van belastingen en staat-isme.
Om werkelijk vrij te zijn is erg makkelijk en moeilijk tegelijk.
We vermijden de verschrikkingen van onze slavernij omdat het zo pijnlijk is om het rechtstreeks te zien.
We dansen rond het eindeloze geweld van ons stervende systeem omdat we de aanvallen vrezen van de mede koeien.
Maar we kunnen allen maar gehouden worden in kooien die we weigeren te zien.
Wordt wakker.
Om de boerderij te zien moet je hem verlaten