Bescherm uw kinderen… want de Grote Reset komt voor hen

Vergeef me de grimmige opening hiervan, maar kinderen krijgen nu op school les over masturbatie in de leeftijd van 3-6 jaar. En de ouders wordt verteld dat deze lessen verplicht zijn, schrijft Lucy Davies.

Geen “grooming”. Niet “kinderen seksualiseren”. Niet “waanzinnig creepy en ongepast”. Verplicht.

Noem het een samenzwering zoveel u wilt, er is een zeer duistere, zware agenda in het spel en dit is er een deel van…

Zo ook de indoctrinatie van de geslachtsverwarring…

En de indoctrinatie in angst voor het virus en het misplaatste verantwoordelijkheidsgevoel…

En de klimaatangst-indoctrinatie, de manipulatie en het schuldgevoel…

En de “behoefte” aan een “handige” cashloze maatschappij indoctrinatie…

En de “wees aardig” ten koste van alles indoctrinatie…

En de “angst om tegen de norm in te gaan, hoe klote die ook is, want de kudde zal op u springen als een boze troep voorgeprogrammeerde hyena’s en u zult alles verdienen wat u toekomt” indoctrinatie…

En de indoctrinatie van de oorlogspropaganda…

En al de rest van de rotzooi waarmee wij van alle kanten gebombardeerd worden.

Het komt niet voor niets allemaal op de scholen. Meer en meer. Het is niet eens meer heimelijk of verraderlijk.

Er zijn drag queens die er uitzien als plastic sekspoppen die verhaaltjes voorlezen aan 4-jarigen en ouders die te “vriendelijk en liberaal” zijn om te zeggen: “Blijf verdomme van mijn kind af”.

Zij hebben mensen die kinderen injecteren met experimentele drugs, gemaakt door bekende misdadigers, om ouderen te “redden” die al 5 keer van dat rotding gehad hebben.

Er zijn leraren die hun kinderen angstporno van de regering voorschotelen, omdat “dat nu eenmaal in het leerplan staat”.

Kinderen worden aangekleed in de kleuren die passen bij het laatste propagandastreven. Het maakt niet uit wat u of zij denken, zolang het maar in overeenstemming is met “the done thing”.

Is “the done thing” ooit luider geweest?

Is er tegenin gaan ooit minder populair geweest?

Zijn wij ooit hersenlozer gehoorzaam geweest en bang om het gezag in twijfel te trekken?

En zo ja, waar hebben wij dat geleerd?

Ik vraag me vaak af wat er nodig is om hier een eind aan te maken. Om de breuk te veroorzaken.

Zal het zijn wanneer iemands kind toestaat verkracht te worden omdat het niet wilde beledigen? Vooral als de dader toevallig uit een modieuze minderheidsgroep was?

Of omdat ze opgegroeid waren in een wereld waar de volwassenen automatisch deden wat hun gezegd werd en het woord “nee” geleidelijk uit hun collectieve woordenschat hadden laten verdwijnen.

Omdat “rechtvaardig”.

Omdat “wetenschap”.

Omdat “wees aardig”.

Omdat “gezag”.

Omdat “waarom zouden ze dat doen?”

Alsof er ook maar iets vriendelijk is aan wat er stilletjes met onze kinderen gebeurt, terwijl wij onze Oscar-waardige voorstellingen blijven opvoeren van “alles is normaal hier op de planeet Aarde”.

Doen alsof.

Elke. Iedere. Dag.

Het is allemaal zo griezelig lang gepland. De moeite die erin gestoken is, is onbegrijpelijk. En dat werkt het “Oh kom op… Echt?” groepsdenken alleen maar in de hand.

Alsof het zo sinister zou kunnen zijn. Het is toch zeker “gewoon” toeval na toeval. Of wat ze ook op het nieuws zeiden.

Druppelen. Druppel na druppel. Slijt ons allemaal uit. Zij willen dat wij zo moe worden dat wij ophouden.

Wij stoppen met praten. Wij stoppen met voelen. Wij stoppen met proberen.

Ik zie dit nu. Heel vaak. Het is wat ik ook gevoeld heb. Alsof wij ergens op wachten. Alsof deze giftige stoomwals des onheils gewoon zal omkeren en ons allemaal met rust zal laten.

Want waarom?

Omdat het allemaal te vreemd werd. Het vreemde werd de norm.

Wij weten niet eens of het vreemde wel gezien wordt, laat staan als vreemd gezien wordt. En als het als vreemd gezien wordt, waar is dan verdomme de normale reactie op vreemd? Waar zijn de wtf-meters? Zijn ze gebroken? Zijn ze verwijderd?

Wij schijnen ofwel in gelukzalige onwetendheid te verkeren, ofwel in tartende ontkenning, ofwel vast te zitten in “we hebben het geprobeerd” verslagen apathie. Ik ben zeker in en uit de laatste geweest.

Maar terwijl wij wachten, ontkennen, opgeven of doen alsof, rollen wij om en laten wij toe dat zij onze kinderen dit aandoen.

Deze onzin smijten zij ons voor via de media, die wij kunnen uitschakelen. Ze smijten het op scholen als nooit tevoren. Rechtstreeks in hun verstand, om hen voor het leven op te stellen. Zij hebben niet de macht om het uit te zetten.

De verantwoordelijkheid ligt bij ons.

Ik weet dat dit soort praatjes een vastgeroest record is. Ik weet heel goed dat het meestal ongewenst is. Ik besef dat het ongelooflijk kan triggeren. Maar ik wil geen deel uitmaken van de vloed van apathie waardoor het tegenargument overstemd kon worden.

Ik ben me ervan bewust dat veel mensen het gevoel hebben dat thuisonderwijs niet mogelijk is, zelfs als ze het zouden willen doen. Onze eigen indoctrinatie van wat nodig is, belangrijk of waartoe wij in staat zijn, staat nog zo stevig in onze hersenen gegrift.

Maar alstublieft, bedenk hoeveel dingen zij ons geïntimideerd en gemanipuleerd hebben om ons te doen geloven dat ze in 2020 “noodzakelijk”, “verplicht” of “voor het grotere goed” waren, terwijl ze dat duidelijk allesbehalve waren.

Zoveel dingen zijn meer mogelijk en positief dan men ons wil doen geloven. Zo vaak blijkt wat als negatief wordt gezien voor het tegenwerken van de trend, het beste te zijn wat we ooit hadden kunnen doen.

Kijk hoe zij onze kuddementaliteit tegen ons gebruikt hebben. Wetende dat wij liever onze vrijheden en integriteit zouden verliezen dan onze sociale status. Wat een test om te zien waar zij mee weg kunnen komen voordat wij een standpunt innemen.

Zij hebben ons voor de gek gehouden. En nu hebben zij ons, in naam van onze kinderen, geestdodend gemaakt tot wat een totale ontbinding schijnt te zijn van wat al een alarmerend zwakke lijn in het zand was.

Ze kapen ons medeleven met een eindeloze stroom Trojaanse paarden waar wij overheen springen als zij de schakelaar omzetten. Ons uitlachen terwijl wij letterlijk onze eigen ondergang toejuichen, in onze blinde ijver om “het juiste te doen.

Hun juiste ding.

Zij bulldozeren zich een weg naar binnen, omdat wij ze hun gang laten gaan. Nog steeds vertrouwen en gehoorzamen wij degenen die wij zeggen te verachten en te wantrouwen.

Wij zijn als de deelnemers aan het conformiteitsexperiment van Milgram, waar de mensen stil en gehoorzaam in een met rook gevulde kamer zaten, alleen maar omdat alle anderen in de kamer, die wisten dat het een experiment was, de rook negeerden. Zij konden zelfs nauwelijks het papier voor zich zien. Zij kenden vermoedelijk de gevaren van rook. Maar de overgrote meerderheid zat daar maar.

Wachtend. Negeren. Ontkennend. Doen alsof. Toestaan.

Men waarschuwt al heel lang dat ze voor de kinderen komen. Nu zijn ze heel duidelijk aangekomen en wij moeten in de weg staan.

Niet alleen ouders, alle volwassenen. Genoeg van die zelfopoffering voor oma, omgekeerde verantwoordelijkheid bullshit. Wat zou u ervan vinden als oma zich eens zou inzetten voor de kinderen?

Wat zou u ervan vinden als wij onze aandacht verlegden naar de taak waarvoor wij hier zijn, namelijk voor de jongeren zorgen. In de weg staan.

In het wild zie je geen leeuwen die zich naast hun jongen verschuilen, zich zorgen maken over wat anderen van hen zullen denken, doen alsof ze de enorme dreiging die recht voor hen opdoemt niet opmerken, diegenen uitlachen die hen erop wijzen en het beestje recht op hun kroost af laten lopen om te doen wat het maar wil.

De onze is misschien niet zo’n duidelijke fysieke aanval (afgezien van de giftige injecties). Het is aantoonbaar gevaarlijker dan dat, want voor sommigen is het onzichtbaar en voor velen is het te ontkennen. Onzichtbaar tot het te laat is en het kwaad al geschied is.

Zij wurmen hun venijnige, giftige ranken in de geesten van onze kinderen. Want als zij hun verstand hebben, hebben zij alles.
Ultieme controle. De droom van de narcist.

Wij kunnen de andere kant opkijken zoveel wij willen, maar wij zijn in een psychologische oorlog verwikkeld; uiteindelijk een geestelijke oorlog met ook enorme lichamelijke gevolgen, en onze kinderen zijn een groot doelwit.

Dus stel het in vraag, daag het uit, roep het uit.

Breng het aan het licht, praat erover, bundel uw krachten.

Maak lawaai. Por de norm.

Wees ongemakkelijk.

Loop weg, doe uw eigen ding en vertel het aan anderen. Zet een alternatief op.

Waar u ook zin in hebt, doe het.

Wees alleen niet bang om ertegenin te gaan.

Geen van deze agenda-gedreven indoctrinaties zijn normaal en geen van hen is ook maar in de verste verte in orde. Ze zijn ongelooflijk schadelijk, en dat geldt ook voor onze apathie, ontkenning en stilzwijgen.

Dit zijn onze kinderen. Duw verdomme terug.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Feiten die de homolobby in de doofpot wil stoppen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: