Achter het Tinnen Gordijn: BRICS+ versus NAVO/G7

Ooit bestond er een IJzeren Gordijn dat het Europese continent verdeelde. Deze term, die gemunt werd door de voormalige Britse Premier Winston Churchill, verwees naar de pogingen van de toenmalige Sovjet-Unie om een fysieke en ideologische grens met het westen te trekken. Het westen van zijn kant voerde een beleid van indamming tegen de verspreiding en de invloed van het communisme, schrijft Pepe Escobar.

Spoel door naar het huidige tijdperk van techno-feodalisme, en er bestaat nu wat men een Tin Gordijn zou kunnen noemen, gefabriceerd door het angstige, onwetende, collectieve westen, via de G7 en de NAVO: ditmaal om de integratie van het Mondiale Zuiden in wezen in te dammen.

BRICS tegen G7

Het meest recente en significante voorbeeld van deze integratie is het naar buiten treden van BRICS+ op de on-line top die vorige week in Peking werd gehouden. Dit ging veel verder dan het vaststellen van de contouren van een “nieuwe G8,” laat staan van een alternatief voor de G7.

Kijkt u maar eens naar de gesprekspartners van de vijf historische BRICS (Brazilië, Rusland, India, China, Zuid-Afrika): wij vinden een microkosmos van het Mondiale Zuiden, die Zuidoost-Azië, Centraal-Azië, West-Azië, Afrika en Zuid-Amerika omvat – waarmee de “Mondiale” werkelijk in het Zuiden van de Wereld wordt gebracht.

Onthullend is dat de duidelijke boodschappen van de Russische president Vladimir Poetin tijdens de top in Peking, in schril contrast met de G7-propaganda, eigenlijk gericht waren tot het hele Zuiden van de wereld:

• Rusland zal zijn verplichtingen nakomen om energie en meststoffen te leveren.
  Rusland verwacht een goede graanoogst – en tot 50 miljoen ton aan de wereldmarkten te kunnen leveren.
• Rusland zal de doorvaart van graanschepen naar de internationale wateren verzekeren, zelfs nu Kiev de Oekraïense havens ondermijnd heeft.
• De negatieve situatie over Oekraïens graan wordt kunstmatig opgeblazen.
• De sterke stijging van de inflatie in de wereld is het gevolg van de onverantwoordelijkheid van de G7-landen, niet van Operatie Z in Oekraïne.
• De onevenwichtigheid van de wereldverhoudingen broeit al lang en is een onvermijdelijk gevolg geworden van de uitholling van het internationale recht.

Een alternatief systeem

Poetin ging ook rechtstreeks in op een van de hoofdthema’s waar de BRICS al sinds de jaren 2000 diepgaand over praten – het ontwerpen en invoeren van een internationale reservemunt.

Dit is onvermijdelijk na de hysterische westerse sancties na Operatie Z; de totale de-dollarisering die Moskou is opgelegd; en de toenemende handel tussen BRICS-landen. Zo zal in 2030 een kwart van de oliebehoefte van de planeet afkomstig zijn van China en India, met Rusland als belangrijkste leverancier.

De “RIC” in BRICS kunnen gewoon niet het risico lopen buitengesloten te worden van een door de G7 gedomineerd financieel systeem. Zelfs het koorddansende India begint het door te krijgen.

Wie spreekt voor de “internationale gemeenschap?

In het huidige stadium vertegenwoordigen de BRICS-landen 40 procent van de wereldbevolking, 25 procent van de wereldeconomie, 18 procent van de wereldhandel, en dragen zij voor meer dan 50 procent bij aan de economische groei in de wereld. Alle indicatoren zijn op de goede weg.

Sergej Stortsjak, CEO van de Russische bank VEG, formuleerde het heel diplomatiek: “Als de stemmen van de opkomende markten de komende jaren niet gehoord worden, moeten we heel serieus nadenken over het opzetten van een parallel regionaal systeem, of misschien wel een mondiaal systeem.”

Over een “parallel regionaal systeem” wordt al actief gesproken tussen de Economische Unie van Eurazië (EAEU) en China, gecoördineerd door minister van Integratie en Macro-economie Sergej Glazjev, die onlangs een verbluffend manifest heeft geschreven waarin hij zijn ideeën over de economische soevereiniteit van de wereld versterkt.

Ontwikkeling van de “derde wereld”

Wat er op het trans-Euraziatische financiële front gebeurt, zal parallel lopen met een tot nu toe weinig bekende Chinese ontwikkelingsstrategie: het Global Development Initiative (GDI), dat president Xi Jinping vorig jaar tijdens de Algemene Vergadering van de VN heeft aangekondigd.

Het GDI kan gezien worden als een ondersteuningsmechanisme van de overkoepelende strategie – en dat blijft het Belt and Road Initiative (BRI), bestaande uit economische corridors die Eurazië onderling verbinden tot aan zijn westelijk schiereiland, Europa.

Tijdens de High-level Dialogue on Global Development, een onderdeel van de BRICS-top, heeft het Mondiale Zuiden iets meer geleerd over het GDI, een organisatie die in 2015 is opgericht.

In een notendop wil het GDI de internationale ontwikkelingssamenwerking een turbo-impuls geven door de financiering aan te vullen van een overvloed aan instanties, bijvoorbeeld het Fonds voor Zuid-Zuid-samenwerking, de Internationale Ontwikkelingsassociatie (IDA), het Aziatisch Ontwikkelingsfonds (ADF), en de Wereldmilieufaciliteit (GEF).

Tot de prioriteiten behoren “armoedebestrijding, voedselzekerheid, COVID-19 reactie en vaccins,” industrialisatie, en digitale infrastructuur. Vervolgens werd begin 2022 een groep “Vrienden van de GDI” opgericht, die reeds meer dan 50 landen heeft aangetrokken.

De BRI en de GDI zouden gelijk op moeten gaan, ook al heeft Xi zelf tijdens de BRICS-top duidelijk gemaakt dat “sommige landen de ontwikkelingsagenda politiseren en marginaliseren door muren op te trekken en anderen verlammende sancties op te leggen.”

Duurzame ontwikkeling is dan weer niet bepaald het terrein van de G7, laat staan van de NAVO.

Zeven tegen de wereld

Het verklaarde hoofddoel van de G7 top in Schloss Elmau aan de Beierse Alpen is “eenheid te projecteren” – zoals in de voorvechters van het collectieve westen (Japan inbegrepen) verenigd in duurzame en onbepaalde “steun” voor de onherroepelijk mislukte Oekraïense staat.

Dat maakt deel uit van de “strijd tegen het imperialisme van Poetin,” maar dan is er ook nog “de strijd tegen honger en armoede, de gezondheidscrisis en de klimaatverandering,” zoals de Duitse kanselier Scholz in de Bondsdag zei.

In Beieren drong Scholz aan op een Marshallplan voor Oekraïne – een belachelijk concept, aangezien Kiev en omgeving tegen eind 2022 net zo goed tot een nietige rompstaat gereduceerd zouden kunnen zijn. Het idee dat de G7 zou kunnen werken aan het “voorkomen van een catastrofale hongersnood”, volgens Scholz, bereikt een paroxisme van potsierlijkheid, aangezien de dreigende hongersnood een direct gevolg is van de door de G7 opgelegde sanctiehysterie.

Het feit dat Berlijn India, Indonesië, Zuid-Afrika en Senegal als toevoegingen aan de G7 heeft uitgenodigd, diende als extra komische verlichting.

Het Tinnen Gordijn is opgetrokken

Het zou zinloos zijn om van de verbazingwekkende verzameling middelmoten die “verenigd” zijn in Beieren, onder de de facto leider van de Europese Commissie (EC), Führer Ursula von der Leyen, enige substantiële analyse te verwachten over de ineenstorting van de wereldwijde bevoorradingsketens en de redenen die Moskou ertoe hebben gedwongen de gasstromen naar Europa te verminderen. In plaats daarvan gaven zij Poetin en Xi de schuld.

Welkom bij het Blikgordijn – een 21e eeuwse heruitvinding van het Intermarium van de Oostzee tot de Zwarte Zee, beraamd door het Imperium der Leugen, compleet met West-Oekraïne geabsorbeerd door Polen, de Drie Baltische Dwergen: Bulgarije, Roemenië, Slovenië, Tsjechië en zelfs het NAVO-aspirant Zweden en Finland, die allemaal beschermd zullen worden tegen “de Russische dreiging”.

Een uit de hand gelopen EU

De rol van de EU, die binnen de G7 over Duitsland, Frankrijk en Italië heerst, is bijzonder leerzaam, vooral nu Groot-Brittannië weer de status van een inconsequent eilandstaatje heeft.

Elk jaar worden er wel 60 Europese “richtlijnen” uitgevaardigd. Zij moeten verplicht worden omgezet in het interne recht van elke EU-lidstaat. In de meeste gevallen is er geen enkel debat.

Dan zijn er nog meer dan 10.000 Europese “verordeningen”, waarbij “deskundigen” van de Europese Commissie (EC) in Brussel aan elke regering “aanbevelingen” doen, die recht uit de neoliberale canon komen, over hun uitgaven, hun inkomsten en de “hervormingen” (inzake gezondheidszorg, onderwijs, pensioenen) die gehoorzaamd moeten worden.

Verkiezingen in elke EU-lidstaat zijn dus volstrekt zinloos. Hoofden van nationale regeringen – Macron, Scholz, Draghi – zijn slechts uitvoerders. Een democratisch debat is niet toegestaan: De “democratie” is, net als de “waarden van de EU”, niet meer dan een rookgordijn.

De echte regering wordt uitgeoefend door een stelletje apparatsjiks, gekozen door een compromis tussen de uitvoerende machten, die op een uiterst ondoorzichtige manier te werk gaan.

De EG staat geheel buiten elke vorm van controle. Zo is een verbluffende middelmatigheid als Ursula von der Leyen – vroeger de slechtste minister van Defensie van het moderne Duitsland – omhoog gekatapulteerd tot de huidige Führer van de EG, die hun buitenlands, energie- en zelfs economisch beleid dicteert.

Waar staan zij voor?

Vanuit het gezichtspunt van het Westen is het Tinnen Gordijn, met al zijn onheilspellende Koude Oorlog 2.0 boventonen, slechts een voorgerecht vóór het hoofdgerecht: keiharde confrontatie in heel Azië en de Stille Oceaan – omgedoopt tot “Indo-Pacific” – een kopie van het Oekraïne-racket, bedoeld om China’s BRI en GDI in toom te houden.

Als tegenreactie is het verhelderend om te zien hoe het Chinese Ministerie van Buitenlandse Zaken nu in detail het contrast benadrukt tussen BRICS – en BRICS+ – en de keizerlijke AUKUS/Quad/IPEF combo.

BRICS staan voor de facto multilateralisme; focus op mondiale ontwikkeling; samenwerking voor economisch herstel; en verbetering van het wereldbestuur.

Het door de VS bedachte racket daarentegen staat voor Koude Oorlogsmentaliteit; uitbuiting van ontwikkelingslanden; samenspannen om China in toom te houden; en een Amerika-eerst beleid dat de monopolistische “op regels gebaseerde internationale orde” bekrachtigt.

Het zou misleidend zijn te verwachten dat de G7-helden die in Beieren bijeen zijn, de absurditeit zouden inzien van bijvoorbeeld het opleggen van een prijsplafond voor de Russische olie- en gasexport. Als dat werkelijk zou gebeuren, zal Moskou geen problemen hebben om de energielevering aan de G7 volledig stop te zetten. En als andere landen worden uitgesloten, zou de prijs van de olie en het gas die zij importeren drastisch stijgen.

BRICS effenen de weg voorwaarts

Geen wonder dus dat de toekomst onheilspellend is. In een verbluffend interview aan de Wit-Russische staatstelevisie heeft de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov samengevat hoe “het westen eerlijke concurrentie vreest.”

Vandaar de apex van de cancel-cultuur, en de “onderdrukking van alles wat op een of andere manier in strijd is met de neoliberale visie en indeling van de wereld.” Lavrov vatte ook de routekaart samen die voor ons ligt, ten behoeve van het hele Mondiale Zuiden:

Tinnen Gordijn? Eerder een Gescheurd Gordijn.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

EU-economie zal dit jaar instorten – “Vanaf oktober zal het Westen niets meer krijgen. Niets!”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: