Wat in hemelsnaam had het Westen in gedachten?

Wat dachten die bloeddorstige NAVO-neocons in hemelsnaam? Op elk moment in de afgelopen negen maanden hadden ze een diplomatieke regeling met Rusland kunnen treffen die:

• De oorlog in Oekraïne had kunnen voorkomen/beëindigen, waardoor tienduizenden Oekraïense levens en honderden miljarden aan economische kosten en vernietiging waren bespaard.
• De Russisch sprekende bevolking van de Donbas een aanzienlijke mate van zelfbestuur en autonomie ten opzichte van de vijandige regering in Kiev zou hebben toegestaan.
• Toegestaan dat het historische Russische grondgebied van de Krim onder Russische controle blijft, overeenkomstig de wens van het overgrote deel van de Russisch sprekende bevolking.
• De NAVO uit Oekraïne en haar raketten weg van de drempel van Rusland gehouden.
• De NAVO-raketbases verwijderd uit de oude Warschaupactlanden, waar de NAVO zich had uitgebreid in strijd met de plechtige belofte van Washington ten tijde van de Duitse hereniging om de NAVO “geen centimeter naar het oosten” uit te breiden.

Zou dit de nationale veiligheid van de VS en Europa hebben bevorderd, de toen bloeiende vreedzame handel van Europa met Rusland hebben laten doorgaan en de huidige wereldwijde plaag van stijgende energie- en voedselprijzen als gevolg van de sanctieoorlog hebben voorkomen? schrijft David Stockman.

Jazeker. In overvloed!

Dus keert de vraag terug. Welke alternatieve weg hadden Washington/NAVO voor ogen en hoe zouden de waarschijnlijke gevolgen daarvan beter zijn geweest dan de hierboven samengevatte regeling, die altijd al mogelijk was, of, veel erger nog, het rampzalige eindspel dat zich nu ontvouwt?

Feit is dat na de toespraak van Poetin van gisteren de uitdrukking “rampzalig eindspel” nauwelijks toereikend is om het komende scenario te beschrijven. Dat komt omdat hij aangaf dat de relatieve terughoudendheid van Ruslands “speciale militaire operatie” (SMO) nu voorbij is, en wat ons te wachten staat is een grootschalige politieke en militaire oorlogsvoering die alleen maar kan eindigen in rampspoed voor Oekraïne, de NAVO en zelfs de wereld:

De kern van de zaak is dat Poetin nu :

• Het volledige BBP van Rusland mobiliseert, dat minstens 15X groter is dan wat er over is gebleven van Oekraïne.
• 300.000 nieuwe reserves aanwerft, oftewel het dubbele van het aantal Russische troepen dat nu in de SMO is ingezet.
• Het opgeven van het beleid om het civiele elektriciteitsnet en het spoorwegnet van Oekraïne niet aan te vallen, wat cruciaal is geweest voor het overleven van Oekraïne tot nu toe en de massale levering van wapens door het Westen over de westelijke grens en via het binnenlandse spoorwegnet mogelijk maakte.
• Voorbereidingen treffen om de twee afgescheiden Donbas-republieken in het oosten en de regio’s Kherson en Zaporizhia in het zuiden te annexeren na inderhaast uitgeschreven referenda, waardoor de oorlog zal veranderen in een expliciete aanval op Rusland door de NAVO.

Zeker, Kiev en Washington roepen luidkeels dat deze referenda “schijnvertoningen” zijn, en het is waarschijnlijk zo dat het tellen van de stemmen niet beter zal verlopen dan in de staat Georgië in 2020.

Maar feit is dat deze regio’s worden bevolkt door Russisch-sprekenden die geen liefde of loyaliteit hebben voor de anti-Russische regering in Kiev; al in groten getale in de rij staan voor het Russische staatsburgerschap; en die in elk geval de vergelding van het Oekraïense leger en de geheime dienst veel meer vrezen dan de Russen.

Anders gezegd, de bevolkingen van de Volksrepublieken Donetsk (DPR) en Luhansk (LPR) en die van de regio’s Kherson en Zaporizhzhia smeken er niet om te worden “bevrijd” door de Oekraïense legers en zich zeker niets aantrekken van de hypocriete onzin van Washington/NAVO over de rechtsstaat en de onschendbaarheid van grenzen.

In feite heeft het overgrote deel van de bevolking (75-90%) van deze regio’s op de pro-Russische kandidaat gestemd bij alle presidentsverkiezingen die in Oekraïne zijn gehouden sinds de rode vuist van de Sovjet-Unie in 1991 aan hun bestuur werd onttrokken.

Dat wil zeggen dat zij impliciet hebben gestemd voor de opdeling van een land dat nooit heeft bestaan totdat het na 1922 door het tirannieke bewind van Lenin, Stalin en Chroesjtsjov aan elkaar werd genageld. Daarmee hebben zij een willekeurige herschikking van grenzen bewerkstelligd, waardoor wat meer dan 200 jaar lang “Nieuw Rusland” was geweest, werd ondergebracht in de door de communisten ontworpen Socialistische Sovjetrepubliek Oekraïne.

Maar nu, binnen enkele weken, zullen de grenzen van Oekraïne worden hersteld naar de status quo ante van voor de Eerste Wereldoorlog. Of het nu eerlijk is of niet, de stemming zal overweldigend in het voordeel van de separatie uitvallen en op verzoek van de bevolking van “Novorussiya” heeft Poetin aangegeven dat deze regio’s weer formeel Russisch grondgebied zullen worden.

Dat betekent natuurlijk weer dat de NAVO-oorlog ter ondersteuning van het regime in Kiev een expliciete oorlog op het grondgebied van Rusland wordt. En dat voorspelt zeker een bloedig en rampzalig eindspel, want de enige manier waarop het niet eindigt in een wapenstilstand na nog veel meer doden en verwoestingen, gevolgd door afscheiding van de nieuwe “Russische” gebieden, is als Oekraïne de oorlog wint.

Dat zal niet gebeuren.

Zodra Moskou de handschoenen uittrekt en Oekraïne’s elektriciteitsnet en spoorwegsysteem verwoest, is het allemaal voorbij, behalve het geschreeuw. De massale toevoer van westerse wapens, die Kiev tot nu toe in het spel heeft gehouden, zal drastisch worden beperkt; en de burgerbevolking in de door Kiev gecontroleerde gebieden zal zonder meer worden achtergelaten en zich voorbereiden op bibberen in het donker als de strenge Oekraïense winter nadert.

Ook de vermeende verrassingsoverwinning van de Oekraïense troepen in het Kharkiv-gebied in de afgelopen weken verandert niets aan het scenario. Wat daarmee feitelijk werd bereikt, was het opofferen van duizenden Oekraïense troepen in de ogenschijnlijk zwakke aanval op Kherson in het zuiden, om een paar duizend vierkante kilometer lichtbevolkte open steppe rond Kharkiv te heroveren.

Het vermeende haastig terugtrekkende Russische leger was dat absoluut niet. Het gebied werd grotendeels bezet en verdedigd door de licht getrainde vrijwilligers van de Republiek Luhansk, niet door de getrainde professionals van de Russische strijdkrachten.

Nu het Oekraïense leger de Luhansk-vrijwilligers heeft verdreven en de open steppegebieden heeft bezet, rest de Russische dominantie in de lucht- en artillerieoorlog om de vermeende overwinnaars te omsingelen en hen vanuit de lucht en via langeafstandsgeschut dat nu in stelling wordt gebracht te verpulferen.

Dat wil zeggen, over een paar weken zal de Oekraïense “overwinning” uit de media verdwijnen, net als zoveel andere vermeende tegenslagen voor de Russische zaak.

In plaats daarvan zal het nieuws gaan over de wreedheid van de Russische aanvallen op de energie- en transportinfrastructuur van Oekraïne; de wegversperringen die het zal opwerpen voor wat de sloopwedloop wordt van door de VS/NAVO geleverd wapentuig naar het gevechtsfront; en het feit dat zonder massale nieuwe hulp van Washington, naast de reeds goedgekeurde 50 miljard dollar, het burgerleven in de door Kiev gecontroleerde delen van het land op instorten staat en het regime in Kiev vrijwel in leven wordt gehouden door Washington.

Kortom, het eindspel in plaats van de diplomatieke regeling die al lang geleden getroffen had kunnen worden, zal ofwel een ongunstigere verdeling van Oekraïne zijn, waardoor Kiev en de westelijke regio’s achterblijven als een failliete, door land ingesloten rompstaat en vazal van het westen, ofwel een escalatie waarbij de NAVO rechtstreeks militair optreedt en de wereld aan de rand van een kernoorlog komt te staan.

Tot zover het gebruik van Oekraïne als kanonnenvoer om Rusland drastisch te “verzwakken” en de gedemoniseerde Vlad Poetin van de macht te verdrijven. Integendeel, tegen de tijd dat de koude en donkere winter in Europa aanbreekt, zullen de Europese regeringen, die slaafs het aanbod van Washington hebben uitgevoerd, als dominostenen omvallen.

Nog belangrijker, het zal ook de nieuwe Republikeinse meerderheid op Capitol Hill zijn die onze openingsvraag stelt aan Biden’s oneindig dwaze nationale veiligheidsteam, inderdaad: Wat dachten jullie in hemelsnaam!

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De epische ineenstorting is nabij

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: