35 studies over de werkzaamheid van vaccins die twijfels doen rijzen over vaccinatieverplichtingen

Nu een deel van de mensen al meer dan een half jaar gevaccineerd is, stromen de bewijzen over de werkzaamheid van Covid-vaccins binnen. Bij de beoordeling van de werkzaamheid van vaccins is het belangrijk onderscheid te maken tussen de werkzaamheid tegen infectie, symptomatische ziekte en overdracht en de werkzaamheid tegen ziekenhuisopname en overlijden. Voor infectie en symptomatische ziekte zijn de COVID-19 vaccins niet zo doeltreffend als gehoopt, met immuniteit die na een paar maanden geleidelijk afneemt. Voor ziekenhuisopname en overlijden is de immuniteit sterker en houdt ten minste zes maanden aan, schrijft Dr. Paul Alexander.

De bevindingen impliceren dat de wereldwijde infectie-explosie die we hebben meegemaakt – na de dubbele vaccinatie in b.v. Israël, het VK, de VS enz. het gevolg kan zijn van het feit dat de gevaccineerden Covid evenveel of zelfs meer verspreiden dan de ongevaccineerden.

Een voor de hand liggende vraag is of vaccins met een beperkt vermogen om symptomatische ziekte te voorkomen, de evolutie van virulentere stammen in de hand kunnen werken. In een PLoS Biology artikel uit 2015 merkten Read et al. op dat:

“Conventionele wijsheid is dat natuurlijke selectie zeer dodelijke ziekteverwekkers zal verwijderen als gastheer-sterfte de transmissie sterk vermindert. Vaccins die gastheren in leven houden maar toch transmissie mogelijk maken, zouden dus zeer virulente stammen in een populatie kunnen laten circuleren.”

In plaats van dat de ongevaccineerden de gevaccineerden in gevaar brengen, zouden het dus theoretisch de gevaccineerden kunnen zijn die de ongevaccineerden in gevaar brengen, maar daar hebben we nog geen bewijs voor gezien.

Hier geef ik een samenvatting van studies en rapporten die licht werpen op door vaccinatie veroorzaakte immuniteit tegen Covid. Zij belichten de problemen met vaccinatiemandaten die momenteel miljoenen mensen bedreigen. Zij doen ook twijfels rijzen over de argumenten om kinderen te vaccineren.

1) Gazit et al. uit Israël toonden aan dat “SARS-CoV-2-naïeve gevaccineerden een 13-voudig (95% CI, 8-21) verhoogd risico hadden op een doorbraakinfectie met de Delta-variant in vergelijking met degenen die eerder waren besmet”. Wanneer gecorrigeerd werd voor het tijdstip van ziekte/vaccin, was er een 27-voudig verhoogd risico (95% CI, 13-57).

2) Het risico van infectie negerend, gegeven dat iemand geïnfecteerd was, vonden Acharya et al. “geen significant verschil in cyclusdrempelwaarden tussen gevaccineerde en niet-gevaccineerde, asymptomatische en symptomatische groepen die geïnfecteerd waren met SARS-CoV-2 Delta.”

3) Riemersma et al. vonden “geen verschil in virale belasting bij vergelijking van niet-gevaccineerde personen met degenen die vaccin-‘doorbraak’-infecties hebben. Bovendien testen personen met doorbraakinfecties door vaccinatie vaak positief met virale ladingen die consistent zijn met het vermogen om besmettelijke virussen uit te scheiden.” De resultaten wijzen erop dat “als gevaccineerde personen besmet raken met de Delta-variant, zij bronnen van SARS-CoV-2-overdracht aan anderen kunnen zijn”. Zij meldden “lage Ct-waarden (<25) bij 212 van 310 volledig gevaccineerde (68%) en 246 van 389 (63%) ongevaccineerde personen. Bij het testen van een subset van deze lage Ct-monsters werd besmettelijke SARS-CoV-2 aangetoond in 15 van 17 monsters (88%) van ongevaccineerde personen en 37 van 39 (95%) van gevaccineerde personen,

4) In een studie uit Qatar rapporteerden Chemaitelly et al. de werkzaamheid van het vaccin (Pfizer) tegen ernstige en dodelijke ziekte, met een werkzaamheid in het bereik van 85-95% ten minste tot 24 weken na de tweede dosis. Daarentegen nam de werkzaamheid tegen infectie af tot ongeveer 30% op 15-19 weken na de tweede dosis.

5) Uit Wisconsin meldden Riemersma et al. dat gevaccineerde personen die besmet raken met de Delta-variant SARS-CoV-2 kunnen overdragen op anderen. Zij vonden een verhoogde viral load bij de ongevaccineerde en gevaccineerde symptomatische personen (68% en 69% respectievelijk, 158/232 en 156/225). Bovendien ontdekten zij bij de asymptomatische personen een verhoogde virale belasting (29% en 82% respectievelijk) bij de ongevaccineerden en de gevaccineerden. Dit suggereert dat gevaccineerden gemakkelijk en onbewust kunnen worden geïnfecteerd, dragers kunnen zijn, het virus kunnen kweken en het kunnen overdragen.

6) Subramanian meldde dat “op nationaal niveau er geen waarneembaar verband lijkt te bestaan tussen het percentage van de bevolking dat volledig is gevaccineerd en nieuwe COVID-19-gevallen”. Bij een vergelijking van 2947 districten in de Verenigde Staten waren er iets minder gevallen in meer gevaccineerde plaatsen. Met andere woorden, er is geen duidelijk waarneembaar verband.

7) Chau et al. keken naar de overdracht van de SARS-CoV-2 Delta-variant onder gevaccineerde gezondheidswerkers in Vietnams. Van de 69 gezondheidswerkers die positief testten op SARS-CoV-2, namen er 62 deel aan de klinische studie, die allen herstelden. Van 23 van hen werden complete-genoomsequenties verkregen, en allen behoorden tot de Delta-variant. “De virale belasting van gevallen van doorbraak-infectie met de Delta-variant was 251 keer hoger dan die van gevallen die geïnfecteerd waren met oude stammen die tussen maart-april 2020 waren gedetecteerd”.

8) In Barnstable, Massachusetts, vonden Brown et al dat onder 469 gevallen van COVID-19, 74% volledig gevaccineerd was, en dat “de gevaccineerden gemiddeld meer virus in hun neus hadden dan de ongevaccineerden die geïnfecteerd waren.”

9) Hetemäli et al., die verslag uitbrachten over een nosocomiale ziekenhuisuitbraak in Finland, merkten op dat “zowel symptomatische als asymptomatische infecties werden aangetroffen bij gevaccineerde gezondheidswerkers, en dat secundaire transmissie optrad bij degenen met symptomatische infecties ondanks het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen.”

10) Bij een uitbraakonderzoek in een ziekenhuis in Israël constateerden Shitrit et al. “een hoge overdraagbaarheid van de SARS-CoV-2 Delta-variant onder tweemaal gevaccineerde en gemaskerde personen”. Zij voegden daaraan toe dat “dit wijst op een afnemende immuniteit, die echter nog steeds bescherming biedt aan personen zonder comorbiditeit”.

11) In het UK COVID-19 vaccine Surveillance Report voor week #42, werd opgemerkt dat er een “afnemende N-antilichaamrespons is in de loop van de tijd” en “dat de N-antilichaamniveaus lager lijken te zijn bij individuen die infectie oplopen na 2 vaccinatiedoses.” Uit hetzelfde rapport (tabel 2, blz. 13) blijkt dat in de oudere leeftijdsgroepen boven de 30 de dubbel gevaccineerden een groter infectierisico hebben dan de ongevaccineerden, vermoedelijk omdat de laatstgenoemde groep meer mensen omvat met een sterkere natuurlijke immuniteit als gevolg van eerdere Covid-ziekte. Daarentegen hadden de gevaccineerden een lager overlijdensrisico dan de ongevaccineerden, in alle leeftijdsgroepen, wat erop wijst dat vaccins meer bescherming bieden tegen overlijden dan tegen infectie. Zie ook de Britse PHE-rapporten 43, 44, 45, 46 voor soortgelijke gegevens.

12) In Israël voerden Levin e.a. “een longitudinale prospectieve studie van 6 maanden uit bij gevaccineerde gezondheidswerkers die maandelijks werden getest op de aanwezigheid van anti-spike IgG en neutraliserende antilichamen”. Zij stelden vast dat “zes maanden na ontvangst van de tweede dosis van het BNT162b2-vaccin de humorale respons aanzienlijk was afgenomen, vooral bij mannen, bij personen van 65 jaar of ouder, en bij personen met immunosuppressie”.

13) In een studie uit de staat New York rapporteerden Rosenberg et al. dat “Gedurende 3 mei-juli 25, 2021, de totale voor leeftijd gecorrigeerde effectiviteit van het vaccin tegen ziekenhuisopname in New York relatief stabiel was 89,5%-95,1%). De totale leeftijdsgecorrigeerde effectiviteit van het vaccin tegen infectie voor alle volwassenen in New York daalde van 91,8% naar 75,0%.”

14) Suthar et al. merkten op dat “Onze gegevens een aanzienlijke afname aantonen van antilichaamresponsen en T-celimmuniteit tegen SARS-CoV-2 en zijn varianten, op 6 maanden na de tweede immunisatie met het BNT162b2-vaccin.”

15) In een studie van de Umeå Universiteit in Zweden constateerden Nordström et al. dat “de effectiviteit van het vaccin BNT162b2 tegen infectie geleidelijk afnam van 92% (95% CI, 92-93, P<0-001) op dag 15-30 tot 47% (95% CI, 39-55, P<0-001) op dag 121-180, en vanaf dag 211 en verder geen effectiviteit meer kon worden waargenomen (23%; 95% CI, -2-41, P=0-07)”.

16) Yahi et al. hebben gemeld dat “in het geval van de Delta-variant, neutraliserende antilichamen een verminderde affiniteit hebben voor het spike-eiwit, terwijl faciliterende antilichamen een opvallend verhoogde affiniteit vertonen. Antilichaamafhankelijke versterking kan dus een probleem zijn voor mensen die vaccins krijgen op basis van de oorspronkelijke spike-sequentie van de Wuhan-stam”.

17) Goldberg et al. (BNT162b2-vaccin in Israël) meldden dat “de immuniteit tegen de Delta-variant van SARS-CoV-2 in alle leeftijdsgroepen afnam een paar maanden na ontvangst van de tweede dosis vaccin.”

18) Singanayagam et al. onderzochten de kinetiek van de transmissie en de virale belasting bij gevaccineerde en ongevaccineerde personen met een milde infectie met de Delta-variant in de gemeenschap. Zij vonden dat (in 602 contacten in de gemeenschap, geïdentificeerd via het UK contract-tracing systeem, van 471 UK COVID-19 index gevallen die werden gerekruteerd voor de Assessment of Transmission and Contagiousness of COVID-19 in Contacts cohort studie, en 8145 bovenste luchtweg monsters bijdroegen van dagelijkse bemonstering gedurende maximaal 20 dagen) “vaccinatie het risico op Delta-variant infectie vermindert en de virale klaring versnelt. Niettemin hebben volledig gevaccineerde personen met doorbraakinfecties een piekvirusbelasting die vergelijkbaar is met die van niet-gevaccineerde gevallen en kunnen zij de infectie efficiënt overdragen in huiselijke kring, ook aan volledig gevaccineerde contacten”.

19) Keehner et al. in NEJM, hebben onlangs melding gemaakt van het opnieuw opduiken van SARS-CoV-2-infectie in een sterk gevaccineerd personeelsbestand van een gezondheidsstelsel. De vaccinatie met mRNA-vaccins begon medio december 2020; in maart was 76% van het personeel volledig gevaccineerd, en in juli was dit percentage gestegen tot 87%. Begin februari 2021 was het aantal infecties drastisch gedaald… “samenvallend met het einde van het maskermandaat van Californië op 15 juni en de snelle dominantie van de B.1 617.2 (delta) variant die midden april voor het eerst opdook en eind juli meer dan 95% van de UCSDH-isolaten vertegenwoordigde, namen de infecties snel toe, ook bij volledig gevaccineerde personen… De onderzoekers meldden dat de “dramatische verandering in de doeltreffendheid van het vaccin van juni tot juli waarschijnlijk te wijten is aan zowel de opkomst van de Delta-variant als aan de afnemende immuniteit in de loop van de tijd”.

20) Juthani et al. probeerden het effect van vaccinatie op de ziekenhuisopname van patiënten met een bevestigde SARS-CoV-2-infectie te beschrijven, gebruikmakend van real-world gegevens verzameld door het Yale New Haven Health System. “Patiënten werden als volledig gevaccineerd beschouwd als de laatste dosis (ofwel tweede dosis BNT162b2 of mRNA-1273, ofwel eerste dosis Ad.26.COV2.S) ten minste 14 dagen vóór het begin van de symptomen of een positieve PCR-test voor SARS-CoV-2 was toegediend. In totaal identificeerden we 969 patiënten die waren opgenomen in een ziekenhuis van het Yale New Haven Health System met een bevestigde positieve PCR-test voor SARS-CoV-2″…Onderzoekers meldden “een hoger aantal patiënten met ernstige of kritieke ziekte bij degenen die het BNT162b2-vaccin kregen dan bij degenen die mRNA-1273 of Ad.26.COV2.S. kregen…”

21) Een zeer recent onderzoek, gepubliceerd door de CDC, meldde dat een meerderheid (53%) van de patiënten die in het ziekenhuis werden opgenomen met Covid-19-achtige ziekten, reeds volledig waren gevaccineerd met RNA-vaccinaties in twee doses. Tabel 1 onthult dat onder de 20.101 immuungecompromitteerde volwassenen die met Covid-19 werden gehospitaliseerd, 10.564 (53%) volledig waren gevaccineerd met het Pfizer of Moderna vaccin (Vaccinatie werd gedefinieerd als precies 2 doses van een mRNA-gebaseerd COVID-19 vaccin hebben ontvangen ≥14 dagen voor de indexdatum van de ziekenhuisopname, die de datum was van de respiratoire staalafname geassocieerd met het meest recente positieve of negatieve SARS-CoV-2 testresultaat voor de ziekenhuisopname of de hospitalisatiedatum indien het testen pas na de opname plaatsvond). Dit wijst op de voortdurende problemen met de doorbraak van Delta bij vaccinatie.

22) Eyre, 2021 keken naar Het effect van SARS-CoV-2 vaccinatie op de overdracht van de Alpha & Delta variant. Zij rapporteerden dat “hoewel vaccinatie nog steeds het risico op infectie verlaagt, vergelijkbare virale ladingen in gevaccineerde en ongevaccineerde personen geïnfecteerd met Delta zich doet afvragen in hoeverre vaccinatie verdere transmissie voorkomt … de transmissie verminderde in de loop van de tijd sinds de tweede vaccinatie, voor Delta bereikten vergelijkbare niveaus als ongevaccineerde personen na 12 weken voor ChAdOx1 en verzwakten aanzienlijk voor BNT162b2. De bescherming door vaccinatie bij contacten nam ook af in de 3 maanden na de tweede vaccinatie… vaccinatie vermindert de overdracht van Delta, maar minder dan de Alpha-variant.”

23) Levine-Tiefenbrun, 2021 keken naar Viral loads van Delta-variant SARS-CoV-2 doorbraakinfecties na vaccinatie en booster met BNT162b2, en rapporteerden dat de effectiviteit van de reductie van virale belasting afneemt met de tijd na vaccinatie, “significant afnemend op 3 maanden na vaccinatie en effectief verdwijnend na ongeveer 6 maanden.”

24) Puranik, 2021 keken naar een vergelijking van twee mRNA-vaccins voor COVID-19 tijdens perioden van Alpha en Delta variant prevalentie, en rapporteerden “In juli is de effectiviteit van het vaccin tegen ziekenhuisopname hoog gebleven (mRNA-1273: 81%, 95% CI: 33-96. 3%; BNT162b2: 75%, 95% CI: 24-93,9%), maar de effectiviteit tegen infectie was lager voor beide vaccins (mRNA-1273: 76%, 95% CI: 58-87%; BNT162b2: 42%, 95% CI: 13-62%), met een meer uitgesproken vermindering voor BNT162b2.”

25) Saade, 2021 keken naar Levende virus neutralisatietests bij herstellende patiënten en proefpersonen die gevaccineerd waren tegen 19A, 20B, 20I/501Y.V1 en 20H/501Y.V2 isolaten van SARS-CoV-2, en rapporteerden als Het neutraliserend vermogen van antilichamen om celinfectie te voorkomen beoordeeld, met behulp van een neutralisatietest met levend virus met verschillende stammen [19A (eerste), 20B (B.1 .1.241 afstamming), 20I/501Y.V1 (B.1.1.7 afstamming), en 20H/501Y.V2 (B.1 .351 lijn)] in serummonsters verzameld bij verschillende populaties: tweedosis gevaccineerde COVID-19-naïeve gezondheidswerkers (HCWs; Pfizer-BioNTech BNT161b2), 6 maanden post milde COVID-19 HCWs, en kritieke COVID-19 patiënten… bevinding van de huidige studie is de verminderde neutraliserende respons waargenomen tegen de 20H/501Y. V2-variant bij volledig geïmmuniseerde personen met het BNT162b2-vaccin in vergelijking met het wilde type en de 20I/501Y.V1-variant.”

26) Canaday, 2021 onderzocht Significante vermindering van humorale immuniteit bij gezondheidswerkers en verpleeghuisbewoners 6 maanden na COVID-19 BNT162b2 mRNA vaccinatie, rapporterend “Anti-spike, anti-RBD en neutralisatieniveaus daalden meer dan 84% over 6 maanden in alle groepen, ongeacht voorafgaande SARS-CoV-2 infectie. Op 6 maanden na de vaccinatie had 70% van de niet-geïnfecteerde NH-bewoners neutralisatietiters op of onder de ondergrens van detectie, vergeleken met 16% op 2 weken na de volledige vaccinatie. Deze gegevens tonen een significante vermindering aan van antilichaamniveaus in alle groepen. In het bijzonder hadden de infectie-naïeve NH bewoners een lagere initiële humorale immuniteit direct na vaccinatie en vertoonden de grootste dalingen 6 maanden later.”

27) Israël, 2021, Grootschalige studie naar het verval van antilichaamtiters na BNT162b2 mRNA-vaccin of SARS-CoV-2-infectie, en rapporteerde als Het bepalen van de kinetiek van IgG-antistoffen tegen SARS-CoV-2 na toediening van twee doses BNT162b2-vaccin, of SARS-CoV-2-infectie bij ongevaccineerde personen… Bij gevaccineerde personen daalden de antistoftiters elke volgende maand met maximaal 40%, terwijl ze bij herstellende personen met minder dan 5% per maand daalden. Zes maanden na vaccinatie tegen BNT162b2 had 16,1% van de personen antilichaamspiegels onder de seropositiviteitsdrempel van <50 AU/mL, terwijl slechts 10,8% van de herstellende patiënten na 9 maanden na SARS-CoV-2-infectie onder de drempel van <50 AU/mL zat.”

28) Eyran, 2020 onderzocht de longitudinale kinetiek van antilichamen in COVID-19 herstelde patiënten gedurende 14 maanden, en vond “een significant sneller verval bij naïeve gevaccineerden vergeleken met herstelde patiënten, wat suggereert dat het serologisch geheugen na natuurlijke infectie robuuster is in vergelijking met vaccinatie. Onze gegevens benadrukken de verschillen tussen serologisch geheugen geïnduceerd door natuurlijke infectie versus vaccinatie.”

29) Salvatore et al. onderzochten het overdrachtspotentieel van gevaccineerde en ongevaccineerde personen die geïnfecteerd waren met de SARS-CoV-2 Delta-variant in een federale gevangenis, juli-augustus 2021. Zij vonden in totaal 978 specimens van 95 deelnemers, “van wie 78 (82%) volledig gevaccineerd waren en 17 (18%) niet volledig gevaccineerd….clinici en volksgezondheidswerkers moeten gevaccineerde personen die geïnfecteerd raken met SARS-CoV-2 beschouwen als niet minder besmettelijk dan ongevaccineerde personen.”

30) Andeweg et al. analyseerden 28.578 sequenced SARS-CoV-2 monsters van personen met bekende immuunstatus, verkregen via nationale gemeenschapstesten in Nederland van maart tot augustus 2021. Zij vonden bewijs voor een “verhoogd risico op infectie door de Beta (B.1.351), Gamma (P.1), of Delta (B.1.617.2) varianten in vergelijking met de Alpha (B.1.1.7) variant na vaccinatie. Er werden geen duidelijke verschillen gevonden tussen de vaccins. Het effect was echter groter in de eerste 14-59 dagen na volledige vaccinatie vergeleken met 60 dagen en langer. In tegenstelling tot door vaccinatie geïnduceerde immuniteit werd bij personen met door infectie geïnduceerde immuniteit geen verhoogd risico op herinfectie met Beta-, Gamma- of Delta-varianten ten opzichte van de Alpha-variant gevonden.”

31) Di Fusco et al. voerden een evaluatie uit van doorbraakinfecties van het COVID-19-vaccin bij immuungecompromitteerde patiënten die volledig waren gevaccineerd met BNT162b2. “Doorbraakinfecties van het COVID-19-vaccin werden onderzocht bij volledig gevaccineerde (≥14 dagen na de tweede dosis) IC-individuen (IC-cohort), 12 elkaar uitsluitende IC-conditiegroepen, en een niet-IC-cohort.” Zij ontdekten dat “van 1.277.747 personen ≥16 jaar die 2 doses BNT162b2 kregen, 225.796 (17,7%) geïdentificeerd werden als IC (mediane leeftijd: 58 jaar; 56,3% vrouw). De meest voorkomende IC-aandoeningen waren solide maligniteit (32,0%), nierziekte (19,5%), en reumatologische/ontstekingsaandoeningen (16,7%). Onder de volledig gevaccineerde IC- en niet-IC-cohorten werden tijdens de studieperiode in totaal 978 doorbraakinfecties waargenomen; 124 (12,7%) leidden tot ziekenhuisopname en 2 (0,2%) waren intramurale sterfgevallen. IC-personen vertegenwoordigden 38,2% (N = 374) van alle doorbraakinfecties, 59,7% (N = 74) van alle ziekenhuisopnames, en 100% (N = 2) van de sterfgevallen tijdens de opname. Het aandeel met doorbraakinfecties was 3 keer hoger in het IC-cohort vergeleken met het niet-IC-cohort (N = 374 [0,18%] vs. N = 604 [0,06%]; niet-gecorrigeerde incidentiecijfers waren respectievelijk 0,89 en 0,34 per 100 persoonsjaren.”

32) Mallapaty (NATURE) meldde dat het beschermende effect van vaccinatie als je al een infectie had “relatief klein is, en alarmerend afneemt na drie maanden na de ontvangst van de tweede prik.” Mallapaty voegt er verder aan toe waarvoor wij de volksgezondheidsgemeenschap hebben gewaarschuwd, namelijk dat personen die met Delta zijn besmet ongeveer dezelfde niveaus van viraal genetisch materiaal in hun neus hebben “ongeacht of zij eerder waren gevaccineerd, wat suggereert dat gevaccineerde en ongevaccineerde mensen even besmettelijk zouden kunnen zijn”. Mallapaty rapporteerde over testgegevens van 139.164 naaste contacten van 95.716 mensen die tussen januari en augustus 2021 in het Verenigd Koninkrijk met SARS-CoV-2 waren besmet, en op een moment dat de Alpha en Delta varianten om de dominantie streden. De bevinding was dat “hoewel de vaccins enige bescherming boden tegen infectie en verdere transmissie, Delta dat effect afzwakte. Iemand die volledig was gevaccineerd en vervolgens een Delta-infectie doormaakte, had bijna twee keer zoveel kans om het virus door te geven als iemand die met Alpha was besmet. En dat kwam nog bovenop het hogere risico op een doorbraakinfectie veroorzaakt door Delta dan door Alpha.”

33) Chia et al. meldden dat de PCR-cylusdrempel (Ct)-waarden “vergelijkbaar waren tussen gevaccineerde en ongevaccineerde groepen bij diagnose, maar dat de virale belasting sneller afnam bij gevaccineerde personen. Vroege, robuuste boosting van anti-spike-eiwit antilichamen werd waargenomen bij gevaccineerde patiënten, maar deze titers waren significant lager tegen B.1.617.2 in vergelijking met de wildtype vaccinstam.”

34) Wilhelm et al. rapporteerden over verminderde neutralisatie van SARS-CoV-2 omicron variant door vaccinsera en monoklonale antilichamen. “in vitro bevindingen met gebruikmaking van authentieke SARS-CoV-2-varianten tonen aan dat in tegenstelling tot de momenteel circulerende Delta-variant, de neutralisatie-effectiviteit van het vaccin tegen Omicron sterk verminderd was, wat wijst op T-cel-gemedieerde immuniteit als essentiële barrière om ernstige COVID-19 te voorkomen.”

35) CDC rapporteerde over de details van 43 gevallen van COVID-19 die werden toegeschreven aan de Omicron variant. Zij stelden vast dat “34 (79%) zich voordeden bij personen die de primaire reeks van een door de FDA goedgekeurd of goedgekeurd COVID-19-vaccin voltooiden ≥14 dagen vóór het begin van de symptomen of de ontvangst van een positief SARS-CoV-2-testresultaat.”

Deze bevindingen zijn niet onbekend bij de volksgezondheidsautoriteiten. CDC-directeur Rochelle Walensky heeft zelfs gezegd dat de Covid-vaccins “uitzonderlijk goed” werken tegen ernstige ziekte en dood, maar “wat ze niet meer kunnen doen is transmissie voorkomen”.

Uit deze studies blijkt dat vaccins belangrijk zijn om ernstige ziekte en sterfte te beperken, maar niet kunnen voorkomen dat de ziekte zich verspreidt en uiteindelijk de meesten van ons infecteert. Dat wil zeggen, hoewel de vaccins individuele voordelen bieden aan de gevaccineerde, en met name aan oudere mensen met een hoog risico, wordt ernstig getwijfeld aan het algemeen nut van universele vaccinatie. Als zodanig mag niet worden verwacht dat Covid-vaccins bijdragen tot het elimineren van de gemeenschappelijke verspreiding van het virus of het bereiken van kudde-immuniteit. Dit ontrafelt de beweegredenen voor vaccinatiemandaten en -paspoorten.

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Opzettelijke misleiding: Vaccinventers moeten geweten hebben dat de vaccins niet zouden werken

Volg Frontnieuws op Telegram