Zegt u dat u een revolutie wilt?

Ik ben onlangs teruggekeerd van een twaalfdaagse cruise om de zeventigste verjaardag van mijn vrouw te vieren. Meestal breng ik een groot deel van mijn cruisetijd door in de bar van het schip om de barman te instrueren hoe je een goede James Bond gin martini “shaken not stirred” maakt, een succesvolle poging die de alcoholcultuur op een aantal schepen heeft veranderd. Minder vruchtbaar waren echter mijn pogingen om het bedienend personeel “The Whiffenpoof Song” te leren zingen. Maar hoe het ook zij, deze cruise kwam op een moment dat Super Tuesday voorverkiezingen plaatsvonden in de VS en de State of the Union Address, schrijft Philip M. Giraldi.

In Europa lijkt de oorlog in Oekraïne een nieuwe fase in te gaan met Frankrijk dat dreigde zijn soldaten op de Russen af te sturen en de Duitsers die het gebruik van langeafstandsraketten tegen Moskou overwogen. Ondertussen worden in het Midden-Oosten de Gazanen nog steeds afgeslacht door de Izzies, die Amerika’s eeuwige beste vriend zijn. Joe Biden, die Benjamin Netanyahu bewapent, is pervers van plan om een kunstmatige “humanitaire” voedsel- en voorraden leverende “drijvende haven” te bouwen, vastgemaakt aan een pier voor de kust van Gaza, die klaar en gebruiksklaar zal zijn over twee maanden nadat de laatste Palestijn van honger of ziekte is gestorven. En, tussen haakjes, het zal worden gebouwd door Amerikaans militair personeel dat ongetwijfeld het doelwit zal zijn en gedood zal worden door de Israëli’s met behulp van door Amerika geleverde bommen als een geval van “persoonsverwisseling”, net zoals ze die 34 matrozen en bemanningsleden aan boord van de USS Liberty in 1967 hebben vermoord.

Al deze schijnbaar ongecoördineerde activiteiten zorgen voor een beetje verwarring, terwijl kiezers over de hele wereld zich afvragen of hun regeringsleiders allemaal Chinees geproduceerde fentanyl gebruiken. Dat gezegd hebbende, een cruiseschip is een prachtige plek om ongeredigeerd te ervaren wat mensen denken. Er zijn Amerikanen en buitenlanders met verschillende socio-economische achtergronden die gemakkelijk terloops te ontmoeten zijn als je gebruik maakt van de vele, grotendeels ongestructureerde eet-, drink- en amusementsmogelijkheden aan boord en tijdens excursies aan land.

Een gepensioneerde Italiaanse ingenieur uit Udine met wie ik een ombra prosecco dronk, legde uit hoe hij zich intens ongemakkelijk voelde, vertaald als onzekerheid of onbehagen, over de toestand van de wereld en niet alleen zijn eigen land, wijzend op de vreselijke verkiezingskeuze die in november in de VS op komst is, evenals de wankelende regimes en worstelende economieën in Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Nederland en heel Scandinavië. Ondertussen kunnen de politici alleen maar praten over meer oorlogen en de noodzaak om clowns als Volodymyr Zelenksy en moorddadig tuig als de Israëli’s te steunen. Er is steeds minder plaats om naar toe te vluchten.

Onder de Amerikanen, die ik inschatte als overwegend welgestelde gepensioneerden, van wie velen uit het Midwesten of het Zuiden kwamen, zag ik geen enkele MAGA pet of Biden-Harris t-shirt, maar ik merkte wel dat de meeste mensen van plan waren om te gaan stemmen, ook al waren ze het hele politieke proces helemaal zat. Noch Trump, noch Biden boeiden hen op wat voor manier dan ook – evenmin als een van de niet-grote partij kandidaten zoals RFK Jr. Integendeel, de meesten hadden de indruk dat de politieke klasse erop uit was om het Amerikaanse volk te bestraffen, een mening waar ik het van harte mee eens was. Verscheidene Amerikanen merkten op dat als het huidige proces waarbij de VS oorlog blijft voeren doorgaat, de dienstplicht onvermijdelijk geactiveerd zal worden om de ondersterkte rangen van het leger op te vullen, waardoor onze kinderen en kleinkinderen gevaar lopen. Een vrouw merkte op dat als er een knop was die je in het stemhokje kon indrukken om van alle bestaande politici af te komen, ze die zou indrukken. Het deed me denken aan de opmerking van William Buckley dat “ik liever geregeerd zou worden door de eerste 2.000 mensen in de telefoongids dan door de faculteit van Harvard University.”. Een grappenmaker zei vervolgens dat het land bijgevolg best bestuurd zou kunnen worden door verschillende versies van “Anthony A. Aardvarken”.

De cruise had ook een keerzijde, namelijk dat ik een glimp kon opvangen van waar de cruisegemeenschap staat met betrekking tot een aantal internationale kwesties, wat ik pas ontdekte nadat ik aan boord was gegaan. Het schip waarop we voeren, onderdeel van de Holland-America vloot, organiseerde evenementen aan boord in haar winkels die gesponsord werden door verkopers van verschillende goederen en diensten. Desalniettemin, gezien de genocide die duidelijk plaatsvindt in een plaats die Gaza heet, samen met een rechtse regering in Israël die openlijk pleit voor een Israël dat “gezuiverd” is van Arabieren en zowel de facto als de jure alleen Joden zal zijn, was ik verbaasd om zo’n toondoof evenement gesponsord door het schip te zien, getiteld “The Colors of Israel Exhibition and Sale”. Mijn vrouw en ik, die een groot voorstander zijn van BDS (“boycot, desinvestering en sancties”) als het gaat om de Joodse staat, besloten dat een kleine interventie zeker op zijn plaats was, dus we maakten twee posters met de tekst “Boycott the Genociders” en we liepen naar de plek waar het evenement zou plaatsvinden en namen positie in naast de ingang. Twee jonge Israëlische mannen stonden vlakbij en keken ons argwanend aan terwijl ze begonnen uit te pakken wat ze van plan waren te verkopen. We bedreigden niemand, maar vrijwel meteen verschenen er twee bemanningsleden van het schip, gekleed in uniformen die ik nog niet eerder aan boord had gezien, om ons te vertellen dat zij de beveiliging waren en dat politieke reclame of het lastigvallen van verkopers ten strengste verboden was. Vervolgens namen ze onze posters mee “voor vernietiging”. Ik merkte op dat ik een herdenkingsshirt van de USS Liberty droeg, wat zeer zeker als een politiek statement moest worden beschouwd, en ik vroeg beleefd of ik het moest verwijderen. De twee overlegden even en kwamen overeen dat ik mijn shirt aan mocht houden zolang ik het niet gebruikte om iemand te bedreigen of te intimideren.

Later die middag hoorden we verschillende keren de omroepinstallatie van het schip de aanwezigheid van de Israëli’s en hun waren aanprijzen, iets wat het normaal gesproken niet deed voor individuele verkopers en wat ik erg vreemd vond. En er was meer, twee dagen later, sponsorde het schip een wandeling over het dek om geld in te zamelen om Oekraïense vluchtelingen te steunen, wat natuurlijk zelf een politiek statement was over de aard van het Russisch-Oekraïense conflict. Degenen die $25 bijdroegen en de wandeling zouden doen, kregen een gratis t-shirt waarop in grote witte op zwarte letters stond dat ze de liefdadigheidsdaad hadden verricht.

Toen ik de aankondiging van de wandeling zag op de dag voordat ze zou plaatsvinden, nam ik contact op met het management van het schip en vroeg om een interview over wat er werd gedaan, waarbij ik opmerkte dat er relatief weinig Oekraïense burgers waren gedood en dat de meeste vluchtelingen uit dat land vrijwillig waren ontheemd, waarbij velen werden geholpen door buitenlandse hulporganisaties voor vluchtelingen en zelfs regeringen. Daarentegen zijn tienduizenden Gazanen, voornamelijk vrouwen en kinderen, al gedood in wat duidelijk een genocide was en anderen waren niet in staat om uit hun dodelijke val te ontsnappen, omsingeld als ze zijn door het Israëlische leger. Ik heb geprobeerd om het lijden van de Palestijnse kinderen in de wandeling op te nemen, zodat het meer een eerbetoon zou worden aan de onschuldige slachtoffers in beide conflictgebieden.

Ik kreeg geen antwoord van het management van het schip en de wandeling ging door zoals gepland, met alleen Oekraïne en enkele honderden deelnemers. Later hoorde ik dat Joodse organisaties bijzonder actief zijn geweest in het helpen van Oekraïense Joden die op zoek zijn naar een vluchtelingenstatus of andere vormen van repatriëring, en ik begon me af te vragen wat er aan de hand was. Toen ik mijn bezorgdheid kenbaar maakte aan een vriend die goed op de hoogte was van de cruisescheepvaartindustrie, kreeg ik te horen dat Holland-America schepen exploiteert die vernoemd zijn naar Nederlandse steden en gebouwd zijn in Venetië. Deze schepen varen onder Nederlandse vlag om redenen van belastingontwijking, ook al bevinden de operationele hubs zich in Los Angeles en Seattle en zijn de meeste klanten Amerikanen. Het is eigenlijk fysiek eigendom van het grotere Carnival Corporation, opgericht in 1972, dat tussen 1989 en 1999 Holland-America, Windstar Cruises, Westours, Seabourn Cruise Line, Costa Cruises en Cunard Line overnam. Carnival is nu verreweg het grootste cruiseconglomeraat ter wereld. Het werd opgericht door de nu overleden Israëliër Ted Arison, die werd vervangen door Mickey Arison, zijn in Israël geboren zoon, die het bedrijf nu leidt als voorzitter en CEO. Arison is ook de eigenaar van het professionele basketbalteam Miami Heat van de NBA. Hij woont het grootste deel van het jaar in Florida en bezit twee jachten van 200 voet die hij ook als huis gebruikt!

Onze cruise werd dus een interessante ervaring met een teleurstellend einde, want je moet je afvragen waar het geld dat voor een goed doel is opgehaald eigenlijk terecht is gekomen! Eén ding is zeker, we zullen de Carnival-vloot van Mickey Arison in de toekomst boycotten. Op een gegeven moment krijg je er genoeg van om gekocht en gemanipuleerd te worden, zelfs als relatief goed geïnformeerde consument.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Proxy-oorlog in Oekraïne & genocide in Gaza leggen westerse hypocrisie en moreel bankroet op fatale wijze bloot

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: