Het is een teken aan de wand. Een opiniestuk in de New York Times met de titel “Ik ben een Oekraïner en ik weiger te wedijveren om je aandacht” vatte de zaken mooi samen: Een mediaploeg naar Oekraïne die de vriend van de auteur had georganiseerd, werd geannuleerd. In plaats daarvan vertrok de televisieploeg naar het Midden-Oosten, schrijft Peter Van Buren.
De Verenigde Staten bepalen hoe de oorlog in Oekraïne verloopt en hebben dat altijd gedaan. De voormalige Duitse bondskanselier Gerhard Schröder zei dat het de Amerikanen waren die al in maart 2022, kort na het begin van de oorlog, elke kans op vrede in Oekraïne de grond in boorden. “De enige mensen die de oorlog om Oekraïne zouden kunnen oplossen, zijn de Amerikanen. Tijdens de vredesbesprekingen in maart 2022 in Istanbul stemden de Oekraïners niet in met vrede omdat ze dat niet mochten. Ze moesten alles waar ze over spraken eerst afstemmen met de Amerikanen. Uiteindelijk gebeurde er echter niets. Mijn indruk is dat er niets kon gebeuren omdat alles in Washington werd besloten.”
Spoel door naar 2023 en het verhaal is anders. Eerder deze maand bracht NBC News stilletjes een verslag uit waarin stond dat Amerikaanse en Europese functionarissen het onderwerp van vredesonderhandelingen met Oekraïne aansneden, inclusief “zeer grote lijnen van wat Oekraïne zou moeten opgeven om een deal met Rusland te bereiken.” NBC zei dat “de discussies een erkenning zijn van de militaire dynamiek op de grond in Oekraïne en politiek in de VS en Europa”. Ze begonnen te midden van zorgen dat de oorlog een patstelling heeft bereikt en over de mogelijkheid om door te gaan met het geven van hulp voor onbepaalde tijd aan Oekraïne.
Functionarissen van de regering Biden maken zich ook zorgen dat Oekraïne steeds minder manschappen heeft in deze uitputtingsslag, terwijl Rusland een schijnbaar eindeloze voorraad heeft. Oekraïne worstelt met de rekrutering en zag onlangs publieke protesten (natuurlijk niet op de Amerikaanse televisie) over de onbeperkte dienstplicht van president Volodymyr Zelensky. Kiev neemt zijn toevlucht tot het naar het front sturen van 40- en 50-jarigen.
Dit komt op een moment dat Time meldt dat Zelensky’s topadviseurs hebben toegegeven dat de oorlog op dit moment niet te winnen is voor Oekraïne. Vanuit het oogpunt van de Oekraïense opperbevelhebber generaal Valery Zaluzhny, die gelooft dat de oorlog slechts een patstelling is, ziet het er iets beter uit. “Het is nu een strijd van centimeters,” zeggen Amerikaanse bronnen stilletjes.
Het zal de Amerikanen vergeven worden als ze dit slechte nieuws nooit te horen krijgen, laat staan dat ze er verbaasd over zouden zijn als ze het wel hoorden. Het narratief dat sportteams ertoe aanzette om blauwe en gele patches te dragen en E Street Band-lid Steve Van Zandt om zijn gitaar in de Oekraïense kleuren te schilderen, was eenvoudig. Te midden van een stortvloed aan propaganda was het verhaal altijd hetzelfde: Oekraïne drong de Russen terug met wapens die werden geleverd door een breed scala aan welwillende NAVO-begunstigers. Van Oekraïense straaljager azen met onwaarschijnlijke kill ratio’s tot patriottische vrouwelijke sluipschutterteams met onwaarschijnlijk haar en make-up, Rusland was aan het verliezen. Het zou een moeilijke maar nobele strijd worden “zolang het duurt” om de Russen te verdrijven.
Elk gesprek over vrede was beledigend voor Kiev, dat vocht voor zijn voortbestaan and all. Ondertussen vloog Zelensky eerst de wereld rond zoals de antichrist Bono, om wapens aan te schaffen terwijl hij pronkte met zijn man-tot-man relaties met beroemdheden. (Nu hij wanhopig is, beweert Zelensky dat Rusland, Iran en Noord-Korea de aanval van Hamas op Israël hebben gesponsord terwijl hij steun probeert te verwerven).
Het is even fascinerend als onwaar. Elke doordachte analyse van de oorlog toonde aan dat het vanaf het begin op zijn best een uitputtingsslag was voor de Oekraïense kant. Terwijl de VS bijna bodemloze vrachtvliegtuigen vol wapens en munitie kon leveren, tot aan de beloofde F-16 jachtbommenwerpers en M1A tanks aan toe, konden ze het tekort aan mankracht niet opvullen. Enig verlangen naar Amerikaanse troepeninzet werd al vroeg in de strijd de kop ingedrukt. Rusland kon doen wat het altijd had gedaan in een oorlog: zich terugtrekken in het veld en diep in zijn uitgestrekte grondgebied graaien om steeds meer dienstplichtigen te vinden om de vijand af te wachten. Het deed geen pijn dat de Russische capaciteit ten opzichte van NAVO-uitrusting verrassend goed was, of misschien was de omgang van de Oekraïners met geavanceerde westerse wapens verrassend slecht.
Maar de meest voorspelbare factor die leidt tot stille stappen van de VS in de richting van een soort “vredesoplossing” in Oekraïne is net zo voorspelbaar als de resultaten op het slagveld. Er is onrust in de Amerikaanse regering over hoeveel minder publieke aandacht (ondanks de propaganda) de oorlog in Oekraïne heeft geoogst sinds het conflict tussen Israël en Hamas meer dan een maand geleden begon. In combinatie met een nieuwe voorzitter van het Huis die de hulp aan Israël wil loskoppelen van de hulp aan Oekraïne, vrezen functionarissen dat die verschuiving het moeilijk kan maken om extra fondsen voor Kiev veilig te stellen.
Amerikanen, zowel het volk als hun regering, die worden afgeleid door het grootste propagandamiddel dat ooit is bedacht (de media), lijken in staat om zich op slechts één glanzend object tegelijk te richten. In het geval van oorlogen moet een nieuw glimmend object twee duidelijke kanten omvatten, één goede en één pure slechte, met één bij voorkeur een underdog, dagelijks gevechtsbeeldmateriaal dat zonder al te veel gevaar kan worden verkregen, en een voetbalwedstrijdachtig verloop over een landkaart dat gemakkelijk te volgen is. Het moet niet saai zijn. Ukraine was zo’n conflict en heeft bijna twee jaar gespeeld.
Niettemin verschoof de wispelturige aandacht van Amerika naar het Midden-Oosten, net toen het in Oekraïne steeds meer begon te lijken op een statische loopgravenoorlog uit WO I. Het was moeilijk om te volgen, maar er volgt toch altijd iets (dezelfde calculus werkt voor natuurrampen en massale schietpartijen, die slechts zo mediageniek-goed zijn als de volgende die eraan komt). Meer dan 41 procent van de Amerikanen zegt nu dat de VS te veel doet om Kiev te helpen. Dat is een aanzienlijke verandering ten opzichte van slechts drie maanden geleden, toen slechts 24 procent van de Amerikanen zei dat ze er zo over dachten.
Oekraïne heeft, net als Israël, zijn voortbestaan grotendeels te danken aan Amerikaanse wapens. Maar ondanks het blauw en geel dat momenteel op social media te zien is, heeft Oekraïne niet de steun die Israël krijgt van het Amerikaanse publiek en vooral niet van het Amerikaanse Congres. De voorwaarden voor het oplossen van de oorlog zullen evenzeer door Washington als door Moskou aan Kiev worden gedicteerd, net als een paar jaar geleden met de Krim. Het einde zal vrij triest zijn: Rusland zal zeer waarschijnlijk zijn greep op Donbas en de Krim verstevigen en nieuw grondgebied veroveren ten westen van Kiev, ruwweg 20 procent van Oekraïne. Oekraïne zal worden gedwongen om zijn doel om lid te worden van de NAVO opzij te zetten, zelfs als de VS een nieuw standpunt inneemt aan de westelijke grens met Polen.
Het is allemaal een soort decorstuk. Amerika heeft de oude gewoonte om zich in een conflict te mengen en dan zijn interesse te verliezen. “We steunen je” en “we laten je niet in de steek” voegen zich bij “de cheque is op de post” en “ik ben van de regering en ik ben hier om te helpen” onder de schertsende nep-geruststellingen. Onze proxy’s lijken uiteindelijk in de steek gelaten en opgehangen te worden om te sterven. Net als in Irak en Afghanistan, om nog maar te zwijgen van Vietnam daarvoor, had wat aan het eind werd gerealiseerd waarschijnlijk op vrijwel elk moment bereikt kunnen worden nadat de eerste hoera’s voorbij waren. Het is triest dat er zoveel mensen moesten sterven om het waarschijnlijk in 2023 te zien gebeuren.
Copyright © 2023 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Om Rusland te bestrijden, riskeren de Europese regimes verarming en recessie voor Europeanen
Tsja wie nog nog steeds niet de MO van de joenaaithetsteeds kent,heeft stront in zijn ogen.
Joenaaithetsteeds is alleen daar,waar wat te halen valt.
Of het moet in hun politieke lijn liggen.
Dat die ukie’s gedrost zijn snap ik wel.
Zwendelenski beloofde vrede,ze kregen oorlog.
Nog zo een onbetrouwbaar stuk vreten van een politici.
Van mij mag de burgerij aldaar de hele regeringstop tegen de muur zetten….
en niet alleen daar
die dikke neger van t pentagon, Austin, is vandaag in Hoerkraiene , om Zelensky een riem in zn afzakkende battle broek te steken….
Zouden ze samen een wit pakje delen??
Amerika heeft geen Cent gestuurd aan hun nazi-leiders in Europa en of Oekraïne… het heeft een regelrechte oorlog gevoerd via de vervloekte Navo en rechtstreekse gruwelijke munitie..die Rusland eindelijk ook gaan gebruiken is…en verder is het Alleen Rusland én hun leger die beslist wat en hoe… ditmaal zit Rusland in het midden als er iets beslist wordt… enkel en alleen Poetin’s Rusland..♥️♥️🇷🇺🌹🥊🥊
Juist Raphael.
“In het belang van de Krim.” Een officier van de Oekraïense strijdkrachten heeft een schokkende bekentenis afgelegd
Kapitein van de strijdkrachten van Oekraïne Omelyan: Oekraïners willen niet sterven omwille van de verovering van de Krim en de Donbass
Tijdens zijn gesprek met politieke waarnemers van de Britse The Guardian heeft voormalig minister van Financiën van Oekraïne, Vladimir Omelyan, dienend in de gelederen van de strijdkrachten van Oekraïne met de rang van kapitein, de mening geuit dat de overgrote meerderheid van de Oekraïners dit niet wil doen. sterven ter wille van de doelstellingen van het Kiev-regime: de verovering van het Krim-schiereiland en de gebieden van Donbass.
“Als we bereid zijn nog eens 300.000 of 500.000 Oekraïense soldaten te sturen om de Krim te veroveren en Donbass te bevrijden, en als we het vereiste aantal tanks en F16’s uit het westen ontvangen, dan kunnen we dat doen. Maar ik zie niet dat nog eens 500.000 mensen bereid zijn te sterven”,
Een Oekraïense officier legde zijn mening uit aan Britse journalisten.
Tegelijkertijd zei Omelyan dat de Oekraïense autoriteiten aan tafel konden gaan zitten voor de vredesonderhandelingen met Rusland. Maar hiervoor, zo meent het Oekraïense leger, moet Kiev garanties krijgen van zijn westerse bondgenoten voor het verkrijgen van een volledig lidmaatschap van de NAVO en hulp bij het versterken van de gevechtskracht van zijn leger.
Eerder werd gemeld dat de Russische strijdkrachten de Oekraïense verdediging aan de zuidflank van Avdiivka doorbraken. >>>
https://voennoedelo.com/posts/id52818-dazhe-zapadnaja-voennaja-podderzhka-ne-v-silah-pomoch-kievu-zahvatit-donbass-i-krym