Waarom vernietigt de Europese Unie haar eigen economie?

Het ziet er dezer dagen somber uit in Europa. Europese leiders zitten gevangen in een “vecht-of-vlucht”-reactie, waarbij ze moeten beslissen of ze moeten vluchten en zich verstoppen of troepen naar Oekraïne moeten sturen om de dreiging uit het oosten te bestrijden. De existentiële terreur van Emmanuel Macron en zijn giftige-narcistische handlangers in de EU zal echter moeten wachten op een speciaal artikel, omdat dit zich zal richten op de Europese economie, schrijft Gaius Baltar.

Het is voor velen een raadsel hoe de EU haar economie heeft beheerd sinds het begin van de oorlog in Oekraïne. De economie van de eurozone heeft sindsdien twee verschillende schokken te verwerken gekregen. De derde schok, die wel eens de ergste zou kunnen zijn, is op komst. Al deze schokken zijn het directe gevolg van Europees beleid.

De eerste schok was de stijging van de energieprijzen (en beschikbaarheid) als gevolg van de sancties tegen Rusland. Deze schok alleen al heeft het concurrentievermogen van de Europese industrie gedecimeerd en veel grote bedrijven in het belangrijkste deel van de waardeketen, met name de basis- en geavanceerde industrie, hebben hun activiteiten gestaakt of pakken hun koffers en verlaten de EU. Duizenden kleine bedrijven (meestal in familiebezit), vooral in Duitsland, zijn al failliet of technisch failliet. Dit zal ernstige gevolgen hebben voor het “dienstengedeelte” van de economieën van de eurozone, maar ook voor de overheidsfinanciën en het vermogen om de Europese welvaartsstaat in stand te houden.

De tweede schok is de overduidelijke en allesomvattende regelgevende en bureaucratische aanval vanuit Brussel op Europese bedrijven en hele sectoren van de economieën in de eurozone. De regeldruk op Europese bedrijven is zo hoog geworden dat veel bedrijven nauwelijks nog kunnen functioneren. Technische trucjes en bizarre wetten worden gebruikt om de Europese landbouw volledig te vernietigen door boeren failliet te laten gaan en om investeringen in nieuwe energieprojecten te verhinderen. De auto-industrie, een belangrijke sector in Europa, lijkt ook op de nominatie te staan om vernietigd te worden, nu Brussel naar verluidt van plan is om de kosten van het bezitten en gebruiken van een auto de komende jaren te verdubbelen. Ik kan nog wel even doorgaan, maar het is duidelijk dat deze maatregelen de energieprijsschok als gevolg van de Russische sancties enorm vergroten.

Het is voor ieder weldenkend mens onbegrijpelijk waarom de EU ervoor heeft gekozen om het effect van de sancties te vergroten door een verdere vernietiging van de Europese economieën te bewerkstelligen. Laten we, voordat we op deze schijnbare waanzin ingaan, eens in de toekomst kijken naar schok nummer drie die Europa (en het hele Westen) hoogstwaarschijnlijk ergens in de komende paar jaar zal treffen.

De derde schok zal de “van buitenaf gedwongen” devaluatie van de euro zijn en een enorme daling van de Europese levensstandaard. Om uit te leggen hoe dit werkt, gebruiken we de Verenigde Staten als voorbeeld. Het Amerikaanse handelstekort bedroeg in 2022 bijna een biljoen dollar. Dit betekent dat elke Amerikaan voor 3.000 dollar aan spullen uit de buitenwereld kreeg waarvoor hij niet hoefde te werken of te betalen. Daarnaast drukt de Amerikaanse overheid jaarlijks biljoenen gratis dollars bij om de boel draaiende te houden, inclusief het op peil houden van de levensstandaard. De VS kan dit doen omdat de dollar de reservevaluta van de wereld is en kan worden verkocht in ruil voor echte spullen, zoals een grondstof. De buitenwereld houdt de levensstandaard van de VS op peil met zijn arbeid en grondstoffen, in wezen gratis. Dit geldt ook voor Europa omdat de euro in feite een verkooppunt van de dollar is en Europa dus indirect profiteert van het exorbitante privilege van de VS. Als het Westen goed geïsoleerd raakt en de dollar zijn reservestatus verliest, zal de euro mee ten onder gaan. Het is zelfs mogelijk dat de euro eerder ten onder gaat dan de dollar omdat Europa niet zoveel geld kan drukken als de VS. Met andere woorden, als het “mondiale zuiden” – waarschijnlijk in de vorm van de BRICS-landen – erin slaagt zich af te schermen van de dollar, zal het Westen alle gratis spullen kwijtraken. Voor Europa betekent dit de ineenstorting van de euro en een daling van de levensstandaard met misschien wel een derde – of meer.

De derde schok is bijna onvermijdelijk, vooral als Rusland de oorlog in Oekraïne resoluut wint. Nu moeten we aannemen dat de mensen in de Europese Centrale Bank en zelfs sommigen in Brussel zich hiervan bewust zijn. Een normale reactie op deze toekomstige schok zou zijn om de Europese economieën met alle mogelijke middelen ter voorbereiding te versterken – en zo de kans op een regelrechte opstand van de EU-bevolking te minimaliseren. Dat wordt echter niet gedaan. In plaats daarvan blijft de EU haar eigen economieën vernietigen. Waarom?

Het sluwe ESG-plan voor wereldheerschappij

Ik had onlangs het “genoegen” om een zeer gedetailleerde briefing te ontvangen over het lopende ESG-initiatief van de democratisch ongekozen Europese Commissie. Het heet eigenlijk “de Europese Normen voor Duurzaamheidsverslaglegging (ESRS) voor bedrijven die vallen onder de Richtlijn Corporate Sustainability Reporting (CSRD)”. Het rolt gewoon van de tong.

Dit was een vier uur durende briefing en er werd nauwelijks iets gezegd over wat er echt aan de hand is. De rest van de briefing was gericht op de technische aspecten en wat bedrijven zouden moeten doen om eraan te voldoen, maar ik probeerde me te richten op wat dit initiatief echt is en wat het zegt over de geplande toekomst van Europa. Het is werkelijk verbijsterend.

Het ESG-initiatief kan worden omschreven als een zeer grote reeks eisen aan alle Europese bedrijven (behalve de kleinste – voorlopig) met betrekking tot twee dingen: informatie en naleving. Elk bedrijf moet een nieuw boekhoudsysteem opzetten dat, in plaats van financiën, een grote set gegevens zal verwerken met betrekking tot klimaat, vervuiling, biodiversiteit en sociale kwesties – hoewel de belangrijkste focus koolstofdioxide “vervuiling” is. Een aanzienlijk deel bestaat uit harde gegevens, terwijl de rest wordt “geëvalueerd”. De bureaucratische last die dit met zich meebrengt is werkelijk onthutsend.

Het nalevingsgedeelte is erg interessant. Op een gegeven moment zullen bedrijven worden gestraft als ze niet voldoen aan bepaalde normen die door de Europese Commissie zijn opgesteld. Het is op dit moment nog niet helemaal duidelijk wat die normen zullen zijn of hoe ze zullen worden gehandhaafd – met andere woorden, hoe niet-naleving zal worden bestraft. Dit betekent dat Europese bedrijven zich moeten voorbereiden op normen die nog moeten komen en straffen die later worden vastgesteld.

Met andere woorden, dit is een zeer gedetailleerd controlesysteem voor Europese bedrijven waarbij de Europese Commissie in de toekomst alles kan voorschrijven wat zij wil – en overtredingen kan bestraffen zoals zij wil. Afgezien van de krankzinnige regeldruk kan dit initiatief alleen maar worden gezien als een directe overname van de operationele controle over Europese bedrijven, en daarmee van de Europese economie.

Dit alles komt met geplande mijlpalen ongeveer tot 2030 wanneer dit alles operationeel zou moeten zijn. Twee van de mijlpalen zijn op zijn zachtst gezegd zeer interessant. De eerste is voorlopig gepland voor 2026 en betreft de uitbreiding van het systeem buiten Europa. In 2026 (of misschien later) zullen alle bedrijven die goederen verkopen aan Europa of die grondstoffen of onderdelen leveren aan Europese bedrijven, moeten voldoen aan bepaalde aspecten van dit systeem. Je kunt alleen maar aannemen dat deze eisen in de loop van de tijd zullen toenemen.

Op dit punt in de presentatie stelde ik een paar vragen: A) Wat als Europese bedrijven, die daartoe in staat zijn, na het bekijken van deze normen gewoon besluiten om hun spullen te pakken en de EU te verlaten? B) Hoe kan de Europese Commissie dit precies afdwingen buiten de Europese Unie? Zouden sommige kritische bedrijven of landen niet gewoon kunnen besluiten om geen zaken meer te doen met Europa?

De man die de presentatie gaf, had veel kennis van het systeem en de implementatie ervan. Hij begreep zowel de details als de grote lijnen heel goed. Hij was ook all-in over het belang om dit te doen. Ik twijfel er niet aan dat zijn denkwijze overeenkomt met de denkwijze in Brussel. Hij beantwoordde deze vragen op de volgende manier:

Vraag A): Uit de EU stappen gaat niet werken, want er is geen andere plek om heen te gaan. Andere landen ontwikkelen deze normen ook, waaronder China en India, en dit zal zeer binnenkort wereldwijd zijn. De EU verlaten heeft dus geen zin.

Vraag B): Als de EU de nalevingseisen opstelt voor externe bedrijven om zaken te doen met Europese bedrijven, zullen ze die allemaal naleven. We noemen dit het “Brussel-effect”. Als er dictaten uit Brussel komen, zal iedereen ze volgen omdat het onmogelijk is om in een positie te verkeren waarin je geen zaken kunt doen met Europa.

Ik parafraseer een deel, maar niet alles. Met andere woorden, de EU gelooft dat ze zo machtig is dat ze deze normen aan de wereld kan opleggen en dat ze als gevolg daarvan wereldwijd zullen worden overgenomen – en uiteindelijk volledig. Dit betekent ook dat de EU zich voorbereidt om degenen die zich niet aan de normen houden te “isoleren” – door hen te dwingen zich eraan te houden, net zoals ze Europese bedrijven dwingt zich eraan te houden. Het bestaan van de BRICS-landen speelt hierin geen rol, evenmin als de mogelijkheid van een Europees isolement.

De financiële dimensie

De tweede mijlpaal in het plan is nog interessanter dan de eerste. Er wordt herhaaldelijk verwezen naar financiële gevolgen voor niet-naleving – en een uiteindelijke “financialisering” van het systeem. Die plannen zijn duidelijk nog niet volledig uitgewerkt – of ze zijn er wel en worden nog niet aangekondigd.

Ten eerste lijkt het duidelijk dat de EU van plan is om rente op bedrijfsleningen (en misschien ook beschikbaarheid) afhankelijk te maken van naleving. Als je je volledig aan de regels houdt, krijg je een betere rente op je leningen dan degenen die dat niet doen. Dit impliceert een toekomstig wettelijk kader voor het Europese financiële systeem, waarbij de EU de banken zal voorschrijven aan wie ze mogen lenen en hoe duur die leningen zullen zijn. Dit betekent ook dat het Europese financiële systeem virtueel wordt overgenomen door de regelgevende instanties. Lenen is wat banken doen, en als de EU het lenen controleert, dan controleert de EU in feite de banken.

Ten tweede is er een soort “eindpunt” gedefinieerd voor het plan rond 2030. Dit eindpunt is duidelijk financieel van aard, maar het is nog niet duidelijk wat het zal zijn. Er zijn wel speculaties. De meest conservatieve speculatie is dat het systeem op dat moment zal worden afgedwongen door middel van directe financiële boetes voor bedrijven. Er is ook een bredere speculatie dat het systeem zich zal ontwikkelen tot een “quotasysteem” – voornamelijk gebaseerd op koolstof. Vervolgens zal deze quotastructuur resulteren in “groene obligaties” die bedrijven kunnen uitgeven als ze eraan voldoen.

Hoewel het financiële eindpunt vaag is, lijkt het waarschijnlijk dat het ESG-systeem van de EU bedoeld is om twee dingen te doen:

De totale controle over de EU-economie overnemen tot op bedrijfsniveau, inclusief operationele beslissingen op elk bedrijfsniveau. Dit doel gaat gepaard met de overduidelijke vervolging en eliminatie van bedrijven en sectoren die nu ofwel te klein zijn om zo te controleren, of te onafhankelijk van aard. Dit geldt voor kleine bedrijven in Europa, die waarschijnlijk zullen worden uitgehongerd met technische en juridische middelen en vervolgens zullen worden overgenomen door grote bedrijven – en voor sectoren zoals de landbouw, met boeren die te klein en koppig zijn om te worden gecontroleerd. Landbouw is een te kritieke basis voor de samenleving om aan de controle van de EU te worden onttrokken – en deze controle zal worden uitgevoerd door de hele sector over te hevelen naar grote bedrijven door de boeren failliet te laten gaan door regelgevende maatregelen en kostenstijgingen.

Een financieel kader bieden voor de toekomstige organisatie van de Europese economie en vervolgens voor de Europese samenleving. Het plan is waarschijnlijk om koolstof en koolstofquota te gebruiken als basis voor onderpand, waarop bedrijven, banken en de Europese Centrale Bank “schone en nieuwe” schulden kunnen uitgeven, niet gehinderd door ouderwetse onderpandeisen. Dit zal waarschijnlijk worden gezien als een “clean break” met de oude manier van schuldpapier uitgeven.

Wat deze mogelijkheid waarschijnlijk maakt, zijn de huidige problemen waar de EU mee kampt als het gaat om de uitgifte van schulden en obligaties. Op dit moment is alles en iedereen in de EU, inclusief de Bundesbank en de Europese Centrale Bank, technisch failliet na het vervalsen van de EU-economie sinds de crash van 2008 door middel van het nulrentebeleid en de eindeloze uitgifte van schulden (vaak in dollars). Bovendien heeft de Europese Commissie niet de mogelijkheid om obligaties uit te geven namens de EU als geheel. Dat mechanisme moet er dus komen, en snel ook. Als dat niet gebeurt, vreest de Commissie dat ze de controle over de financiële situatie in Europa zal verliezen, waardoor de EU uiteen zal vallen. Er is dus een rigide en uniform controlemechanisme voor de economie nodig dat voorziet in een mechanisme voor nieuwe schulden.

Het is waarschijnlijk dat de Commissie euro-obligaties gaat uitgeven voordat dit systeem klaar is, want de druk is groot. Het tijdschema voor het systeem is echter erg kort. Dit moet allemaal in 6 jaar klaar zijn.

Het lijkt er ook op dat de Commissie hoopt dat deze nieuwe financiële architectuur mondiaal zal worden, met Europa in het middelpunt. Het plan om het ESG-systeem ook buiten Europa toe te passen, impliceert misschien dat men er zo over denkt. Brussel staat niet bekend om bescheidenheid bij het maken van plannen die uitgaan van de macht en onfeilbaarheid van de EU.

Dus, over die tegenstrijdigheid…

De belangrijkste vragen aan het begin van dit artikel waren waarom de EU de Europese economie verder saboteert, die al onder extreme druk staat door de sancties tegen Rusland – en waarom de EU zich niet voorbereidt op de waarschijnlijke crash van de levensstandaard in Europa als gevolg van het verlies van de reservestatus van de dollar.

Ik denk dat er twee antwoorden op deze vragen zijn. Het eerste antwoord is dat de voortdurende sabotage van de EU-economie en het bijbehorende ESG-initiatief deel uitmaken van een plan dat niet kan worden veranderd, ongeacht de situatie. Het tweede antwoord is dat de Europese Commissie gelooft dat dit plan voldoende zal zijn om hen van de ondergang te redden.

Laten we een stap terug doen en kijken naar wat er de afgelopen decennia in Europa (en het hele Westen) is gebeurd. Laten we het bekijken vanuit het standpunt van de EU-elite. In de afgelopen decennia heeft er in Europa een sociale revolutie plaatsgevonden van bovenaf. Deze is erin geslaagd om de waarden en percepties van de Europese bevolking radicaal te veranderen. Logica en rede zijn losgelaten, samen met competentie en kritisch denken. De normalisering van het bizarre is zodanig dat de meeste gewone mensen bijna alles accepteren van hun regeringen – en van andere mensen. Mannen die vrouwentoiletten gebruiken is normaal; pedofielen die het schoolsysteem leiden is acceptabel; genitale verminkingen van kinderen zijn een kwestie van rechtvaardigheid; verwaarlozing van kinderen is nu wetenschappelijke opvoeding; en overheidsmandaten over wie je aanneemt voor je eigen bedrijf zijn logisch. Zelfs een groep “kapitalisten” die naar een presentatie kijken over hoe de Europese Commissie van plan is de controle over hun bedrijven over te nemen, vinden het normaal.

Het hele doel van deze revolutie was om de realiteit zo te verdraaien dat alles acceptabel zou worden. Dit doel is nu grotendeels bereikt. We zagen dat tijdens de Covid-19 operatie waar Europese bevolkingen hun volgzaamheid en acceptatie van bevelen van bovenaf demonstreerden. Het Europese volk liet daar zien dat het klaar is voor de volgende stap – en de volgende stap staat inderdaad voor de deur.

De volgende stap heeft die onvoorwaardelijke acceptatie nodig om te werken en nu is het Europese volk er klaar voor. Het moet nu geïmplementeerd worden, vanwege de verschrikkelijke economische en politieke situatie in Europa. Het tijdschema is opgeschoven en de EU heeft haast. De volgende stap is wat de oude revolutionairen “het grijpen van de productiemiddelen” noemden – alleen zal het niet het proletariaat zijn dat het doet. Het zal de elite zijn. Het is al begonnen zoals we kunnen zien aan alle faillissementen en de boerenprotesten. Het belangrijkste mechanisme hiervoor is echter het ESG-systeem. Het zal zorgen voor controle en consolidatie – en later voor een nieuw centraal gepland financieel systeem.

De EU voert dit nu in omdat ze vinden dat ze geen keus hebben. Elke oplossing die de EU-economieën niet onder hun absolute controle brengt, is uitgesloten omdat alle andere oplossingen waarschijnlijk zullen leiden tot het uiteenvallen van de EU en hun verlies van controle. Dit is de enige oplossing – en die moet nu worden geïmplementeerd. Zelfs als het dingen “op korte termijn” erger maakt, moet het nu gebeuren.

Wat betreft de “no more free lunch” komeet die op de EU afkomt (de derde schok hierboven), geloof ik dat Brussel echt gelooft dat deze oplossing niet alleen hen zal redden – maar ook de status en financiële hegemonie van Europa in de wereld zal herstellen. Zo … optimistisch zijn ze.

Een bescheiden advies

Het is gemakkelijk om wat er economisch in Europa gebeurt te zien als paniek en/of financiële maatregelen van regeringen als gevolg van de mislukte sancties. Ik denk dat die kijk verkeerd is. Ik denk dat dit zowel gepland als veel ernstiger is dan mensen zich realiseren. Mensen zullen het ESG-systeem waarschijnlijk zien als gewoon “formalisering van milieuregelgeving” of iets dergelijks – maar het is zoveel meer. De sinistere aard ervan is duidelijk voor iedereen met gezond verstand die het onderzoekt.

Ik weet dat niemand mijn advies serieus zal nemen. Ik ben tenslotte maar een gozer die dingen schrijft op Substack. Maar ik heb toch wat advies:

1. Als je een bedrijf hebt in de EU en je kunt het verhuizen, doe dat dan zo snel mogelijk. Verhuis het niet naar de VS – verhuis het ergens anders naartoe. Ga op zoek naar nieuwe markten en vergeet dat Europa bestaat.
2. Als je een BRICS-leider bent, wees dan heel voorzichtig wanneer de EU naleving van je bedrijven begint te eisen. Het ESG-systeem van de EU is een plaag die je niet in je land wilt hebben. Je zou zelfs wetten moeten overwegen die het ronduit illegaal maken voor bedrijven in jouw land om eraan te voldoen.

Europa is nu zo krankzinnig en giftig geworden dat het zowel sociaal als economisch in quarantaine geplaatst zou moeten worden. Je kunt dat ook als advies zien als je wilt.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Bizar door de EU gefinancierd stripboek voorspelde pandemie – met globalisten als redders

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: