Ondanks een aanlooptijd van meer dan twee maanden na de uitbraak in Wuhan en waarschuwingen van de WHO, heeft de Cronavirus-pandemie de ongeveer 514 miljoen mensen in de EU met volle kracht getroffen.
De EU was niet bereid haar grenzen op tijd te sluiten of vluchten vanuit de hotspots in China en Iran tegen te houden. De inzittenden van deze vluchten werden niet geregistreerd, laat staan onderworpen aan een snelle medische test bij binnenkomst in de EU. Met het oog op de Coronacrisis is de Europese Unie gefaald in de realiteitstoets, terwijl de natiestaten in staat blijken te zijn om actie te ondernemen.
Kortom, de EU heeft niets ondernomen. Afgezien van frasen over Europese oplossingen hebben de ambtenaren niets te tonen, schrijft Anonymousnews. De auteur staat niet alleen in deze conclusie; zelfs onvoorwaardelijke Europeanen zoals Sigmar Gabriel en Joschka Fischer zien het op dezelfde manier. In hun gezamenlijke artikel op de Tagesspiegel staat:
“Europa wordt geconfronteerd met zijn grootste test sinds de oorlog. Op dit moment faalt het in de strijd tegen het virus. Als dat zo blijft, kan de EU uiteenvallen. … Maar misschien ligt het grootste verlies nog voor ons: het verlies aan vertrouwen in het nut en de geloofwaardigheid van de Europese Unie.”
Het nut van de EU wordt bij een crisis inderdaad herhaaldelijk in twijfel getrokken. In feite wordt het doel van de EU in crisissituaties altijd ter discussie gesteld. Europa is met steeds kortere tussenpozen aangevallen door buitenlandse virusziekten, zoals de SARS-pandemie in 2002/03 die zijn oorsprong vindt in Zuid-China of de huidige COVID-19 uit Wuhan. Na deze pandemie zal er dus onvermijdelijk een volgende pandemie zijn. Maar open grenzen en een soepel verkeer van goederen hebben voor de Brusselse elites uiteraard een hogere prioriteit dan de bescherming van honderden miljoenen Europeanen tegen ziekten.
Dit was ook duidelijk in het licht van de Coronacrisis. In plaats van de mensen werkelijk te beschermen, riepen veel Europese politici op tot wat ze al jaren stoïcijns eisen – meer geld van Brussel. Dat betekent in werkelijkheid meer miljarden uit Berlijn. De greep op de miljarden van de Duitse belastingbetalers lijkt voor veel EU-politici een hoofdactiviteit te zijn geworden, dus Macron en Conte blijven aandringen op de communautarisering van de schulden.
Deze taboedoorbreking werd in lijn met de crisis omkaderd door euro-obligaties in corona-obligaties, maar de schuldenlanden verklaarden ondubbelzinnig dat zij verdere overdrachtsbetalingen (uit Duitsland) verwachtten. Bovendien is de vergemeenschappelijking van de schuld al lang een feit, dankzij de massale aankoop van ECB-staatsobligaties. Het balanstotaal van de ECB bedraagt momenteel 4,5 biljoen euro, en na de Coronacrisis verwachten de marktdeelnemers dat dit cijfer zal stijgen tot 7 biljoen euro.
Hoewel de Duitse bevolking nog steeds te horen krijgt dat er geen sprake zal zijn van een communautarisering van de schuld, zijn er door het optreden van de ECB en de EU al lang onomkeerbare feiten gecreëerd. In de schaduw van de Corona-crisis worden nu alle dammen in de EU gebroken om verdere stappen te zetten in de richting van centralisatie en collectivisering.
De financiële eisen hebben zulke proporties aangenomen dat het gemakkelijk is om uit het oog te verliezen wat er nog gevraagd wordt of al is weggegeven: EU-werkloosheidsverzekering, EU-arbeidstijdverkortingsuitkeringen, reddingsparachutes, EFSF, EFSM, leningen uit bestaande fondsen, enz. De som van het eerste pakket maatregelen bedraagt al 500 miljard euro en het valt te vrezen dat er in de loop van de crisis permanente transfersystemen zullen worden ingevoerd.
Alleen de natiestaten bleken in staat om te handelen
Terwijl de EU-politici onderling hun standpunten met elkaar vergeleken, waren het de veel bekritiseerde natiestaten die uiteindelijk actie ondernamen en hun grenzen sloten of consequent controleerden. De opschorting van Schengen, die in de vluchtelingencrisis nog steeds wordt verhinderd door het EU-apparaat, is door de natiestaten in de Coronacrisis in hun eentje besloten en uitgevoerd zonder voorafgaand overleg. De EU-elites zijn dus zowel geslagen als in verlegenheid gebracht.
Dezelfde procedure werd waargenomen in de vluchtelingencrisis. De EU weigerde ook daar enige bescherming aan de grens, totdat weinig Oostenrijk het voortouw nam en de Balkanroute met andere staten, zoals Hongarije, afsloot.
Het feit dat de Bondsregering, zelfs in de razende Corona-pandemie, een van de laatste staten was die grenscontroles invoerde, vrijwel gedwongen door de buurlanden, maar er vervolgens voor zorgde dat zelfs in het licht van deze historische crisis illegale immigranten Duitsland nog steeds konden binnenkomen door misbruik te maken van het asielrecht (artikel 16a van de grondwet), is een verdere geloofsbelijdenis van openbaarmaking door de Merkel-regering. De ideologie van open grenzen en de globalistische economische orde zijn voor deze politici duidelijk belangrijker dan de veiligheid van hun staat.
Europees Parlement wil een einde maken aan “desinformatie en haatpropaganda over het Coronavirus”
De EUSSR faalt niet alleen inzake het corona-virus !!
Zij faalt doorlopend en moet z.s.m. worden ontmanteld, de “leiders” dienen te worden vervolgd wegens : oplichting, diefstal en zéér onbehoorlijk bestuur.