Waarom belachelijke officiële propaganda nog steeds werkt

Oké, hier is er een uit de archieven. Het is een column die ik in 2017 heb geschreven, toen CounterPunch mijn columns nog publiceerde. Ik heb hem uit de archieven gehaald omdat (a) ik denk dat hij bijzonder toepasselijk is, gezien de hoeveelheid belachelijke officiële propaganda waar we op dit moment mee worden bestookt, (b) ik een vervelende bug heb, en dus (c) ik niet de energie heb om te proberen jullie wijs te maken dat ik deze analyse vandaag heb bedacht door te herschrijven wat ik in 2017 heb geschreven, maar door de verwijzingen naar Russiagate te vervangen door verwijzingen naar Israëls liquidatie van Gaza, schrijft CJ Hopkins.

Als je het nieuws hebt gevolgd – en ik vermoed dat je dat hebt gedaan – ben je bekend met de belachelijke officiële propaganda die de staat Israël er schaamteloos uit heeft gepompt, die op dit punt zo flagrant belachelijk is geworden dat zelfs de BBC gedwongen werd om het te ontkrachten.

Dus ik vertrouw erop dat je deze referenties zelf kunt omwisselen. Als je een beetje inspiratie nodig hebt, kun je kijken naar dit Mehdi Hasan interview met Mark Regev, een senior adviseur van Benjamin Netanyahu, dat nauwelijks nog schaamtelozer belachelijk kan zijn, vooral het deel waarin Regev ontkent dat de IDF Palestijnse kinderen heeft gedood, en impliceert dat Hamas ze allemaal heeft gedood.

Natuurlijk, als je een van de tientallen mensen bent die zich woedend hebben uitgeschreven uit mijn Substack omdat ik plotseling ben veranderd van de anti-Covidiaanse vrijheidsstrijdende satiricus die je kende en waar je van hield in een antisemitische Hamas-liefhebbende commie met een groot portret van Osama bin Laden in mijn kantoor (maar je leest stiekem nog steeds mijn columns, ondanks je woedende uitschrijving), dan wil je dat interview waarschijnlijk overslaan.

Oké, zonder verder oponthoud, hier is die oude column.

Voor studenten van officiële propaganda, manipulatie van de publieke opinie, psychologische conditionering en emotionele dwang wordt het niet veel beter dan dit. Terwijl Trump en zijn leger van Goldman Sachs-jongens, bedrijfs-CEO’s en christelijke fanatiekelingen naar de dag van zijn inauguratie slenteren, worden we getrakteerd op een masterclass in gecoördineerde mediamanipulatie waarbij Goebbels een amateur lijkt. Dit is misschien niet meteen duidelijk, gezien de schijnbaar lachwekkende aard van de meeste rotzooi waarmee we worden overstelpt, maar als je eenmaal begrijpt wat het werkelijke doel is van dergelijke officiële propaganda, wordt alles logischer.

Een van de meest voorkomende misvattingen over de manier waarop officiële propaganda werkt, is het idee dat het doel is om het publiek te misleiden zodat het dingen gelooft die niet “de waarheid” zijn (bijvoorbeeld dat Trump een Russische agent is, of dat Saddam massavernietigingswapens had, of dat de terroristen ons haten voor onze vrijheid, enzovoort). Maar hoewel officiële propagandisten zeker blij zijn als iemand de leugens die ze verkopen ook echt gelooft, is misleiding niet hun primaire doel.

Het primaire doel van officiële propaganda is het genereren van een “officieel narratief” dat gedachteloos herhaald kan worden door de heersende klasse en degenen die hen steunen en zich met hen identificeren. Dit officiële narratief hoeft niet logisch te zijn of enige vorm van serieuze toetsing te doorstaan. De feitelijkheid ervan is niet het punt. Het gaat erom een Maginotlinie te trekken, een defensieve ideologische grens, tussen “de waarheid” zoals gedefinieerd door de heersende klassen en elke andere “waarheid” die hun narratief tegenspreekt.

Stel je deze Maginotlinie voor als een cirkelvormige muur omgeven door onherbergzaam gebied. Binnen de muur bevindt zich de “normale” maatschappij, betaald werk, carrière maken en alle andere aanzienlijke voordelen van het samenwerken met de heersende klasse. Buiten de muur is er armoede, angst, sociale en professionele stigmatisering en verschillende andere vormen van lijden. Aan welke kant van de muur wil je staan? Elke dag, op ontelbare manieren, wordt ieder van ons deze vraag gesteld en moet hij deze beantwoorden. Conformeer je, dan is er binnen een plek voor je. Weiger en … nou ja, veel geluk daarbuiten.

In openlijk despotische samenlevingen staat er vaak leven of dood op het spel bij het maken van deze keuze (conformeren of dissent). In onze relatief liberale westerse samenlevingen (voor degenen onder ons die geen militante guerrillastrijders zijn) zijn de gevolgen van het niet conformeren aan het officiële narratief meestal subtieler. Desondanks is de druk nog steeds intens. Conformeren aan de consensus “realiteit” die door deze officiële narratieven wordt gegenereerd is de prijs voor toegang tot het binnenste heiligdom, waar de banen, het geld, het professionele prestige en de andere beloningen van het kapitalisme zich bevinden. Conformeren vereist geen geloof. Het vereist trouw en gehoorzaamheid. Wat men werkelijk gelooft is volkomen irrelevant, zolang men het officiële narratief maar napapegaait.

Kortom, officiële propaganda is niet ontworpen om het publiek te misleiden (net zo min als de toespraken in het script van een acteur bedoeld zijn om de acteur die ze uitspreekt te misleiden). Het is ontworpen om geabsorbeerd en herhaald te worden, hoe ongeloofwaardig of absurd het ook is. In feite is het vaak het meest effectief wanneer degenen die gedwongen worden om het robotmatig te herhalen weten dat het volslagen onzin is, omdat de vernedering om dit te moeten doen hun trouw aan de heersende klasse verstevigt (dit fenomeen is een standaardkenmerk van het klassieke Stockholm Syndroom model, en autoritaire conditionering in het algemeen).

De huidige “Russische hacking” hysterie is een perfect voorbeeld van hoe dit werkt. Niemand behalve volslagen idioten gelooft dit officiële verhaal (waarvan de inhoud meer dan belachelijk is), zelfs niet de stromannen die het ons verkopen. Dit is echter geen probleem, omdat het niet de bedoeling is om het te geloven… het is de bedoeling om het te accepteren en te herhalen, min of meer zoals religieuze dogma’s. (Het maakt niet uit wat er werkelijk gebeurd is, of de “hack” een hack of een lek was, wie de hackers of lekkers waren, voor wie ze werkten of wat de motieven van wie dan ook waren. Wat telt is dat de heersende klasse een nieuw officieel narratief heeft uitgevaardigd en eist dat elke “normale” Amerikaan opstaat en trouw zweert aan dat narratief).

De heersende klasse maakt het hun volgelingen deze keer niet bepaald gemakkelijk. Hun nieuwe officiële verhaal (laten we het “De Poetinistische Putsch om de Democratie te Vernietigen” noemen) is zo compleet idioot dat het meer dan gênant is. Het plot is min of meer wat je zou verwachten van een middelmatige young adult roman of een Game of Thrones-achtige fantasieserie. En alsof dat nog niet vernederend genoeg was voor de liberalen die gevraagd worden om te doen alsof ze het geloven, konden de verantwoordelijke PR-mensen niet eens de moeite nemen om een nieuwe verzameling leugenaars samen te stellen om hun kinderachtige sprookje voor hen op de markt te brengen. Ze staan er niet alleen op dat liberalen het woord geloven van de “Intelligence Community” en de mainstream media die de wereld de “Saddam heeft geheime massavernietigingswapens” hoax hebben verkocht, ze hebben James R. Clapper gestuurd om daar te gaan zitten, op min of meer dezelfde plek als waar hij de laatste keer zat toen hij loog tegen het Congres, en zijn honden- en ponyshow weer op te voeren.

Ondertussen zijn de kranten van de heersende klasse, waar kosmopolitische liberalen op vertrouwen om een simulatie te geven van “serieuze journalistiek,” hoogstaande “kunst en cultuur,” enzovoort, afgedaald tot het niveau van de National Enquirer. Een van de recente hoogtepunten was het verhaal van The Washington Post over “Russen hebben het elektriciteitsnet van Vermont gehackt“. Het bleek dat er noch Russen noch hackers bij betrokken waren, noch computers van het elektriciteitsnet van Vermont, en dat het in feite gewoon weer een verzonnen verhaal was, zoals dat over het Nepnieuwsleger van Poetin. De New York Times, die ook plichtsgetrouw het nieuwe officiële narratief uitrolt, heeft Charles M. Blow (alias “The Withering Gaze”), die Trump ervan beschuldigt de Aanstelling van Rusland te zijn” en zijn verkiezing uitroept tot “een oorlogsdaad”, de leiband afgenomen. En nu, terwijl ik dit stuk aan het schrijven was, komen ze met het “Golden Showers” verhaal, waarin Trump een stel Russische hoeren betaalde om op het bed te plassen waar Obama sliep. Elk moment kunnen we te horen krijgen dat Elvis in het geheim samenwerkt met Poetin om een Zhirinovskian zwaartekrachtwapen in te zetten in een UFO vermomd als Jezus die Assange en Snowden persoonlijk over de Atlantische Oceaan zullen loodsen om Amerika te laten zinken. Het lijkt wel een soort loyaliteitstest waarbij de heersende klasse probeert te bepalen hoe ver ze kan gaan met deze onzin voordat de liberalen weigeren er nog meer van te salueren.

Het doel van al deze propaganda is om Donald Trump te delegitimeren en om profylactisch het monopolie van de neoliberale heersende klasse op macht, “realiteit” en “waarheid” te herbevestigen. Voor het geval dit nog niet overduidelijk was, de neoliberale heersende klassen zijn niet van plan om de controle op te geven over het wereldwijde kapitalistische pseudo-imperium waar ze de afgelopen zestig jaar aan gewerkt hebben. Ze gaan Trump (en elk ander symbool van nationalistische terugslag of verzet tegen transnationaal kapitalisme) delegitimeren en stigmatiseren, de komende vier jaar afwachten en dan een andere van hun trouwe dienaren installeren … waarna het leven weer “normaal” wordt en liberalen hun best zullen doen om deze ongelukkige periode waarin ze deden alsof ze deze smakeloze neo-McCarthyitische onzin geloofden, te vergeten.

Als ik niet bang was dat Trump een totale oorlog tegen de islam gaat beginnen, of dat een van “onze jongens” in de tanks die Obama theatraal naar de Russische grens heeft gestuurd, door het lint zou gaan en zou proberen Clinton te “pakken”, dan zou ik er naar uitkijken om te zien hoe gestoord het gaat worden.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Poetin neemt de Russische nucleaire “handkoffer” mee naar China (video) – Eerste keer dat de Russische president met de “rode knop” wordt gezien

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: