Vrijheid in een post-covidwereld

Het covid-tijdperk heeft traditionele ideologische paradigma’s als messen door boter gesneden. Niets gedroeg zich zoals we hadden verwacht. De voorvechters van burgerlijke vrijheden waren nergens te bekennen. De rechtbanken functioneerden niet. Grote bedrijven en media werkten volledig mee. De grote religies zwichtten. De nationale veiligheidsstaat bloeide, terwijl beide partijen dit allemaal lieten gebeuren. De bevolking werd genadeloos gehersenspoeld en geplunderd zonder dat er weerstand kwam vanuit de hoogste kringen.

Uit het niets bleken farmaceutische bedrijven machtiger dan enig industrieel monopolie in de geschiedenis van de mensheid, in staat om de hele wereld stil te leggen om mensen in paniek te brengen en hun product te laten consumeren, schrijft Jeffrey Tucker.

Het oude onderscheid tussen de publieke en private sector is verdwenen. De staat heeft ons niet gered van grote bedrijven en de top van de commerciële samenleving heeft ons niet gered van de staat. Ze werkten samen om de vrijheid van alle anderen te verstikken. Wie de hand was en wie de handschoen, bleef onduidelijk. De politici waren vrijwel volkomen nutteloos, bang om hun eigen leven en carrière te redden, geld naar hun kiezers te sluizen en zich verder onder hun bank te verstoppen.

Gedurende deze hele periode verdween de bescherming waarvan we allemaal dachten dat die onze rechten en vrijheden garandeerde, en werd deze vervangen door surveillance, censuur, mandaten, subsidies, boetes, uitvluchten, dubbelhartigheid, misleiding, nepwetenschap en non-stop psyops van instanties, media, influencers, medische verenigingen en schreeuwende hacks uit alle hoeken. Ze rekruteerden politieagenten uit de bevolking om naleving af te dwingen en niet-naleving te demoniseren. Ja, het was Orwell die tot leven kwam.

Aan de andere kant was het een leerzame ervaring. Het zet degenen die om vrijheid geven ertoe aan het debat te herformuleren en zowel de bedreigingen als de antwoorden op een andere manier te begrijpen dan voorheen, op een manier die realistischer is. De machthebbers hebben hun kaarten op tafel gelegd, hun doelen onthuld en hun dystopische plannen getest. De plannen zijn er nog steeds, maar we weten nu tenminste wat ze zijn en wat we ertegen kunnen doen.

Met het voordeel van achteraf gezien en de lessen die we uit deze ervaring hebben geleerd, volgt hier een voorstel voor een herformulering van een pro-vrijheid visie en agenda.

1. Het probleem van vergiftiging

“We wisten het in het voorjaar van 2020 nog niet – hoewel veel van de vroege, ervaren mensen hun vermoedens hadden – dat de lockdowns en belachelijke niet-farmaceutische maatregelen allemaal bedoeld waren om de weg vrij te maken voor farmaceutische maatregelen. Het ging al die tijd om het vaccin, en daarom bracht de Great Barrington Declaration de elites in paniek. Daarin werd gesproken over endemie door natuurlijke immuniteit. De machthebbers wilden maar één oplossing, de prik, en daarom hebben ze ook bewezen geneesmiddelen van de markt gehaald.

De drijvende kracht achter dit industriële project waren de farmaceutische bedrijven en hun nieuwe speeltje: mRNA-prikken. Deze waren ongetest, experimenteel en gevaarlijk, maar hadden een enorm potentieel voor oneindig schaalbare distributie. Covid was de kans voor de industrie om voet aan de grond te krijgen, aangezien de technologie nog niet eerder was goedgekeurd.

De noodsituatie bood het voorwendsel om het product op de bevolking los te laten. Nee, het loste het probleem niet op en veroorzaakte ongekende schade en sterfgevallen, maar een industrieel taboe was doorbroken. Nu is het essentieel om het te normaliseren en steeds breder toe te passen als remedie voor alle kwalen.

Nu dit zich ontvouwt, komen ook andere sectoren in het vizier, zoals de voedselvoorziening. De landbouw heeft te maken met een vergelijkbare chemische vervuiling door kartels, waaronder industriële pesticiden waarvoor de industrie momenteel juridische immuniteit vraagt voor de veroorzaakte schade.

Gepatenteerde producten voor meststoffen en genetisch gemodificeerde zaden zijn ongekend in de geschiedenis van de landbouw, terwijl traditionele methoden wettelijk worden afgeschreven en verboden. We worden opnieuw behandeld als proefkonijnen in hun experimenten. Voorstanders van onbewerkte voedingsmiddelen, rauwe melk, scharrelkippen en grasgevoerd rundvlees worden behandeld als achterlijke antivaccin-activisten die hun eigen onderzoek doen en de wetenschap verwerpen.

Het narratief, de demonisering, de oplossingen: er is een directe analogie tussen de vermeende remedie tegen Covid en de remedie tegen honger. Beide zijn afhankelijk van chemische, farmaceutische en medische middelen om te voorzien in wat volledig natuurlijk zou moeten zijn en voortkomt uit traditie en menselijke ervaring.

Beide dragen bij aan een slechte gezondheid. Net zoals we werden gewaarschuwd voor ziekte en dood zonder Covid-vaccins, worden we nu gewaarschuwd voor hongersnoden als we deze bedrijven niet meer wettelijke privileges geven.

Ook de transkwestie draait in wezen om een ideologie van kneedbare seksualiteit, ondersteund door een leven lang medicijnen, zonder welke de hele illusie van geslachtsverandering onmogelijk zou zijn. Je kunt de schijnbare ‘cultuuroorlog’ achter deze hele beweging beschouwen als niets meer dan weer een farmaceutische zwendel.

Het doel is altijd hetzelfde: macht en winst. Aan het motief verandert niets. Alleen de middelen waarmee ze worden gerealiseerd, veranderen in de loop van de tijd. Naarmate de niet-naleving toeneemt, wordt de druk om meer verplichtingen op te leggen steeds groter. De door de farmaceutische industrie gefinancierde American Academy of Pediatrics eist nu landelijke verplichtingen voor wat steeds meer gezinnen tegenwoordig beschouwen als schadelijk voor hun kinderen.

Het is niet langer vergezocht om te zeggen dat we systematisch worden vergiftigd. Dit wordt in de doofpot gestopt, want elke onderzoeker die de waarheid onthult, wordt uit de tijdschriften verbannen en gecensureerd.

Dit gaat niet alleen over ons lichaam, maar ook over onze geest. Overigens: een op de drie kinderen en zo’n 65 miljoen volwassenen gebruiken psychofarmaca die geen echte genezing bieden, maar chemische middelen die de hersenen verlammen of een illusie van hyperactiviteit creëren. Terwijl de oorlog tegen illegale drugs wordt opgevoerd, nemen legale middelen om de bevolking chemisch te lobotomiseren toe en worden deze wetenschap genoemd.

Stap één: erken het probleem en de methoden. Stap twee: zeg nee.

2. Biologisch imperialisme

Merk op dat al het bovenstaande betrekking heeft op invasies van het menselijk lichaam en de geest via de wetenschap en laboratoria, allemaal gesteund door enorm machtige industrieën die rechtstreeks samenwerken met de overheid. Voor theoretisch ingestelde mensen die het grotere geheel willen begrijpen – om hun behoefte aan een grote Hegeliaanse theorie om het ondenkbare te begrijpen te bevredigen – verwijzen we naar Dr. Toby Rogers en zijn fascinerende historische kaart. Toen land en schatten nog de begeerde grondstoffen waren, ontstonden er grote rijken die voor hun plezier en winst binnenvielen, plunderden en roofden, wat resulteerde in enorm menselijk leed en bloedbaden. De grens was niet alleen bloederig; hij inspireert ontdekkingsreizigers en vrijheidszoekers om te ontdekken en te creëren.

In de 21e eeuw is de grens op het land verdwenen en is geen enkel deel van de aarde meer onontdekt en onontgonnen. Waar wendt de heersende klasse zich nu toe? Mars is een beetje vergezocht. Het meer voor de hand liggende antwoord is goedkoper en toegankelijker. Het keert zich naar binnen, naar het eigen volk, naar de mens en zijn geest en lichaam.

Dit schept de voorwaarden voor wat Dr. Rogers biologisch imperialisme noemde. Het gebruikt dezelfde methoden als de imperiums van weleer, maar heeft een ander doel voor ogen: onszelf, onze families, onze buren.

Terwijl veroveraars van weleer alleen maar met schepen en wapens hoefden te verschijnen, moet het nieuwe imperium samenwerking en vrijwillige acceptatie nastreven. Dat vereist propaganda en een dekmantel. Oude imperiums schaarden zich achter de koning, het vaderland en het geloof; het nieuwe bio-imperium verheerlijkt de wetenschap en laboratoria. Dit zijn de geloofsovertuigingen van onze tijd, dus is het logisch dat ze als essentiële dekmantel dienen.

Het bedrijfsmodel bestaat erin een remedie aan te bieden die mensen ziek maakt en waarvoor vervolgens weer een andere remedie nodig is die mensen ziek maakt, in een eindeloze cyclus. Steeds meer medicijnen en diensten zijn niets anders dan oplossingen voor eerdere mislukte oplossingen. Het is iatrogenese als weg naar permanente winst, en dat blijkt allemaal uit de gegevens. De leveranciers hopen tegen beter weten in dat u de veroorzakers niet ontdekt.

Dit is een oorlog om uw lichaam. Het is het enige dat ze nog kunnen binnenvallen en controleren.

Stap één: herken het probleem en de methoden. Stap twee: zeg nee.

3. Administratieve staat

Het permanente ambtenarenapparaat ontstond in het tijdperk van de democratie aan het einde van de 19e eeuw. Het doel was om een buffer van stabiliteit te bieden tussen de eisen van het volk en de plannen van politici die beweerden hen te vertegenwoordigen. Het leek logisch om een klasse van deskundigen in te stellen om de excessen van populistische woede te temperen, maar oorlogen en economische crises zorgden ervoor dat deze klasse steeds groter werd. Ze werd de vierde macht in de regering, machtiger dan de andere drie.

Meestal was de administratieve staat te saai om veel publieke aandacht te trekken en te onbeduidend om veel gemoederen te verhitten. Dat veranderde allemaal met Covid, toen de instanties met een stortvloed aan verordeningen kwamen. Het waren geen wetten en ze kwamen niet uit de wetgeving. Het waren vaak slechts wijzigingen in “aanbevelingen” die op websites werden geplaatst. Maar ze hadden een ingrijpende invloed op ons leven.

Uit het niets werd ons verteld dat we op afstand moesten stemmen, een mondkapje moesten dragen, in de supermarkt op een bepaalde manier moesten lopen, geen huisfeestjes mochten geven, niet naar concerten mochten gaan, alle drukte moesten vermijden, niet mochten reizen, enzovoort. Het werd afgedaan als gezondheidsadvies, maar het zorgde ervoor dat de steden er post-apocalyptisch uitzagen. Geen enkele politicus heeft hierover stemming gehouden en geen enkele politicus kon de instanties vertellen dat ze moesten stoppen, zelfs de president niet.

Het was duidelijk dat we een probleem hadden, en dat hebben we nog steeds. Democratie was bureaucratie geworden en een regering van, door en voor het volk was een staat binnen een staat geworden die zichzelf en haar industriële belangen diende. Deze staat was zo machtig geworden dat hij een complot smeedde om een zittende president af te zetten, niet alleen in de VS, maar in vele andere landen. De administratieve staat gebruikte Covid om overal ter wereld quasi-staatsgrepen te plegen.

Het Hooggerechtshof heeft een aantal uitstekende uitspraken gedaan die in de richting van enige terughoudendheid gaan. Misschien zien we hier tenminste enige vooruitgang.

Stap één: erken het probleem en de methoden. Stap twee: zeg nee.

4. Nationale veiligheidsstaat

Wat een reactie op de volksgezondheid leek, was in werkelijkheid een reactie op de nationale veiligheid, een feit dat uitvoerig wordt bewezen in het boek van Debbie Lerman, The Deep State Goes Viral. Haar verslag is herhaaldelijk bevestigd door mensen die erbij waren en alles hebben zien gebeuren. Zelfs de civiele bureaucratie werd misleid over wie er werkelijk de touwtjes in handen had.

Documentatie over deze bewering is moeilijk te vinden omdat deze streng geheim is. Zo werkt de moderne staat. De oppervlakkige informatie voor het grote publiek verschijnt op internet. Maar er is een hele onderwereld van geheime informatie die alleen toegankelijk is voor mensen met een veiligheidsmachtiging. Zelfs dan zien deze mensen alleen wat betrekking heeft op hun eigen gebied. Het delen van informatie is verboden. Zelfs als een van deze mensen u of mij vertelt wat er staat, riskeren zij gevangenisstraf en lopen wij gevaar alleen al door het te weten.

Als dit klinkt als een complottheorie, dan is dat ook zo, maar het is geen complottheorie. Het is de realiteit van de overheid in onze tijd. De belangrijkste functies van de staat en zijn industriële partners zijn geheim, opgesloten in kluizen en gehuld in geheimhoudingsverklaringen. Ze worden niet gemakkelijk vrijgegeven. Als dat wel gebeurt, hebben we geen idee of het om een beperkte onthulling gaat of om het hele verhaal. We weten het gewoon niet.

Hopelijk wordt transparantie in de praktijk, en niet alleen in slogans, in de toekomst een belangrijk onderdeel van de vrijheidsagenda. Een geheime regering is waarschijnlijk een corrupte regering.

Stap één: erken het probleem en de methoden. Stap twee: zeg nee.

5. Technocratie

In het begin van de binnenlandse reisbeperkingen betekende het overschrijden van de staatsgrens dat je een automatisch telefoontje kreeg van het kantoor van de sheriff. Je moest twee weken in quarantaine. Het was ook een waarschuwing: we weten waar je bent dankzij het bewakingsapparaat dat je in je zak hebt. Vreemd: ooit dachten we dat onze mobiele telefoons een gemak waren. We hebben ontdekt dat ze onze bewakers zijn.

Op het hoogtepunt van de vaccinatieplicht werden Amerikaanse steden gesegregeerd op basis van naleving. New York, de eerste stad die openbare voorzieningen sloot, voerde een digitaal vaccinatiepaspoort in. Dat was duur en ingrijpend. Het plan was om hetzelfde in Boston, Washington D.C., Seattle, Los Angeles, Chicago en New Orleans in te voeren. Gelukkig werkte het systeem niet goed en werd het ingetrokken.

New York had slechts een proefprogramma. Het lijdt geen twijfel dat het plan was om deze apparaten wereldwijd in te voeren. Dat het mislukt is, betekent niet dat ze het niet nog eens zullen proberen.

Financiële controle is alomtegenwoordig, net als het verzamelen van biometrische gegevens. Een vriend wilde een cola op het vliegveld, maar de automaat wilde zijn creditcard en vingerafdruk. Die vingerafdruk is veel meer waard dan het bruisende suikerwater dat hij ervoor kreeg. Er zijn geen beperkingen die particuliere bedrijven verbieden om aan de overheid te verkopen.

De markt voor gegevens is de meest lucratieve ter wereld en de enige die kan concurreren met de omvang, reikwijdte en macht van de farmaceutische industrie. Voeg die twee samen en je hebt een schijnbaar onstuitbare kracht die ons rechtstreeks naar een technocratie zal leiden. Soms vermomt deze technocratische agenda zich als anti-overheid: de overheid is log en incompetent, dus laten we het maar aan de AI-experts in de privésector over.

Dit geldt ook voor cryptovaluta. Het begon als een technologie voor vrijheid. Een reeks kleine veranderingen dwong het weg van een peer-to-peer en onbemiddelde valuta naar een valuta die werd ondergebracht en geïnstitutionaliseerd, waardoor surveillance mogelijk werd als nooit tevoren. Nu zou de glorieuze innovatie wel eens de ergste nachtmerrie kunnen worden van programmeerbaar geld dat wordt gecontroleerd door en ten dienste staat van de staat.

De technocraten kennen de waarde van het verdelen van de bevolking op basis van ideologie en zichzelf als oplossing voorstellen. Laten we machines de plaats van mensen innemen! Dat gebeurt al op grote schaal in ons leven. Als de dokter je ziet, staart hij naar het scherm, niet naar jou. Op het vliegveld kun je geen medewerker vinden met beslissingsbevoegdheid. AI-antwoorden op internet hebben de plaats ingenomen van door mensen geschreven content.

Stap één: erken het probleem en de methoden. Stap twee: zeg nee.

Vrijheid betekent onbemiddelde ervaringen

Tom Harrington is de auteur van The Treason of the Experts. Hij formuleert het probleem en de oplossing iets anders. Hij zegt dat de tirannen van onze tijd een einde willen maken aan onbemiddelde menselijke relaties: het gezinsetentje, fysieke ontmoetingen, iemand die een fysiek boek leest, een krant, het bijwonen van een toneelstuk, door mensen gemaakte muziek, handgemaakte ambachtelijke producten, plantaardige geneesmiddelen, rauw en onbewerkt voedsel, de wijsheid van levenservaring en ouderwetse intuïtie.

Dit alles moet verdwijnen en worden vervangen door bemiddelde ervaringen die zijn geschreven door grote publieke en private instellingen. Op die manier worden we allemaal afhankelijk. Ons leven kan worden in- en uitgeschakeld naar gelang de wil van onze meesters. Als die visie je paranoïde of zelfs gek in de oren klinkt, heb je niet goed opgelet. Dit is precies waar we naartoe gaan.

Zijn we ons hiervan bewust? En wat gaan we eraan doen? De toekomst van de vrijheid zelf staat op het spel. Oude ideologische categorieën en systemen hebben niet veel nut meer. Nu we de 250ste verjaardag van de Onafhankelijkheidsverklaring naderen, moeten we de fundamenten van vrijheid, de bedreigingen ervan en onze reactie daarop heroverwegen.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Hoe heeft een kleine groep dit gedaan?

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: