De verschillende COVID-vaccins die in allerijl op de markt worden gebracht, werken niet als traditionele biologische vaccins en worden ten onrechte als zodanig voorgesteld en gereguleerd. Standaardvaccins introduceren verzwakte vormen van een doelvirus, in combinatie met inflammatoire hulpstoffen en andere chemicaliën. Deze nieuwe mRNA-, adenovirus- en DNA-vaccins maken gebruik van de “software” van het virus en dwingen het lichaam kopieën van het virus te maken, bericht Vulms.org.
Professor Jonathan Gershoni van de Israëlische Tel Aviv University legt uit dat drie covid-vaccins op de markt eigenlijk DNA-vaccins zijn. Inentingen vervaardigd door Sputnik V, AstraZeneca en Johnson & Johnson bevatten DNA (niet alleen RNA) dat in de kern van menselijke cellen wordt ingebracht om uiteindelijk in het lab gemanipuleerde spike-eiwitten te vertalen en te repliceren.
India krijgt een nieuw soort DNA-vaccin dat wordt gemaakt door Zydus Cadila; het zal ZyCoV-D worden genoemd. Dit vaccin bevat minder DNA dan de andere DNA-vaccins en dat DNA wordt niet verborgen door een virale vector (adenovirus). Voor deze vaccins is de 1.200 aminozuursequentie van het coronavirus spike-eiwit vervat in een plasmide, en het wordt intradermaal toegediend in een protocol met drie doses en een looptijd van drie maanden, waarbij gebruik wordt gemaakt van een onder hoge druk staande stroom vloeistof die het DNA bevat.
Genexperimenten, cellulaire herprogrammering en vernietiging van het aangeboren immuunsysteem
De met adenovirus besmette covid-vaccins bevatten alle DNA van het gemanipuleerde spike-eiwit. Deze vaccins leveren heimelijk DNA van het biowapen, verborgen in een omhulsel van een adenovirus. Zodra het DNA van het spike-eiwit het aangeboren immuunsysteem omzeilt, worden de genetische instructies ervan getranscribeerd in de menselijke cellen, waardoor in het lab gemanipuleerde spike-eiwitten massaal worden geproduceerd.
De farmaceutische media en de “factcheckers” blijven liegen over de experimentele, gen-veranderende wetenschap achter de nieuwe COVID vaccins. Eenstemmig beweren zij dat de vaccins geen menselijk DNA veranderen of de genetische expressie veranderen. Deze vaccins zijn echter genetische experimenten die zijn ontworpen om mensen afhankelijk te houden van updates van vaccins; de inentingen zijn ontworpen om het aangeboren immuunsysteem te doorbreken met als doel te veranderen hoe cellen de genetische code van het lichaam zelf lezen.
De adenovirus-vaccins brengen het spike-eiwit-DNA in de cel door gebruik te maken van het adenovirus om de aangeboren immuunrespons te ondermijnen. De mRNA-vaccins maken gebruik van lipide-nanodeeltjes om de instructies te verbergen en ze in de ribosomen van de cel te laten glijden. Tijdens het initiële proces van ondermijning van het immuunsysteem lokken deze vaccins geen T-celrespons uit die sterk genoeg is om voldoende T-helper-1-, T-helper-2- en geheugen-B-cellen te ontlokken. Omdat het aangeboren immuunsysteem niet wordt blootgesteld aan het gehele virus, met inbegrip van de envelop en de nucleocapside, LIJDT het immuunsysteem. Deze onvolledige en ondermijnde immuunrespons maakt het lichaam klaar voor ernstige ziekte bij latere herinfectie.
Geen garantie dat deze gen-veranderende experimenten tijdelijk zijn
Bij deze nieuwe vaccintechnologie wordt het boodschapper-RNA of het DNA van een vreemd, in het laboratorium gemanipuleerd spike-eiwit in het lichaam ingebracht om de natuurlijke eiwitsynthese van de aangetaste cellen te overschrijven. Zodra dit natuurlijke transcriptieproces door de vaccins opnieuw is gemanipuleerd, is er geen garantie dat de cellen zullen stoppen met het gebruiken van deze vreemde code. Er zijn geen studies die in kaart brengen waarheen de spike-eiwitten zich in het lichaam verplaatsen, hoe lang zij blijven bestaan, of dat hun replicatie de eiwitsynthese voor onbepaalde tijd verandert en een onderdeel wordt van menselijke cellen of menselijk DNA.
Omdat DNA niet uit zichzelf kan transcriberen, moeten de DNA-vaccins het vreemde DNA in de kern van de menselijke cel inbrengen. Hierdoor kan boodschapper-RNA een wegwerpkopie van het DNA maken en instructies voor de eiwitsynthese in het ribosoom voorbereiden. Het RNA heeft de mogelijkheid tot interactie met de ribosomen van de cel, en is verantwoordelijk voor de codering van het type eiwit dat de cel de opdracht krijgt te produceren.
Naarmate in de natuur overheersende mutaties van het spike-eiwit worden ontdekt, kunnen vaccinmakers dat DNA bestuderen en het DNA en mRNA in hun vaccins herscholen, zodat elk jaar nieuwe sequenties van het spike-eiwit in de mens kunnen worden gerepliceerd.
Via Health Ranger Report Brighteon-account
