Twee jaar na het begin van de SMO, het Westen is totaal verlamd

Precies twee jaar geleden, deze zaterdag, op 24 februari 2022, kondigde Vladimir Poetin de start aan – en beschreef de doelstellingen – van een Speciale Militaire Operatie (SMO) in Oekraïne. Dat was het onvermijdelijke vervolg op wat er drie dagen eerder gebeurde, op 21 februari – precies 8 jaar na Maidan 2014 in Kiev – toen Poetin de zelfuitgeroepen republieken Donetsk en Lugansk officieel erkende, schrijft Pepe Escobar.

Tijdens deze – betekenisvolle – korte periode van slechts drie dagen verwachtte iedereen dat de Russische strijdkrachten militair zouden ingrijpen om een einde te maken aan de massale bombardementen en beschietingen die al drie weken aan de gang waren aan de overkant van de frontlinie – wat het Kremlin zelfs dwong om bevolkingsgroepen die gevaar liepen naar Rusland te evacueren. De Russische inlichtingendienst had overtuigend bewijs dat de door de NAVO gesteunde Kievse troepen klaar waren om een etnische zuivering uit te voeren in de Russischtalige Donbass.

24 februari 2022 was de dag die de geopolitiek van de 21e eeuw voorgoed veranderde, op verschillende complexe manieren. Bovenal markeerde het het begin van een wrede, totale confrontatie, “militair-technisch” zoals de Russen het noemen, tussen het Imperium van Chaos, Leugens en Plundering, zijn gemakkelijk plooibare NAVO-staanse vazallen, en Rusland – met Oekraïne als het strijdtoneel.

Het lijdt nauwelijks twijfel dat Poetin voor en tijdens deze drie noodlottige dagen had berekend dat zijn beslissingen de ongeremde woede van het collectieve Westen zouden ontketenen – compleet met een tsunami van sancties.

Ay, daar wringt de schoen; het draait allemaal om soevereiniteit. En een echte soevereine macht kan eenvoudigweg niet leven onder permanente dreiging. Het is zelfs mogelijk dat Poetin had gewild (cursivering van mij) dat Rusland dood zou worden gesanctioneerd. Per slot van rekening is Rusland van nature zo rijk dat zonder een serieuze uitdaging uit het buitenland de verleiding enorm is om van zijn inkomsten te leven terwijl het importeert wat het gemakkelijk zou kunnen produceren.

Exceptionalisten verkneukelden zich altijd dat Rusland “een benzinestation met kernwapens” is. Dat is belachelijk. Olie en gas zijn in Rusland goed voor ongeveer 15% van het BBP, 30% van de overheidsbegroting en 45% van de export. Olie en gas voegen kracht toe aan de Russische economie – geen rem. Poetin schudde de zelfgenoegzaamheid van Rusland wakker en zorgde voor een benzinestation dat alles produceerde wat het nodig heeft, compleet met ongeëvenaarde nucleaire en hypersonische wapens. Beat that.

Oekraïne is “nooit een natie geweest”

Xavier Moreau is een Franse politiek-strategische analist die al 24 jaar in Rusland woont. Hij is afgestudeerd aan de prestigieuze militaire academie van Saint-Cyr en heeft een Sorbonne-diploma. Hij presenteert twee programma’s op RT France.

Zijn laatste boek, Ukraine: Pourquoi La Russie a Gagné (“Oekraïne: Waarom Rusland heeft gewonnen”), dat net uit is, is een essentiële handleiding voor het Europese publiek over de realiteit van de oorlog, niet die kinderachtige fantasieën die in de NATO-staanse sfeer worden verzonnen door instant “experts” met minder dan nul gecombineerde militaire wapenervaring.

Moreau maakt heel duidelijk wat elke onpartijdige, realistische analist vanaf het begin wist: de verwoestende Russische militaire superioriteit, die het eindspel zou bepalen. Het probleem is nog steeds hoe dit eindspel – “demilitarisatie” en “denazificatie” van Oekraïne, zoals vastgesteld door Moskou – zal worden bereikt.

Wat nu al duidelijk is, is dat “demilitarisatie”, van Oekraïne en de NAVO, een daverend succes is waar geen nieuwe wunderwaffen – zoals F-16’s – iets aan kunnen veranderen.

Moreau begrijpt perfect hoe Oekraïne, bijna 10 jaar na Maidan, geen natie is; “en nooit een natie is geweest”. Het is een gebied waar bevolkingsgroepen die alles scheiden door elkaar lopen. Bovendien is het al sinds zijn onafhankelijkheid een – “groteske” – mislukte staat. Moreau besteedt enkele zeer vermakelijke pagina’s aan het doornemen van de corruptiegrotesquerie in Oekraïne, onder een regime dat “zijn ideologische referenties tegelijkertijd krijgt via bewonderaars van Stepan Bandera en Lady Gaga.”

Niets van het bovenstaande wordt natuurlijk gemeld door de door oligarchen gecontroleerde Europese mainstream media.

Kijk uit voor Deng Xiao Poetin

Het boek biedt een uiterst nuttige analyse van die gestoorde Poolse elites die “een zware verantwoordelijkheid dragen in de strategische catastrofe die Washington en Brussel te wachten staat in Oekraïne”. De Polen geloofden echt dat Rusland van binnenuit zou afbrokkelen, compleet met een kleurenrevolutie tegen Poetin. Dat is nauwelijks te kwalificeren als Brzezinski aan de crack.

Moreau laat zien hoe 2022 het jaar was waarin de NAVO-staten, vooral de Angelsaksen – historisch racistische Russofoben – er zelf van overtuigd waren dat Rusland zou instorten omdat het een “arme mogendheid” is. Het is duidelijk dat geen van deze grootheden begreep hoe Poetin de Russische economie heeft versterkt, net zoals Deng Xiaoping de Chinese economie heeft versterkt. Deze “zelfintoxicatie”, zoals Moreau het kwalificeert, deed wonderen voor het Kremlin.

Inmiddels is het zelfs voor doven, stommen en blinden duidelijk dat de vernietiging van de Europese economie een enorme tactische, historische overwinning is geweest voor de Hegemon – net zo goed als de blitzkrieg tegen de Russische economie een rampzalige mislukking is geweest.

Dit alles brengt ons bij de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van de G20 deze week in Rio. Dat was niet bepaald een doorbraak. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov maakte heel duidelijk dat het collectieve Westen op de G20 met alle middelen heeft geprobeerd om de agenda te “Oekraïniseren” – met minder dan nul succes. Ze waren in de minderheid en kregen tegengas van BRICS-leden en leden van het Mondiale Zuiden.

Tijdens zijn persconferentie kon Lavrov niet duidelijker zijn over de vooruitzichten van de oorlog van het collectieve Westen tegen Rusland. Dit zijn de hoogtepunten:

• Westerse landen willen categorisch geen serieuze dialoog over Oekraïne.
• Er waren geen serieuze voorstellen van de Verenigde Staten om contacten te leggen met de Russische Federatie over strategische stabiliteit; het vertrouwen kan nu niet worden hersteld terwijl Rusland tot vijand wordt verklaard.
• Er waren geen contacten aan de zijlijn van de G20 met Blinken of de Britse minister van Buitenlandse Zaken.
• De Russische Federatie zal op nieuwe westerse sancties reageren met praktische acties die betrekking hebben op de zelfvoorzienende ontwikkeling van de Russische economie.
• Als Europa probeert de banden met de Russische Federatie te herstellen en haar afhankelijk te maken van haar grillen, dan zijn dergelijke contacten niet nodig.

In een notendop – diplomatiek: jullie zijn irrelevant, en het kan ons niet schelen.

Dat was een aanvulling op de interventie van Lavrov tijdens de top, die opnieuw een duidelijk, gunstig pad naar multipolariteit uitstippelde. Hier zijn de hoogtepunten:

• De vorming van een eerlijke multipolaire wereldorde zonder vastomlijnd centrum en periferie is de afgelopen jaren veel intensiever geworden. Aziatische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen worden belangrijke onderdelen van de wereldeconomie. Niet zelden zetten zij de toon en de dynamiek.
• Veel westerse economieën, vooral in Europa, stagneren juist tegen deze achtergrond. Deze statistieken zijn afkomstig van instellingen onder Westers toezicht – het IMF, de Wereldbank en de OESO.
• Deze instellingen worden relikwieën uit het verleden. De westerse dominantie tast nu al hun vermogen aan om aan de eisen van de tijd te voldoen. Ondertussen is het vandaag de dag overduidelijk dat de huidige problemen van de mensheid alleen kunnen worden opgelost door een gezamenlijke inspanning en met inachtneming van de belangen van het Mondiale Zuiden en, in het algemeen, alle mondiale economische realiteiten.
• Instellingen zoals het IMF, de Wereldbank, de EBRD en de EIB geven voorrang aan de militaire en andere behoeften van Kiev. Het Westen heeft meer dan 250 miljard dollar uitgetrokken om de ondergang te overbruggen, waardoor in andere delen van de wereld financieringstekorten ontstaan. Oekraïne slokt het grootste deel van de fondsen op, waardoor Afrika en andere regio’s in het Zuiden op rantsoen gaan.
• Landen die zichzelf in diskrediet hebben gebracht door het gebruik van onwettige handelingen, variërend van unilaterale sancties en de inbeslagname van soevereine activa en privé-eigendommen tot blokkades, embargo’s en discriminatie van economische actoren op basis van nationaliteit om een rekening te vereffenen met hun geopolitieke tegenstanders, kunnen niet worden beschouwd als hoeders van financiële stabiliteit.
• Zonder twijfel zijn er nieuwe instellingen nodig die zich richten op consensus en wederzijds voordeel om het mondiale economische bestuur te democratiseren. Vandaag zien we een positieve dynamiek voor het versterken van verschillende allianties, waaronder BRICS, de SCO, ASEAN, de Afrikaanse Unie, LAS, CELAC en de EAEU.
• Dit jaar is Rusland voorzitter van BRICS, waar verschillende nieuwe leden bij zijn gekomen. We zullen ons best doen om het potentieel van deze associatie en haar banden met de G20 te versterken.
• Aangezien 6 van de 15 leden van de VN-Veiligheidsraad het westerse blok vertegenwoordigen, zullen we de uitbreiding van dit orgaan uitsluitend steunen door de toetreding van landen uit Azië, Afrika en Latijns-Amerika.

Noem het de werkelijke stand van zaken, geopolitiek gezien, twee jaar na de start van de SMO.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Het einde van Oekraïne

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: