Ted Cruz: Twitter blokkeert weer een andere corruptie-onthulling over Biden

karton, hoe vaak ik al niet gehoord heb omdat ik facebook weiger dat het dan mijn eigen schuld is dat ik mij afsluit en daardoor blijkbaar geen contact wil onderhouden met andere, is niet meer te tellen.
Met whats app precies hetzelfde, wat ik ook weiger.
Ze verdommen het tegenwoordig om je gewoon een belletje te geven, terwijl ze allemaal een telefoon verbinding hebben. 2 soms zelfs. een vaste lijn en een mobiel.
Mensen houden mekaar klem met dat facebook en chanteren andere er als het ware mee als je het niet doet.
De tyfus kunnen ze krijgen met hun facebook.
Dan maar geen contact want blijkbaar zijn ze het dan toch niet waard om daar je tijd aan te besteden.

Laat me raden, jij hebt er een account.
Facebook heeft een particuliere eigenaar en is geen publiek bezit, net zo als een winkel.
Dat ze zich in het begin open ingesteld hebben waar je alles kwijt kon, betekend niet dat ze dat altijd moeten doen.
Bevalt het je niet, blijf er weg.
Ik ben het ook zelden eens met wat er in een krant staat omdat ze vrij veel censureren of niet weer geven, maar het is aan mij om het te lezen of er een abonnement op te nemen.

Wat zegt sectie 230 waardoor de FCC zou kunnen doen wat de EO van Trump zou vereisen?

Zoals altijd beginnen we met de duidelijke taal van het statuut. De relevante bepaling, sectie 230 (c) (2) (A), luidt als volgt:

(2) Burgerlijke aansprakelijkheid Geen enkele aanbieder of gebruiker van een interactieve computerservice kan aansprakelijk worden gesteld voor:

(A) elke vrijwillig te goeder trouw genomen actie om de toegang tot of beschikbaarheid van materiaal te beperken dat de aanbieder of gebruiker beschouwt als obsceen, obsceen, wellustig, smerig, buitensporig gewelddadig, intimiderend of anderszins verwerpelijk, ongeacht of dergelijk materiaal grondwettelijk is of niet beschermd;

Een bureau kan het statuut niet herschrijven. Het moet de duidelijke tekst van het statuut gehoorzamen. Bovendien heeft de FCC eigenlijk geen enkele rol bij de uitvoering of handhaving van het statuut. Dit is volledig self-executing. Het verleent een “interactieve computerservice” (gedefinieerd in Sec. 230 (f) op een manier die ook de sociale mediaplatforms omvat die Trump wil bereiken) immuniteit tegen elke vorm van burgerlijke aansprakelijkheid voor het verwijderen van inhoud om verschillende redenen, waaronder het vinden van de inhoud “aanstootgevend”.

Het goede nieuws voor de FCC is dat het statuut de relevante entiteiten expliciet dekt. Dat lost ons jurisdictieprobleem op. Gewoonlijk heeft de FCC alleen jurisdictie over interstatelijke communicatie en heeft ze niet veel directe regelgevende autoriteit over ‘informatiediensten’. Maar hier biedt het statuut rechtsmacht op het eerste gezicht. We hoeven daarom geen leuke alternatieve theorieën over jurisdictie te bedenken (waarvan de meeste door RIFO worden uitgesloten).

Helaas voor de FCC houdt daar het goede nieuws op. Om de FCC te laten reguleren, moet er enige richting van het Congres zijn. Deze richting kan de vorm aannemen van een direct commando, zoals een commando om regels te maken “in het algemeen belang”, of een commando om de privacy van mensen te beschermen (HINT! HINT!). Als alternatief kan de delegatie van autoriteit om te reguleren indirect tot stand komen door ‘ambiguïteit’. Onder Chevron U.S.A., Inc. v. NRDC (ook bekend als de “Chevron-doctrine”), wanneer het Congres dubbelzinnige taal gebruikt in een statuut, delegeert het de macht aan het bureau om “de hiaten op te vullen” en de ambiguïteit op te lossen. Dat geeft het bureau geen toestemming om te doen wat het wil. De oplossing van de dubbelzinnigheid kan niet in strijd zijn met de duidelijke bedoeling van het Congres, of helemaal niet worden ondersteund in het licht van het algemene doel van het statuut en de traditionele regels voor wettelijke interpretatie.

(Ik ga de hele zaak over gerechtelijke eerbied overslaan, want dat zou nog eens 1500 woorden of zo toevoegen en, zoals ik hierboven al zei, ik denk niet dat deze EO ooit zal gebeuren.)

Als we kijken naar de duidelijke taal van het statuut, zien we geen expliciete bevelen aan de FCC om iets te doen. Het statuut is gericht aan rechtbanken om providers niet aansprakelijk te stellen voor het verwijderen van inhoud, zelfs als de inhoud grondwettelijk beschermd is. Het geeft de FCC geen opdracht om iets af te dwingen. Integendeel, artikel 230 (c) (2) (A) is een “niet afdwingen, zelfs als u normaal gesproken zou kunnen afdwingen”, dus de FCC heeft geen haak om te bepalen hoe de immuniteit die door de wet wordt verleend, moet worden toegepast.

Hoe zit het met indirecte delegatie / ambiguïteit? Nogmaals, ik ga alle dingen overslaan die de FCC eerder in RIFO zei over hoe Sectie 230 (b) de FCC instrueert om zijn regelgevende pootjes van de interwebz te houden, aangezien ik het beste scenario doe voor de FCC. Maar als we de logica van de RIFO zouden toepassen, zou het game over zijn voor alle FCC-voorschriften. Waarom? Zelfs als we een dubbelzinnigheid zouden vinden, zou de interpretatie van de RIFO van sectie 230 (b) het opleggen van voorschriften onder 230 (c) inconsistent, willekeurig en grillig maken.

Als we door het statuut kijken, vinden we een mogelijk dubbelzinnige zin. Het statuut beschermt alleen de ’te goeder trouw’ verwijdering van inhoud die de aanbieder beschouwt als ‘obsceen, obsceen, wellustig, smerig, buitensporig gewelddadig, intimiderend of anderszins verwerpelijk’. Zou de FCC de ambiguïteit in “goede trouw” kunnen gebruiken om op de een of andere manier een regel “geen politieke vooringenomenheid” op te leggen aan voldoende grote platforms (terwijl ze vermoedelijk zelfs grotere ISP’s zoals AT&T met rust laten)? Zou de FCC dan haar bevoegdheden uit hoofde van artikel 416 en 502 kunnen gebruiken om platforms te bevelen te stoppen met het ‘discrimineren’ van conservatieve opvattingen en boetes op te leggen voor ongehoorzaamheid?

Zoals R.E.M. beroemd gezegd: “je kunt er vanaf hier niet komen.”

Nogmaals, ik ga alle stomme dingen negeren die de FCC in het verleden heeft gezegd over de interpretatie van de woorden “goede trouw” in de context van de toestemmingswet voor kabelheroverdracht. Zoals ik schreef in wat bekend werd als de ‘Man Pants’-blogpost, interpreteerde de FCC’ te goeder trouw ‘als’ de FCC-autoriteit weigeren om daadwerkelijk iets te doen ‘. De enige reden dat ik dit noem, is dat jullie allemaal een idee kunnen krijgen van hoeveel, als een praktische kwestie (mocht het ooit zover komen), de FCC zichzelf zou moeten terugdraaien of anderszins zou moeten uitleggen. Maar toch, “je kunt er vanaf hier niet komen.”

Waarom geeft ‘goede trouw’ de FCC niet wat ze nodig heeft?

Een deel van het probleem is dat de duidelijke betekenis van “anders aanstootgevend” betekent dat de provider de toegang kan beperken of
https://www.publicknowledge.org/blog/could-the-fcc-regulate-social-media-under-section-230-no/