Twee jaar geleden, toen het nieuws over COVID de natie overspoelde, trokken we allemaal elk maskerachtig apparaat aan dat we konden optuigen en trokken we erop uit om toiletpapier in te slaan. We hoorden tot onze verbijstering dat sommige banen essentieel waren en andere niet, maar daar trapten we in. Het leek allemaal buitenaards, 1984-achtig, en eng. Toen, na slechts een paar weken, kwamen de berichten over Hydroxychloroquine en Ivermectine naar boven en leek de crisis beheersbaar. Oef! Dacht ik. Dank U, God, voor deze tijdige ontdekking; we zullen deze kogel kunnen ontwijken. Ik realiseerde me niet welke kogel op ons afkwam, schrijft Dee Chadwell.
Want ondanks de duidelijke remedies, gingen de lockdowns door. De maskers – waarvan al snel bleek dat ze nutteloos waren – bleven niet alleen op onze gezichten, maar werden religieuze iconen, deugdsignaleringsmiddelen. We knoopten geen gesprekken meer aan met vreemden. Onze kinderen zaten, uur na uur, dag na dag, voor computerschermen die hen het absolute minimum aan onderwijs voorschotelden – als dat al mogelijk was. We gingen niet meer naar de film. “Uit eten” werd alleen dat – in de kou op geïmproviseerde patio’s. Geen feestjes. Geen kerk. Geen banen.
We bouwden enorme geïmproviseerde ziekenhuizen om de verwachte werkdruk aan te kunnen. Mensen stierven, maar of ze wel of niet stierven aan COVID moest nog worden vastgesteld. Niemand vroeg waarom we de goedkope, beschikbare wondermiddelen niet gebruikten om mensen te redden. Mijn dokter zei me dat hij niet was toegestaan Hydroxychloroquine en Ivermectine mocht voorschrijven. “Toegestaan?!?” Beide middelen zijn goedgekeurd voor andere toepassingen, dus wat is het probleem?
Oh, juist. Het geld dat verdiend kan worden met de verkoop van een vaccin, dat is het probleem. Er is geen vaccin nodig als de remedie snel, makkelijk en goedkoop is. Mijn naïviteit begon te verschrompelen; mijn cynisme groeide. Toen stuurde Cuomo doodsbommen naar bejaardentehuizen – tehuizen waar ouderen het contact met hun geliefden werd ontzegd – en tienduizenden van deze mensen stierven, en stierven alleen, en we deden er niets aan. Mensen verloren hun leven, hun baan en hun huis en toch zetten we plichtsgetrouw onze maskers op en kochten meer toiletpapier. Onze kinderen, gemaskerd, afgezonderd en beperkt werden suïcidaal en wij voelden ons niet in staat om er iets aan te doen.
Fauci bleef lagen toevoegen aan onze maskers, waarvan we wisten dat ze niet werkten, en toch behield hij zijn baan. Hij dringt nog steeds aan op zowel de maskers als de vaccins, beide doen ze niet veel goeds, beide doen ze veel kwaad en toch behoudt hij zijn baan. Hij zou niet alleen ontslagen moeten worden, maar ook ergens opgesloten. Maar we doen niets. We horen geruchten over machtige mensen die pleiten voor “ontvolking”, een klinisch, mechanisch, geheimzinnig woord voor het massaal doden van mensen. Toch verzetten we ons niet.
Terwijl dit alles gaande is, proberen de scholen onze kinderen op te leiden tot afwijkend seksueel gedrag. Drugs, en nog meer COVID, stromen over onze zuidelijke grens. Er wordt niets gedaan. Onze economie gaat gaat de mist in, en ook al weten we wat de oorzaak is, we doen er niets aan.
Maar, we dragen maskers. En we klagen anderen aan die dat niet doen. We doen alsof de lucht zelf vergif is, alsof onze medemens eerder vijand dan vriend is. Het masker is een talisman geworden om boze geesten af te weren, het vaccin een toverdrankje, en beide zijn zeer symbolisch. Het masker legt ons het zwijgen op, depersonaliseert ons, scheidt ons van anderen. Om die focus te benadrukken worden we voortdurend aangespoord tot “sociale distantie” – een oxymoron als er ooit een was. Het masker is onze ring in de neus.
Het vaccin zegt luid en duidelijk: “Wij bezitten je en kunnen met je doen wat we willen.” Mensen worden gedwongen om Russische roulette te spelen met een pistool geladen door de overheid/het bedrijfsleven/het mediasyndicaat. Het is geen spel dat een verstandig mens graag speelt, dit vuurpelotonspel — verdoemd als we het doen, verdoemd als we het niet doen.
Maar zijn we verdoemd? Niet echt. We hoeven alleen maar onze ketenen af te rukken. Oh nee, zeggen evangelische christenen, we worden verondersteld de overheid te gehoorzamen volgens Romeinen 13. Maar we mogen Sadrach, Mesach en Abednego niet vergeten, die weigerden te buigen voor Nebukadnezar’s standbeeld maar gespaard werden voor de dood in de oven, of Daniël die in de leeuwenkuil moest stappen omdat hij tot zijn God bad, of Jezus die de melaatse op de sabbat genas, tegen de joodse wet in. Er is een punt waar we niet voorbij hoeven te gaan.
Wat onze regering en bedrijven van ons vragen is niet alleen gevaarlijk, maar ook totaal dom. Het is niet alsof we niet weten dat deze drastische maatregelen niets doen om de ziekte te bestrijden. Het is niet alsof dit nog steeds een noodsituatie is; noodsituaties zijn plotseling, vereisen onmiddellijke, vaak ongeïnformeerde beslissingen. Maar het is nu twee jaar geleden. Er is nog nooit een noodsituatie geweest van twee jaar – een herstelperiode van twee jaar, zeker, maar de hachelijke situatie is van korte duur, en een regering die het waard is een regering genoemd te worden zou er niet zo lang over mogen doen om dingen uit te zoeken. Het wordt tijd dat we dit aan de kaak stellen.
Trouwens, wat de regering schoolkinderen opdringt is uiterst schadelijk en immoreel. De ontbinding van kleine bedrijven is even oneerlijk en immoreel. Het spookbeeld van het verliezen van je baan of het riskeren van de dood door het nemen van een injectie kan onmogelijk de wil van een rechtvaardige God zijn, zelfs als we moeten erkennen dat Biden alleen maar in het Witte Huis zit omdat God dat toestaat – tijdelijk.
Op een gegeven moment zullen we de ring uit onze neus moeten rukken, met onze collectieve voeten stampen en zeggen: “Niet meer.” We moeten Canada’s voorbeeld volgen (Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen!) en alles tot stilstand brengen totdat:
1. We alle COVID-beperkingen hebben opgeheven.
2. We onze verkiezingszooi hebben opgelost zodat de verkiezingen veilig kunnen verlopen.
3. We hebben Fauci, et. al., uit hun functie verwijderd.
4. We ons presidentiële probleem hebben opgelost – niet alleen Biden uit het Oval Office verwijderd maar voorkomen dat Harris of Pelosi er intrekken.
Ik draag niet langer een masker; ik vind het vernederend om iets te moeten doen dat zo dwaas, zo nutteloos, zo ontmenselijkend is. Ik heb de fout gemaakt om de eerste twee injecties te nemen, maar ik neem geen booster. Ik ben er klaar mee. Een van mijn voorouders, ene Thomas Burtch, maakte deel uit van de Massachusetts Bay Kolonie in de jaren 1600. Ik ben een Amerikaan. Ik ben klaar met deze onzin.
Ik wou dat ik een truck had.
Met dank aan *XerreX* voor een aantal interessante puzzelstukjes geplaatst op een ander draadje welke ik naar hier kopieer:
https://nobulart.com/hidden-history-of-the-incredibly-evil-khazarian-mafia/
https://humansarefree.com/2022/02/destruction-of-usa-done-intentionally.html
https://humansarefree.com/2022/02/russia-china-to-limit-use-of-usd.html
Ik zou dit stukje graag willen delen zoals ik al vaker heb gedaan , maar heb het gevoel dat ik door media geblockt wordt , ook de schapen om me heen vinden me nog steeds een vreemde vogel , terwijl de ene na de andere na vaccinatie positief getest word soms zijn ze er zelfs goed ziek van maar goed ik neem hem toch maar . dat is het motto
Man man man wat gaat dit toch langzaam mensen wakker schudden
Het verhaal schijnt inderdaad niet meer te houden zijn , leugen op leugen telkens het verhaal aanpassen , deden mensen maar eens een kwartiertje onderzoek per week , maar dat is kennelijk te veel gevraagd voor je vrijheid en een goede gezondheid !!
Helemaal juist, een kwartier verplicht onderzoek laten doen… Hun ogen gaan snel open gaan…
Ik heb nooit een gezicht luier opgedaan in deze bijna 23 maanden, en hou het zo, ik ben gelukkig niet iemand die snel gehersenspoeld kan woorden door deze Coivid plandemic van de regeringen.
Hoe meer er naar buiten komt over de vaccinaties en Covid zelf, hoe walgelijker ze woorden, het is alleen triest dat de meeste mensen niet kunnen vachten tegen de propaganda van de regering en hun experts en hun mainstream media.