Slecht nieuws komt in kleine pakjes

Er is een verandering gaande in supermarkten – een die grotendeels onopgemerkt blijft, ondanks het feit dat het een nieuwe norm aan het worden is.

Verpakkingen voor producten, vooral voedingsmiddelen, worden kleiner. Folger’s koffie, Chobani Yoghurt, Fritos, enz. – worden allemaal aangeboden in kleinere verpakkingen dan voorheen, schrijft Jeff Thomas.

De grootteverandering is niet dramatisch; in feite is het zo klein – soms minder dan 10% – dat het moeilijk voor te stellen is waarom ze de moeite nemen om het te doen.

Dit geldt vooral voor artikelen in plastic verpakkingen. Gatorade, bijvoorbeeld, is verkleind van 32 naar 28 ounces, maar de prijs is hetzelfde.

Voor de consument doet een verandering in het formaat van een plastic Gatorade-flesje geen wenkbrauwen fronsen, maar voor voedselproducenten is het een belangrijke gebeurtenis. Elke keer dat er een nieuwe fles wordt ontworpen, zelfs als de verandering heel klein is, moeten er nieuwe mallen worden ontworpen en bewerkt. En elke machine in elke fabriek in het hele land die de flessen produceert, moet worden uitgerust met nieuwe matrijzen. Vervolgens moet de spuitgietmachine opnieuw worden gekalibreerd om een kleinere hoeveelheid polyethyleen in de matrijs te doen en moet de giettijd opnieuw worden gekalibreerd.

Spuitgietmachines zijn notoir temperamentvol en het kan weken of maanden duren om ze zo af te stellen dat ze consistent presteren in continue productie. Zeer kostbaar.

Hoewel deze informatie voor de meesten van ons saai is, is ze van groot belang voor de producent van het product.

Het aanpassen van de grootte van een verpakking is een laatste redmiddel voor elke producent van goederen. Een simpele inkrimping is zo kostbaar dat hij het idee niet zou overwegen, tenzij hij in het nauw gedreven wordt en niets anders meer kan doen. Als een hele industrie zijn producten inkrimpt, betekent dit dat er meer aan de hand is dan een paar bedrijven die proberen concurrerend te blijven.

Een schrijver van Consumer World merkte onlangs op dat prijsverhogingen en kleinere verpakkingen “in golven komen,” maar dat “we op dit moment toevallig in een vloedgolf zitten.”

Maar nogmaals, dit is allemaal onbelangrijk voor de consument – het is niet zijn probleem. Dus waarom zouden we de moeite nemen om na te denken over de details van voedselproductie als we grotere problemen hebben?

Eigenlijk is er geen enkel onderwerp dat belangrijker voor ons is dan de voedselvoorziening. Tot voor kort konden we vrij zelfgenoegzaam zijn over de beschikbaarheid van voedsel, omdat de meesten van ons gewend waren dat de schappen in de supermarkt vol bleven. Maar de laatste tijd zijn er een paar schrikmomenten geweest. Sommige artikelen zijn al maanden zoek. Zeker, het tekort aan babyvoeding was belangrijk genoeg om wekenlang in het avondnieuws te zijn geweest.

Maar wat als er zonder waarschuwing een tekort zou ontstaan aan alle voedingsmiddelen? Wat als een percentage van de supermarkten in het hele land de deuren begon te sluiten?

Laten we even een stapje terug doen.

In de afgelopen decennia was het normaal dat de meeste grote supermarkten hun eigen magazijnen hadden, waar reservevoorraden konden worden opgeslagen. Als zendingen om wat voor reden dan ook vertraging opliepen door bijvoorbeeld een sneeuwstorm, konden de schappen lokaal worden aangevuld totdat het weer beter werd.

Bovendien waren betalingstermijnen van 30 dagen netto niet ongewoon in de sector.

De marges waren ook zo hoog dat artikelen met een prijsverschil van 10%, 20% of meer de artikelen konden dekken die niet zo hoog konden worden afgeprijsd, maar wel nodig waren om klanten binnen te krijgen. Een winkeleigenaar zou kunnen besluiten: “Zet 5% op de melk, dan krijgen we het tekort op de Häagen-Dazsterug terug.”

Maar in de afgelopen tien jaar of meer heeft de voedingsindustrie herhaaldelijk economische klappen gekregen. Telkens heeft de industrie geprobeerd de indruk te wekken dat er geen problemen waren – dat het business as usual was. Maar de waarheid is dat de levensvatbaarheid van de industrie als geheel aanzienlijk is verslechterd.

De voedingsindustrie heeft jarenlang genoegen moeten nemen met een detailhandelsmarge van slechts 2% op de meeste artikelen. Leveranciers eisen bovendien betalingstermijnen van drie dagen om rond te komen. Bovendien zijn de lokale magazijnen die de meeste supermarkten ooit hadden, grotendeels verdwenen. Supermarkten zijn nu afhankelijk van halfwekelijkse leveringen van groothandelaren om de schappen vol te houden. Er is een minimale reservevoorraad.

Dit alles betekent dat de voedselindustrie, van de producenten tot de groothandelaren en de detailhandelaren, geen speelruimte meer heeft. Op dit moment lijkt de industrie op een bokser die het heeft opgegeven en zijn handen heeft laten zakken en wacht op de knock-out stoot.

Het zal de lezer niet verbazen dat de inflatie toeneemt door de dramatische overheidsuitgaven. In de afgelopen tien jaar is er meer geld gecreëerd dan in de voorgaande 230 jaar bij elkaar. Dramatische inflatie is onvermijdelijk.

Als er in een willekeurige maand een significante inflatie zou optreden, zou de winst van de voedingsindustrie voor die maand wegvallen. Dit gebeurt nu periodiek in de industrie, maar het is de volgende maand weer te herstellen. (De volgende zending wordt genoeg verhoogd om de inflatie te dekken en hoewel de winst van de betreffende maand nooit wordt terugverdiend, overleeft de industrie).

Als er echter maar drie maanden achter elkaar een aanzienlijke inflatie zou zijn, zouden we kunnen verwachten dat in het hele land de lichten uitgaan in supermarkten. De supermarkten met de zwaarste schulden zouden het eerst gaan. Zij zouden in de daaropvolgende maanden gevolgd worden door anderen zolang de inflatietrend aanhoudt.

Als een land leveranciers en verkopers van bijvoorbeeld schoenen of wasmachines zou verliezen, zouden er tekorten ontstaan en zouden we ons gewoon aanpassen. Onze oude schoenen zouden naar de schoenmaker gaan in plaats van weggegooid te worden. We zouden de reparateur van de wasmachine bellen als we niet naar de winkel konden gaan om een nieuwe te kopen.

Maar voedsel is anders. Het is het enige product dat onmiddellijk moet worden vervangen. We kunnen onze behoefte aan voedsel niet zomaar uitstellen voor een periode van weken of maanden.

Toen ik tien jaar geleden schreef dat er voedseltekorten zouden ontstaan tijdens de komende economische crisis, namen weinig mensen dat idee serieus, omdat de waarschuwing zo vroeg was gedaan. Maar die tekorten zijn nu begonnen. Ze zijn nog niet ernstig, maar we zien nu de waarschuwingssignalen.

Destijds voorspelde ik aanvullend dat de tekorten zo ernstig zouden worden dat er voedselrellen zouden uitbreken en, erger nog, dat er voor het eerst sinds mensenheugenis hongersnood zou uitbreken in de Eerste Wereld.

Als er een tekort is aan schoenen of wasmachines – laten we zeggen 10% of zelfs 20% – passen we ons gewoon aan. Maar als er een tekort aan voedsel is van 10% of 20%, betekent dit dat sommige winkeliers failliet zijn gegaan en dat een bepaald gebied geen voedsel meer krijgt.

Als producenten, groothandelaren en detailhandelaren in groteren getale hun deuren sluiten, is er hongersnood. Het zal selectief zijn – dat wil zeggen – het zal in sommige gebieden groter zijn dan in andere.

En dat is natuurlijk een moeilijk concept voor ons in een economie waarin we tot nu toe gewoon naar Burger King konden gaan als we trek kregen.

Het verkleinen van een fles Gatorade betekent dus niet dat we morgen zonder eten zitten. Dit is slechts een symptoom van een groter probleem. Maar het is wel een waarschuwingssignaal dat we beter moeten opletten op een industrie die geen speelruimte meer heeft en binnenkort misschien onhoudbaar wordt.

Als en wanneer dat gebeurt, zal de uitkomst veel belangrijker zijn dan alle andere economische zorgen waar we ons nu op richten.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Uitgelekt beeldmateriaal van VN-conferentie bevestigt plannen voor gefabriceerde wereldwijde hongersnood in 2025

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: