De herstructurering van de wereldorde neemt toe nu de Oekraïense oorlog het Westen en Kiev implodeert

De trans-Atlantische coalitie NAVO-Oekraïne stort in. De belangrijkste kracht en weldoener van de NAVO, de VS, heeft de coalitie in de steek gelaten. De VS zouden dit ook kunnen doen met betrekking tot de NAVO zelf. Europa verzet zich dus tegen de nieuwe Amerikaanse regering van president Donald S. Trump die toenadering zoekt tot Rusland en een einde wil maken aan de Oekraïense oorlog tussen de NAVO en Rusland over de uitbreiding van de NAVO en andere inbreuken op de Russische nationale veiligheidsbelangen in en rond Oekraïne.

Ondertussen probeert de Oekraïense president Volodomyr Zelenskiy een zwak Europa te militariseren om de afnemende steun van de VS te vervangen. De trend gaat in de richting van ontbinding tussen en binnen alle of op zijn minst de meeste krachten die betrokken zijn bij de NAVO-Rusland-Oekraïense oorlog, wat chaos, onzekerheid, misrekening en een grotere destructieve en vernederende oorlog dichterbij brengt, ongeacht en deels ondanks de vredesinitiatieven van Trump. Het internationale niveau van het Oekraïense conflict verschuift van een bilaterale confrontatie tussen het Westen en Rusland naar een trilaterale confrontatie tussen Rusland, de VS en een nieuwe Europees-Oekraïense as, waarbij elke as wordt verscheurd door verdeeldheid die is ontstaan door de intra-Atlantische koude burgeroorlog. Dit roept de vraag op: Zal Europa een aparte pool worden in de nieuwe multipolaire structuur van het internationale systeem, naast de Amerikaanse en de Chinees-Russische pool? schrijft Gordon Hahn.

Chaos in het centrum van de zwaartekracht: Kiev

De ongekende historische ruzie tussen de leiders van zogenaamde bondgenoten – de Amerikaanse president Donald Trump en zijn vicepresident J. D. Vance en de Oekraïense president Zelenskiy – van 28 februari lijkt de doodsklok te luiden voor de laatste, zo niet biologisch dan toch zeker politiek. Amerikaanse functionarissen hebben hem opgeroepen om af te treden en Trump heeft verdere ontmoetingen met hem geweigerd totdat hij bereid is om vrede te sluiten in omstandigheden waarin hij een zeer zwakke hand heeft op het slagveld in vergelijking met zijn tegenhanger aan de andere kant van de onderhandelingstafel: Poetins Rusland en zijn oprukkende strijdkrachten. Na het openbare Oval Office-incident van 28 februari suggereerde Trump dat Zelenskiy “niet lang meer” zou meegaan als hij weigerde met Moskou te onderhandelen en de oorlog te beëindigen (www.politico.eu/article/donald-trump-allies-secret-talks-volodymyr-zelenskyy-opposition-ukraine-elections-yulia-tymoshenko-petro-poroshenko/; video: https://x.com/i_katchanovski/status/1896663553643601989?s=51&t=n5DkcqsvQXNd3DfCRCwexQ).

Maar wees voorzichtig met wat je wenst. Ondanks de verzwakte binnenlandse en internationale positie van Zelensky, is deze op zijn minst gedeeltelijk onwettige president misschien wel de laatste of bijna laatste overgebleven pijler van het Maidan-regime en de Oekraïense staat. Ondanks zijn narcisme, egoïsme, corruptie en toenemend autoritarisme houdt Zelenskiy momenteel de Oekraïense elite bij elkaar en is hij het gezicht van Oekraïne in het buitenland, nog steeds geliefd in Europa. Hij blijft een figuur die alle verschillende facties in de Oekraïense politiek minimaal tevreden stelt en is in staat om oppositie-elementen van zich af te houden, waarvan hij er vele heeft verzwakt door partijen en media te verbieden en door hun leiders te verbannen of te arresteren (bijv. de voormalige president Petro Porosjenko en Viktor Medvedtsjoek).

Om deze en misschien nog andere redenen heeft de Russische Vladimir Poetin er zelf voor gewaakt om Zelensky uit de weg te ruimen of hem resoluut en definitief af te wijzen als potentiële onderhandelingspartner. Ondanks de Oekraïense propaganda dat Poetin heeft geprobeerd Zelensky te vermoorden, is het een feit dat als Poetin Zelensky fysiek of politiek van het toneel had willen verdrijven, hij dat al had gedaan. Men hoeft alleen maar te denken aan de episode in 2023 waarin Zelensky’s autocolonne werd gevolgd door een Russische drone tijdens een rit in Odessa en een aanval op hem had kunnen uitvoeren. Er zijn veel gelegenheden geweest om Zelensky uit te schakelen, gezien zijn voorliefde voor het tonen van moed, het bezoeken van het front en het bij gelegenheid geven van media-evenementen in de open lucht in Kiev. Hoewel Poetin Zelensky een onwettige president heeft genoemd, gezien het einde van de presidentiële termijn van de Oekraïner vorig jaar, heeft de Russische president nooit gezegd dat hij niet met Zelensky zou onderhandelen. Hij heeft onlangs de mogelijkheid van deelname van Zelensky aan vredesonderhandelingen toegestaan, waarbij hij alleen vraagtekens zette bij de juridische status van de handtekening van een president wiens termijn is afgelopen onder een vredesverdrag. Nogmaals, er is reden om aan te nemen dat Poetin Zelensky in leven heeft gelaten en de mogelijkheid van zijn deelname aan onderhandelingen heeft opengehouden omdat hij intuïtief begrijpt dat het behoud van de macht van Zelensky de eenvoudigste en betrouwbaarste manier is om ervoor te zorgen dat Oekraïne niet in chaos vervalt terwijl Rusland zijn offensieven voortzet, waardoor Rusland met een veel grotere en smerigere puinhoop achterblijft om misschien wel in heel Oekraïne op te ruimen na de waarschijnlijke overwinning van Moskou. Kortom, Rusland heeft de capitulatie van Oekraïne nodig, niet zijn ondergang in chaos.

De enige andere Oekraïense figuur naast Zelensky op wie redelijkerwijs vertrouwd kan worden, of van wie gehoopt kan worden dat hij in staat is, om het Oekraïense regime en de Oekraïense staat bij elkaar te houden tijdens een grotendeels capitulatief onderhandelingsproces en het beëindigen van de oorlog, is de ambassadeur van Oekraïne in Londen en voormalig bevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, generaal Valeriy Zaluzhniy. Zaluzhniy werd door Zelensky ontslagen en naar Londen gestuurd uit angst dat zijn commandant een oppositiebeweging tegen Zelensky’s aanblijven als president zou organiseren of daar het middelpunt van zou worden. De enige andere Oekraïense politieke figuur die populairder is dan Zelensky is directeur Kyryll Budanov van de militaire inlichtingendienst (HRU), maar hij is veel minder populair dan Zaluzhniy (https://gordonhahn.com/2025/03/01/ukraines-four-coming-collapses-parts-1-2/).

Zaluzhniy is niet alleen populair bij het grote publiek, maar ook bij de gewone Oekraïense soldaten en heeft banden met de machtige ultranationalistische en neofascistische vleugel van de Oekraïense politiek. Zaluzhnyi’s connecties blijken uit het feit dat hij Dmitry Jarosh als adviseur inhuurde toen Zaluzhnyi hoofd van de Oekraïense strijdkrachten was. Yarosh is de oprichter van de beruchte neofascistische ‘Pravyi Sektor‘ of Rechtse Sector (RS). Zaluzhniy heeft geposeerd met Yarosh, verschillende figuren van de Rechtse Sector, waaronder de commandant van de militaire vleugel van RS, het Vrijwillige Oekraïense Korps (DUK), dat nu deel uitmaakt van het leger, met foto’s inclusief de rood-zwarte RS-vlag die gemodelleerd is naar Oekraïnes Tweede Wereldoorlog neofascistische Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN) en het Oekraïense Partizanenleger (UPA), zoals ik herhaaldelijk op deze site heb laten zien. In termen van vredesonderhandelingen zou Zaluzhniy dan misschien meer beperkingen hebben en minder geneigd zijn om met Poetin in gesprek te gaan. Budanov, de man van de CIA in Oekraïne, heeft ook banden met de Oekraïense neofascisten, omdat hij met hen heeft samengewerkt via de HRU en Russische neofascisten die tegen het regime van Poetin zijn. Er wordt dus gezocht naar andere kandidaten, zoals blijkt uit recente berichten over de ontmoeting van Trump-bondgenoten met Timosjenko. Haar vermogen om de boel bij elkaar te houden is echter beperkt. Ze is niet meer populair, is gecompromitteerd door een eerdere gasdeal met het Rusland van Poetin die ze sloot, is corrupt en heeft veel vijanden, waaronder de neofascisten.

Drie feiten getuigen van de mogelijke verwijdering van Zelenky uit de macht, zelfs door een coup georkestreerd door Washington. Trumps verklaring dat Zelensky moet vertrekken als hij vredesbesprekingen afwijst, zijn druk op Zelensky om presidentsverkiezingen te houden en berichten dat Trump-functionarissen een ontmoeting hebben gehad met vertegenwoordigers van de Oekraïense oppositie, waaronder de voormalige premier Joelia Timosjenko en leiders van de Europese Solidariteitspartij van de voormalige Oekraïense president Petro Porosjenko (https://www.politico.eu/article/donald-trump-allies-secret-talks-volodymyr-zelenskyy-opposition-ukraine-elections-yulia-tymoshenko-petro-poroshenko/). Helaas is Trump misschien niet op tijd met een coup of een ‘knipoog’ – wat zijn uitspraak dat Zelensky moet vertrekken als hij weigert met de Russen te praten – zou kunnen worden aangegrepen door degenen die geheime operaties leiden. Niet alleen zou elk bevel dat hij geeft kunnen worden uitgevoerd door de CIA om de alternatieve doelen van de Deep State te bereiken, maar de CIA zou ook kunnen vooruitlopen op het Witte Huis door zijn eigen staatsgreep te organiseren, misschien een onder leiding van Budanov en met inbegrip van de troepen die hij tot zijn beschikking heeft als HRU-chef, maar ook de vele ontgoochelde militaire eenheden die lijden onder de handen van Zelenskiy en zijn gebruik van de oorlog voor persoonlijke politieke en politieke propagandadoelen. Als de CIA een echt neofascistisch Oekraïens regime binnenhaalt dat het gedeeltelijk neofascistische Maidan-regime vervangt, dan kan de oorlog nog een hele tijd aanslepen door deze extremistische elementen, vooral als anti-Trump Europa hen van wapens voorziet, om nog maar te zwijgen van troepen. Zo’n ontwikkeling zou ook wantrouwen zaaien tussen Trump en Poetin, wat misschien zou helpen om de toenadering tussen de VS en Rusland tot stilstand te brengen. Dit is precies wat de globalistisch-wokistische factie in het Westen wil.

Oekraïne scheidt zich dus af van de VS en is in zichzelf verdeeld. De resulterende chaos heeft geleid tot Oekraïnes poging om zich te hergroeperen onder een Europese paraplu, die Zelenskiy aanmoedigt te vormen, maar die net zo verdeeld is als Oekraïne in zichzelf en in zijn relaties met Washington.

Atlantisch schisma

Met de terugkeer van Trump in het Witte Huis en zijn transformerende beleid dat globalisme en wokisme ondermijnt, is de koude burgeroorlog van Amerika geëxplodeerd op het Europese toneel en omvat de Atlantische gemeenschap in een koude burgeroorlog tussen globalistische wokisten en nationale conservatieven. Het verzet van de EU tegen de toenadering van Trump tot Moskou en het streven naar vrede in Oekraïne is dus eigenlijk onderdeel van deze ‘binnenlandse’ of interne machtsstrijd van de Atlantische gemeenschap tussen het mondiale wokisme en het ‘populisme’, dat wil zeggen het patriottische volksconservatisme dat terugslaat tegen de aanval op de soevereiniteit en het republicanisme die het mondiale wokisme vertegenwoordigt. Net zoals het buitenlands beleid van de VS de ongelukkige neiging heeft om een Amerikaanse binnenlandse ‘politieke voetbal’ te worden of een soort politiek instrument in plaats van een apart gebied van nationaal belang dat op zichzelf moet worden beschouwd, zo gebruiken ook de Europeanen en de mondiale wokefactie in Kiev, vertegenwoordigd door Zelensky, hun verzet tegen gesprekken met Poetin om de hele politieke reputatie van Trump en de antiglobalistische en antiwokistische aspecten van zijn agenda te ondermijnen: anti-illegale immigratie, tarieven tegen vrijhandel, anti-Green Deal, anti-COVID, en pro-vrije meningsuiting, onder andere.

Deze koude burgeroorlog woedt binnen Europa zelf. Wat betreft de steun van de EU voor de Oekraïense oorlog tussen de NAVO en Rusland en de verlenging van de oorlog in Oekraïne zo lang als nodig is om Moskou een strategische nederlaag toe te brengen, hebben landen als Hongarije, Slowakije, Servië en recentelijk Kroatië de positie van dissidenten ingenomen. Tot op zekere hoogte hebben Duitsland en Italië bedenkingen geuit en laten zien. Andere landen, zoals Roemenië, beleven hun eigen koude burgeroorlog, zoals blijkt uit de annulering van verkiezingen uit angst dat een dissident tot president van Boekarest zou worden gekozen, wat polarisatie en massaprotesten zou veroorzaken. Op een vergelijkbare manier heeft de conservatieve, anti-oorlog premier van Slowakije, Robert Fico, beweerd dat er westerse pogingen zijn om een ‘kleurenrevolutie’ tegen hem te organiseren (www.interpressnews.ge/en/article/137071-robert-fico-there-are-plans-aimed-at-overthrowing-the-government-there-is-a-group-of-experts-in-slovakia-who-were-involved-in-the-events-in-georgia-and-also-participated-in-ukraines-maidan/; https://t.me/stranaua/183655). Eind januari werden NGO’s achter anti-regeringsprotesten in verband gebracht met USAID en George Soros, maar ook met het Georgisch Legioen, een vrijwilligersbataljon van de Oekraïense strijdkrachten. Fico stuurde zelfs een brief naar de voorzitter van de DOGE, Elon Musk, om informatie te vragen over NGO’s in het land die banden hebben met USAID (www.hungarianconservative.com/articles/politics/serbian-parliament-chaos-color-revolution-aleksandar-vucic-viktor-orban-usaid/).

Ontbinding in de NAVO

Westerse leiders, van Joe Biden tot de secretaris-generaals van de NAVO, beweerden dat de ‘niet-uitgelokte’ invasie van Rusland in Oekraïne een averechts effect had gehad; in plaats van de NAVO-uitbreiding te stoppen zoals Poetin wilde, werd deze uitgebreid naar Zweden en het Russische buurland Finland. Poetins ‘ernstige misrekening versterkte de NAVO als nooit tevoren’, zeiden ze, net zoals zijn misrekening in Oekraïne leidde tot ‘de overwinning van Oekraïne’ en de ‘strategische nederlaag’ van Rusland. We weten nu dat het de NAVO is die wordt verzwakt. De bovengenoemde verdeeldheid in Europa over de oorlog is slechts een deel van dat beeld.

Talrijke Westerse publieke opinies, vooral de Amerikaanse, hebben zich gekeerd tegen de steun van hun landen voor de afwijzing door de NAVO en Oekraïne van het Russisch-Oekraïense vredesakkoord van maart 2022 en voor een oorlog met Rusland in Oekraïne. De anti-oorlogsstemming hielp voormalig president Trump terug te keren naar het Oval Office met een Republikeinse meerderheid in beide huizen. De daaropvolgende toenadering van de regering-Trump tot Rusland en de Oekraïense vredesinitiatieven hebben een schisma binnen de NAVO opengebroken dat zich sinds het begin van de oorlog heeft ontwikkeld. Hongarije, Slowakije, Servië en Kroatië verzetten zich met hand en tand tegen de voortzetting van de oorlog, terwijl het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk het toenaderings- en vredesbeleid van Trump tegenwerken door een militaire houding aan te nemen die erop gericht is om enorme bedragen aan defensieontwikkeling en wapenproductie te besteden en om troepen van NAVO-landen in te zetten als ‘vredeshandhavers’ van een ‘coalitie van bereidwilligen’ om de NAVO en in het bijzonder de NAVO rechtstreeks bij de oorlog te betrekken met laarzen op de grond. Trump trapte niet in dit laatste complot en weigerde Europese troepen die naar Oekraïne werden gestuurd te steunen.

West-Europeanen – de Franse president Immanuel Macron, de Britse premier Kier Starmer en de voorzitter van de Europese Commissie von der Leyen – wedijveren om de leider van Europa en rivaal van Trump te worden als ‘leider van de vrije wereld’, de Churchill van de 21e eeuw. Hun coalitie van bereidwilligen is van plan om onmiddellijk na de ondertekening van een vredesakkoord vredeshandhavers naar Oekraïne te sturen, maar de Russen zullen de Europese vredeshandhavers niet accepteren, omdat ze terecht vermoeden dat ze slechts een Trojaans paard zullen zijn voor de inzet van NAVO-troepen in Oekraïne om de Russen te bestrijden en ze zullen beschouwen als juridisch doelwit. Bovendien zal geen enkele door de VS gesponsorde overeenkomst tussen Rusland en Oekraïne een dergelijk punt bevatten. De bedoeling is dus om dekking te bieden voor massale wapentransporten, die Europa toch niet kan opbrengen, zodat Kiev de oorlog ergens in de toekomst opnieuw kan beginnen, misschien over vier jaar als een meer inschikkelijke Amerikaanse president het Oval Office bezet. Met Europese troepen als doelwit kunnen de NAVO en de VS gedwongen worden om mee te doen.

Het enige realisme dat hier een rol speelt is het besef dat de enige manier om Rusland in Oekraïne te verslaan is dat de NAVO zich rechtstreeks in de oorlog mengt en dat alle NAVO-landen overgaan op oorlogsvoering. Dit zou een verschuiving naar een oorlogseconomie en een militaire opstelling vereisen die de Europese cultuur niet langer aankan, vooral niet in het licht van een duidelijk opgeroepen Russische dreiging. Von der Leyen’s aangekondigde “ReArm” Europa programma alleen al zou honderden miljarden euro’s naar defensie-uitgaven leiden

(video: https://x.com/Editorialz/status/1896942384610738408). De waan is compleet als je bedenkt dat Europa geen industriële basis heeft (https://ctrana.one/news/475679-pistorius-sravnil-proizvodstvo-oruzhija-v-evrosojuze-i-rossii.html). Gezien de Europese cultuur en de trieste staat van de economie zou zo’n militaristisch beleid alle West-Europese regeringen en veel Oost-Europese regeringen op de een of andere manier ten val brengen en een anti-NAVO beweging op gang brengen die de alliantie ten gronde zou richten.

De nieuwe militaristen van de trans-Atlantische gemeenschap (zonder Trump’s VS) zijn nu zo ver gegaan in hun verzet tegen de nationale republikeinen van de gemeenschap onder leiding van Trump dat kandidaat voor het Canadese premierschap, Chrystia Freeland, wiens grootvader lid was van de pro-Nazi, neofascistische, antisemitische Organisatie van Oekraïense Nationalisten, heeft voorgesteld om de Britse nucleaire paraplu naar Canada te sturen om zich te verdedigen tegen Trump’s Amerika! (www.telegraph.co.uk/us/politics/2025/03/03/british-nuclear-weapons-canada-trump-chrystia-freeland/) Ondertussen vergelijken parlementariërs in Europa Trump met Hitler en noemen hem een “tratitor” (video: http://www.facebook.com/750725919/videos/a.10161022662500920/653726307185455). Interne Trans-Atlantische politiek, naakte ambities, grootheidswaanzin en traditionele Europese russofobie ontkrachten dus elke realistische aanpak die wordt voorgesteld door de kleinere Oost-Europese staten, althans voorlopig.

Zelensky heeft intussen Europa’s nieuwe globalistisch-wokistische militarisme aangegrepen om Trump’s focus op gesprekken met Rusland, die schijnbaar over de hoofden van Oekraïne heen worden gevoerd, tegen te gaan en Europa’s opkomende sterkere pro-Kiev positie tegenover Trump’s ‘appeasement’ te stellen. Zo vertelde hij het World Economic Forum in januari dat de VS “zich niet langer zorgen maakt of de Europese Unie in de toekomst haar bondgenoot zal zijn” en heeft hij voorgesteld om 200.000 Europese ‘vredestroepen’ in te zetten in Oekraïne (https://t.me/stranaua/183651 en https://t.me/stran aua/183682). Trump heeft zelfs geen interesse getoond in het idee om Europa te betrekken bij zijn gesprekken met Poetin, wat ook over het hoofd van Brussel heen gaat. Zo vertelde Zelensky het Global Economic Forum, dat geen liefde voor Trump heeft, dat Europa moet worden betrokken bij alle onderhandelingen over een vredesakkoord voor Oekraïne (video: http://www.facebook.com/ivan.katchanovski/posts/pfbid02NDRS19ryTKhdEQ8YaZTEP2bfPHAtQUzAKx9cKNuK2uQ99bdj3ozmcDCnvKX3FF1sl).

De nieuwe Europese strategische en militaire autonomie en elke anti-Russische Europa-Oekraïne coalitie die daaruit voortkomt, zal uiteindelijk leiden tot het volledig disfunctioneren en ontbinden van de NAVO. Het is dus de ernstige misrekening van het Westen om te wedden op een gemakkelijke overwinning op het ‘zwakke Rusland van Poetin’ die de NAVO te gronde richt. Dit gebeurt allemaal terwijl dezelfde misrekening de ‘Rest’ verenigt onder BRICS+ tegen wat ooit een verenigd Westen was.

Afgezien van een vrede door Russische verovering, zijn er twee fundamentele paden naar een einde van de gevechten: eerst een staakt-het-vuren en dan vredesbesprekingen, of, daarentegen, pas nadat onderhandelingen tot een akkoord over volledige vrede hebben geleid. In het laatste geval duurt het langer voordat de vijandelijkheden worden gestaakt en wordt meer Oekraïens grondgebied bezet door Russische troepen. Er is geen garantie dat Poetin zal instemmen met het teruggeven van grondgebied dat zijn troepen al bezetten buiten de Krim en de vier oostelijke regio’s. Moskou heeft het grondgebied al ingelijfd bij Rusland. Moskou heeft deze regio’s al opgenomen in de Russische grondwet als samenstellende delen van de federatie. Russische troepen bezetten al wat grondgebied buiten de vijf geannexeerde regio’s en zullen binnenkort al het grondgebied van die vijf regio’s hebben ingenomen. Daarna zal Oekraïne meer concessies moeten doen aan Russische eisen op andere gebieden dan territoriale kwesties, zoals demilitarisering en ‘denazificatie’ (regimewisseling) waar Poetin op heeft aangedrongen – om al het grondgebied terug te winnen dat verloren is gegaan aan Russische troepen buiten de vijf geannexeerde of ingelijfde gebieden.

Maar het Westen, buiten de regering Trump en een paar al genoemde staten, is niet wakker geworden van de realiteit. Rusland heeft de oorlog gewonnen en zal dat blijven doen zolang het Westen de oorlog niet laat escaleren tot een volledige Europese oorlog. Door te blijven streven naar de strategische nederlaag van Rusland namens het globalisme, het wokisme en hun gewapende vleugel, de NAVO, graven ze het grote gat waarin ze zichzelf hebben ingegraven steeds dieper en, in het geval van WO III, kunnen ze heel goed al onze graven op de koop toe nemen. Want hoe langer de Oekraïense oorlog tussen de NAVO en Rusland aansleept, hoe meer gelegenheid er is voor misrekeningen, black swans en dergelijke om het Oekraïense conflict te laten ontploffen in een Europa-breed conflict.

Hoe langer Europa zich verzet tegen de toenadering van Amerika tot Rusland en tegen de vredesinspanningen voor Oekraïne, hoe meer dit het Westerse republicanisme, de trans-Atlantische gemeenschap en het NAVO-bondgenootschap in gevaar brengt – om nog maar te zwijgen van de Oekraïense onafhankelijkheid. Er bestaat nu een reëel risico dat de Trans-Atlantische gemeenschap wordt verbroken, samen met de NAVO, maar dat de VS en misschien een aantal Europese staten aan de ene kant en het grootste deel van de EU aan de andere kant concurrerende of antagonistische polen worden, waardoor een nieuwe Europese pijler wordt toegevoegd aan de door de VS en Rusland geleide pijlers en er een multipolaire in plaats van bipolaire structuur ontstaat, bestaande uit het ‘collectieve Westen’ en de Rest.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Scott Ritter: Ware noorden

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: