Pleiten voor de Derde Wereldoorlog is nu gewoon mainstream media opinie

In de laatste helft van 2022 staat de mainstream media bol van de opiniestukken waarin wordt betoogd dat de VS hun militaire uitgaven enorm moeten verhogen omdat er een wereldoorlog dreigt uit te breken, en zij doen dat altijd alsof dat iets is wat de VS overkomt, alsof hun eigen acties daar niets mee te maken hebben. Alsof het niet het directe gevolg zou zijn van het feit dat het door de VS gecentraliseerde Imperium voortdurend versnelt in de richting van die afschuwelijke gebeurtenis, terwijl het elke mogelijke diplomatieke uitweg weigert vanwege zijn onvermogen om zijn doel van totale unipolaire planetaire overheersing op te geven, schrijft Caitlin Johnstone.

Het meest recente voorbeeld van deze trend is een artikel met de titel “Zou Amerika een nieuwe wereldoorlog kunnen winnen? – Wat er nodig is om zowel China als Rusland te verslaan“, gepubliceerd door Foreign Affairs, een tijdschrift dat eigendom is van en beheerd wordt door de uiterst invloedrijke denktank Council on Foreign Relations.

“De Verenigde Staten en hun bondgenoten moeten plannen maken om tegelijkertijd oorlogen in Azië en Europa te winnen, hoe onsmakelijk dat vooruitzicht ook lijkt,” schrijft de auteur van het artikel, Thomas G Mahnken, eraan toevoegend dat in sommige opzichten “de Verenigde Staten en hun bondgenoten een voordeel zullen hebben in elke gelijktijdige oorlog” in die twee continenten.

Maar Mahnken beweert niet dat een wereldoorlog tegen Rusland en China een koud kunstje zou zijn; hij stelt ook dat om zo’n oorlog te winnen de VS – u raadt het al – hun militaire uitgaven drastisch moeten verhogen.

“De Verenigde Staten moeten duidelijk hun defensiecapaciteit en -snelheid verhogen,” schrijft Mahnken. “Op korte termijn betekent dat het toevoegen van ploegen aan bestaande fabrieken. Op langere termijn gaat het om het uitbreiden van fabrieken en het openen van nieuwe productielijnen. Om beide te doen, zal het Congres nu moeten handelen om meer geld uit te trekken om de productie te verhogen.”

Maar de exploderende Amerikaanse wapenuitgaven zijn nog steeds ontoereikend, stelt Mahnken, en zegt dat “de Verenigde Staten met hun bondgenoten moeten samenwerken om hun militaire productie en de omvang van hun wapen- en munitievoorraden te verhogen.”

Mahnken zegt dat deze wereldoorlog kan worden ontketend “als China een militaire operatie start om Taiwan in te nemen, waardoor de Verenigde Staten en hun bondgenoten gedwongen worden te reageren,” alsof er geen andere opties op tafel zouden liggen dan het lanceren van de Derde Wereldoorlog in het nucleaire tijdperk ter verdediging van een eiland naast het Chinese vasteland dat zichzelf de Republiek China noemt. Hij schrijft dat “Moskou intussen zou kunnen besluiten dat het, nu de Verenigde Staten vastzitten in het westelijke deel van de Stille Oceaan, weg kan komen door meer van Europa binnen te vallen”, waarmee de bizarre Schrödinger’s kat westerse propaganda-paradox wordt aangetoond dat Poetin altijd tegelijkertijd (A) in Oekraïne wordt vernietigd en vernederd en (B) op het punt staat een oorlog met de NAVO te beginnen.

Nogmaals, dit is slechts de laatste in een steeds vaker voorkomend genre van zelfverklaarde mainstream media-experten.

In “De sceptici hebben het mis: De VS kunnen zowel China als Rusland confronteren,” zwaait Josh Rogin van The Washington Post met zijn vinger naar Democraten die vinden dat agressie tegen Rusland voorrang moet krijgen en Republikeinen die vinden dat de militaire en financiële aandacht moet uitgaan naar China, met het argument waarom niet allebei?

In “Kan het Amerikaanse leger tegelijkertijd tegen Rusland en China vechten?“, antwoordt Robert Farley van 19FortyFive bevestigend, waarbij hij schrijft dat “de immense gevechtskracht van de Amerikaanse strijdkrachten niet buitensporig belast zou worden door de noodzaak om in beide gebieden oorlog te voeren” en concludeert dat “de Verenigde Staten zowel Rusland als China tegelijk kunnen bestrijden… voor een tijdje, en met de hulp van enkele vrienden.”

In “Kunnen de VS tegelijkertijd China, Iran en Rusland aanpakken?” antwoordt Hal Brands van Bloomberg dat het erg moeilijk zou zijn en raadt hij aan te escaleren in Oekraïne en Taiwan en Israël meer geavanceerde wapens te verkopen om respectievelijk Rusland, China en Iran een stap voor te zijn.

In “Theorie van internationale betrekkingen suggereert dat er een grootmachtoorlog op komst is,” schrijft Matthew Kroenig van de Atlantic Council voor Foreign Policy dat er een wereldwijde krachtmeting komt tussen democratieën en autocratieën “met aan de ene kant de Verenigde Staten en hun status quo-georiënteerde democratische bondgenoten in de NAVO, Japan, Zuid-Korea en Australië en aan de andere kant de revisionistische autocratieën China, Rusland en Iran”, en dat aspirant-experts op het gebied van buitenlands beleid hun verwachtingen dienovereenkomstig moeten bijstellen.

Als ze niet beweren dat de Derde Wereldoorlog eraan komt en we ons allemaal moeten voorbereiden om die te vechten en te winnen, beweren ze dat er al een wereldconflict op aan de gang is en dat we ons ernaar moeten gaan gedragen, zoals in het stuk in de New Yorker van vorige maand “Wat als we al een derde wereldoorlog met Rusland voeren?”

Deze pontificaties van het Beltway moerasmonster zijn niet alleen gericht op het grote publiek, maar ook op beleidsmakers en strategen, en het zou ons allen moeten verontrusten dat hun publiek wordt aangemoedigd om een mondiaal conflict van onuitsprekelijke gruwelijkheid te zien alsof het een soort natuurramp is waar mensen geen controle over hebben.

Alles moet in het werk worden gesteld om een wereldoorlog in het nucleaire tijdperk te voorkomen. Als het ernaar uitziet dat we die kant op gaan, is het antwoord niet om de wapenproductie op te voeren en hele industrieën op te zetten om dat voor elkaar te krijgen, het antwoord is diplomatie, de-escalatie en toenadering. Deze deskundigen stellen de opkomst van een multipolaire wereld voor als iets dat onvermijdelijk gepaard moet gaan met een explosie van geweld en menselijk lijden, terwijl dat in werkelijkheid alleen het gevolg zou zijn van beslissingen van denkende mensen aan beide zijden.

Het hoeft niet zo te zijn. Er is geen almachtige godheid die van bovenaf bepaalt dat we in een wereld moeten leven waarin regeringen met armageddon wapens naar elkaar zwaaien en de mensheid zich moet onderwerpen aan Washington of zich moet neerleggen bij cataclysmisch geweld met planetaire gevolgen. We zouden gewoon een wereld kunnen hebben waarin de volkeren van alle naties met elkaar omgaan en samenwerken voor het algemeen welzijn in plaats van elkaar te domineren en te onderwerpen.

Zoals Jeffrey Sachs onlangs zei: “De grootste fout van president Biden was te zeggen dat de grootste strijd in de wereld gaat tussen democratieën en autocratieën. De echte strijd van de wereld is om samen te leven en onze gemeenschappelijke crises van milieu en ongelijkheid te overwinnen.”

We zouden een wereld kunnen hebben waarin onze energie en middelen gaan naar het vergroten van het menselijk welzijn en het leren samenwerken met deze kwetsbare biosfeer waarin we zijn geëvolueerd. Waar al onze wetenschappelijke innovatie erop gericht is deze planeet een betere plek om te leven te maken, in plaats van deze te kanaliseren in rijk worden en nieuwe manieren te vinden om menselijke lichamen te laten exploderen. Waar onze oude modellen van competitie en uitbuiting plaats maken voor systemen van samenwerking en zorg. Waar armoede, zwoegen en ellende geleidelijk overgaan van geaccepteerde normen van het menselijk bestaan naar een vaag herinnerd historisch record.

In plaats daarvan krijgen we een wereld waarin we steeds harder worden gehamerd met propaganda die ons aanmoedigt om wereldwijde conflicten te accepteren als een onvermijdelijke realiteit, waarin politici die zelfs maar de geringste steun voor diplomatie betuigen, worden overschreeuwd en gedemoniseerd tot ze buigen voor de oorlogsgoden, waarin nucleaire kruistochten worden geframed als veiligheid en de-escalatie wordt gebrandmerkt als roekeloos gevaar.

Wij hoeven ons hier niet bij neer te leggen. We hoeven niet te blijven slaapwandelen naar een dystopie en een armageddon op het ritme van manipulatieve sociopaten. Wij zijn met veel meer dan zij, en er staat voor ons veel meer op het spel dan voor hen.

We kunnen een gezonde wereld hebben. We moeten het gewoon graag genoeg willen. Ze werken zo hard om onze toestemming te fabriceren, omdat ze die uiteindelijk absoluut nodig hebben.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

DE GEHAKTMOLEN 

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: