Oekraïne op een kruispunt

Het Westen wordt steeds meer geconfronteerd met het koude besef dat Oekraïne deze oorlog niet kan winnen. De Oekraïense president Volodymyr Zelensky heeft als drempel voor de overwinning niet alleen de herovering van grondgebied tot aan de vooroorlogse grenzen van zijn land gesteld, maar de herovering van al zijn grondgebied tot aan de grens van 2014, inclusief de Donbas en de Krim. Er zijn maar weinig westerse aanhangers van Oekraïne die deze illusie nog langer onderschrijven.

Maar westerse regeringen en de westerse media misleiden hun publiek door hen te laten geloven dat de oorlog een patstelling is die Rusland ook niet kan winnen. Deze inschatting is gebaseerd op de ongefundeerde bewering dat de drempel voor Rusland om te winnen om te beginnen de onderwerping van Oekraïne in zijn geheel is, schrijft Ted Snider.

Maar dat is nooit het verklaarde doel van Rusland geweest. Net zoals het luisteren naar Zelensky’s definitie van overwinning leidt tot het besef dat het niet kan worden bereikt, zo leidt het luisteren naar die van Vladimir Poetin tot de conclusie dat het wel kan. Rusland kan niet heel Oekraïne onderwerpen. Maar het heeft dat ook nooit als doel gesteld. Poetin heeft consequent gezegd dat “dit conflict niet over grondgebied gaat… [het] gaat over de principes die ten grondslag liggen aan de nieuwe internationale orde.” Hij heeft gezegd dat Rusland nooit de intentie heeft gehad om Kiev te veroveren en dat de vroege opmars naar de hoofdstad bedoeld was om Oekraïne te dwingen tot onderhandelingen die de Verenigde Staten hebben afgewezen.

Poetins verklaarde doelen zijn altijd een schriftelijke verzekering geweest dat Oekraïne geen lid zal worden van de NAVO en bescherming van etnische Russen in de Donbas. Zijn vredesvoorstel van juni bevat precies deze punten. In het voorstel staat dat Oekraïne moet garanderen dat het een niet-nucleaire, niet-gebonden neutrale natie zal zijn die zich niet bij de NAVO zal aansluiten. Er staat in dat Oekraïne zich volledig moet terugtrekken uit Donetsk, Lugansk, Kherson en Zaporozhye, dat het moet instemmen met een beperking van de omvang van zijn strijdkrachten en dat het de rechten van de Russischtalige burgers van Oekraïne moet waarborgen.

Als dat de Russische definitie van overwinning is, dan is het niet onmogelijk dat Rusland de oorlog wint. En de opmars naar Pokrovsk brengt een aantal van die kernpunten dichterbij.

De westerse partners van Oekraïne staan op een kruispunt. Plannen om Oekraïne te voorzien van alles wat het nodig heeft zolang het nodig is om Rusland uit Oekraïne te verdrijven, zijn vervangen door het versterken van de positie van Oekraïne op het slagveld om hun positie aan de onvermijdelijke onderhandelingstafel te versterken, zelfs als dat betekent, zoals een westerse columnist het uitdrukte, dat Oekraïne “Poetin naar de onderhandelingstafel bombardeert.”

Dat zou de ene kant van het kruispunt zijn: oorlog escaleren om vrede te bevorderen. Maar die weg, als het de rode lijn van Rusland overschrijdt, is vol gevaren. De andere kant is het vinden van een uitweg voor de oorlog, een weg die leidt naar diplomatieke onderhandelingen en vrede. Oekraïne en sommige van zijn NAVO-partners, misschien wel de belangrijkst Groot-Brittannië, dringen aan op het eerste. Maar een groeiend aantal Oekraïense partners begint misschien de tweede weg te overwegen.

In een vaag artikel zonder namen meldt Bloomberg dat “sommige bondgenoten van Oekraïne beginnen te praten over hoe de strijd tegen de invasie van Rusland zou kunnen eindigen.” Volgens het verslag zijn “functionarissen serieuzer aan het uitzoeken hoe een onderhandeld einde aan het conflict en een off-road vorm zou kunnen krijgen.” In het besef dat Oekraïne zijn positie op het slagveld waarschijnlijk niet zal verbeteren, zijn “sommige geallieerde functionarissen” begonnen met “het verkennen van manieren waarop diplomatie de impasse zou kunnen doorbreken.”

Een van de partners van Oekraïne is Duitsland. In een tv-interview op 7 september zei de Duitse kanselier Olaf Scholz: “Ik geloof dat het nu tijd is om te bespreken hoe we vanuit deze staat van oorlog tot vrede kunnen komen, en wel in een sneller tempo.” Scholz’ verklaring kan de belangrijkste rem zijn op de eenheid binnen de NAVO sinds het begin van de oorlog. Er zijn zelfs onbevestigde berichten dat Scholz, die onlangs aankondigde dat Duitsland Oekraïne geen financiële steun zou geven voor de oorlog na 2025, een plan voorbereidt voor een diplomatieke oplossing van de oorlog waarbij Oekraïne territoriale concessies zou kunnen doen.

En hoewel Duitsland voorop loopt, is het misschien niet de enige. The Wall Street Journal meldt dat sommige Europese diplomaten Oekraïne vertellen dat de realiteit op het slagveld vereist dat “Oekraïne pragmatischer moet zijn in zijn oorlogsdoelen en -strategie.” Hooggeplaatste Europese functionarissen hebben het Oekraïense leiderschap verteld dat “een volledige Oekraïense overwinning zou vereisen dat het Westen honderden miljarden dollars aan steun geeft, iets wat noch Washington noch Europa realistisch gezien kan doen.”

De Franse krant Le Figaro meldde op 16 september dat de realiteit op het slagveld, de “langzaam maar gestaag” oprukkende Russische troepen en het besef in het Westen dat “Donbass en de Krim buiten het militaire bereik van de Oekraïners liggen”, sommige van Oekraïnes westerse partners in de Verenigde Staten en Europa ertoe aanzet om “discreet” een onderhandelingsakkoord te bespreken. Een “hooggeplaatste Franse diplomaat” vertelde naar verluidt aan Le Figaro dat ook Frankrijk nu een “duurzame en onderhandelde oplossing voor de oorlog” overweegt.

Al deze berichten wijzen op een langzaam opkomend momentum om een andere weg te kiezen op het kruispunt. Zelfs Zelensky heeft gezegd: “Ik vind dat niet alle gebieden met de hand of met wapens heroverd moeten worden. Ik denk dat dit lang zal duren en dat er een groot aantal mensen bij betrokken zal zijn. En ik denk dat dit een slechte zaak is. Daarom denk ik dat we onze gebieden misschien langs diplomatieke weg kunnen heroveren.”

Maar Zelensky probeert nog steeds zijn NAVO-partners ertoe aan te zetten om de weg van escalatie naar toekomstige vredesbesprekingen te bewandelen. En hij lijkt de steun te hebben van de Britse premier Keir Starmer. Zelensky en Starmer roepen dagelijks dat de VS moeten tekenen voor het gebruik van westerse langeafstandsraketten om diep op Russisch grondgebied te lanceren en pleiten voor de route van “Poetin naar de onderhandelingstafel bombarderen”.

Die route lijkt vertraging op te lopen terwijl de VS wachten op de presentatie van Zelensky’s beloofde plan om de oorlog te winnen en wat het van het Westen nodig heeft om dat te doen. Zijn “Oekraïense Overwinningsplan” belooft de stappen te identificeren die nodig zijn op het slagveld om “ons de sterkst mogelijke positie te geven om vrede te bewerkstelligen – een echte, rechtvaardige vrede.” Zelensky belooft: “Voor elke stap is er een duidelijke lijst van wat nodig is en wat ons sterker zal maken.” Ambtenaren verwachten dat Zelensky zal vragen om lidmaatschap van de NAVO en de Europese Unie, veiligheidsafspraken, economische toezeggingen en een gestage stroom van geavanceerde wapens. Zelensky heeft ook beloofd om een lijst met doelen in Rusland op te nemen waarvan Oekraïne denkt dat ze zouden helpen om de overwinning te behalen.

Beide wegen leiden naar diplomatieke gesprekken. De ene in “een sneller tempo”, in de woorden van Olaf Scholz, de andere met het risico op escalatie die, in de woorden van Poetin, “de essentie, de aard van het conflict zal veranderen” en mogelijk zal betekenen dat NAVO-landen… in oorlog zijn met Rusland.

Hoe serieus de Oekraïense partners de waarschuwing van Poetin nemen, zal mede bepalen welke weg ze inslaan op dit kruispunt. Het uitblijven van een beslissing na de ontmoeting tussen de Amerikaanse president Joe Biden en Starmer op 14 september suggereert dat de Verenigde Staten de waarschuwing serieus nemen. National Security Communications Advisor John Kirby vertelde op een persconferentie dat de regering Biden nooit zou zeggen “dat we de dreigementen van de heer Poetin niet serieus nemen… Hij heeft de afgelopen drie jaar duidelijk bewezen in staat te zijn tot escalatie. Dus ja, we nemen deze opmerkingen serieus.”

Maar, nog zorgwekkender, hij nuanceerde die ernst door te zeggen: “Het is niet iets wat we nog niet eerder hebben gehoord. Dus we nemen er nota van. Ik snap het. We hebben onze eigen calculus voor wat we besluiten te geven aan Oekraïne en wat niet.” Nog verontrustender was Biden’s afwijzende reactie op Poetins waarschuwing. “Ik denk niet veel over Vladimir Poetin,” zei Biden.

Welke houding overheerst in Washington en welke visie, die van Duitsland of Groot-Brittannië, overheerst in Europa zal mede bepalen welke weg wordt gekozen op het huidige kruispunt: escalatie of een sneller tempo van diplomatie. De eerste weg dreigt rode lijnen te overschrijden die het Westen in een direct conflict met Rusland kunnen brengen en biedt weinig hoop op verbetering van de positie van Oekraïne aan de onderhandelingstafel die de tweede weg sneller en directer bereikt. De eerste weg lijkt te gevaarlijk om te overwegen; de tweede weg lijkt gevaarlijke dwaasheid om niet te overwegen.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Zelensky’s vrouw geeft uit aan luxe in het buitenland terwijl haar volk lijdt onder het conflict

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: