De Gaza-oorlog is een enorme misrekening geweest voor Israël. Het is niet alleen een morele en militaire ramp, maar hij wakkert ook het verzet aan en wakkert de woede in de Arabische wereld opnieuw aan.
Na een bijzonder zwaar Israëlisch spervuur tijdens de belegering van Beiroet in juli 1982 belde de Amerikaanse president Ronald Reagan met Menachem Begin, de Israëlische premier, om te eisen dat de beschietingen werden stopgezet, schrijft David Hearst.
“Hier op onze televisie krijgen onze mensen avond na avond de symbolen van deze oorlog te zien en het is een holocaust,” zei Reagan.
In tegenstelling tot de Democraat in het Witte Huis vandaag, was een Republikeinse president van de VS in staat en bereid om zijn woorden met daden te ondersteunen. De VS stopte clustermunitie en de verkoop van F16’s aan Israël.
De gerapporteerde aantallen slachtoffers van de oorlog in Libanon lopen sterk uiteen. Volgens Libanese schattingen werden 18.085 Libanezen en Palestijnen gedood in de vier maanden na de invasie. De cijfers van de PLO waren: 49.600 burgers gedood of gewond.
In slechts twee maanden heeft Israël evenveel mensen gedood, maar veel meer verwoesting aangericht in Gaza.
Volgens militaire analisten die door de Financial Times werden geïnterviewd, staat de verwoesting van het noorden van Gaza door Israël, waar op 4 december 68 procent van de gebouwen was verwoest, op hetzelfde niveau als de geallieerde bombardementen op Hamburg (75 procent), Keulen (61 procent) en Dresden (59 procent). Dit is wat er gebeurde met deze steden na twee jaar bombarderen.
Bijna 20.000 Palestijnen, waarvan 70 procent vrouwen en kinderen, zijn gedood in de helft van de tijd die nodig was om de PLO te dwingen West-Beiroet te verlaten in 1982. En nog steeds is de bloedlust van Israël niet gestild voor de Hamas-aanval van 7 oktober.
Zvi Yehezkeli, correspondent Arabische zaken van Channel 13, verwoordde de stemming onder de bevolking en zei dat Israël 100.000 Palestijnen had moeten doden. Daniella Weiss, het hoofd van de Israëlische Kolonisten Beweging, zei dat Gaza moet worden weggevaagd zodat kolonisten de zee kunnen zien.
Heilige grond
In tegenstelling tot de belegering van Beiroet of de bloedbaden in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila in 1982, worden de nachtelijke bombardementen op Gaza live uitgezonden door Al Jazeera.
Miljoenen Arabieren kunnen zich er niet van losrukken om de gruwelijke scènes in realtime te zien. Een 91-jarige vrouw in Amman, Jordanië, vertelde haar zoon dat ze zich schaamde om voor de televisie te eten terwijl Israël Gaza uithongerde.
Gedwongen massa uithongering is geen overdrijving.
Human Rights Watch beschuldigde Israël van het gebruik van massa uithongering als oorlogswapen. Het uithongeren van Gaza als regeringsbeleid werd bevestigd door Miri Regev, de minister van Transport, die tijdens een recente kabinetsvergadering vroeg of uithongering het leiderschap van Hamas zou kunnen beïnvloeden. Ze moest gecorrigeerd worden door haar collega’s dat uithongering een oorlogsmisdaad was.
Het effect dat deze beelden hebben is een catastrofe, niet alleen voor deze regering, of voor welke toekomstige regering van Israël dan ook, maar ook voor hoeveel Joden er ook besluiten om in dit land te blijven als dit conflict eindelijk voorbij is.
De vernietiging van Gaza legt de basis voor nog eens 50 jaar oorlog. Generaties Palestijnen, Arabieren en moslims zullen nooit de barbaarsheid vergeten waarmee Israël de enclave vandaag ontmantelt. Gaza, zelf één groot vluchtelingenkamp, wordt heilige grond.
Dalende steun voor de PA
Er zijn Israëli’s die de boodschap begrijpen. Ami Ayalon, het voormalige hoofd van Shin Bet en commandant van de marine, is één van hen. Ayalon identificeerde een fundamentele zwakte van het conventionele denken in Israëlische veiligheidskringen.
Hij vertelde Aaron David Miller, een Amerikaanse Midden-Oosten analist, dat terwijl het Israëlische leger de overwinning zag door het prisma van de harde macht – hoe meer mensen het doodde en hoe meer het vernietigde, hoe meer het denkt gewonnen te hebben – Hamas de overwinning ziet door het prisma van de “zachte macht” – hoe meer harten en geesten het heeft gewonnen, hoe groter de overwinning.
De Israëli’s begaan dezelfde fout als de Fransen in Algerije, toen ze tussen 1954 en 1962 een half miljoen tot 1,5 miljoen Algerijnen doodden, die 5 tot 15 procent van de bevolking uitmaakten en dachten dat ze daarmee de oorlog zouden winnen. Tegen het einde van de oorlog moesten ze echter vertrekken en Algerije zijn onafhankelijkheid geven.
Niets anders kan de spectaculaire opkomst van Hamas verklaren in de peilingen op de Westelijke Jordaanoever, in Jordanië en zelfs in plaatsen zoals Saoedi-Arabië, waar het leiderschap bewust heeft geprobeerd om de oorlog te begraven door festivals te houden.
De alom gerespecteerde PLO opiniepeiler Khalil Shikaki, geen liefhebber van Hamas, vond dat 72 procent van de respondenten vond dat Hamas “juist” was om de aanval op 7 oktober in te zetten, waarbij 82 procent op de Westelijke Jordaanoever dit steunde.
Tegelijkertijd was de steun voor de Palestijnse Autoriteit dienovereenkomstig gedaald. Shikaki ontdekte dat 60 procent de Autoriteit wilde ontbinden.
Een reeks evaluaties van Amerikaanse inlichtingendiensten bevestigen de razendsnelle stijging van de populariteit van Hamas sinds het begin van de oorlog. Functionarissen die bekend zijn met de verschillende evaluaties zeggen dat de groep zich met succes in delen van de Arabische en islamitische wereld heeft gepositioneerd als verdediger van de Palestijnse zaak en een effectieve strijder tegen Israël, meldde CNN.
Dit is slecht nieuws voor al die landen – met de VS natuurlijk voorop – die denken dat de PA Hamas in Gaza kan vervangen. Dit zijn niet zomaar cijfers. Het is de nieuwe politieke realiteit van na 7 oktober.
Elke Fatah-grootheid die iets anders beweert, wordt onmiddellijk uitgedaagd. De altijd ambitieuze verbannen Palestijnse grootheid Mohammed Dahlan en zijn clan klinken vandaag als jarenlange Hamas-aanhangers, niet als de voormalige spil in een internationaal complot om Hamas in 2007 uit Gaza te verdrijven nadat het het jaar daarvoor vrije verkiezingen had gewonnen.
Gedane zaken
Maar de pas benoemde opvolger van PA-president Mahmoud Abbas, Hussein al-Sheikh, secretaris van het uitvoerend comité van de PLO, snapt nog steeds niet hoe de stemming in Ramallah is veranderd.
In een gesprek met Reuters legde Sheikh Hamas het vuur aan de schenen door te zeggen dat Hamas sinds 2008 vijf oorlogen tegen Israël heeft gevoerd en niets heeft bereikt door het militair op te nemen tegen de bezetting.
“Het is voor sommigen niet aanvaardbaar om te geloven dat hun methode en aanpak in het beheersen van het conflict met Israël de ideale en de beste was.
Na al deze [moorden] en na alles wat er gebeurt, is het dan niet de moeite waard om een serieuze, eerlijke en verantwoordelijke beoordeling te maken om onze mensen en onze Palestijnse zaak te beschermen?
Is het niet de moeite waard om te bespreken hoe we dit conflict met de Israëlische bezetting kunnen beheren?” zei Sheikh.
Wat betreft de overname van Gaza door de PA na de oorlog, dit was een uitgemaakte zaak, leek Sheikh te impliceren. Hij vertelde aan het Israëlische Channel 12 dat Israël en de PA het eens waren geworden over een mechanisme dat de autoriteit in staat zou stellen om fondsen te ontvangen die sinds het begin van de oorlog worden vastgehouden.
Het duurde slechts twee dagen voordat Sheikh zijn aanval op Hamas 180 graden omdraaide. Hem werd gevraagd hoe een Fatah-leider die drie procent van de stemmen kreeg, kritiek kon hebben op Hamas, dat 48 procent van de stemmen kreeg, op zijn eigen grondgebied.
Dit keer zei Sheikh tegen Al Jazeera dat zijn opmerkingen over de verantwoordelijkheid van Hamas “verkeerd waren weergegeven”: “De Palestijnse Autoriteit is de eerste die het verzet verdedigt”, zei hij nerveus tegen Al Jazeera.
Verdeel en heers
Het Israëlische offensief in Gaza heeft inderdaad het hele Midden-Oosten veranderd, zoals de Israëlische premier Benjamin Netanyahu had beloofd, maar niet op een manier waarvan zijn regering of toekomstige regeringen zouden kunnen profiteren.
17 jaar lang werd Gaza vergeten of genegeerd door de rest van de wereld, behalve tijdens de oorlogen van 2009, 2012, 2014 en 2021, waarbij Amerika en de grote Europese mogendheden hun best deden om het beleg van Gaza door Israël en het Egypte van Abdel Fattah el-Sisi te versterken.
Welnu, met 60 procent verwoest en met het grootste deel van 2,3 miljoen mensen zonder huizen, scholen, ziekenhuizen, wegen, winkels of moskeeën om naar terug te keren, is er geen gevaar dat Gaza nog langer wordt genegeerd.
Als het beleid van Israël 17 jaar lang was om te verdelen en te heersen door Gaza van de Westelijke Jordaanoever te scheiden en alle mogelijkheden om deel te nemen aan een regering van nationale eenheid weg te nemen, dan zijn Gaza en de Westelijke Jordaanoever herenigd als nooit tevoren.
Als Jordanië 50 jaar lang rustig was geweest na de bloedige oorlog tussen zijn leger en de PLO, als de verdeeldheid tussen de Jordaniërs uit het oosten en de Palestijnse burgers van Jordanië werd gekenmerkt door wederzijds wantrouwen, dan is Jordanië vandaag de dag, zowel voor de Jordaniërs als voor de Palestijnen, een kokend reservoir van haat tegen Israël. Er worden steeds meer pogingen gedaan om wapens naar de Westelijke Jordaanoever te smokkelen over een grens van 360 kilometer, vier keer zo lang als de grenzen met Libanon en Syrië.
Jordanië rekent erop dat Israël vijf keer zoveel troepen nodig zou hebben als het tegenover Libanon heeft om deze grens te beveiligen.
Met 13 vluchtelingenkampen en miljoenen Palestijnen als burgers is Jordanië het grootste reservoir van Palestijnen in de diaspora, ongeveer zes miljoen, meer dan de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza.
Als Netanyahu op 6 oktober nog kraaide dat de overwinning van de zionisten aanstaande was en voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met een kaart van Israël zwaaide die Palestina van de kaart veegde, dan lijkt zijn grootspraak vandaag jammerlijk misplaatst; als de ondertekening door Saoedi-Arabië van een akkoord over de erkenning van Israël slechts als een kwestie van tijd werd beschouwd, dan zijn de Abraham-akkoorden vandaag verbrand in de ketel die Israël in Gaza heeft opgestookt.
Netanyahu’s ‘blame game’
En hoe zit het met de opinie in Saoedi-Arabië? De laatste opiniepeiling bevat twee verbazingwekkende cijfers voor een land waarvan de leider bewust probeert zijn oude gewoonten af te schudden, waaronder steun voor Palestina. 91 procent is het ermee eens dat de oorlog in Gaza een overwinning is voor Palestijnen, Arabieren en moslims, en 40 procent heeft een positieve houding ten opzichte van Hamas, wat een verschuiving is van 30 punten ten opzichte van augustus dit jaar.
Als je vandaag leest en luistert naar wat de Saoedi’s, Bahreiners, Qatari’s en Emiraten zeggen, lijkt de erkenning van Israël opvallend veel op het Arabische vredesinitiatief van 2002, dat de akkoorden moesten vervangen.
Het belangrijkste kenmerk van de Abraham-akkoorden, zoals bedacht door de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Israël, David M Friedman, en Jared Kushner, was om een Palestijns veto irrelevant te maken. Nu is het weer terug. Zelfs als meer landen tekenen, wordt dit irrelevant, omdat de echte strijd zich uitkristalliseert tussen Palestijnen en Israël.
In de puinhopen van al deze plannen kunnen Netanyahu en zijn extreemrechtse coalitie maar één kant op – vooruit. Ze kunnen zich niet terugtrekken.
Voor zijn eigen politieke en juridische overleving moet Netanyahu de oorlog voortzetten. Dat geldt ook voor het nationale religieuze zionisme. Itamar Ben-Gvir en Bezalel Smotrich weten dat ze een unieke kans zullen missen om de demografische balans tussen Joden en Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever te veranderen als Netanyahu door de Amerikaanse president Joe Biden wordt gedwongen om de oorlog te staken.
Op de vraag van Middle East Eye welke plannen Israël had voor de “dag nadat” de oorlog is afgelopen, waren hooggeplaatste Israëlische analisten en voormalige diplomaten unaniem in hun antwoord – er waren er geen.
Eran Etzion, voormalig diplomaat en lid van de Nationale Veiligheidsraad, zei dat Netanyahu inderdaad nadenkt over de dag erna, maar alleen voor zover dat zijn kansen op politieke overleving beïnvloedt.
“Het is heel duidelijk dat hij zich al heeft gerealiseerd dat de Amerikanen hem gaan stoppen voordat hij de doelen van de oorlog heeft bereikt,” zei hij.
“Hij is zich al aan het voorbereiden op de ‘blame game’, waarin zijn doelwitten Biden, de militaire leiders, de media en, zoals we in het Hebreeuws zeggen, de hele wereld en zijn vrouw zullen zijn die hem ervan weerhouden hebben om de overwinning te behalen.
Dus voor hem is de dag erna de voortzetting van de oorlog met alle middelen, met als doel het overleven aan de macht.”
Etzion merkte op dat, zelfs na twee maanden van de campagne, er geen officieel forum of groep van functionarissen was die het bestuur in Gaza na de oorlog planden, en er waren geen officiële besprekingen tussen het Israëlische defensie-establishment en Amerikaanse functionarissen in Washington.
Verbazingwekkende misrekening
Het is goed mogelijk dat de oorlog onder druk van de VS afneemt en verder gaat als een conflict dat gekenmerkt wordt door aanvallen van het Israëlische leger op de Hamasleiding en een langdurige guerrillaoorlog die wordt uitgevoerd door strijders die in kleine eenheden opereren.
Maar dit betekent niet alleen dat Israël de grensovergang Rafah in beslag moet nemen en de tunnels moet afsluiten om te voorkomen dat Hamas opnieuw wordt bevoorraad met wapens die over de grens worden gesmokkeld, het betekent ook dat Israël moet zorgen voor het civiele bestuur van het noorden van Gaza dat het zo volledig heeft vernietigd.
Voor de rechtervleugel zijn de gijzelaars die Hamas nog steeds vasthoudt zo goed als dood, maar Netanyahu zal onder toenemende druk komen te staan van hun families om zijn oorlog te staken.
De geesten van Libanon komen echt terug om Israël te achtervolgen. Het duurde 15 jaar voordat Israël vertrok nadat Beiroet onhoudbaar werd, maar in 2000 vertrokken ze. Toen ze dat deden, werd Hezbollah de dominante militaire en politieke macht in het land.
Deze oorlog was een verbazingwekkende misrekening voor Israël. Het is niet alleen een morele ramp, maar ook een militaire. Het heeft het verzet een populariteit en status gegeven in de Arabische wereld die vele decennia ongekend is geweest.
Zelfs de eerste en tweede intifada waren niet zo succesvol als Hamas in Gaza in de afgelopen twee maanden. Gaza heeft de Arabische woede over de vernedering door Joodse immigranten weer aangewakkerd.
Het resultaat van deze oorlog zou wel eens een voortdurende staat van conflict kunnen zijn die Israël de claim zal ontnemen dat het een normale westerse staat is geworden. In deze omstandigheden zal de uitbreiding van de oorlog altijd blijven bestaan, zoals de aanvallen van de Houthi’s in Jemen op westerse schepen die door de Rode Zee varen laten zien.
“Mitut Hamas” (vernietig Hamas) is de Hebreeuwse slogan en het doel van het Israëlische oorlogskabinet. Na twee maanden van zulke vernietiging zouden ze dit net zo goed kunnen veranderen in “mitut Israël”, want dat is het effect dat deze oorlog nog zou kunnen hebben.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
ISRAËL CONFLICT DOSSIER
Israël verklaart oorlog na ongekende aanval vanuit Gaza (18+ Video’s)
Goh, en het plannetje om van het corrupte Oekriland een nieuwe joodse staat te maken is ook mislukt. Ik kan er geen traan om laten. Wel tranen voor wat Bibi aanricht in Gaza. Verschrikkelijk wat daar gebeurt.
Wat ik niet begrijp is dat de moslimlanden rondom Israël niets doen.
Iemand een idee?
idd, of ze wachten gewoon zodat IS-RA-EL zichzelf steeds meer in het daglicht zet en de wereld eindelijk ontwaakt en er niet meer omheen kan dat IsraHell het kwaad is (niet alle bewoners natuurlijk) maar het kwaad zal daar weg moeten, beter nog vernitigd moeten worden dat kwaad zeg de Joodse Nazi’s onder hen, de IS figuren e.d. Israel als ‘land’ moet worden opgeheven en in het geheel aan Palestina worden toegekend, de normale Joden kunnen blijven zoals vroeger christenen, arabieren en moslims en joden gewoon samen leefden als normaal-ish. Maar zodat het land Palestina gaat heten en nooit meer Frans/Brits/Zwitsers of Amerikaanse creeps toelaten (het kwaad aldaar) go Palestina.
Hoi,
Van een paar landen heb ik een idee. Egypte is financieel totaal afhankelijk van de VS want heeft enorme dollar schulden en is eigenlijk failliet. Ik ga er vanuit dat de VS ze chanteert. Niets doen want anders….. Syrie heeft enorme interne problemen na jaren van oorlog en deels bezet en ook onder enorme sancties. Het kan amper (op zijn best) het land draaiende houden. Die hebben dus wel wat anders aan hun hoofd. Iran doet zeker wat maar niet direct want willen geen directe oorlog met Israel en de VS. Vandaar via Jemen (de Houties) en Hezbollah. Ook spelen de verschillen tussen de Shiiten en Soenies een rol.
Een paar verklaringen die ik weet. Hoop dat je er wat aan hebt.
Groeten,
Hugo
Ik denk dat ze (nog) niet durven. De leiders van Israel zijn geschift genoeg heden om met atoombommen te gaam strooien.