De deling van Europa kan niet langer worden tegengehouden – de islam en de christelijke wegkijker.
We moeten ons eens – en ten langen leste, – bezighouden met de term “christelijk Avondland”, want het is een term zonder inhoud geworden. De deling van Europa is niet meer te stoppen. West-Europa staat aan de vooravond van een nieuwe totalitaire samenleving.
De christelijke kerkelijke autoriteiten hebben de volkeren van Europa in de steek gelaten en bewegen zich naar een toestand van massamigratie waarbij de Europese regio’s als vestigingsgebieden aan de islamitische volkeren worden overgeleverd. En dit ondanks het feit dat miljoenen christenen in islamitische landen worden vervolgd, onderdrukt of verdreven.
Alleen in Rusland en sommige landen in Oost-Europa staan de kerkleiders achter hun volk. De term “Christelijk Avondland” krijgt dus een andere betekenis, aldus Philosophia Perennis. Het is niet langer het Avondland van de christelijke kerken, die zich in Trojaanse paarden van islamitische propagandafantasieën hebben geëvolueerd. Als de deling van Europa nog steeds verhinderd kan worden voorkomen, dan alleen in een massale strijd tegen de huidige disloyaal geworden kerkvorsten en tegen hun Trojaanse paarden.
Aan de zijde van deze kerkelijke (ver-)leiders staan de globale ondernemingen, de internationale financiële machten, de Kalergi Foundation, Soros en geestverwanten en een handvol invloedrijke politici uit Brussel – en om hen heen een breed kordon van “gezinde” media en NGO’s.
De – voornamelijk West-Europese – kerkelijke autoriteiten zijn onderdeel geworden van de geopolitiek van globale machten – en ze waren blij om gekocht te worden.
Het valt te betwijfelen of deze hele mengelmoes nog steeds een “Christelijk Avondland” kan worden genoemd.
In China en vooral veel moslimlanden wordt de bereidheid van de West-Europese kerkelijke autoriteiten om te corrumperen en de gewillige overgave van hun landen aan andere tegengestelde culturen gezien als een vrijbrief om de brute vervolgingen en de uitroeiing van christenen te doen toenemen.
Het enige wat we nu nog kunnen doen is proberen de gevolgen van de opsplitsing te verzachten en zoveel mogelijk bondgenootschappen met de Oost-Europeanen te sluiten, zodat er nog steeds sprake is van een achterland wanneer de apparaten de kiezers in Duitsland en zijn westerse buurlanden volledig onbekwaam hebben gemaakt.
In Duitsland is dit proces al ver gevorderd. Misschien is het zelfs al onomkeerbaar – zoals de successen van de anti-Duitse ‘Groenen’ onder hun hersenloze welgestelde burgers niet alleen op de stembiljetten maar ook in grote delen van de samenleving bewijzen.
Een kleine uitzondering op deze ontwikkeling is te vinden in de nieuwe deelstaten. Het lijkt dus ook mogelijk dat het zou kunnen neerkomen op een nieuwe opdeling van Duitsland; want de “nieuwe deelstaten” zijn blijkbaar minder gevoelig voor de fluitklanken van de West-Duitse “christelijke” en “andere” No-Border-fanaten. Maar men kan nauwelijks meer spreken van een “Christelijk Avondland”.
De scheiding van de Europese volkeren van hun “westerse, christelijke afkomst en traditie” is op handen. De islam neemt al een ruime plaats in. Het concept van het “Christelijke Avondland” dat leeg is geworden.
“Christelijke leiders” en hun politieke partijen vinden het belangrijker om politiek correct te zijn dan hun principes na te komen.
CDA. SGP en C.U. halen moslims met vlag en wimpel binnen en geven hun alle hulp om moskeen en minaretten te bouwen. Ook het geblair door de luidsprekers wuiven zij v/d hand.
Allemaal onder het mom van godsdienst vrijheid.
Wacht maar zodra moslims 8% v/d bevolking uitmaakt, wordt het luiden v/d klokken verboden, en daana gaan de kerken helemaal dicht