
Terwijl de hele wereld nu met ingehouden adem wacht op de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen die al over een aantal dagen zullen plaatsvinden, wachten velen ook om te zien wat de implicaties zijn voor de recente aanval van Israël op Iran. Ondanks dat Joe Biden had gezegd dat het geen militaire installaties mocht aanvallen, ging het in tegen het advies van zijn hoofdsponsor en deed het precies dat. Misschien is er nog nooit een beter voorbeeld geweest van het falen van westerse diplomatie dan dit incident, gezien het feit dat terwijl Israël liegt tegen zijn eigen volk en de westerse wereld via nieuwsuitgevers die maar al te graag spinnen over de realiteit van de aanvallen, Iran nu moet kijken naar een aantal opties in hoe het zal reageren. Maar reageren zal het zeker.
Toch is deze ene daad waarschijnlijk de meest roekeloze tot nu toe van Netanyahu. Nooit eerder is de Israëlische premier zo ver gegaan en heeft hij een dergelijke stap gezet die niet alleen de VS op de rand van een oorlog met Iran brengt, maar ook de existentiële kwestie van Israël zelf in de schijnwerpers zet. De volgende aanval op de militaire infrastructuur van Israël kan de genadeklap zijn voor Israël om te functioneren als een militaire entiteit die de VS, of de volgende president, dwingt om in te grijpen, waarbij de critici van Trump er al op wijzen dat hij de zionisten een aantal gunsten verschuldigd is die ze zeker zullen inroepen, schrijft Martin Jay.
Netanyahu is wanhopig om de oorlogen op alle fronten levend te houden, gewoon om relevant te blijven. Maar waar nauwelijks over gesproken wordt is de staat Israël zelf, met een economie die in duigen ligt. Hoe ver zal de volgende Amerikaanse president gaan in het steunen van Israëls nieuwe oorlog met Iran, zowel wat betreft militaire uitgaven als het nieuw leven inblazen van de economie die sinds 7 oktober 2023 40.000 bedrijven ten onder heeft zien gaan en bijna een miljoen Israëli’s het land heeft zien verlaten.
Netanyahu is nu als een pokerspeler die al zijn schuldbekentenissen aan de tafel heeft opgebruikt en twee paar vasthoudt. Hoe kan hij zelfs maar geloven dat hij het tegen Iran op kan nemen als hij zelfs in Gaza en Libanon soldaten verliest in een tempo dat hem en zijn generaals zorgen zou moeten baren. Ja, hij heeft Hezbollah getroffen en haar capaciteiten verminderd, maar hij heeft bij lange na niet de Iraanse proxy uitgeschakeld die nog steeds raketten en drones naar Israël stuurt, waardoor de Israëli’s tot op de dag van vandaag naar hun schuilkelders rennen.
De beslissing om Iran aan te vallen kwam zeker voort uit een politiek dilemma. De daad zelf heeft echter een averechtse uitwerking gehad op een niveau dat noch hij noch zijn entourage zich konden voorstellen. De meeste doelwitten werden niet eens noemenswaardig beschadigd en een zeer laag percentage van de Israëlische raketten kwam door de Iraanse luchtverdediging, die zo efficiënt is dat zelfs de Israëlische luchtmacht te bang was om het Iraanse luchtruim binnen te vliegen. Velen in het westen zullen meegesleept worden door de draai van Israëls lobby en indrukwekkende PR-machine dat het een grote overwinning was en dat veel locaties werden uitgeschakeld, ongeacht het feit dat de IDF geen enkel spoor van videobewijs kan leveren om dergelijke belachelijke beweringen te staven, zoals het eerder deed in Gaza en Libanon.
Maar de echte nederlaag voor Israël onder Netanyahu moet nog komen. Iran heeft nu al het harde bewijs dat het nodig heeft om een strategie uit te stippelen en Israël nog harder aan te vallen dan voorheen. De foutieve aanval van Netanyahu op Iran wordt niet zozeer afgemeten aan de kleine schade die het toebracht aan een paar wapensites. Het is de manier waarop de mythe van Israëls militaire kracht voor eens en voor altijd is ontkracht. Decennialang claimde Israël superioriteit ten opzichte van alle anderen, inclusief Iran, en dit werd als vanzelfsprekend beschouwd door partijdige westerse journalisten die de droom levend hielden. Opmerkelijk genoeg liet de aanval van Iran op Israël op 1 oktober zelfs de Israëli’s zien dat hun luchtverdedigingssystemen hopeloos ontoereikend waren tegen de hypersonische raketten van Iran. Dat had genoeg moeten zijn om de heethoofden rond Netanyahu af te koelen. Op dit punt had de boodschap die hij afgaf bij de VN, dat er “geen plaats in Iran is die Israëlische raketten niet kunnen bereiken,” letterlijk moeten worden genomen en geïnterpreteerd. Iraanse locaties bereiken is één ding. Ze daadwerkelijk uitschakelen is iets anders.
Nu het stof is neergedaald en Israël wacht op de reactie van Iran, is ook de tweede mythe, dat Israëls aanvalscapaciteit zeer effectief was tegen de Iraanse luchtafweer, opgeblazen. Het lijkt erop dat Netanyahu nu heeft toegegeven, omdat hij geen bluf meer kan spelen aan de pokertafel. Tenzij hij natuurlijk opzettelijk zijn eigen land verleidt tot een zelfmoordstrategie waarbij Iran het leger van Israël volledig zal ontheiligen en de VS weinig andere keuze heeft dan zich op grote schaal te installeren. Deze zogenaamde zelfmoordstrategie kan niet worden uitgesloten, maar lijkt moeilijk te geloven. De waarheid is dat totdat Israël Iran aanviel, het niet wist of zijn eigen raketten en vliegtuigen de capaciteit hadden om het Iraanse luchtverdedigingssysteem te penetreren, zwaar gesteund door Rusland dat het in augustus S-400 systemen stuurde.
Op dit moment heeft de Israëlische pers, als een daad van wanhopig patriottisme kan men alleen maar veronderstellen, zich overgegeven aan een stortvloed van nepnieuwsverhalen over de vernietiging van Irans luchtverdedigingssystemen en raketfabrieken. Maar de jubelstemming zal niet lang duren. Vreemd genoeg worden dezelfde media pragmatischer over de Israëlische operaties in Libanon, die al meer dan een maand duren en in slechts twee dagen meer dan 80 lijkzakken terug naar Israël hebben gestuurd. De Jerusalem Post geeft in een opiniestuk toe dat de campagne haar geloofwaardigheid verliest door het aantal verloren levens van IDF-soldaten. “Het aantal soldaten dat wordt gedood in Zuid-Libanon lijkt ook te stijgen in plaats van te dalen in de loop van de tijd,” luidt het commentaar. “De aanvallen tegen Hezbollah, zoals het doden van Radwan-commandanten in september en het uitschakelen van Hezbollah-leider Hassan Nasrallah, zouden het commando en de controle van de groep verzwakt moeten hebben”.
Het artikel is een opmerkelijke bekentenis dat de strategie van Israël verkeerd doordacht en slecht gepland is, net als de invasie in 2006. Maar IDF-soldaten uit Zuid-Libanon krijgen, zal veel moeilijker zijn dan ze erheen te sturen, want Netanyahu heeft zijn arm in een wespennest gestoken. Israël kan geen uitputtingsslag tegen Hezbollah overwegen, omdat zelfs Netanyahu weet dat hij niet kan winnen. Zijn enige manier om punten te scoren, zijn moordaanslagen en het bombarderen van burgers in het zuiden van Beiroet, een strategie die velen terrorisme zouden noemen. Zijn team van militaire knokploegen heeft niet geleerd dat luchtbombardementen geen spelbreker zijn in een oorlog tegen een gedisciplineerde guerrilla. Het is mislukt in Irak. Het mislukte ook in Vietnam. Opnieuw zien we dat Israël geen militaire strategie voor de langere termijn heeft, maar alleen korte-termijn excursies die zowel zijn middelen als het moreel van zijn frontsoldaten zullen uitputten.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
er zal geen Samson meer zijn om de vijanden van de Joden te verslaan..met een ezel’s kaak..ook typisch dat afbeeldingen van Joden zonder een menselijke hoofd.. omdat ze niet op hun god mochten lijken…(dus hun god had ook een haakneus, zo lelijk dus) 🤣
Grappig. Ik lees ook hele andere dingen, gestaafd door mensen uit Iran zelf.
Vertel eens over die “heel andere dingen”, ipv geheimzinnig te doen.
Precies, ik ben ook heel benieuwd !
Indien Israël zich in oorlog stort met Iran dan hoeven de soennitische landen aan het einde van deze strijd slechts de restjes van Israël op ruimen. Egypte, Jordanië, Saoedi Arabië en Turkije hoeven hun kans alleen maar af te wachten en ze hebben het heilige Jeruzalem terug en mogelijk pikken ze de Iraanse olievelden ook nog in. Waar twee honden (Israël / Iran) vechten om een been loopt de derde (soennitische islam) ermee heen.
“Iraanse olievelden”? Dat geloof je toch zelf niet?
Voorlopig zit Iran zijn wonden te likken, zonder een lucht afweersysteem.
De deur naar Iran staat wijd open en Israel zal niet aarzelen , hun operatie af te maken.
Als Donald weer achter het roer zit, en Israel de vrije hand heeft,
gaat de olie industrie er aan + de nucleaire labs.
Inmiddels zal dan het volk opstaan en de Ayatollah’s verwijderen
Beetje te veel paddo’s gebruikt zeker?
Iran zit zn wonden te likken zonder luchtafweer-systeem? In welke wereld leeft u?
De deur naar Iran staat wijd open? Israel’s vliegtuigen lanceerden hun raketten ver voordat ze bij de grens kwamen omdat ze donders goed weten dat ze hun vliegtuigen kwijt zouden raken als ze de grens over zouden gaan.
IsraHell kan Iran niet verslaan. De VS kan Iran niet verslaan, de VS heeft nauwelijks een echt leger meer. En heeft al bewezen dat ze schijtsbenauwd zijn hun marine te verliezen omdat ze die niet kunnen beschermen tegen de raket- en dronecapaciteiten van Iran.
akkafietje leeft in de unit8200 nctv navo disinfo wereld lol
Juist Tim, en hij heeft, zeer vermoedelijk, al zijn prikjes, boostershots en de gratis frikadel van Hugo met plezier genomen. 😉
Village idiot