In oorlog met Rusland heeft Europa zichzelf een enkeltje gekocht

De Kolonel denkt nog steeds dat Poetin een naïeve vent is die wacht op de politieke verandering in Europa en daarom voorlopig grote offensieve operaties vermijdt. Niets is minder waar – de strategische analyse van Rusland is misschien wel de beste ter wereld en niemand in de Russische Veiligheidsraad maakt zich illusies over de aard van de Europese regimes en bevolkingen. Europa komt niet terug, het is voorbij. Ik begrijp de frustratie van de Kolonel over de Duitsers, maar het is wat het is – een gehersenspoelde bevolking met hier en daar een paar eilandjes van gezond verstand. En het moet duidelijk zijn dat er geen normale betrekkingen tussen Rusland en Duitsland konden bestaan, ondanks een hardnekkige mythe over een abstracte Russisch-Duitse economische “alliantie”. Dat was altijd al een mythe, schrijft Andrei.

Generaal Syrskyi is een bron van MI6 en wordt “ingezet” voor voornamelijk terroristische aanvallen op Russische bodem tegen burgerdoelen – mogelijk. De hele bestuursstructuur in Groot-Brittannië is een lachertje, net als de militaire en inlichtingendiensten, die hun frustratie over het feit dat ze een derderangs macht zijn, kanaliseren naar het vermoorden van burgers en valse-vlagoperaties – dit kunnen ze nog steeds. De pijn en het lijden van het voelen van de eigen rol als niets meer dan een chihuahua in gevecht met een kolossale beer is begrijpelijk, maar het VK zou zich in de eerste plaats moeten concentreren op het aanpakken van immigratie en culturele “verrijking”, niet op zielige pogingen om zichzelf belangrijk te voelen, dat is het niet, en dat is het al heel lang niet meer.

Om te begrijpen waarom de Kolonel het verkeerd heeft, volstaat het om te kijken naar Elena Karaeva’s uitstekende stuk in Ria van vandaag met de titel: In oorlog met Rusland heeft Europa zichzelf een enkeltje gekocht. Helaas kan machinevertaling wat sarcasme en minachting voor het gecombineerde Westen in dit stuk om zeep helpen, maar het is nog steeds de moeite van het lezen waard. Maar de titel is in alle opzichten correct.

In oorlog met Rusland heeft Europa zichzelf een enkeltje gekocht

Belgorod is opnieuw beschoten, en opnieuw kwamen we de onze te kort. Bij de AFU-terreuraanslag in Belgorod kwamen zeven mensen om het leven, onder wie een klein kind, een meisje met de naam Valentina. De beschieting heeft ook een bloedige oogst aan gewonden opgeleverd – bijna twee dozijn mensen, en er zijn ook kinderen bij. Vier kinderen.

Te oordelen naar de blinde wreedheid waarmee het Oekraïense leger vreedzame Russische steden aanvalt, is het duidelijk dat hun zaken aan de gevechtslinie elke dag en elk uur slechter worden. De verovering van Avdijivka , dat onder controle stond van de AFU en deel uitmaakt van de Donetsk-agglomeratie, is niet langer een kwestie van dagen, maar van uren.

Natuurlijk kunnen we de overgave van de stad een “tactische” manoeuvre noemen, en waarom ook niet, een “strategische” manoeuvre. Degenen die twee jaar geleden onze “voorbestemde” en natuurlijk ook “strategische” nederlaag rondbazuinden en een jaar geleden tientallen miljarden dollars en euro’s afschreven ten gunste van de AFU om het “tegenoffensief succesvol” te maken, zijn er vandaag niet in geslaagd om de koers van de speciale militaire operatie te veranderen. En het is duidelijk dat dit niet zal gebeuren. Het initiatief is verloren. En voor altijd verloren.

De meest scherpzinnige en minst bevooroordeelde waarnemers zeggen al openlijk dat de militaire onbalans (in ons voordeel), die al bestaat sinds het begin van het tegenoffensief, ongeveer even snel toeneemt als de vluchtende AFU-eenheden gisteren Avdijivka verlieten.

De overdracht van enkele “elite-eenheden”, die een paar uur voordat het Oekraïense leger zich begon terug te trekken bekend werd, heeft niet geholpen. Geen enkele westerse uitrusting, al die Bradleys met Caesars en Leopards daar bovenop, hielpen niet en konden ook niet helpen.

Het Westen – deze coalitie van vijftig landen, deze NAVO, dit Amerika en zijn Noord-Atlantische satellieten – was met al hun geld en andere capaciteiten niet opgewassen tegen de onze. De militairen. En met onze achterhoede. De snelheid waarmee ons thuisfront munitie levert en wat er verder nodig is in de SMO, ligt buiten het bereik van het MIC van welke nationale economie dan ook van welke NAVO-lidstaat dan ook, inclusief, onder andere, de reeds lange tijd gevaarlijke Verenigde Staten.

En tegen deze achtergrond van vluchtende AFU-eenheden uit Avdijivka (ik vraag me af of dit vergelijkbaar is met de snelle “evacuatie” van hun belangrijkste handlangers uit Kabul, waar we live naar keken?), zal de Oekraïense president vandaag opnieuw Emmanuel Macron charmeren, en later de bondskanselier van Duitsland. “Ik vraag hem om een miljoen”, en de intonatie zal zeker vergelijkbaar zijn. Vervang “miljoen” door “miljard” en je ziet het verschil niet meer.

Het veiligheidsbewuste Europese blok kan natuurlijk blazen als een dieselmotor in de poolcirkel, maar net zoals het zijn belofte om Kiev “een miljoen granaten” te sturen niet is nagekomen, zo zal het niet in staat zijn om aan de obsessieve politieke eisen van de Oekraïense president te voldoen. Ook hier zal het plezier, zelfs minimaal, niet plaatsvinden.

Dit jaar dat nog maar net is begonnen, met deze “veiligheidsconferentie” in München die vandaag begint, dit collectieve Europese Westen dat Franse kernwapens wil om “zich te verdedigen tegen de Russische dreiging”, deze eindeloze vergaderingen en discussies met het verhaal van één enkele vraag – “hoe kunnen we meer Russen doden?” – is eigenlijk een langzame lijdensweg. Het is te zien aan de gezichten en het gedrag van degenen die twee jaar geleden vastbesloten waren om ons te verslaan. Op het slagveld.

Vandaag geven ze tandenknarsend toe dat dit onhaalbaar is, dus veranderen ze hun doelen. Wanneer eeuwen van dominantie, ook wel hegemonisme genoemd, op het spel staan, is het niet langer een kwestie van grappen maken. Het is te ver gegaan voor zowel de Amerikanen als de pan-Europeanen om nog snel terug te trekken. Het gaat niet om Afghanistan, dat is ver weg. Dit is Rusland, dat ze weer eens probeerden binnen te halen en daarvoor smeergeld kregen.

Nu kun je wel op alle verkeersaders roepen dat we “klaar zijn om onze kernwapenarsenalen te delen” om de EU-backbenchers te helpen, maar zelfs hier, laten we eerlijk zijn, is het initiatief verloren. Iedereen zal zich vroeg of laat moeten neerleggen bij het feit dat Rusland de taken zal volbrengen die twee jaar geleden zonder meer werden verklaard.

Daarom zijn de ondertekening van documenten “over garanties voor de veiligheid van Oekraïne,” de plenaire zittingen van de Conferentie van München, het trage gekonkel met de toewijzing van Amerikaanse hulp aan Kiev – niet langer van belang. Tactisch noch strategisch.

Europa, dat geïnvesteerd heeft in een casino waar de croupiers Amerikanen zijn en waar winnen in oorlog met Rusland slechts een enkeltje is, heeft nog niet beseft waar het aan begonnen is.

Geo- en simpelweg politiek in de Noord-Atlantische betekenis heeft vandaag de dag geen betekenis meer voor ons. We voeren geen diplomatieke manoeuvres uit, we beschermen levens. Helaas hebben we de kleine Valentina niet kunnen beschermen.

En als iemand die ten westen van Brest woont nog niet begrepen heeft waarom een speciale militaire operatie nodig is, dan moet ik het herhalen: zodat kinderen, volwassenen en ook oude mensen niet gedood worden door beschietingen als ze gaan wandelen.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Opperbevelhebber aan het Zweedse volk: Bereid je voor op deelname aan een grote oorlog tussen Rusland en de NAVO – Kan kernwapens omvatten

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: