Hoe hedendaagse artsen hun patiënten vermoorden

Hier volgen enkele manieren waarop moderne artsen zichzelf tot meedogenloze moordmachines hebben gemaakt.

Ten eerste hebben artsen het zogeheten Liverpool Care Pathway geïntroduceerd – een programma met een verkeerde naam. Het Liverpool Care Pathway heeft niets met “care” te maken. Het is een officieel goedgekeurd programma dat artsen aanmoedigt om hun patiënten te doden door hen voedsel en water te ontzeggen. Patiënten (meestal ouderen) worden letterlijk uitgehongerd. Het klinkt te vreselijk om waar te zijn, maar u kunt het controleren als u me niet gelooft. De neppandemie die in 2020 begon, bewees onomstotelijk dat regeringen overal hun bejaarde burgers willen doden. In het Verenigd Koninkrijk pochte de regering zelfs over de hoeveelheid geld die ze bespaarde door het aantal oudere gepensioneerden dat was gestorven (of, beter gezegd, “uitgeroeid”), schrijft Dr. Vernon Coleman.

Ten tweede maakte het wereldwijde programma van medisch goedgekeurde lockdowns (waarbij mensen in hun huizen werden opgesloten en ouderen in verzorgingstehuizen werden opgesloten, zonder dat ze bezoek mochten ontvangen) het voor artsen heel gemakkelijk om ouderen te vermoorden. Het officieel goedgekeurde plan was om artsen toe te staan zich te ontdoen van ouderen in verzorgingstehuizen. De afwezigheid van bezoekers maakte dit uitzonderlijk gemakkelijk.

Ten derde kondigden artsen van de British Medical Association (“BMA”) aan dat de beroepsgroep moest bezuinigen op het diagnosticeren en behandelen van patiënten om de “koolstofvoetafdruk van de gezondheidszorg” te verkleinen. Absurd genoeg werd door hooggeplaatste personen binnen het medisch establishment aangekondigd dat artsen patiënten te veel hielpen en moesten bezuinigen. Er werd zelfs gesuggereerd om minder verdoving te gebruiken tijdens operaties om de planeet te redden van de opwarming van de aarde (een pseudowetenschappelijk fenomeen waarvan het bestaan nooit bewezen is en dat door de meerderheid van de weldenkende wetenschappers in twijfel wordt getrokken). Het officiële excuus (en er is altijd een excuus) is dat “overdiagnose de koolstofvoetafdruk van de gezondheidszorg vergroot”. Bezuinigen op patiëntenzorg betekent dat in het Verenigd Koninkrijk huisartsen nu gemiddeld 20-25 uur per week werken en dat de overgrote meerderheid weigert om hun patiënten ’s nachts of in het weekend te helpen. Veel huisartsen weigeren überhaupt patiënten te zien op het bizarre en volledig egoïstische argument dat ze een infectie zouden kunnen oplopen als ze patiënten in levende lijve zien. Het resultaat is dat de meeste mensen die ziek worden, zichzelf naar de dichtstbijzijnde afdeling spoedeisende hulp in een plaatselijk ziekenhuis proberen te brengen, waar ze misschien wel een dag of langer moeten wachten om gezien en behandeld te worden. De ambulancedienst kan de vraag niet aan en het is bekend dat patiënten 10 of 12 uur of zelfs langer moeten wachten tot een ambulance hen komt ophalen. Bovendien, om het nog erger te maken, heeft de British Medical Association (een vakbond die de financiële belangen van artsen behartigt en die ik al tientallen jaren beschrijf als de vijand van patiënten) een aantal stakingen uitgelokt waarbij artsen een loonsverhoging van 35% (of zelfs meer) eisten, ook al moeten de stakende artsen geweten hebben dat zo’n loonsverhoging onmogelijk betaald kon worden. Het resultaat van de stakingen is dat in de zomer van 2023 de meeste patiënten die in Groot-Brittannië sterven, op wachtlijsten stonden voor een essentiële behandeling, en de wachtlijsten waren zo lang dat men inzag dat de meeste patiënten waarschijnlijk zouden sterven lang voordat ze door een arts gezien zouden worden. (Ziekenhuizen moesten stakende artsen £7.900 per dienst betalen om voor hen in te vallen). Het lijkt mij dat de BMA vastbesloten is om de NHS te vernietigen, de gezondheidszorg in het Verenigd Koninkrijk te vernietigen, de regering ten val te brengen, zoveel mogelijk mensen te doden en het hele land, schreeuwend of niet, mee te nemen in de Great Reset. (De gezondheidszorg is nu in alle landen een zeer bureaucratische aangelegenheid, en ik kan wel een dozijn manieren bedenken waarop artsen zouden kunnen gaan staken en de regering in de problemen kunnen brengen zonder dat de patiënten er direct door getroffen worden). In de herfst van 2023 beloofde de leider van de Liberaal-Democraten dat als zijn partij aan de macht zou komen (niet erg waarschijnlijk, dat moet gezegd worden), zij zouden garanderen dat iedereen die doorverwezen werd voor een kankerbehandeling binnen twee maanden gezien zou worden. Afgezien van het feit dat een belofte van een afspraak binnen twee maanden schandalig weinig ambitieus is voor een patiënt met kanker, lijken de Liberaal-Democraten zich er niet van bewust dat ziekenhuizen erg bedreven zijn in het omzeilen van targets. Patiënten zullen ongetwijfeld binnen twee maanden “gezien” worden, maar wanneer beginnen hun onderzoeken of behandeling? En zal de persoon die hen “ziet” slechts een receptioniste zijn? (Zelfs de patiënten die het geluk hadden om in een ziekenhuis opgenomen te worden, hadden het niet zo goed. Eén arme vrouw voelde zich zo verwaarloosd dat ze haar toevlucht moest nemen tot het bellen van 999 vanuit haar ziekenhuisbed).

Ten vierde werd algemeen gemeld dat artsen en verpleegkundigen patiënten aanmoedigden om “Do Not Resuscitate” (“DNR”) meldingen op hun medisch dossier te accepteren. Patiënten werd verteld dat reanimatie een pijnlijke procedure kon zijn en dat het misschien beter voor ze was als ze gewoon mochten sterven in plaats van gered te worden. Zowel verpleegkundigen als artsen mochten dit idee aan patiënten “verkopen”, en onder de mensen wier dossiers werden gemarkeerd met DNR-berichten bevonden zich jonge geesteszieke en gehandicapte patiënten. Mannen en vrouwen met het syndroom van Down zijn op grote schaal voorzien van DNR-verklaringen. (Het verbaast me dat actievoerders, liefdadigheidsinstellingen en ouders niet meer hebben geklaagd over wat er gebeurt. Misschien hebben ze wel campagne gevoerd, maar hebben ze geen stem. De hemel weet het, het is bijna onmogelijk geweest voor iedereen die vraagtekens zet bij de globalisten en hun agenda om enige media-aandacht te krijgen).

Ten vijfde stemden artsen over de hele wereld ermee in om hun patiënten een ongetest, experimenteel product te geven waarvan bewezen is dat het veel meer kwaad dan goed doet. De artsen die het covid-19 vaccin toedienden, kregen enorme sommen geld (veel meer dan gewoonlijk voor vaccinatieprogramma’s werd betaald) en dus negeerden de meesten hun ethische verantwoordelijkheden en volgden ze de instructies op die ze van politici en farmaceutische bedrijven hadden gekregen. Artsen die probeerden om de veiligheid, doeltreffendheid of noodzaak van het covid-19 vaccinatieprogramma in twijfel te trekken, werden gedemoniseerd, gemonitord en genadeloos aangevallen. De meeste artsen die de officiële lijn in twijfel trokken, werden beschreven als “samenzweringstheoretici” met als bonus voor sommigen het woord “in diskrediet gebracht”. (Er is niet weinig ironie in het feit dat sommige artsen die openlijk kritiek hadden op de waarheidverkondigers nu wakker zijn geworden, hun mond open doen en nu ontdekken hoe pijnlijk en schadelijk het kan zijn om de waarheid te vertellen in een tijd van onderdrukking). Het bewijs suggereert voor mij sterk dat het covid-19 vaccin ontworpen, op de markt gebracht en gegeven werd om te doden in plaats van te beschermen. Afgezien van de kortetermijngevaren van de covid-19 injectie (myocarditis, hartaandoeningen, bloedstolsels en neurologische problemen bijvoorbeeld), bestaat er weinig twijfel over dat het mRNA-vaccin enorme schade toebrengt aan het immuunsysteem van patiënten. Er zijn ook ernstige vragen over het langetermijneffect van het vaccin op de vruchtbaarheid van zowel vrouwelijke als mannelijke patiënten. En, zoals ik al vroeg in de campagne om iedereen te vaccineren liet zien in een video, er zijn aanwijzingen dat het covid-19 vaccin een dramatisch en schadelijk effect kan hebben op de menselijke hersenen. Artsen die erg rijk werden, stonden zichzelf toe om de leugens te accepteren die hen verteld werden om hun misdaden tegen de mensheid te rechtvaardigen. En de meeste artsen sloten hun ogen volledig voor al het bewijs. Ik sprak met een medisch adviseur die heftig beweerde dat covid-19 miljoenen mensen had gedood en dat het sterftecijfer in het Verenigd Koninkrijk enorm was gestegen door covid-19. Hij was zo toegewijd aan de mythe dat covid-19 de dood van miljoenen mensen had veroorzaakt dat hij standvastig weigerde om van gedachten te veranderen, zelfs toen ik hem erop wees dat de cijfers van de regering zelf aantoonden dat hij er helemaal naast zat.

Ten zesde is het in ziekenhuizen en verzorgingstehuizen routine geworden dat artsen oudere, zwakke patiënten of patiënten die medische en verpleegkundige hulp nodig hebben, “behandelen” met een “dodelijk prik” dat bestaat uit een dodelijk mengsel van morfine en een benzodiazepine kalmeringsmiddel. Omdat het personeel nu geen toestemming meer hoeft te vragen voor het geven van kalmerende middelen aan oudere patiënten, kan de “dodelijke injectie” vrijelijk aan patiënten worden toegediend. Het is het moderne equivalent van de gaskamer, en geen enkele hoeveelheid protest van de medische gevestigde orde zal dit feit van het leven (of moet dat “feit van de dood” zijn) veranderen.

Ten zevende is medisch ondersteunde en gepromote euthanasie een wereldwijd fenomeen geworden. In talloze landen over de hele wereld zijn euthanasieprogramma’s ingevoerd om ouderen en zieken uit de weg te ruimen door hen aan te moedigen een einde aan hun leven te maken. (Het lijkt erop dat het leven kunst imiteert, want in 1953 schreef Evelyn Waugh de roman “Love Among the Ruins”, waarin hij een door de staat geleid euthanasiecentrum beschreef). In het Canada van Trudeau heeft de regering een zeer krachtig euthanasieprogramma ingevoerd met de naam ‘Medical Assistance in Dying’ (Medische Hulp bij Sterven). Er waren 13.000 door de staat gesanctioneerde “zelfmoorden” in Canada in 2022 en dat land is nu aan het beslissen of het kinderen en geesteszieken zal toestaan om zichzelf te doden. Lees die zin nog eens. In Canada werd euthanasie enkele jaren geleden ingevoerd en blijkt erg populair te zijn bij artsen, bureaucraten en politici. Een vrouw in Canada kreeg onlangs een plaats aangeboden in het euthanasieprogramma van haar land, omdat ze te laat een traplift in haar huis kreeg. Er werd ook gemeld dat een Canadese man die uit zijn sociale woning dreigde te worden gezet, was toegelaten tot het euthanasieprogramma van het land. CBC meldde dat medisch geassisteerde sterfgevallen miljoenen aan uitgaven voor gezondheidszorg zouden kunnen besparen, en er werd geschat dat de besparingen “ruimschoots opwegen tegen de geschatte $1,5 miljoen tot $14,8 miljoen aan directe kosten in verband met het implementeren van medisch geassisteerd sterven.” Het rapport oordeelde dat medisch ondersteund sterven de jaarlijkse uitgaven voor gezondheidszorg in Canada met 34,7 miljoen tot 136,8 miljoen dollar zou kunnen verminderen. (Hoe kan iemand een rapport serieus nemen als de cijfers zo vaag zijn?) In Nederland mogen gezonde mensen met autisme euthanasie toepassen en Australië beslist of het kinderen vanaf 14 jaar toestaat zichzelf te doden (of iemand toestaat het voor hen te doen). Vandaag de dag is euthanasie legaal in België, Canada, Luxemburg, Nederland, Nieuw-Zeeland, Spanje, Colombia en delen van Australië. Wereldwijd is er sprake van een door de staat gesanctioneerde euthanasie-epidemie, omdat regeringen de instructies van de samenzweerders opvolgen en steeds meer mensen aanmoedigen om zelfmoord te plegen.

Ten achtste geven artsen enthousiast een levend maar verzwakt griepvaccin aan kinderen. Het is belangrijk om te onthouden dat het virus in deze vaccins, hoewel verzwakt, levend kan worden. Het is dus heel goed mogelijk dat kinderen de infectie overdragen aan oudere familieleden wiens immuunsysteem ernstig beschadigd is door de covid-19 vaccinaties die ze hebben gekregen. (Niet weinig ouderen hebben zes covid-19 vaccinaties gekregen – met groot voordeel voor hun artsen).

Ten negende, tijdens de begindagen van de nep covid-pandemie werden autopsies stopgezet. Dit werd naar verluidt gedaan om pathologen te beschermen die anders het risico liepen om de griep van hun dode patiënten op te lopen. Het werd gedaan om te verbergen dat mensen die zogenaamd aan covid waren overleden, in werkelijkheid aan iets anders waren overleden. Het werd ook gedaan om meer angst te creëren en om de leugen te versterken dat we te maken hadden met een dodelijke plaag. (Het risico was zeker zeer klein, aangezien griep gewoonlijk wordt verspreid door hoesten of niezen en het zelden voorkomt, zelfs in deze vreemde dagen, dat dode patiënten veel hoesten of niezen).

Ten tiende hebben de Verenigde Naties sinds enkele jaren de 70-plussers niet meer opgenomen in hun gezondheidsstatistieken. Artsen kunnen nu zoveel 70-plussers doden als ze willen, zonder het risico te lopen dat de gezondheidszorg in hun land in een lagere klasse wordt ingedeeld.

Het is de moeite waard om te onthouden dat nazi-artsen deden alsof ze hun patiënten “hielpen” of “behandelden” toen ze hen vergasten. Vandaag de dag hebben artsen precies hetzelfde gedaan. Het is beangstigend om te beseffen hoeveel artsen zich niet realiseren hoe ver het glibberige pad is dat ze al zijn ingeslagen. Het is een gemakkelijke weg. Voordat ze wisten wat ze deden, openden Duitse artsen de kleppen en doodden ze mensen, een tiental per keer. Vandaag hebben artsen over de hele wereld met plezier een giftig experimenteel medicijn goedgekeurd, gepromoot en gegeven dat niet deed wat het moest doen, maar dat wel mensen doodde.

Het eindresultaat is dat artsen tegenwoordig hun professionele en persoonlijke verantwoordelijkheden hebben gecompromitteerd of opgegeven en lid zijn geworden van een samenzwering, een cabal van moorddadige wetenschappers. Het beste wat ter verdediging van hen gezegd kan worden, is dat velen gewoon onwetend zijn en gewoon het geld aannemen dat ze aangeboden krijgen zonder lastige vragen te stellen.

Het excuus dat ze aanvoeren, dat ze gewoon doen wat hun regering hen opdraagt, doet angstaanjagend veel denken aan het excuus dat artsen (en anderen) aanvoerden die in de vernietigingskampen van de nazi’s werkten.

Iedereen die weet, of zelfs maar vermoedt, wat er aan de hand is maar er niets van zegt, is net zo schuldig aan de misdaden die begaan worden als de apologeten en collaborateurs in nazi-Duitsland.

Ik zou willen beweren dat wat er nu gebeurt flagranter is, meer doordrongen van het kwaad, dan alles wat er in Duitsland in de jaren 1940 gebeurde.

Dit zijn de donkerste van alle donkere tijden.

En natuurlijk worden degenen die de waarheid vertellen nog steeds gecensureerd, verboden en gedemoniseerd.

Het bovenstaande is overgenomen uit `Truth Teller: The Price‘ – Vernon Coleman’s meest recente, meest persoonlijke en laatste boek over covid-19, het covid-vaccin en de Great Reset.

Dit artikel is een vervolg op het artikel van gisteren “Hoe en wanneer artsen leerden doden“.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

DR. COLEMAN DOSSIER

Hoe en wanneer dokters leerden moorden

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: