Het Poetin-systeem: grafdelver van het Westen

“… mijn collega’s van Stanford, zoals die Mike Mcfall, die altijd maar praat over het wegwerken van Poetin. Die man zou eens moeten nadenken over wat er in zijn plaats zou kunnen gebeuren als men Poetin wegwerkt, wie hem zou kunnen vervangen. En dat is de mentaliteit van de Amerikaanse beleidsmakers. Ze praten en praten en praten. Ze demoniseren deze man [Poetin] die ik niet per se aardig hoef te vinden, ik vind niet dat Poetin een sympathieke man hoeft te zijn, maar hij is een moderne Metternich, (de gedenkwaardige kanselier van Oostenrijk Clemens von Metternich, 1773-1859) een briljant strateeg…” – Theodore Postol. In interview met Glenn Diesen. 6 juni 2025.

Ik begin mijn betoog om Poetin als grafdelver van het Westen te beschrijven met: a) dat V. Zelensky en zijn sponsors uit Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Polen en heimelijk de Amerikaanse deep state tussen 9 en 10 mei een ultimatum hebben gesteld aan Rusland en Poetin in de zin van een onvoorwaardelijk staakt-het-vuren van dertig dagen of anders verdere sancties, waarna Poetin met een tegenbod kwam: laten we onmiddellijk en zonder voorwaarden in bilateraal verband bijeenkomen, Oekraïne en Rusland in Istanboel; tot b) de opmerkingen van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov op maandag 9 juni jongstleden: “Nu zijn onze beste diplomaten natuurlijk de strijders in de frontlinie, aan het contactfront,” schrijft Jhosman Barbosa.

In dit verband waren er al onderhandelingen gaande met de Verenigde Staten als vreemde bemiddelaar; want hoewel het sinds 2004 de meest actieve partij in het conflict is als sponsor van de ‘oranje revolutie’ en vervolgens als financier van de succesvolle staatsgreep van 2014, de Euromaidan, kwam de Amerikaanse natie afzonderlijk bijeen met Oekraïners en Russen, waarbij vastgoedinvesteerder Steve Witkoff als onderhandelaar werd aangesteld.

Inleiding: de situatie

Ondanks de Russische scepsis over wat de regering-Trump anders zou kunnen bieden dan de regering-Biden, erkende het Kremlin dat er langzamer naar hen werd geluisterd en dat de objectieve redenen voor het conflict in Oekraïne werden begrepen. Dit vertrouwen maakte telefoongesprekken tussen de Russische en Amerikaanse partijen mogelijk, evenals ontmoetingen op hoog niveau tussen ministers van Buitenlandse Zaken en economische attachés. In dit opzicht gingen de bilaterale gesprekken verder dan alleen het beëindigen van het Slavische conflict tussen Russen en Oekraïners, zoals bepleit door het Westen, en het herstellen van de communicatiekanalen tussen de twee kernmachten. Een stap verder, als Russische noodzaak: begrijpen dat het conflict in Oekraïne het toneel is voor een akkoord tussen grootmachten over een nieuwe veiligheidsarchitectuur in Europa en de wereld.

Op 11 maart 2025 had minister Lavrov een ontmoeting met de voorzitter van de OSDE en nodigde hij hem uit om de akkoorden van Istanboel en Astana te ratificeren, met het oog op het “herstel van het beginsel van ondeelbaarheid en veiligheid,” dat inhoudt dat geen enkel land zijn veiligheid mag bevoordelen ten koste van andere landen.

Maar een ontmoeting met de VS gaat verder. Hij heeft de vaardigheden en het leiderschap van Donald Trump nodig om Europa, het militair-industrieel complex (MIC) en het Amerikaanse parlement op één lijn te krijgen en onderwerping en gehoorzaamheid van Zelensky en Oekraïne te eisen.

De ongeduldigheid van Donald Trump, zijn onvermogen om het probleem te onderkennen en de afkoeling van de Russisch-Amerikaanse betrekkingen als een complexe en structurele situatie, zijn geleidelijke isolatie van de informatie van zijn hoofden van inlichtingen- en veiligheidsdiensten, zijn handelsoorlog met China en de ‘wereld’, evenals de oorlog tegen migratie die de basis vormt van de schamele reële economie die de Amerikaanse natie in stand houdt, die vandaag tot uiting komt in de binnenlandse onrust in Los Angeles, Californië, evenals de flagrante vertoning van zijn ambivalentie, zijn infantilisme, de slechte behandeling van zijn partners binnen de regering en van wereldleiders, de ultimatums die hij gewoonlijk stelt, zelfs aan Rusland dat zich midden in een herstel van de betrekkingen bevindt, zijn enkele belangrijke kwesties die de context vormen voor wat zich de afgelopen vier weken heeft afgespeeld.

Aan de andere kant vinden we de Russisch-Oekraïense onderhandelingstafel. (Door op de groene onderstreping te klikken vindt u meer informatie en de samenstelling van de onderhandelingsdelegaties). Deze is tot stand gekomen door druk van de regering-Trump op Zelensky, na verschillende botsingen, die eerlijk gezegd beschamend waren en eigen aan carnaval en Hollywood.

Uit de bijeenkomst van 16 mei kwam een gevangenenruil in een 100-voor-100-formule voort. Verder schetste elke partij haar voorstellen om de onderhandelingen te verdiepen, waarbij Rusland vroeg om een grondige analyse van de structurele oorzaken en Oekraïne een staakt-het-vuren van dertig dagen eiste. De uitwisseling vond plaats en een tweede bijeenkomst werd gepland voor 1 juni, waarbij de Oekraïners de volgende dag in Istanboel aankwamen. De bijeenkomst was korter en er werd een voorstel gedaan voor de uitwisseling van gevangenen, ernstig gewonden en jomgeren onder de 24 jaar. Rusland verklaarde bereid te zijn meer dan zesduizend volledig geïdentificeerde en gekoelde lichamen van Oekraïense soldaten over te dragen. Het stelde ook een wapenstilstand van drie dagen voor op de contactlijn, op de meest gespannen punten, om de lichamen te kunnen verwijderen.

Hier enkele preciseringen:

1. De opmerkingen van de Oekraïense delegatie en de onwettige president Zelensky waren denigrerend en beledigend. Ze wezen op de slechte kwaliteit en het profiel van de Russische delegatie.
2. Voorafgaand aan de tweede bijeenkomst op 2 juni heeft Oekraïne, als de facto oorlogvoerend instrument van de NAVO, op 1 juni aanvallen uitgevoerd op een deel van het Russische nucleaire trio, evenals terroristische aanslagen op infrastructuur en civiel vervoer in de regio’s Koersk en Brjansk, waarbij wapens diep het Russische grondgebied tot in Siberië zijn binnengedrongen.
3. Dit bracht president Zelensky ertoe om na een bijeenkomst, die volgens zeggen voor 1 juni was gepland maar op 2 juni plaatsvond, te zeggen dat hem was meegedeeld dat de Russische delegatie rustiger was en dat hij hoopte dat zij zich bij de volgende bijeenkomst als mensen zouden gedragen. [sic]
4. Er vond een gevangenenruil plaats, maar Zelensky zelf verwierp het drie dagen durende bestand en gebruikte opnieuw denigrerende termen tegen Poetin. Ook werd er geen personeel gestuurd om de lichamen van gesneuvelde Oekraïense strijders op te halen. Dit is verklaarbaar, omdat hij wel soldaten nodig heeft om weer in te zetten aan het front, maar geen lijken om schadevergoeding te kunnen toekennen aan de families van de gesneuvelden. Het drie dagen durende bestand zou hetzelfde effect hebben: meer lichamen die moeten worden gelegaliseerd om meer families een schadevergoeding te kunnen uitkeren.
5. Naast de zesduizend die moeten worden overgedragen, waarvan er 1300 op het moment van schrijven van dit artikel nog steeds in containers liggen zonder te worden opgehaald, zijn er nog eens veertigduizend in dezelfde situatie in handen van de Russen. Als Oekraïne, of beter gezegd Zelensky en zijn neonazistische leiders van Azov, er één of 1300 of 6000 krijgen, moeten ze er nog eens 40.000 krijgen. Volgens de website Legado de Valor, die verzekeringen en incasso’s beheert ten behoeve van soldaten en strijders voor Oekraïne: “De familieleden van een overleden dierbare kunnen een minimale schadevergoeding van 15 miljoen UAH ontvangen, wat overeenkomt met ongeveer 367.200 USD, gelijkelijk verdeeld over de betreffende begunstigden-” Dit betekent dat Oekraïne, dat in gebreke is gebleven door niet te betalen 670 miljoen dollar aan zijn aan het bbp gekoppelde effecten die op 2 juni 2025 vervallen, voor 46.000 doden 16.891.200.000 USD zou moeten betalen.
6. De onbewogenheid en kalmte van de Russische delegatie en de reactie van de regering op een aanslag die de in november-december 2024 herdefinieerde nucleaire doctrine de facto raakt, brachten de Oekraïense tegenpartij, de Europese Unie en de deep state in verwarring. Hoe kan Poetin nog meer worden geprovoceerd?
7. Wat betreft Trump en zijn verklaringen over het naast zich neerleggen van wat er is gebeurd op de vliegvelden waar kernbommenwerpers in Rusland staan gestationeerd: enerzijds hebben de Oekraïners erop gewezen dat deze operatie al achttien maanden geleden was gepland, wat betekent dat er voldoende informatie over beschikbaar was. Hoe is de overdracht tussen de oude en nieuwe regering dan verlopen? Het is onmogelijk dat ze dit niet wisten, hoewel er binnen de CIA diepgewortelde structuren zijn die boven bepaalde commandostructuren uitstijgen. Aan de andere kant, toen Joseph Biden zei dat Nord Stream 2 zou kunnen verdwijnen en dat de Verenigde Staten over de middelen beschikten om dit te realiseren, wezen iedereen, inclusief Seymour Hersh, na de explosie naar Biden en de VS als daders. Donald Trump zei een paar dagen geleden dat als hij er niet was geweest, er veel onaangename (slechte) dingen zouden gebeuren in Rusland, en bijna tien dagen later vonden de genoemde gebeurtenissen plaats. Waarom geldt wat voor Biden geldt niet voor Trump?
8. Trump is gewoon een Amerikaanse president. Nep, emotioneel, narcistisch en exceptionalistisch, maar ook cognitief beperkt, een emotionele ontkenner van de realiteit en van zijn rol als opperbevelhebber van een wereldmacht. Als elke leider onder het motto ‘het is niet mijn oorlog’ de macht zou overnemen, en niet als staatshoofd, waar zou dan het staatsbestuur blijven? Het is de oorlog van Trump, want hij is de president van de VS en Rusland weet ongetwijfeld dat het niet met Trump onderhandelt en dat zijn presidentschap geen garanties biedt. Rusland moet een akkoord sluiten met de Amerikaanse en Europese deep state, niet met een Republikeinse president.
9. Het is duidelijk, althans voor mij, als ik de gebeurtenissen en autoriteiten volg die uit directe en open bronnen putten, dat er geen vrede zal komen door een akkoord, maar door capitulatie, overgave of onderwerping door de nederlaag van Oekraïne op het slagveld; dat de onderhandelingstafel is weggegeven door de macht van de VS. om Russen en Oekraïners tegenover elkaar te zetten om te zien wie het eerst zou stoppen en wie hen als een zwaard van Damocles boven het hoofd zou laten hangen; dat de aanvallen diep in het Russische grondgebied een ernstige fout zijn van de Russische inlichtingendienst en dat dit ondenkbaar zou zijn geweest in de Sovjet-Unie; wat een gevaarlijke verslapping van het Russische veiligheidssysteem verklaart, dat zich ervan bewust is dat het omringd is door vijanden en dat bovendien het einde nadert van een eerste fase van de intra-klassestrijd van mondiale elites, van niet-antagonistische tegenstellingen, en dat het essentiële conflict nog lang niet voorbij is: de strijd tussen multipolariteit en unipolariteit, waarin Oekraïne een proxy is om Rusland te vernietigen, op weg om China te omsingelen en te confronteren.

Het Poetin-systeem, grafdelver van het Westen

De mentale tijd van de lange adem, geprojecteerd als acties die in elkaar passen en weer uit elkaar vallen, zonder het doel uit het oog te verliezen, lijkt de methode van Poetin te zijn. In een interview met filmmaker Oliver Stone spreekt Poetin minstens drie keer over periodes van 25, 50 of 100 jaar. Het is niet de bedoeling om een biografie van de Russische president te schrijven, maar toen hij KGB-agent wilde worden, meldde hij zich rechtstreeks aan en kreeg hij te horen dat de KGB hem zou bellen als hij in aanmerking kwam, en dat hij beter rechten kon gaan studeren, wat Poetin vervolgens in Sint-Petersburg deed. De lezer moet in gedachten houden dat judo president Poetin een les heeft geleerd die hij naar eigen zeggen toepast in de politiek. Geen weerstand bieden wanneer je lichaam onder druk wordt gezet en de beweging van die druk volgen totdat deze zijn kracht verliest, en druk uitoefenen wanneer de weerstand voorbij is. Dit zijn enkele centrale ideeën.

1. Poetin moet, na tweeënhalf decennium aan de macht, niet als een man worden gezien, maar als een instelling, een schepper van een systeem, van een doctrine die hij zelf belichaamt. De Poetin die het Westen begraaft, doet dat omdat het Westen dood is. Merk op dat Poetin niet de moordenaar van het Westen is, maar de grafdelver. Daartoe creëerde hij een systeem van buitenlands beleid dat het Westen omvatte en zich tussen fouten en successen aanpaste.
2. Vladimir Davidov schreef in 2014 een artikel getiteld Het buitenlands beleid van Moskou. “Estrategias globales en tiempos de turbulencia” (Wereldwijde strategieën in turbulente tijden). Daarin wordt een doctrine geschetst die bestaat uit ringen van geografische nabijheid en invloed, waarin internationaal recht, gelijkheid en wederkerigheid tussen staten van fundamenteel belang zijn voor de Russische Federatie en die tot uiting komt via organisaties die fungeren als fora met verschillende standpunten: de VN, de G8, de BRICS, het ontluikende Aziatisch-Pacifisch forum, de VS, enz. In het gebied dicht bij zijn grenzen wijst de auteur op de tragedie die volgens Poetin de ineenstorting van de USSR betekende en die leidde tot etnisch-politieke en etnisch-confessionele oorlogen. Daar komt nog bij dat de twee leiders van het buitenlands beleid van de post-Sovjet-Unie, die het land weggeven tot bijna schaamte van de plunderaars zelf, met hun namen, Shevardnadze en later Kozyrev. Een Jeltsin die de staat verkocht, werd vervangen door een nationalistische, soevereinistische vijand van de minimale staat, Poetin. Volgens Davidov neemt Poetin het idee van “alle beschikbare krachten mobiliseren en geconcentreerd optreden” van minister van Buitenlandse Zaken Alexkandr Gorchakov uit 1870 over en maakt hij dit tot zijn binnenlandse doctrine om contact met de wereld te leggen, die op zijn beurt wordt doorgegeven aan zijn minister van Buitenlandse Zaken tot op de dag van vandaag, Sergej Viktorovich Lavrov. Ten slotte wijst het artikel op de open relatie met andere regio’s dan Europa, met name Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, en vandaag de dag kan men zeggen met de hele wereld en Afrika, ook vanuit de militaire component PMC Wagner en op het gebied van nucleaire en petrochemische technologie.
3. Hoewel ik een fase in de ontwikkeling van Poetin als pro-westers waardeer, was hij nooit volledig naïef ten aanzien van deze politiek-culturele en etnische samenhang, wat werd bevestigd door de gebeurtenissen in Oekraïne in 2014. Op de een of andere manier waren er al sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie tekenen van een anti-Russische geopolitiek. Het ontwaken in de nieuwe eeuw, of het einde van de korte twintigste eeuw, zoals Eric Hobsbawm het zou noemen, alsof de geschiedenis werkelijk ten einde was gekomen, alsof het socialisme ten onder was gegaan, was geen optie voor een natie met een geschiedenis van bijna duizend jaar.
4. Er zijn verschillende keerpunten die Poetin tot deze houding hebben gebracht: de weigering van de regering-Clinton om Rusland toe te laten tot de NAVO; de voortdurende uitbreiding van de NAVO tijdens alle Amerikaanse presidentiële ambtstermijnen sinds G. Bush jr.; de conferentie van München in 2007, waar Poetin de ideologische, economische en politieke grenzen van de expansionistische politiek van de VS; het besluit om de NAVO uit te breiden met Georgië en Oekraïne; de opstand van Mikheil Saakashvili in Georgië in 2008; de voortdurende sancties, zelfs na de Sovjetperiode, en de verscherping daarvan sinds 2014 met de vrijwillige aansluiting van de Krim bij Rusland; na het begin van de speciale militaire operatie SMO; de verscherping van de economische, politieke, culturele en sportieve sancties die Rusland hebben gemarginaliseerd van het Europese gebied en zijn invloedssfeer, met inbegrip van Latijns-Amerikaanse landen als Colombia, Paraguay, Argentinië en Chili, die zich afzijdig houden; de voortdurende criminele, ongetwijfeld terroristische vijandigheid van de NAVO via Oekraïne, tegen de burgerbevolking in recreatiegebieden of open markten en niet-militaire infrastructuur; aanslagen op kerncentrales in Russisch bezit en de omliggende burgerbevolking; ten slotte is de Russische nucleaire doctrine door het Westen niet opgevat als een teken van niet-oorlogszuchtige terughoudendheid, maar als een kans om Rusland te straffen en zijn rode lijnen te testen. Dit heeft geleid tot een aanslag op nucleaire vroegtijdige waarschuwingsradars, TU-95-vliegtuigen in de Krim en recentelijk op vliegvelden diep in Rusland. Dit heeft ertoe geleid dat de Russische regering de afgelopen dagen heeft aangekondigd dat zij zal beginnen met de bouw van middellangeafstandsraketten, een moratorium dat Rusland uit goede wil had gehandhaafd. In dat verband moet volgend jaar het New Start-verdrag worden verlengd, maar analisten zijn pessimistisch over de verlenging door Rusland, gezien de aanslagen op zijn nucleaire triade. Ook een aanval met Oekraïense drones op een helikopter waarin Poetin naar Koersk reisde, kan niet worden uitgesloten.
5. Poetins gedrag is vooral gekenmerkt door een lange adem, een uitputtingsslag, waarbij hij niet op grondgebied uit is, maar op de systematische vernietiging van de vijand, wat de militaire nederlaag van de NAVO en de denazificatie en demilitarisering van Oekraïne inhoudt. WatPoetin begrijpt, is dat Europa in cijfers, net als de VS en zijn elites door inertie, failliet is en behoefte heeft aan wat Schumpeter ‘creatieve destructie’ noemde. Vernietigen door oorlog, wapens verkopen en na de oorlog weer opbouwen.
6. John Helmer wees er in een interview in het programma Dialogue Works van 28 mei op dat Vladimir Poetin, als reactie op het gebrek aan geloofwaardigheid en de ambivalentie van Donald Trump, als definitieve voorwaarde stelde dat de militaire, economische en ISR-steun (surveillance – inlichtingen – reconnaissance) aan Oekraïne zou worden ingetrokken. In dezelfde zin merkte Alastair Crooke in een interview met rechter Andrew Napolitano op dat het telefoongesprek tussen Poetin en Trump, na de aanslag op het Russische nucleaire trio, alleen bedoeld was om eens te meer de leugenaarscapaciteiten van president Trump op de proef te stellen. Poetin heeft hem niet beledigd, hem geen slecht gevoel gegeven, zijn ego niet gekrenkt. Hij hield vast aan iets wat iedereen weet, althans wat zeker is voor de Russische inlichtingendiensten en analisten als Alastair: Trump wist van de aanslagen, maar kon niets doen en had er ook geen belang bij.
7. In de Russische verklaring werd dan ook nooit gesproken over een aanslag op een deel van het nucleaire trio, maar werd de nadruk gelegd op de terroristische aanslagen op de burgerbevolking en de civiele infrastructuur. Trump wees er alleen op dat Poetin hem had gezegd dat de Russische vergelding niet prettig zou zijn, waardoor Rusland de vrije hand kreeg om te handelen zoals het wil en, zoals tot nu toe is gebleken, geen bedreiging vormt voor Rusland.
8. In dit opzicht weet Poetin dat de Amerikaanse president alleen staat en weinig macht heeft. Hij zal leiderschap moeten tonen tegenover de dreiging van senator Lindsey Graham om de invoerheffingen op Russische producten met 500% te verhogen en het akkoord met Iran te vetoën.
9. Geduld en een langetermijnstrategie geven Rusland en Poetin dus de vrije hand om op te treden tegen Oekraïne, zoals we sinds 3 juni hebben gezien, met intensieve bombardementen op doelen die in overeenstemming zijn met de vorderingen aan het front. Wat mij persoonlijk, zonder militair analist te zijn, verklaart dat de Russische doctrine onder leiding van Poetin militaire initiatieven ondergeschikt maakt aan politieke en geopolitieke ontwikkelingen om te kunnen opereren binnen een kader van aantoonbare legaliteit, zoals dat van terroristische acties. Op die manier zal Rusland niet onderhandelen over meer dan de uitwisseling van gevangenen met Oekraïne en zal het Oekraïne voor de internationale gemeenschap en de eigen bevolking blootstellen, en de neonazistische top van Zelensky als harteloos afschilderen vanwege de weigering om gesneuvelde soldaten terug te geven.
10. Poetin heeft dus geen gehoor gegeven aan de substantiële provocatie van het Westen door zijn rode lijnen te overschrijden. Hij behoudt zich het recht voor om te reageren wanneer hij dat wil en niet wanneer de vijand dat verwacht en de klap gepland heeft opgevangen. Poetin behoudt het initiatief, laat de kracht van de klap voorbijgaan, laat de vijand zich uitputten en wanhopig worden en handelt onder het mom van ‘vergelding’ die naar mijn mening slechts een voortzetting is van de militaire doelstellingen van de SMO, nu met de handen vrij voor een fase van grotere diepgang, want de oorlog zal niet stoppen aan een onderhandelingstafel, maar met de nederlaag van Oekraïne op het slagveld en met Odessa en de Zwarte Zee die Catharina de Grote welkom heten.
11. Om dit te bereiken heeft Poetin de Oekraïense regering bestempeld als terroristisch en Rusland onderhandelt niet met terroristen. De VS heeft niet laten zien dat het de sfinx, het monster dat het zelf heeft gecreëerd, of de Europese Unie onder controle heeft. Rusland valt nu bunkers, Engelse diplomatieke centra op Oekraïens grondgebied, Franse troepen in Odessa en olieplatforms in de Zwarte Zee van Oekraïne aan, rukt op naar Dniepropetrovsk en de regio Suni, grenzend aan Koersk, en houdt zich nog een exemplarische vergeldingsactie achter de hand, of zoals John Helmer het noemt, het ‘Oreshnik-moment’.
12. In economisch opzicht is de Baltische landen de mogelijkheid ontnomen om hun vrachtwagens over Russisch grondgebied te laten rijden en moeten de goederen worden overgeladen op Russische vrachtwagens. Rusland zal de Europeanen geen ruimte geven om terug te keren op de markt en zal geen vast kapitaal of infrastructuur teruggeven aan degenen die zijn vertrokken. Als u het mij vraagt, zal Europa geen goedkoop Russisch gas meer kopen, althans niet tegen dezelfde prijs. Dat hen de kans zou geven om te herindustrialiseren, zelfs hun militaire sector.
13. Poetin heeft de macht en het gezag over zijn bevolking, die geen enkele leider in de wereld heeft, behalve Xi Jinping, Kim Jong-un of een of andere Arabische sjeik. Dit is in ieder geval niet het geval in de VS of Europa. De verkiezingen in Duitsland bewijzen dit. De verkiezingsfraude in Roemenië om een pro-Europese kandidaat aan de macht te helpen, bevestigt dit. Poetin heeft de nucleaire knop niet hoeven indrukken, niet alleen dankzij de Russische hightech, die voldoende is om de NAVO op een reële en kritische manier aan te spreken, tot het punt waarop deze verslagen is, maar ook dankzij een multidimensionaal, strategisch buitenlands beleid dat de onderliggende en aangrenzende, maar ook verborgen realiteiten goed aanvoelt. Natuurlijk kan men denken, zoals Paul Krugman of de voormalige Indiase ambassadeur M.K. Bhadrakumar, dat de voortdurende tolerantie van het overschrijden van de rode lijnen van een kernmacht straffeloosheid in de hand werkt en idioten tot waaghalzerij verleidt, waardoor een adequate reactie in het kader van het recht een verplichting is met het oog op het evenwicht van de macht en de mondiale stabiliteit.
14. Poetin is erin geslaagd een consistent, solide team van hoog niveau op alle fronten samen te stellen, zeker niet zonder fouten en niet zonder passende sancties. Zijn diplomatie is van topklasse, ongeëvenaard in de wereld, behalve in gevallen als Iran en China. Zijn teams zijn geconsolideerd en de variaties zijn strategisch, maar zijn kabinet is vrijwel hetzelfde gebleven en heeft 25 jaar lang veel ervaring opgedaan aan de zijde van een leider, Poetin.Sergej Lavrov wordt zelfs door westerse intellectuelen erkend als de beste minister van Buitenlandse Zaken ter wereld. Zoals we hebben gezien, heeft hij erop gewezen dat het nu de troepen zijn die een ander soort diplomatie voeren, gezien de onwil om te onderhandelen aan de onderhandelingstafel in Istanboel. Zelfs Sint-Petersburg, waar de meest pro-Europese elite van Rusland woont, begint hem te begrijpen nu het de brutale arrogantie van het Westen ziet. De Russische bevolking steunt hem. Ze is niet de straat opgegaan om meer bloed of wraak te eisen, ondanks tragedies zoals die in het Crocus City Hall, een bloedbad waarbij meer dan 170 Russen om het leven kwamen.
15. Het Westen, Europa, de Verenigde Staten en hun Japanse, Australische, Canadese en Zuid-Koreaanse bondgenoten en hun perifere landen zijn ten dode opgeschreven. Het kapitalisme waarmee zij hebben gespeeld vanuit een hegemonie die gecentreerd was rond de VS en blokken als de G7, de NAVO of AUKUS en supranationale instellingen als de WTO, de WB en het IMF, is aan het verliezen tegen een terugkeer van de commerciële, demografische, ethische en culturele centraliteit naar het Oosten en Eurazië.
16. Het systeem of de doctrine van Poetin, waarover nog moet worden geschreven, vormt een complex geheel van verschillende lagen, dat na 25 jaar aan de macht, met een onderbreking tijdens de periode van Dmitri Medvedev, is ontstaan. Maar dit is slechts het eerste deel van de oorlog. De doctrine van Poetin moet nog steeds de NAVO en het Westen de facto verslaan en, naast de taken met betrekking tot Oekraïne, de ondertekening van een nieuwe Europese en mondiale veiligheidsarchitectuur tot stand brengen.

Voorlopig is het Westen al dood, heeft het zijn grafdelver en wachten we op de datum en het uur van de begrafenis.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De stilte van de beren

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: