Het DeepSeek-moment voor moderne luchtgevechten – Lessen uit de luchtstrijd tussen Pakistan en India

De wereld was vorige week getuige van een schokkend eenzijdige luchtstrijd tussen Pakistan en India. De Pakistaanse luchtmacht, uitgerust met Chinese wapensystemen, schakelde een groot aantal Indiase luchtgevechtsmiddelen uit zonder zelf verliezen te lijden.

In de luchtstrijd werden Chinese J-10C-gevechtsvliegtuigen, PL-15 lucht-luchtraketten, HQ-9 luchtverdedigingssystemen en ZDK-03 AWACS ingezet. Volgens berichten verloor India drie Franse Rafale-gevechtsvliegtuigen, één Russische Su-30, één MiG-29 en één Israëlische Heron-UAV, schrijft Hua Bin.

Wat de uitkomst zo schokkend maakt, is dat de Rafale-gevechtsvliegtuigen, die voor 240 miljoen dollar per stuk aan India zijn verkocht en vaak worden geprezen als de meest geavanceerde Europese gevechtsvliegtuigen, geen schijn van kans hadden in de confrontatie met de J-10C. De Mica- en Meteor-lucht-luchtraketten die de Rafale’s aan boord hadden, werden intact en ongebruikt in het wrak aangetroffen.

De J-10C is zeker geen achterhaalde gevechtsvliegtuig, maar wordt beschouwd als ver voorbij zijn hoogtepunt in de Chinese luchtmacht, die beschikt over geavanceerdere gevechtsvliegtuigen zoals de J-20, J-35 (beide stealth-gevechtsvliegtuigen van de 5^e generatie), J-16, J-15 (multifunctionele gevechtsvliegtuigen van de 4,5^e generatie), en dan hebben we het nog niet eens over de gevechtsvliegtuigen van de 6^e generatie (J-36 en J-50) die momenteel worden getest.

De J-10C is tegenwoordig voornamelijk bestemd voor de export. Pakistan heeft ze aangeschaft voor 40 miljoen dollar per stuk. Ook enkele landen in het Midden-Oosten, waaronder Egypte, overwegen de aanschaf van dit vliegtuig. Doorgaans loopt de Chinese militaire export een of anderhalve generatie achter op wat het Chinese leger zelf in gebruik heeft.

Eerlijk gezegd zou de Rafale een sterke tegenstander zijn voor de J-10C in een rechtstreeks luchtgevecht. Met een prijs van 240 miljoen dollar is hij zelfs duurder dan de F-35.

Hoe kon de Indiase luchtmacht dan zo’n vernederende eenzijdige nederlaag lijden tegen een veel kleinere Pakistaanse luchtmacht?

Het antwoord ligt in de kracht van het geïntegreerde Chinese wapensysteem dat door Pakistan wordt gebruikt.

In plaats van een mengelmoeg van wapens uit Frankrijk, Rusland, Israël en de VS, zoals India, maakte Pakistan gebruik van een volledige reeks sterk geïntegreerde en gesynchroniseerde luchtgevechtssystemen uit China, waaronder

• J-10C straaljager – een 4e generatie multifunctionele lichtere straaljager met een KLJ-7A AESA-radar met een detectiebereik van meer dan 300 km. Met galliumnitridetechnologie kan het de RBE-2 galliumarsenide radarsignatuur van de Rafale 60-100 km voordat de Rafale het zelfs maar detecteert, vastleggen. In de moderne luchtstrijd geldt: wie het eerst ziet, schiet het eerst.
• PL-15 lucht-luchtraket – een van de dodelijkste lucht-luchtraketten buiten het zichtbereik met een bereik van meer dan 200 km. De PL-15E, de exportversie, heeft nog steeds een bereik van 150 km, aanzienlijk langer dan het bereik van 80 km van de Mica of het bereik van 100 km van de Meteor, de meest geavanceerde Europese lucht-luchtraket.
• HQ-9 luchtverdedigingssysteem – dit oudere Chinese luchtverdedigingssysteem (het nieuwere systeem is de HQ-19 met een veel groter bereik) heeft een maximaal bereik van 200 km tot een hoogte van 30 km. Hoewel het een aanzienlijk korter effectief bereik heeft dan het Russische S-400-systeem (400 km bereik), beschikt het over een naadloze datalink met de J-10C-gevechtsvliegtuig en de PL-15E-raket, die automatisch zowel de geleiding van gevechtsvliegtuigen als raketten in gevechtssituaties verzorgt.
• ZDK-03 AWAC’s – ook dit is een ouder Chinees vroegtijdig waarschuwingsvliegtuig, twee generaties verwijderd van de meest geavanceerde systemen van de PLA-luchtmacht (KJ-3000 en KJ-700). Het is door China op maat gemaakt voor de Pakistaanse luchtmacht. De AWAC is uitgerust met een Active Electronically Scanned Arrange (AESA) radar met een dekking van 360 graden, die tot 100 luchtdoelen kan detecteren en volgen, inclusief laagvliegende en stealth-jets. Belangrijk is dat de ZDK-03 is uitgerust met een geïntegreerde sensor- en communicatiesuite, inclusief Missile Approach Warning Systems (MAWS), en dat hij dataverbindingen kan onderhouden met grondcommandocentra en bevriende vliegtuigen voor realtime coördinatie op het slagveld.

Met Link 17, een tweewegscommunicatiedatalink die China heeft helpen ontwikkelen, geeft het HQ-9-luchtverdedigingssysteem de informatie van de Indiase Rafale-gevechtsvliegtuigen door aan de J-10C-gevechtsvliegtuigen, die de PL-15E-lucht-luchtraketten ver buiten het bereik van de eigen raketten van de Rafale afvuren. Vervolgens onderhoudt de ZDK-03 AWAC de datalink met de raket en leidt deze naar het doelwit.

De interne datalink-systemen van de PLA, zoals XS-3 en DTS-03, zijn veel geavanceerder dan Link 17 of Link 16, de datalink-standaard van de NAVO. Ze maken gebruik van een combinatie van Beidou-satellietnavigatie/communicatie en een AI-aangedreven 5G-systeem van militaire kwaliteit. Gezien hun uiterst geheime aard zijn de systemen onderworpen aan een strikt exportverbod.

De Rafales werden neergeschoten voordat ze zelfs maar de kans hadden om de J-10C’s binnen het bereik van hun raketten te raken.

De nederlaag van de Indiase luchtmacht is het gevolg van het ontbreken van een geïntegreerd luchtgevechtssysteem. Zelfstandige wapens, hoe geavanceerd ook, kunnen in de huidige geïnformatiseerde gevechtsomgeving geen superioriteit in de lucht bereiken zonder de integratie van andere luchtgevechtssystemen en naadloze dataverbindingen. Uiteraard spelen ook slechte training en tactische planning een rol.

Pakistan heeft met zijn geïntegreerde, in China gemaakte luchtgevechtsplatforms een beslissende overwinning behaald op India, waarvan de lappendeken van verschillende wapenplatforms zowel kostbaar als ineffectief blijkt te zijn.

Wanneer Rafale-gevechtsvliegtuigen van 240 miljoen dollar worden neergehaald door J-10C’s van 40 miljoen dollar met PL-15E-raketten van 180.000 dollar, beleeft de militaire wereld zijn eigen DeepSeek-moment.

Ik schreef in mijn essay A Watershed Hypersonic Breakthrough: China’s New Hypersonic Air-to-air Missile (https://huabinoliver.substack.com/p/a-watershed-hypersonic-technology) dat China zojuist een ultralange 1000 km hypersonische raket van 1000 km heeft in gebruik genomen (die deze afstand in 8 minuten met een snelheid van Mach 5 kan afleggen), ontworpen om de Amerikaanse F-22- en F-35-gevechtsvliegtuigen en B-21-bommenwerpers uit te schakelen.

De luchtgevechten tussen Pakistan en India, die worden bestempeld als de grootste luchtoorlog in 50 jaar, zijn een proeftuin voor Chinese technologieën. Met militair materieel dat één tot twee generaties ouder is dan dat van het Chinese Volksbevrijdingsleger, heeft Pakistan met gemak de meest geavanceerde westerse wapens van India verslagen.

De VS en het Westen zouden een dodelijke fout begaan door het Chinese leger in de westelijke Stille Oceaan te onderschatten en China uit te dagen in een kinetische oorlog.

De kers op de taart is dat India, ondanks de hype in de westerse media als tegenwicht voor China, bewijst dat het slechts gebakken lucht is en nauwelijks als een verkeersdrempel kan dienen.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

O, het drama! O, al die Russische gadgets!

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: