Hoe blijf je ‘geestelijk gezond’ in deze verontrustende, zo niet krankzinnige tijden? Ik zet ‘geestelijk gezond’ tussen aanhalingstekens omdat sommige mensen met enig recht kunnen beweren dat ”geestelijke gezond’ in een krankzinnige wereld zou vereisen dat je je aanpast aan de krankzinnigheid om je heen – waardoor je jezelf onderwerpt aan wat Michel Foucault ‘normalisering’ noemde – en dat er een ander soort ‘krankzinnigheid’ nodig is om weerstand te kunnen bieden aan de primaire krankzinnigheid waarmee je elke dag te maken hebt. Dat is zeker één manier om ernaar te kijken. Het is verenigbaar met Jacques Lacan’s overtuiging dat aanpassing aan maatschappelijke normen op elk moment een slecht recept is voor elke persoon die zijn unieke ethische ‘verlangen’ wil actualiseren. Denk aan de apartheid in Zuid-Afrika of nazi-Duitsland – je aanpassen aan die samenlevingen betekende dat je je handelingen moest oriënteren op een reeks normen die, gemeten aan morele principes die deze samenlevingen overstijgen, hoogst immoreel bleken te zijn.
Wat Immanuel Kant bijvoorbeeld de ‘Categorische Imperatief’ noemde (te onderscheiden van een ‘conditionele imperatief’) legt de lat voor moreel gedrag, ongeacht tot welke cultuur of samenleving men behoort, en stelt dat men altijd zo moet handelen dat de stelregel (fundamentele regel of principe) van je handelen als universeel kan worden beschouwd, dat wil zeggen, als geldend voor alle mensen op elk moment. Het advies om je niet te gemakkelijk aan te passen aan de normen die op dit moment het gedrag van mensen bepalen, blijkt dus een goede raadgever te zijn, schrijft gastauteur Bert Olivier.
Wat is vandaag de dag het geval? Zijn er opvallende normen of richtlijnen met betrekking tot ons gedrag in hedendaagse samenlevingen? Natuurlijk zijn die er! Nog niet zo lang geleden waren de meest in het oog springende: draag maskers in het openbaar; neem sociale afstand; laat je vaccineren! Luister niet naar samenzweringstheoretici! Waren er redenen waarom we deze in twijfel moesten trekken en ons er niet aan moesten aanpassen? Op het eerste gezicht leken ze misschien onschuldig genoeg voor de meeste mensen – waren ze niet bedoeld om de gezondheid en veiligheid te bevorderen? Ik herinner me dat ik een vriendin – een zeer intelligente vrouw – vertelde om de Covid-spuit niet te nemen en in plaats daarvan ivermectine te gebruiken als ze Covid zou krijgen. Haar reactie was, in eerste instantie ongelooflijk, afkomstig van iemand met haar intellect: ‘Hmph! Verwacht je dat ik paardenmedicijnen ga slikken?’
Dit bevestigde iets dat die moedige advocaat, Dr. Reiner Fuellmich (die, voor zover ik weet, nog steeds illegaal gevangen zit in Duitsland), ongeveer twee jaar geleden in een video zei, namelijk dat hij vermoedt dat er iets anders dan intelligentie betrokken is bij het vreemde vermogen van sommige mensen om de leugens en manipulaties van de agenten van de psychopathische cabal te doorzien. Dit ‘iets anders,’ zei Dr. Fuellmich, lijkt iets ‘geestelijks’ te zijn en staat los van intelligentie op zich. Als bewijs voerde hij zijn eigen ervaring aan, dat zijn geleerde juridische collega’s meestal de regels van het ‘nieuwe normaal’ accepteerden, terwijl de taxichauffeurs met wie hij sprak over het ’totaliserende’ proces dat aan de wereld werd opgelegd, precies wisten wat er gaande was.
Ik durf te wedden dat de meesten van ons dezelfde ervaring hebben: de enige andere ‘wakkere’ persoon op de academische afdeling waar ik werk, is de afdelingsassistente – een zeer intelligente vrouw die ook is uitgerust met dat griezelig ongrijpbare vermogen om een rat te ruiken voordat hij zijn snuit uitsteekt. Mijn andere ‘geleerde filosofische collega’s’ – voor het merendeel zelfbenoemde ‘kritische theoretici’ op de koop toe (Adorno en Horkheimer zouden hen ter plekke afwijzen!) beschouwen ons tweeën als ‘samenzweringstheoretici’ (een uitdrukking die al een tijdje lauw klinkt), en wijden zich aan onderzoeksthema’s over ‘politieke stromingen in het mondiale Zuiden’ en dergelijke.
Blijkbaar zijn deze voorbeeldige (ivoren toren) academici zeer bedreven in het gebruik van beschikbare teksten uit de Critical Theory om het bewijs van dergelijke ‘stromingen’ te analyseren, maar ik heb het nare vermoeden dat ze niet in staat lijken te zijn om de zeer reële ‘stromingen’ te herkennen die overal zichtbaar zijn, dat een rookgordijn van desinformatie en regelrechte misleiding het incrementele, heimelijke proces verbergt van het laten zakken van de spreekwoordelijke strop boven ons hoofd. Inmiddels zijn er zoveel informatiebronnen beschikbaar voor iedereen die maar wil – alternatieve websites zoals FRONTNIEUWS, Real Left en Brownstone, maar ook video’s, podcasts, boeken en tijdschriftartikelen (waarvan vele gearchiveerd op Academia.edu en ResearchGate) – dat niemand nog rechtmatig kan beweren dat hij ‘op geen enkele manier op de hoogte kon zijn’ van de wereldwijde staatsgreep die zich recht onder zijn neus voltrekt. Er is natuurlijk een voor de hand liggende verklaring voor de onwetendheid die de meeste mensen – inclusief mijn somnambulistische collega’s – nog steeds tentoonspreiden, die te maken heeft met het psychoanalytische begrip ‘verdringing’. Men onderdrukt alles wat de psyche niet kan verdragen te erkennen, en het gebeurt ook nog eens onbewust. (Ik leg dit uit in een artikel over ‘How most philosophers have failed humanity.’)
Gelukkig zijn er velen van ons die weten wat er gebeurt in de ‘wandelgangen van de macht’ en die niet bang zijn om zich erover uit te spreken. Persoonlijk ben ik altijd geïnspireerd geweest door Jacques Lacans bekende onderscheid tussen wat hij noemde ‘de keuze van de straatrover’ en ‘de keuze van de revolutionair’ – een soort leidraad voor moreel handelen. De ‘keuze van de straatrover’ heeft de vorm ‘je geld of je leven’ en komt volgens Lacan neer op een verlies-verliessituatie: je zult waarschijnlijk ofwel je geld ofwel je leven verliezen. De ‘keuze van de revolutionair’ gaat op zijn beurt als volgt: vrijheid of de dood! In tegenstelling tot de keuze van de overvaller is dit een win-win situatie, want (hoe contra-intuïtief het ook lijkt), in beide gevallen win je – als je vecht en de vijand overwint, win je je vrijheid om een menselijk leven te leiden; als je vecht en sterft in de strijd, win je ook, behalve dat het deze keer vrijheid is van onderdrukking en een onmenselijke manier van leven. Zo bezien is het niet moeilijk om de revolutionaire keuze te maken.
Er zijn voorbeelden van dit soort keuzes overal om ons heen. Enige tijd geleden kwam ik een veelzeggend interview tegen dat de jonge denker, activist en muzikant Tessa Lena had met Dr. Emanuel Garcia, een psychiater en psychoanalyticus uit Nieuw-Zeeland, over de huidige situatie. (Het interview – op haar podcast genaamd ‘Make language great again’ – dat enkele uren na publicatie door Dr. Joseph Mercola op zijn website door YouTube werd verwijderd, werd door Tessa opnieuw geüpload op Rumble en kan hier worden bekeken.
Dr. Garcia is een van de weinige medische professionals in Nieuw-Zeeland die het zogenaamde ‘nieuwe normaal’ vanaf het begin in twijfel heeft getrokken. Hier zijn enkele opmerkingen van Dr Garcia uit het interview:
2020 gebeurde, en het gebeurde over de hele wereld. En ik zou zeggen dat ik meteen begon te ontdekken … something was rotten in the state of Denmark. Niets leek te kloppen vanaf het allereerste begin … de reactie van de wereld was echt, het was bijna unisono, alsof de dirigent gewoon zei: ‘Oké, laten we naar pianissimo gaan,’ en alles viel stil.
En het was absoluut verbazingwekkend hoe in feite de hele wereld samenwerkte om, vanuit hun perspectief, deze dodelijkste ziekteverwekker in de geschiedenis van de mensheid in te dammen… vanuit mijn perspectief vond ik het beleid vreemd, het was tegenstrijdig… Het was een inbreuk op de vrijheden van individuen… Dus bevinden we ons hier onder een nieuw stoplichtsysteem, dat veel beperkingen oplegt – en het meest alarmerend vind ik – en dit zal verband houden met andere dingen die over de hele wereld gebeuren – ze hebben een prik-apartheidssysteem gecreëerd!
Dus waar ik nu woon, mogen ongevaccineerden niet naar bioscopen, cafés, restaurants, sportevenementen, kappers en haarstylisten. Het is ongelooflijk… dus mijn vraag is altijd geweest, we zouden… we zouden geïnformeerde toestemming moeten hebben, we zouden moeten weten wat er in dit ding zit, wat het zou moeten doen, wat het niet zou moeten doen. Mensen … veel mensen denken, oh, het is net als het mazelenvaccin dat je krijgt, je krijgt de mazelen niet meer, alles is geweldig. Nou, dat is niet echt waar … We weten van de mRNA … mRNA-technologie … we weten dat het noch overdracht noch infectie voorkomt.
Hier komen we al een aantal belangrijke inzichten tegen met betrekking tot de kwestie van ‘normaliteit’ versus ‘in twijfel trekken.’ Het is duidelijk dat Dr. Garcia behoort tot degenen die vragen stellen, in plaats van blindelings en gehoorzaam de regels en voorschriften te accepteren die hen worden opgelegd. Dit is niet verwonderlijk; zoals de beruchte Stanford (Zimbardo) en Yale (Milgram) experimenten in gehoorzaamheid jaren geleden al aantoonden, zijn mensen maar al te vatbaar voor het gehoorzamen van de instructies van anderen die zich in een positie van vermeende ‘autoriteit’ bevinden. De voor de hand liggende vraag is: wie waren de mensen die psychotherapie nodig hadden in deze experimenten, die zo waren opgezet dat degenen die meededen onredelijke instructies uitvoerden, alleen maar omdat degenen die deze instructies gaven de autoriteit leken te hebben om dat te doen? Het waren degenen die de instructies ondoordacht uitvoerden.
In het Milgram-experiment waren het de ‘leraren’ die mensen die verkeerd antwoordden op vragen, wat zij dachten dat elektrische schokken waren, toedienden, en in het Zimbardo-experiment – waarbij student-vrijwilligers betrokken waren, van wie sommigen optraden als ‘bewakers’ in een gesimuleerde gevangenissituatie, terwijl anderen de rollen van ‘gevangenen’ aannamen – waren het zowel de ‘bewakers’ als de ‘gevangenen’, die zich steeds meer gedroegen alsof ze zich echt in zo’n situatie bevonden, in plaats van de rollen te spelen.
Waarom zeg ik dit? Omdat deze individuen duidelijk niet over de psychische en vrijwillige middelen beschikten om te weigeren mee te gaan in wat hen gevraagd werd te doen toen ze een soort morele grens van redelijke verwachtingen bereikten. De ‘leraren’ hadden zich moeten verzetten tegen het toedienen van steeds zwaardere schokken toen de proefpersoon tekenen van lijden vertoonde, en de ‘bewakers’ hadden zich moeten onthouden van steeds wreder optreden tegen de ‘gevangenen’ die zich zogenaamd misdroegen. Deze laatsten hadden zich moeten terugtrekken zodra ze zagen wat er met hen gebeurde, maar ze waren duidelijk bang om dat te doen.
In al deze gevallen misten ze morele autonomie van het soort dat Dr. Garcia in Nieuw-Zeeland heeft laten zien tegenover een ware medische dictatuur. Het is duidelijk dat Dr. Garcia en zijn gelijkgestemde collega’s (een kleine minderheid) geen psychotherapie nodig hebben, maar de overgrote meerderheid van de mensen die kritiekloos en ‘gehoorzaam’ deden wat hen gezegd werd en de aanbevolen stollingskuur accepteerden, alsof ze gevangenen waren die hun bewakers moesten gehoorzamen. Zulke mensen hebben de weg naar geestelijke gezondheid en morele autonomie niet ontdekt. De beroemde psychoanalytica Julia Kristeva legt als volgt uit waarom het bevorderlijk is voor de psychische gezondheid om in bepaalde situaties ‘in opstand te komen’ (The sense and non-sense of revolt: De krachten en grenzen van de psychoanalyse, Vol. I. Trans. Herman, J. New York: Columbia University Press, 2000: 7):
Gelukkig zijn bestaat alleen tegen de prijs van een revolte. Niemand van ons heeft plezier zonder geconfronteerd te worden met een obstakel, een verbod, een autoriteit of een wet die ons in staat stelt onszelf te realiseren als autonoom en vrij… op sociaal niveau is de normaliserende orde verre van volmaakt en slaagt er niet in de uitgeslotenen te ondersteunen…
Ik hoef niemand eraan te herinneren dat de ‘uitgeslotenen’ in de huidige samenlevingen wereldwijd de zogenaamde ‘ongevaccineerden’ zijn, hoewel het erop lijkt dat dit aan het veranderen is (zogenaamd omdat, zoals steeds meer mensen zich realiseren, de experimentele injecties die aan miljoenen mensen worden gegeven geen vaccins zijn in de ware zin van het woord. Zoals Dr. Garcia ons eraan herinnert (hierboven), voorkomen ze, in tegenstelling tot echte vaccins, niet dat iemand Covid-19 krijgt of anderen besmet. Het is alsof je een profylactische tablet neemt tegen zwanger worden, die zwangerschap niet voorkomt, noch mannen toestaat om zonder condoom te gaan. Zou iemand stom genoeg zijn om zo’n profylacticum te nemen? En toch zijn miljoenen mensen voor de list gevallen dat de prikken bescherming bieden tegen Covid-19 – iets waarvan ik (en anderen) al vroeg beseften dat het problematisch was. Om het nog erger te maken, hebben de injecties bewezen dodelijk te zijn op een schaal die nog nooit eerder is vertoond.
Vandaar mijn bewering: degenen die vandaag de dag psychotherapie nodig hebben, zijn de massa’s die gevallen zijn voor het wereldwijde misbruik van pseudo-autoriteit door regeringen en andere organisaties zoals de WHO. Door dit willoos te doen hebben ze laten zien dat ze de morele autonomie missen die moreel volwassen menselijke wezens bezitten, en ze hebben zichzelf gecategoriseerd als behorend tot het nieuwe, krankzinnige ‘normaal’. Ik raad hen aan zichzelf te heropvoeden: lees het beroemde, 18e-eeuwse, prijswinnende essay van Immanuel Kant, What is enlightenment?’ (trans. Beck, L.W. In The Collected Works of Immanuel Kant. Delphi Classics,, pp. 535-538, 2016), dat zijn lezers aanraadt te leven volgens het motto: Sapere aude (‘Heb de moed om zelf na te denken!’) Langs deze weg kunnen ze (mogelijk) terugkeren naar geestelijke gezondheid.
Bert Olivier
Honorary Professor of Philosophy
University of the Free State
South Africa
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
‘It is no matter of health, to be well adjusted to a profboundly sick society.’
-J. Krishnamurti
‘There is hope in people, not in society not in systems, but in you and me.’
-J. Krishnamurti
Ik werk in een groot bedrijf. Soms komen er opdrachten die niet in overeenstemming zijn met mijn contract.
En ook niet die van anderen in mijn positie.
Ik zeg tegen mijn baas : nee, dat hebben we niet afgesproken. (contract : wederzijdse overeenkomst blabla).
Die anderen willen nee zeggen, maar durven niet. Wat zij zeggen is : Als ik dat moet doen moet iedereen dat doen. Waarmee ze mij onder de bus willen gooien.
Is nog niet gelukt maar het is ontnuchterend hoe laf mensen zijn.
Iets dergelijks zie je als mensen gedemoniseerd worden, dan gaan ze maar mee praten om niet buiten de boot te vallen.
Gewoon laf, sociaal wenselijk gedrag vertonen.
https://www.nataschabauwens.nl/asch-experiment-conformiteit-en-groepsdruk/
nou ja en dan deze :
https://nl.wikipedia.org/wiki/Experiment_van_Milgram
Dat kenmerkt veel mensen.
Servator oktober 23, 2024 Bij 10:25
Ja, laf is ook een goed woord voor dat gedrag, laffe meelopers zijn het. Ik zie het ook bij alle bedrijven. Noem het beestje gewoon bij de naam, ipv het te ver-intellectualiseren met deftige woorden zoals ‘morele autonomie’. LOL
LOL. En hoe denkt meneer Olivier die mensen te overtuigen, die van zichzelf al overtuigd zijn dat de gifspuitjes lekker zijn, om het 18e eeuwse essay van ene Immanuel Kant te gaan lezen? Het bestaan en levensonderhoud van de mensen waarover Olivier schrijft, is beschut door soortgenoten. (bijv de ‘ivoren toren’ waar hij zelf mee bekend is.) Ze zijn derhalve niet gemotiveerd op een andere manier te gaan denken. De taxi chauffeur daarentegen leeft een zelfstandig bestaan, onbeschut door soortgenoten en de veilige vier muren van een internaat, en denkt dus op een zelfstandige manier. De meeste hoger opgeleiden zitten in beschutte kringen en vinden alles wel best, zolang ze niet uit die beschutting getrokken worden en hun gemakzucht ondermijnd wordt. Mensen zijn gedreven door gemakzucht, een menselijke zwakte, en niet door een verzonnen gebrek aan ‘morele autonomie.’ Ook daarmee neem je mensen hun verantwoordelijkheid voor hun eigen bestaan af en rechtvaardig je hun gemakzuchtige gedrag. Eigenlijk zou je deze vorm van gemakzucht die we in veel mensen zien ‘volwassen infantilisme’ kunnen noemen. Het gifspuitje is dan het speentje in de mond dat hun infantilisme bevredigt.
Voor mij is dit het verschil tussen intelligent zijn en verstandig zijn.
Het nemen van experimentele injecties is gewoon onverstandig. Dat intelligente mensen dat weigeren in te zien is heel apart en iets dat de laatste jaren ons stevig onder de neus is gehouden in de zin dat intelligent zijn niet hetzelfde is als verstandig zijn.
Intelligentie hebben we te hoog gewaardeerd.
We moeten terug naar ‘verstandig zijn’.
Er is niet een niet geprikte met spijt.
Zo simpel is het.
De roverheid is onbetrouwbaar.
Ik merkte dat voor het eerst na de val van Srebrenica.
Ik was net uit dienstplicht en ik kreeg een enquête, die ik kritisch heb ingevuld.
Toen kreeg ik “eervol” ontslag.
Men wil meelopers.
De waarheid, dat de minister militairen met lichte wapens een oorlog instuurde, waardoor Srebrenica niet verdedigbaar was. Het ligt ook nog eens in een dal. En dat de minister niet werd ontslagen, net als de generale staf, maar dat iemand lager, majoor Karremans (later nog snel even tot overste gepromoveerd) de zwarte piet kreeg. Dat filmrolletje.
Dat zaakje stinkt aan alle kanten.
Dat Mladic wraak kwam nemen op de moslims, die al Servische dorpen hadden platgebrand, (uiteraard. Moslims doen moslimdingen) was helemaal niet in het nieuws.
Srebrenica was onverdedigbaar en ze hadden het niet eens verdiend.
Om de een of andere reden verdedigt het kwaad de islam altijd.
Later heb ik nog wat ergers meegemaakt met de roverheid, maar dat bewaar ik voor een andere keer.
Humor is goed voor de geestelijke gezondheid dus hier een leuke mop:
Jantje zegt tegen zijn vader: Papa, ik ga trouwen.
Oh ja, met wie dan vraagt zijn vader.
Met oma zegt Jantje want die is zo lief.
Ja maar, zegt papa, je kunt niet met oma trouwen want dat is mijn moeder.
Waarom niet papa, jij bent toch ook getrouwd met mijn moeder?
Ja Matt, humor is heel gezond. Lachen is goed voor ons, in deze aburdie tijden.
Teveel krankzinnigheid absorberen is goed te neutraliseren door humor. Hoewel ik denk dat een aantal cabaretiers ook muis stil zijn, en bevangen zijn door huidige ‘morele’ censuur.
Aangezien regeringen ideologisch zijn geworden dwz zich vrijwel alleen bezighouden met kunstmatige crisis bestrijding (klimaat, covid, vaxx, stikstof, wapen industrie) negeer ik alles wat de zo’n regering afkomstig is.
Dat houd me geestelijk bij de les en zie zeer wel de bomen door het bos….
Ik heb ook een goed gevoel voor tumor.