Aan het begin van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne in 2022 verklaarde president Joe Biden dat Amerika Oekraïne zou steunen “zo lang als nodig is” en zei dat dergelijke steun “Rusland zwakker en de rest van de wereld sterker” zou maken. Drie jaar later, nu de gekozen president Donald Trump zich opmaakt om het Witte Huis opnieuw te betreden, wordt het echter pijnlijk duidelijk dat het beleid van Biden bijna het tegenovergestelde resultaat heeft opgeleverd.
In plaats van een strategische nederlaag voor Moskou en een overwinning voor Kiev, loopt Oekraïne nu een reëel risico op een regelrechte militaire nederlaag, schrijft Daniel Davis.
Afgelopen september gaf generaal James Heckler van de Amerikaanse luchtmacht, nadat hij duizenden Amerikaanse gevechtsvoertuigen, miljoenen munitie en meer dan 100 miljard dollar aan Amerikaanse belastinggelden naar Oekraïne had gestuurd, toe dat het Russische leger ondanks deze buitengewone uitgaven groter, sterker en capabeler was geworden dan in 2022. Dat is een verbazingwekkende bekentenis. Het is ook niet verrassend.
Het is niet alleen belangrijk, maar een absolute verplichting voor elke Amerikaanse president om elke situatie nuchter te beoordelen vanuit het kader van “doelen en middelen.” Het is niet genoeg om alleen maar te zeggen wat het gewenste resultaat is – “het verzwakken van Rusland” in dit geval – maar om er zeker van te zijn dat we de middelen hebben om dat doel te bereiken.
Het is duidelijk dat de regering Biden nooit een dergelijke beoordeling heeft uitgevoerd. In plaats daarvan koos ze ervoor om te leiden met emotie en de Amerikaanse belangen te verankeren in de ongefundeerde hoop dat er iets goeds uit voort zou komen. Het had voor hoge regeringsfunctionarissen vanaf het begin duidelijk moeten zijn dat Rusland een overweldigend voordeel had ten opzichte van Oekraïne op de belangrijkste punten die bepalend zijn voor de oorlogscapaciteit van een land.
Rusland had miljoenen meer manschappen om te mobiliseren of te rekruteren voor zijn strijdkrachten dan Oekraïne. Het beschikt over enorme hoeveelheden natuurlijke hulpbronnen binnen de landsgrenzen en, misschien wel het belangrijkste, over een industriële defensiebasis om de productie van al het oorlogsmateriaal dat nodig is voor een uitputtingsoorlog onbeperkt in stand te houden. Oekraïne heeft relatieve tekortkomingen in al deze categorieën.
Bovendien had Rusland, toen Biden de Verenigde Staten voor het eerst verplichtte tot onbeperkte steun aan Oekraïne, een lauwe relatie met China en stond het op afstand van Noord-Korea en Iran. Tegenwoordig hebben China en Rusland een sterkere militaire relatie dan voorheen en een vergevorderde economische onderlinge afhankelijkheid.
Nog erger voor de Amerikaanse belangen is dat Rusland nu regelrechte militaire allianties heeft met zowel Noord-Korea als Iran. Geen van deze ontwikkelingen is goed voor de wereldwijde belangen van Amerika. Het had niet zo hoeven zijn. Er waren alternatieven beschikbaar, in verschillende stadia, die de Amerikaanse nationale belangen hadden kunnen dienen en die hadden kunnen helpen om Oekraïense levens en politieke onafhankelijkheid te behouden.
Biden weigerde op elk moment een preventieve maatregel te nemen die een oorlog had kunnen voorkomen of meerdere uitwegen die de oorlog hadden kunnen beëindigen en de schade aan de Amerikaanse en Oekraïense nationale belangen hadden kunnen beperken.
Ten eerste had de oorlog nooit mogen plaatsvinden. Biden kreeg in de herfst van 2021 een gouden kans om een oorlog te voorkomen. Bijna een jaar na het uitbreken van de oorlog gaf de toenmalige secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, toe dat Poetin bijna zes maanden voor het uitbreken van de oorlog privé een voorstel voor een verdrag naar de NAVO had gestuurd dat Oekraïne neutraal zou hebben verklaard door te beloven de NAVO niet verder uit te breiden. Stoltenberg leek op te scheppen over het afwijzen van deze kans om een oorlog af te wenden, en bevestigde dat Poetin had beloofd dat zo’n verklaring “een voorwaarde zou zijn om Oekraïne niet binnen te vallen. Natuurlijk hebben we dat niet ondertekend.”
En natuurlijk kwam er oorlog.
Wat het hypothetische NAVO-lidmaatschap voor Oekraïne betreft, is het voor elke Amerikaan van vitaal belang om de waarheid te begrijpen: Oekraïne zou nooit door het bondgenootschap worden uitgenodigd. Oekraïne was op dat moment het meest corrupte land in Europa. Ze hadden een actieve burgeroorlog die al acht jaar sudderde, zonder dat er een oplossing in zicht was. Er was een aanzienlijke vijandschap tussen Oekraïne en Rusland die de betrekkingen in de nabije toekomst instabiel en wispelturig zou houden.
Welk bij zijn volle verstand zittend NAVO-land zou bereid zijn om zijn eigen nationale veiligheid op het spel te zetten door zich te binden aan een artikel 5-garantie die het in een oorlog zou kunnen storten tegen een nucleair bewapende Russische staat? Geen enkel. Maar arrogantie en een emotioneel verlangen om “stoer over te komen” tegen Rusland brachten Biden en de NAVO ertoe om in het openbaar te blijven beweren dat “het alleen aan de NAVO-leden is” om te beslissen wie wordt uitgenodigd, niet Rusland. De prijs van die stoer klinkende retoriek – publiekelijk de deur openhouden voor Oekraïense toegang waarvan iedereen in de NAVO wist dat die nooit zou worden toegestaan – resulteerde in een oorlog die nooit gevoerd had mogen worden.
Het erkennen van dergelijke realiteiten rechtvaardigt op geen enkele manier de Russische invasie van Oekraïne in februari 2022. Hoe dwaas Biden en andere NAVO-leiders ook zijn geweest met hun uitspraken, er waren andere wegen dan oorlog die Poetin had kunnen bewandelen om de veiligheid van zijn land te garanderen, en hij was fout door voor oorlog te kiezen. Dat is echter geen excuus voor de westerse schuld in het afwijzen van diplomatieke wegen die een oorlog hadden kunnen voorkomen.
Maar toen Oekraïne en het Westen eenmaal met oorlog werden opgezadeld, kreeg Biden minder dan twee maanden later nog een gouden kans om de oorlog via diplomatie te beëindigen. Russische en Oekraïense diplomaten ontmoetten elkaar eind maart in Istanboel en beiden waren het erover eens dat de algemene voorwaarden voor een overeenkomst om de oorlog te beëindigen waren bereikt.
Maar naar verluidt saboteerde de toenmalige Britse premier Boris Johnson die deal, door Oekraïne ervan te overtuigen het vredesvoorstel af te wijzen en te blijven vechten. In plaats van te proberen de deal om de oorlog te beëindigen nieuw leven in te blazen, kondigde Biden slechts enkele dagen later een nieuwe $ 33 miljard aan om Oekraïne in staat te stellen de oorlog voort te zetten. Stel je eens voor hoeveel Oekraïense mannen er vandaag nog in leven zouden zijn als Biden die afslag had genomen. Helaas zou dat niet de laatste kans op vrede zijn die de president afwees.
De beste kans voor Oekraïne op een onderhandelde beëindiging van de oorlog, onder voorwaarden die vanuit Kievs perspectief relatief positief waren, kwam in november 2022, na wat de enige twee belangrijke militaire overwinningen van de oorlog zouden blijken te zijn: het verdrijven van Rusland uit de regio Kharkiv en uit de stad Kherson.
Op dat moment gaf de toenmalige voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, generaal Mark Milley, een persconferentie waarin hij zei dat als gevolg van de recente Oekraïense offensieve successen, het Russische leger “het echt zwaar te verduren had.” Als gevolg daarvan, vervolgde hij, “wil je onderhandelen op een moment dat jij op je sterkst bent en je tegenstander op zijn zwakst. En het is mogelijk, misschien, dat er een politieke oplossing komt.” De Oekraïense president Volodymyr Zelensky, vers van zijn successen op het slagveld, wees de kans af en koos ervoor om door te vechten. Biden stelde hem gedachteloos in staat om door te gaan.
De uitbundigheid van Zelensky was op dat moment begrijpelijk, maar het team van Biden had de situatie nuchterder moeten bekijken en moeten erkennen dat Rusland weliswaar enkele tegenslagen op het slagveld had geleden, maar dat de krachtsverhoudingen die vóór de oorlog op nationaal niveau bestonden, nog steeds doorslaggevend in het voordeel van Rusland waren.
In plaats van erop aan te dringen dat Oekraïne toen een deal sloot, onder de beste onderhandelingsvoorwaarden die het ooit zou krijgen, steunde en moedigde Biden Oekraïne aan om het jaar daarop een groot offensief in het hele land te beginnen. Het bewijs dat op dat moment beschikbaar was, had voor elke goed geïnformeerde strateeg duidelijk moeten maken dat het offensief niet kon slagen. Rusland had meer dan een half jaar de tijd gehad om meerdere verdedigingslinies in de diepte uit te graven, had miljoenen mijnen gelegd en had overweldigende voordelen op het gebied van luchtmacht, luchtverdediging, artilleriemunitie en vooral mankracht.
Zonder luchtmacht, voldoende personeel, pantsers of voldoende technische ondersteuning aan de kant van Oekraïne was het offensief gedoemd te mislukken voordat het begonnen was. Toen die realiteit werkelijkheid werd en het offensief tegen het begin van de herfst van 2023 op zijn einde liep, had de regering Biden haar volgende kans om het juiste te doen en er bij Oekraïne op aan te dringen om via onderhandelingen tot een akkoord te komen. De voorwaarden zouden dan niet zo goed zijn geweest als het aanbod van Istanboel in april 2022, maar beter dan later.
Maar opnieuw liet de regering die kans voorbijgaan, waardoor Oekraïne kon blijven beweren dat het Rusland nog steeds zou verslaan en, zoals Zelensky onlangs nog in juni 2024 zei, dat Oekraïne zou winnen door Rusland helemaal terug te drijven naar de Oekraïense grenzen van 1991 – wat militair gezien duidelijk onmogelijk was.
In dezelfde maand dat Zelensky beweerde dat hij Rusland uit Oekraïne zou verdrijven, legde Poetin een aanbod op tafel om de oorlog via onderhandelingen te beëindigen. Zoals voorspeld was het veel draconischer dan het aanbod van april 2022. Dit keer eiste Rusland van Oekraïne dat het de controle zou afstaan over alle vier de oblasten die Rusland in 2022 had geannexeerd en eiste het onder andere een juridisch bindende verklaring dat Oekraïne nooit lid zou worden van de NAVO.
Zelensky wees het aanbod af en zwoer in plaats daarvan door te vechten. President Biden deed geen poging om Zelensky aan te moedigen een diplomatieke uitweg te zoeken. In plaats daarvan vertelde hij een maand later, alle militaire realiteiten negerend, een publiek op de NAVO-top dat ondanks de opmars van het Russische leger “de oorlog zal eindigen met Oekraïne als een vrij en onafhankelijk land,” en voegde eraan toe “Rusland zal niet zegevieren. Oekraïne zal zegevieren.” Dergelijk optimisme was misplaatst.
Maanden voor die NAVO-top publiceerde toenmalig senator J.D. Vance een alternatief plan in de New York Times dat de militaire realiteit erkende en een plan bood dat, als het was uitgevoerd, de oorlog toen zou hebben beëindigd en meer grondgebied voor Oekraïne zou hebben behouden. Als Zelensky in april 2024 een defensieve strategie had aangenomen, schreef Vance, zouden de Oekraïense strijdkrachten “hun kostbare militaire mankracht hebben kunnen behouden, het bloeden hebben kunnen stoppen en tijd hebben gehad om onderhandelingen te beginnen.”
De regering had geen geloofwaardig plan voor Oekraïne om de oorlog te winnen, voegde Vance eraan toe, en hij concludeerde dat hoe sneller Amerikanen deze waarheid onder ogen zien, hoe sneller we deze puinhoop kunnen oplossen en kunnen bemiddelen voor vrede. Maar Biden confronteerde de waarheid niet, deed niet eens een poging tot diplomatie om een uitweg te vinden en heeft Oekraïne daardoor in een positie gebracht waarin het een grotere kans heeft om de oorlog te verliezen dan om enige vorm van positieve diplomatieke uitkomst te krijgen.
Trump is in november door het Amerikaanse volk gekozen, voor een groot deel vanwege zijn uitgesproken verlangen om het doden in de oorlog te stoppen en snel een diplomatiek einde te vinden. Biden had nuttig kunnen zijn, zelfs op dat laatste moment, om met de gekozen president Trump samen te werken aan een soepele overgang naar de nieuwe regering om de kansen op een zo goed mogelijke deal voor Kiev te maximaliseren.
In plaats daarvan maakte Biden de situatie alleen maar erger – zowel voor de vredesinspanningen van Trump als voor het Oekraïense volk – door toestemming te geven voor het gebruik van Amerikaanse langeafstandswapens in Rusland en door nog voor zijn vertrek miljarden aan wapens en munitie de deur uit te jagen. De Amerikaanse verkiezingen hadden de Verenigde Staten definitief op een traject gezet om de oorlog via diplomatie te beëindigen. De acties van Biden joegen de Russen voorspelbaar tegen zich in het harnas, verhardden hun positie en verminderden hun bereidheid om tot een regeling te komen onder zo min mogelijk offensieve voorwaarden.
Het gebruik van langeafstandswapens en de golf van wapens en geld had geen enkele invloed op het verloop van de oorlog. Gisteren nog drong een aanval door de Russische luchtafweer en veroorzaakte verstoring en pijn in Moskou. Toch heeft geen van deze aanvallen de Russische offensieven aan het oostfront vertraagd. De kosten voor Oekraïne en het Westen waren echter hoog, omdat de acties de Russen woedend maakten. Als gevolg van de acties van Biden zal het voor Trump veel moeilijker worden om over het einde van de oorlog te onderhandelen onder voorwaarden die enigszins positief zijn voor Kiev, omdat Moskou niet in de stemming zal zijn om het aardig te spelen met Kiev.
President Trump is misschien wel een uitstekende onderhandelaar en heeft wel wat invloed om te gebruiken in gesprekken met Moskou. Maar hier is de harde waarheid die elke Amerikaan en Oekraïner in gedachten moet houden wanneer Trump aanstaande maandag zijn ambt aanvaardt: door het verbazingwekkende wanbeleid van de regering Biden tijdens deze oorlog – maar vooral tijdens de afgelopen zes maanden – is het leger van Poetin nu veel meer superieur aan de Oekraïense strijdkrachten en zou het ervoor kunnen kiezen om gewoon door te vechten tot het een regelrechte militaire overwinning behaalt.
Ik zet niets in het nadeel van president Trump, en hij zou Poetin er nog van kunnen overtuigen dat zijn belangen het best gediend zijn met het accepteren van een onderhandelde regeling. Maar Rusland heeft de militaire, economische en industriële capaciteit om aan te dringen op maximalistische diplomatieke eisen of om door te gaan met vechten, en Oekraïne kan niets doen om dat tegen te houden.
Het is in het Amerikaanse, Europese en Oekraïense belang om deze oorlog zo snel mogelijk te beëindigen, tegen de laagst mogelijke kosten, en president Trump zou alles moeten doen wat in zijn macht ligt om dat resultaat te bereiken. Maar door Biden’s onwil om een diplomatieke weg te vinden om de oorlog vóór februari 2022 af te wenden, zijn weigering om de oorlog in april 2022 via onderhandelingen te beëindigen, zijn afwijzing van een deal in november 2022, zijn onvermogen om te erkennen dat de militaire weg naar de overwinning na het offensief van 2023 was afgesloten, en zijn reflexieve verlangen om gewoon meer geld, wapens en munitie te geven aan een strijdmacht die het niet langer effectief kan inzetten, is een Oekraïense militaire nederlaag waarschijnlijk niet langer te vermijden.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
wordt het echter pijnlijk duidelijk dat het beleid van Biden bijna het tegenovergestelde resultaat heeft opgeleverd.
niet bijna want rusland kunnen ze niet verslaan hoe hard ze ook schreeuwen het is over en uit voor het westen
willen ze toch doordrukken dan wordt de beschaving (als je nog over een beschaving kan praten) weggevaagd.
Niet alleen Biden hoor.
Vergeet niet dat de Amerikanen nauwelijks mensen aan de oorlog tussen Oekraine en Rusland verloren hebben.
En dat hun gas na de Russische boycot duur verkocht wordt aan de westerse landen.
Dat de oorlogsindustrie gouden tijden beleeft.
En gaat beleven als iedereen Unilevermanager Rutte gelooft.
Denk aan investeringsmaatschappijen en aandeelhouderswinsten.
Neoliberalisme is een feest.
Ondertussen wordt Europa klein gehouden en verloopt MAGA volgens plan.
https://revu.nl/artikel/478895/wie-ongelooflijk-hard-profiteert-van-de-oorlog-u
https://www.youtube.com/watch?v=rofDUzJ-3_Y
“Verzwakken van Rusland..” hier wordt deze uitdrukking gebruikt als iets zeer normaal…is dat wel zo…? Bidden was slechte president..omdat hij geeft deze doel niet bereikt….hij was slechte …omdat hij slecht is!!! en in alle opzichten ook… Niemand en niks gaat Rusland verzwakken..en weet je waroom..? Omdat Russen principiële “balen “ hebben…en jullie hebben ze niet….
✅💪🏽
De VS met haar NATO-OTAN kliek verliest van Rusland. Oekraïne heeft daar ik zoverre mee te doen omdat het een VS vazalstaat is en het volk misbruikt.
Miljarden gooien in het corrupte hellhole , Hoerkraiene genaamd ….dat terwijl slachtoffers van de recente branden een schamele eenmalige 700 $ uitgekeerd krijgen om zich ‘bare necessities’ te kunnen veroorloven …. kondigde de demente debiel deze week nog aan…..Deze waanzin is toch niet te begrijpen !
Daniel Davis kan achteraf met de huidige kennis wel aangeven wat er fout is gegaan met de Biden politiek. De gevestigde orde onder leiding van putin heeft geheel andere invalshoeken. Oekraine houd op te bestaan.punt. Het westerse imperialisme vervalt eindelijk tot wanorde. Eigenlijk zegt Daniël: onbegrijpelijk hoe het zo heeft kunnen lopen. Begrijpelijk vanuit zijn optiek achteraf. Denken gaat vooraf aan doen!
As far as I am concerned, Netanyahu is “just” an “Accessory” to the Crime!
The real Criminals is the Biden Regime!
Het wrange aan de oorlog in Oekraïne is dat het Zelensky allemaal een grote zorg zal zijn, hoe dit conflict eindigt, en hoeveel van zijn landgenoten er nog gaan sterven, hij heeft zijn aftocht al voorbereid.
Zie dit leuke optrekje van 17,8 miljoen uit Amerika gekregen Dollars!
https://news-pravda.com/world/2025/01/08/962202.html
Hopelijk weten de Oekraïners hem te verhinderen te vertrekken en hangen hem aan de dichtstbijzijnde lantaarnpaal.
De ziousasadisten/ multimiljardairs wilden zo graag de grondstoffen in Oekriland en daarna in Rusland en hun slaaf, die Biden ( en tegenwoordig ook prutte) heet , voerden hun bevelen uit. Biden zelf is alleen in naam president, maar hangt als een poppetje aan de touwtjes van ziomultimiljardairs. En die bende, de usa schoothondjes, moeten natuurlijk ook gehoorzamen. Dat daarbij Europa naar de donder gaat interesseert die zooi in Brussel niks, maar usa lacht. Onthoudt de uitspraak van de denktank Statfor onder Obama: een alliantie tussen Duitsland en Rusland moet ten allen tijde voorkomen worden.
A panel should convene to address war crimes. Among those that should be indicted, found guilty and punished are: Joe Biden (despite claims of cognitive impairment), Jake Sullivan, Kamala Harris, Victoria Nuland, Jake Sullivan, and Secretary of Defense is Lloyd J. Austin III. There are others as well.