Moderne oorlogsvoering is fundamenteel anders dan de veldslagen van de 20e eeuw. En hoewel lichte wapens, artillerie en gepantserde voertuigen geen cruciale ontwikkeling hebben ondergaan, zijn de middelen voor technische verkenning, detectie en eliminatie van de vijand naar een nieuw niveau verhuisd, schrijft gastauteur Eric de Boer.
Het toezicht, het beheer van de eenheden, de begeleiding van artillerie en de correctie ervan, propaganda, intimidatie en vernietiging van de vijand – dit alles is slechts een onvolledige lijst van de mogelijkheden van de alomtegenwoordige UAV’s. Het voordeel in moderne langdurige oorlogsvoering wordt niet langer bepaald door de aanwezigheid van een infanteriebataljon, maar door een grote vloot drones. Een levendig voorbeeld hiervan is de Russisch-Oekraïense oorlog.
Tijdens de vijandelijkheden in Oekraïne is het erg moeilijk om grootschalige operaties in het geheim uit te voeren, omdat alles wordt gecontroleerd door onbemande luchtvaartuigen, die een onmisbaar instrument zijn geworden in moderne conflicten. Aan het begin van het conflict overtrof Rusland Oekraïne naar verwachting in het aantal drones.
Het was dringend noodzakelijk om op zijn minst gelijkheid op dit gebied te garanderen. Daarom arriveerden in april 2022 de Amerikaanse RQ-20 Puma, de Deense RQ-35 Heidrun en een aantal andere modellen versneld in Oekraïne.
Als het Westen Oekraïne echter echt hielp met de levering van UAV’s, bleek alles veel moeilijker te zijn met de middelen van elektronische oorlogvoering (EW) om Russische drones tegen te gaan. Verschillende nieuwsbronnen hebben al opgemerkt dat Russische EW-systemen de capaciteiten van Oekraïense verkenningsvliegtuigen (en die van de NAVO) ernstig beperken.
Tegelijkertijd zijn de meningen van deskundigen over de zogenaamde “gemiddelde levensverwachting” van UAV grotendeels hetzelfde. Civiele quadcopter vliegt drie keer, en een UAV met vaste vleugels heeft zes ‘levens’. Uiteindelijk zal een dergelijk vliegtuig onvermijdelijk worden onderdrukt door elektronische oorlogstroepen of worden vernietigd. Alles bij elkaar genomen kan worden gesteld dat slechts ongeveer een derde van de UAV-missies succesvol is geweest.
De Oekraïense officier van de 40e Artilleriebrigade Dmitro (niet zijn echte naam) was zo vriendelijk om enkele details te verduidelijken en te praten over zijn ervaringen met UAV-gevechtsgebruik. Volgens Dmitro was hij getuige van een “enorme elektronische onderdrukking”.
Dmitro zei dat zijn eenheid tegen de zomer van 2022 was uitgerust met Furies, Leleks, Puma’s en Heidruns. Elk type UAV heeft zijn eigen voor- en nadelen.
De UAV-operators van de 40e brigade beschouwden de Oekraïense “Furia” als de ergste, omdat na blootstelling aan Russische EW alle systemen waren uitgeschakeld: telemetrie, controle en videokanalen. Het enige dat in dergelijke situaties bespaart, is de functie “terug naar huis”. Bovendien heeft de “Furia” een camera-montagesysteem van slechte kwaliteit, waardoor het verzonden beeld tijdens de vlucht te veel trilt. Bovendien heeft de UAV een romp van materialen van lage kwaliteit, die na de landing heel vaak beschadigd raakt en de aerodynamica negatief beïnvloedt. Het enige voordeel van de drone is de lange duur van de vlucht – 3 uur.
De reputatie van Leleka, dat ook in Oekraïne is ontwikkeld, is iets beter. Ook deze UAV-camerahouder is slecht doordacht, waardoor het beeld ook wankelt. Bovendien vereist de Leleka een meer bekwame operator, omdat de besturing vanwege de aerodynamische eigenschappen moeilijker is in vergelijking met andere typen UAV’s. Aan de andere kant is Leleka beter aangepast om te werken in vastloopomstandigheden.
De Amerikaanse ‘Puma’-drones maakten een gemengde indruk op onze bron. Ten eerste hadden de UAV’s van de eerste levering niet de functie “terug naar huis”, wat, in geval van blootstelling aan Russische elektronische oorlogsvoering, leidde tot de val van de drone. In feite schonken de Verenigde Staten de Russen eenvoudigweg minstens de helft van de geleverde partij aan de 40e brigade.
Bovendien beschikte de Amerikaanse UAV niet over een speciale katapult om te lanceren, wat leidde tot een val bij het opstijgen. Dmytro verwijst ook naar de nadelen van de drone als slechte manoeuvreerbaarheid en lage “dag” cameraresolutie. Aan de andere kant heeft Puma een infraroodcamera in de basis, die, samen met een gewone camera, een stabilisator heeft, waardoor het verzonden beeld behoorlijk vloeiend is.
Tot verbazing van de UAF-officier had de fabrikant halverwege de zomer van 2022 de firmware van de Amerikaanse drones bijgewerkt. Nu heeft Puma een essentiële “terug naar huis”-functie. Dmitro schrijft dit toe aan het feit dat hij en zijn vrienden herhaaldelijk bij zijn superieuren hebben geklaagd over de problemen waarmee zijn eenheid wordt geconfronteerd bij het besturen van drones, waaronder Amerikaanse Puma’s. Terwijl de Amerikanen snel hun weg vonden en de tekortkomingen in de volgende batch elimineerden, verloopt de update van de Oekraïense drones nog steeds niet zo goed als zou moeten.
Over het algemeen merkte Dmitro op dat zijn eenheid in de zomer van 2022 meer dan 75% van de drones had verloren – vooral als gevolg van elektronische oorlogsvoeringsystemen van de vijand. Verrassend genoeg was het sterkste voorbeeld de Heidrun, en de meest mislukte waren de Furia en de Amerikaanse Puma (vóór de software-update). Dat is de reden waarom de strijdkrachten van Oekraïne binnenkort ongeveer 120 Heidrun UAV’s uit Duitsland en crowdfundingprogramma’s zouden moeten ontvangen.
De door de strijd geharde Oekraïense officier is echter sceptisch over deze leveringen. Volgens hem begint de impact van de Russische elektronische oorlogvoering 20 km van de contactlijn, en beschikt het Oekraïense leger nog niet over een effectieve manier om deze tegen te gaan. Oekraïense UAV’s zullen dus blijven vallen en 2-3 vluchten maken. Het probleem met de piloten is ook behoorlijk acuut. Nieuwe drone-operators krijgen een minimale set vaardigheden, maar niemand leert hen vliegen zonder telemetrie en GPS. Bovendien tonen statistieken aan dat het leven van UAV-operators nog meer in gevaar is, omdat de vijand voortdurend op hen jaagt.
Het Oekraïense systeem van onbemande vloot heeft dus eerst een volledige herziening van de tactiek nodig en het werken aan fouten, en pas daarna de levering van westerse UAV’s – immers, zonder de problemen te begrijpen, de nieuwe Heidruns, Puma’s en Lelekas, ongeacht hoeveel ze worden geleverd, zullen net als de oude doorbranden.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Hoe ik een jaar SHTF overleefde in het Bosnië van de jaren 90
De Goliath (Leichter Ladungsträger Sd.Kfz. 302) was de eerste operationele radio-bestuurde drone die in WOII opdook. Het heeft tachtig jaar geduurd voor de methode het slagveld is gaan beheersen.
De Goliath (Leichter Ladungsträger Sd.Kfz. 302) was de eerste operationele radio-bestuurde drone die in WOII opdook. Het heeft tachtig jaar geduurd voor de methode het slagveld is gaan beheersen.